-
1 искриться
( błyszczeć) iskrzyć, iskrzyć się, skrzyć się -
2 блестеть
глаг.• błyskać• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• migotać• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *błyszczeć, jaśnieć, lśnić, ( błyszczeć) świecić, ( błyszczeć się) świecić się -
3 блистать
глаг.• brylować• błyszczeć• iskrzyć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• skrzyć• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * * -
4 сверкать
глаг.• błyskać• błyszczeć• iskrzyć• lśnić• migotać• mrugać• połyskiwać• skrzyć• szklić• świecić* * *błyszczeć, błyskać, ( świecić mocno) jaśnieć, lśnić, migotać, rozbłyskiwać, połyskiwać, świecić, świecić się -
5 блеснуть
глаг.• błyskać• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *błysnąć, mignąć, zabłysnąć -
6 засиять
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• zalśnić• świecić* * * -
7 лосниться
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * * -
8 мерцать
глаг.• błyszczeć• chwiać• iskrzyć• lśnić• migać• migotać• mrugać• skrzyć* * *migać, migotać -
9 освещать
глаг.• błyszczeć• doświetlać• iluminować• klarować• napromieniać• napromienić• naświetlać• naświetlić• oświecać• oświecić• oświetlać• oświetlić• promieniować• przejaśniać• rozjaśniać• rozjaśnić• rozwidniać• rozświecać• rozświetlać• uświadamiać• uświadomić• wyjaśniać• wypromieniowywać• wyświetlać• wyświetlić• świecić* * *naświetlać, oświecać, oświetlać, przyświecać, rozjaśniać -
10 светить
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• przyświecać• przyświecić• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *przyświecać, świecić, świecić się -
11 светиться
глаг.• błyszczeć• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *jarzyć się, jaśnieć, świecić się -
12 сиять
глаг.• błyszczeć• emanować• jaśnieć• lśnić• połyskiwać• promienieć• promieniować• prześwietlać• rozświecać• zabłysnąć• zajarzyć• zajaśnieć• świecić* * *jaśnieć перен., lśnić, promienieć, promieniować
См. также в других словарях:
błyszczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIa, błyszczećczę, błyszczećczy, błyszczećczał, błyszczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} lśnić, połyskiwać, jaśnieć, świecić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Buty aż błyszczą po solidnym… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
błyszczeć — ndk VIIb, błyszczećczę, błyszczećczysz, błyszcz, błyszczećczał, błyszczećczeli 1. «jaśnieć blaskiem; lśnić, połyskiwać» Błyszczą ogniska, lampy. Złota broszka błyszczy. Błyszczące guziki. Śnieg błyszczy w słońcu. Oczy błyszczą ze wzruszenia. 2.… … Słownik języka polskiego
błyszczeć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}ndk IVa, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co błyszczeć w zn. 1.: Kasia wymyła zlew, że aż się błyszczał. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Мазовецкий диалект — на карте диалектов польского языка, составленной на основе работ С. Урбанчика … Википедия
cień — 1. Ani cienia czegoś «zupełnie nic, wcale»: (...) nie mogła wydobyć ze siebie ani cienia uśmiechu (...). S. Żeromski, Wiatr. 2. Bać się, lękać się własnego cienia «być bardzo lękliwym, podejrzliwym, nadmiernie ostrożnym»: Człowiek nie będzie… … Słownik frazeologiczny
błyszcząco — przysłów. od błyszczący (p. błyszczeć) Wypolerować coś na błyszcząco … Słownik języka polskiego
błyszczenie — ↨ błyszczenie się n I rzecz. od błyszczeć (się) … Słownik języka polskiego
brylować — ndk IV, brylowaćluję, brylowaćlujesz, brylowaćluj, brylowaćował przestarz. «wyróżniać się, być przedmiotem podziwu, błyszczeć; popisywać się» Brylować w towarzystwie, na przyjęciu, na scenie. Brylować wśród aktorów, wykonawców, kolegów. Brylować… … Słownik języka polskiego
diamentowo — przysłów. od diamentowy Błyszczeć, skrzyć się diamentowo … Słownik języka polskiego
fosforyzować — ndk IV, fosforyzowaćzuje, fosforyzowaćował «odznaczać się fosforescencją; świecić w ciemności po uprzednim naświetleniu» Morze fosforyzujące. Fosforyzująca tarcza zegara. przen. «błyszczeć jak fosfor, jarzyć się, wydawać zielonkawe, blade… … Słownik języka polskiego
gorzeć — ndk III, gorzećeję, gorzećejesz, gorzećeje, gorzećej, gorzećrzał, gorzećrzeli «palić się, płonąć; paląc się świecić» Stodoła gorzała. przen. a) «być ogarniętym przez jakieś silne, gwałtowne uczucie» Gorzeć miłością, żądzą. Gorzeć ze wstydu. b)… … Słownik języka polskiego