-
1 блестеть
глаг.• błyskać• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• migotać• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *błyszczeć, jaśnieć, lśnić, ( błyszczeć) świecić, ( błyszczeć się) świecić się -
2 лосниться
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * * -
3 сверкать
глаг.• błyskać• błyszczeć• iskrzyć• lśnić• migotać• mrugać• połyskiwać• skrzyć• szklić• świecić* * *błyszczeć, błyskać, ( świecić mocno) jaśnieć, lśnić, migotać, rozbłyskiwać, połyskiwać, świecić, świecić się -
4 сиять
глаг.• błyszczeć• emanować• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• promienieć• promieniować• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *jaśnieć перен., lśnić, promienieć, promieniować -
5 блеснуть
глаг.• błyskać• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *błysnąć, mignąć, zabłysnąć -
6 блистать
глаг.• brylować• błyszczeć• iskrzyć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• skrzyć• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * * -
7 засиять
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• zalśnić• świecić* * * -
8 мерцать
глаг.• błyszczeć• chwiać• iskrzyć• lśnić• migać• migotać• mrugać• skrzyć* * *migać, migotać -
9 светить
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• przyświecać• przyświecić• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *przyświecać, świecić, świecić się -
10 светиться
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *jarzyć się, jaśnieć, świecić się
См. также в других словарях:
lśnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, lśnię, lśni, lśnij {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle w odniesieniu do przedmiotów, powierzchni odbijających światło lub świecących światłem własnym, dających blask: jaśnieć, błyszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lśnić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lśnić — ndk VIa, lśni, lśnił «dawać blask, odbijać światło; błyszczeć, jaśnieć, świecić» Lśnić jak lustro, jak zwierciadło, jak brylant, jak szkło. Lśniło od czystości. Lśniące włosy. lśnić się to samo, co lśnić W oddali lśniła się tafla wody … Słownik języka polskiego
lśnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co lśnić: Podłoga lśni się jak lustro. Szyby lśnią się w słońcu. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lśnienie — n I 1. rzecz. od lśnić. 2. lm D. lśnienieeń «blask, błysk» lśnienie się rzecz. od lśnić się … Słownik języka polskiego
błyskać — ndk I, błyskaćam, błyskaćasz, błyskaćają, błyskaćaj błysnąć dk Va, błyskaćnę, błyśniesz, błyśnie, błyśnij, błyskaćnął, błyskaćnęła a. błyskaćsła, błyskaćnęli 1. «świecić czymś krótko, z przerwami, migotać poruszając czymś świecącym, błyszczącym»… … Słownik języka polskiego
błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… … Słownik języka polskiego
czystość — ż V, DCMs. czystośćści, blm 1. rzecz. od czysty (tylko w zn. 1 6) a) w zn. 1: Nadzwyczajna, wzorowa czystość. Utrzymywać czystość. Lśnić czystością. ◊ Nie pierwszej czystości, wątpliwej, podejrzanej czystości «przybrudzony, brudny» ◊ Nie grzeszyć … Słownik języka polskiego
iskrzyć — dk VIb, iskrzyćrzy, iskrzyćrzył «sypać iskrami» Uszkodzony przewód elektryczny iskrzy niebezpiecznie. Kamienie iskrzyły pod kopytami koni. iskrzyć się «lśnić migotliwym blaskiem; błyszczeć» Śnieg iskrzy się w słońcu. Woda iskrzyła się… … Słownik języka polskiego
jarzyć się — ndk VIb, jarzyć sięrzy się, jarzyć sięrzył się 1. «żarząc się świecić słabym blaskiem» Papieros jarzył się w ciemności. Jarzące się węgle w popielniku. 2. «błyszczeć się, lśnić w jasnym oświetleniu lub jako jasne, oświetlone punkty, miejsca» Staw … Słownik języka polskiego
jedwabiście — «miękko, gładko, połyskliwie, jak jedwab» Jedwabiście miękki. Błyszczeć, lśnić jedwabiście … Słownik języka polskiego
mienić się — ndk VIa, mienić sięnię się, mienić sięnisz się, mień się, mienić sięnił się «przybierać różne, zmieniające się odcienie jakiejś barwy, zmieniać barwę, błyszczeć różnymi barwami; lśnić się, skrzyć się» Rzeka mieni się w słońcu. Łąka mieniła się od … Słownik języka polskiego