Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lēnĭtās

  • 1 lenitas

    lēnĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] douceur au toucher, à la vue, au goût. [st2]2 [-] douceur de caractère, bonté, clémence, indulgence. [st2]3 [-] douceur du style.
    * * *
    lēnĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] douceur au toucher, à la vue, au goût. [st2]2 [-] douceur de caractère, bonté, clémence, indulgence. [st2]3 [-] douceur du style.
    * * *
        Lenitas, pen. corr. lenitatis. Plin. Doulceur, Suavité.
    \
        Lenitas. Cic. Une doulceur et mansuetude d'esprit, Lenité.

    Dictionarium latinogallicum > lenitas

  • 2 lenitas

    lēnĭtas, ātis, f. [1. lenis], softness, smoothness, gentleness, mildness.
    I.
    Lit.:

    vini, opp. asperitas,

    Plin. 14, 19, 24, § 120:

    lini,

    id. 13, 12, 26, § 82:

    Arar in Rhodanum influit incredibili lenitate,

    slowness, Caes. B. G. 1, 12:

    vocis,

    mildness, Cic. de Or. 2, 43, 182:

    smaragdi viridis lenitas,

    delicate green, Plin. 37, 5, 16, § 63.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., mildness, gentleness, tenderness, lenity:

    non est jam lenitati locus, severitatem res ipsa flagitat,

    Cic. Cat. 2, 4, 6:

    dare se ad lenitatem,

    id. Fam. 13, 1, 4:

    animi, with mollitia,

    id. Sull. 6, 18:

    animadvertendi,

    id. Part. Or. 22, 78:

    legum,

    id. Rab. Perd. 3, 10:

    remissa nimis lenitate uti,

    Gell. 11, 18, 6.—
    B.
    In partic., of speech:

    elaborant alii in lenitate et aequabilitate, et puro quasi quodam et candido genere dicendi,

    Cic. Or. 16, 53:

    lenitas ejus sine nervis perspici potest,

    id. Brut. 48, 177:

    genus orationis cum lenitate quadam aequabili profluens,

    id. de Or. 2, 15, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > lenitas

  • 3 lenitas

    lenitas lenitas, atis f кротость, спокойствие

    Латинско-русский словарь > lenitas

  • 4 lenitas

    lenitas lenitas, atis f медленность

    Латинско-русский словарь > lenitas

  • 5 lenitas

    lenitas lenitas, atis f мягкость, нежность

    Латинско-русский словарь > lenitas

  • 6 lenitas

    lēnitās, ātis f. [ lenis ]
    1) нежность ( vocis C); лёгкость ( vini PM); кротость, ласковость (patris Ter; legum C); мягкость, спокойствие ( verborum C)
    2) медленность, тихое течение ( Arar in Rhodănum influit incredibili lenitate Cs)

    Латинско-русский словарь > lenitas

  • 7 lenitas

    lēnitās, ātis, f. (lenis), das sanfte Wesen, die Sanftheit, Milde, Gelindigkeit, I) eig., im Ggstz. zum Rauhen (der asperitas), lini, vini, Plin. – len. vocis, Cic. – im Ggstz. zum stark in die Sinne Fallenden, v. Farben usw., Plin. – im Ggstz. zur Schnelligkeit, v. Flusse usw., das ruhige Dahinfließen, die Langsamkeit, Arar... in Rhodanum influit incredibili lenitate, Caes. b. G. 1, 12, 1. – II) übtr.: A) im allg., die Sanftheit, Milde, Gelassenheit (Ggstz. asperitas), patris, Ter.: animi, Cic.: legum, Cic.: audiendi, Cic.: animadvertendi, Cic.: in decernendo, Cic.: eā sum mollitiā animi ac lenitate, Cic.: dare se ad lenitatem, Milde walten lassen, Cic.: mores vigore et lenitate mixti, Vell. – B) insbes., v. der Rede, das Sanfte, Ruhige, verborum, Cic.: orationis genus cum lenitate quadam aequabili profluens, Cic.

    lateinisch-deutsches > lenitas

  • 8 lenitas

    lēnitās, ātis, f. (lenis), das sanfte Wesen, die Sanftheit, Milde, Gelindigkeit, I) eig., im Ggstz. zum Rauhen (der asperitas), lini, vini, Plin. – len. vocis, Cic. – im Ggstz. zum stark in die Sinne Fallenden, v. Farben usw., Plin. – im Ggstz. zur Schnelligkeit, v. Flusse usw., das ruhige Dahinfließen, die Langsamkeit, Arar... in Rhodanum influit incredibili lenitate, Caes. b. G. 1, 12, 1. – II) übtr.: A) im allg., die Sanftheit, Milde, Gelassenheit (Ggstz. asperitas), patris, Ter.: animi, Cic.: legum, Cic.: audiendi, Cic.: animadvertendi, Cic.: in decernendo, Cic.: eā sum mollitiā animi ac lenitate, Cic.: dare se ad lenitatem, Milde walten lassen, Cic.: mores vigore et lenitate mixti, Vell. – B) insbes., v. der Rede, das Sanfte, Ruhige, verborum, Cic.: orationis genus cum lenitate quadam aequabili profluens, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lenitas

  • 9 lēnitās

        lēnitās ātis, f    [lenis], softness, smoothness, gentleness, mildness: Arar in Rhodanum influit incredibili lenitate, Cs.: vocis.—Fig., mildness, gentleness, tenderness, lenity: inepta patris, T.: dare se ad lenitatem: legum.—Of style: elaborant alii in lenitate: genus orationis cum lenitate quādam aequabili profluens.
    * * *
    smoothness; gentleness, mildness; lenience

    Latin-English dictionary > lēnitās

  • 10 lenitas

    smoothness, gentleness, mildness.

    Latin-English dictionary of medieval > lenitas

  • 11 lenitas

    , atis f
      медленность, тихое течение (реки)

    Dictionary Latin-Russian new > lenitas

  • 12 clementia

    clēmentĭa, ae, f. [1. clemens].
    I.
    A calm, tranquil state of the elements, calmness, mildness, tranquillity (like clemens in this signif. mostly post-Aug.):

    clementia ventorum, tranquillitas maris,

    App. de Deo Socr. p. 52, 1:

    soli caelique,

    Flor. 3, 3, 18; cf.:

    emollit gentes clementia caeli,

    Luc. 8, 366:

    aestatis,

    Plin. Ep. 5, 6, 5:

    hiemis,

    Col. 5, 5, 6:

    nascentis anni,

    id. 11, 3, 9:

    diei,

    id. 9, 13, 4:

    Nili,

    Stat. Th. 3, 527.—
    II.
    (Acc. to clemens, II. B.) Indulgent, forbearing conduct towards the errors and faults of others, moderation, mildness, humanity, forbearance, benignity, clemency, mercy (the class. signif.; very freq., esp. in prose;

    syn.: benignitas, comitas, lenitas, mansuetudo, etc.): clementia (est), per quam animi temere in odium alicujus concitati invectio comitate retinetur,

    Cic. Inv. 2, 54, 164:

    clementia est temperantia animi in potestate ulciscendi, vel lenitas... in constituendis poenis,

    Sen. Clem. 2, 3: facilitas et clementia, * Ter. Ad. 5, 4, 7; cf. Cic. Off. 1, 25, 88:

    illam clementiam mansuetudinemque nostri imperii tantam in crudelitatem inhumanitatemque esse conversam,

    id. Verr. 2, 5, 44, § 115; id. Deiot. 15, 43; id. Lig. 3, 10:

    lenitas et clementia,

    id. Att. 14, 19, 2:

    clementia et probitas vestra,

    Sall. H. 1, 41, 1 Dietsch; Liv. 3, 58, 4; Ov. M. 8, 57; Quint. 9, 2, 28; Tac. H. 3, 19:

    juris,

    Quint. 7, 4, 18 Spald., and antith. to jus asperius, id. 9, 2, 90;

    opp. severitatem,

    Sen. Clem. 1, 1, 4:

    elephanti contra minus validos,

    Plin. 8, 7, 7, § 23:

    leonis in supplices,

    id. 8, 16, 19, § 48;

    and as an attribute of princes,

    id. 8, 7, 7, § 48; Vop. Aur. 44; whence a title of the emperors, v. IV.—Less freq.,
    B.
    Kindness, sympathy:

    satrapes violare clementiam quam regis opes minui maluit,

    Nep. Alcib. 10, 3.—
    III.
    Clementia, personified as a deily, the goddess of grace, Plin. 2, 7, 5, § 14; Stat. Th. 12, 482 sq.; Claud. Laud. Stil. 2, 6 sq.—
    IV.
    A title of the emperor:

    Clementia tua,

    Your Grace, Lampr. Alex. Sev. 65; Spart. ap. Geta, I. init.

    Lewis & Short latin dictionary > clementia

  • 13 crudelitas

    crūdēlitās, ātis, f. (crudelis), die Grausamkeit, Unbarmherzigkeit, Schonungslosigkeit, schonungslose Härte (Ggstz. clementia, lenitas, misericordia), Dionysii, Nep.: naturae (des Charakters, Ggstz. lenitas), Hirt. b. G.: insatiabilis, Cic.: stolida militum, Liv. fr.: Sullana, Sen.: ultima (äußerste, ärgste), Liv. – importuna in me cr., Cic.: ista in nostros homines cr., Cic.: immoderata civium suorum licentia crudelitasque erga nobiles, Nep. – cr. in supplicio, Caes. – exercere suam insatiabilem crudelitatem non solum in vivo, sed etiam in mortuo, Cic.: necari excogitatā (ausgesuchter) crudelitate, Cic. fr.

    lateinisch-deutsches > crudelitas

  • 14 semper

    semper, adv. toujours, sans cesse, de tout temps, tout le temps, constamment.    - heri semper lenitas, Ter.: l'éternelle tolérance d'un maître.    - semper florens Homerus, Lucr.: Homère, dont la gloire est éternelle.
    * * *
    semper, adv. toujours, sans cesse, de tout temps, tout le temps, constamment.    - heri semper lenitas, Ter.: l'éternelle tolérance d'un maître.    - semper florens Homerus, Lucr.: Homère, dont la gloire est éternelle.
    * * *
        Semper, Aduerbium temporis. Terent. Tousjours.

    Dictionarium latinogallicum > semper

  • 15 solutus

    sŏlūtus, a, um [st1]1 [-] part. passé de solvo. [st1]2 [-] adjectif: a - sans liens, libre, non enchaîné.    - Cic. Dej. 22; Liv. 24, 45. b - disjoint, de contexture relâchée.    - solutior terra, Sen. Ep. 90, 21: terre plus meuble.    - aër solutior, Cic. Nat. 1, 2, 10: air moins dense, plus volatil. c - dégagé, libre, sans entraves.    - judicio soluto et libero, Cic. Phil. 5, 41: par une décision d'une pleine et entière liberté.    - soluta nobis est eligendi optio, Cic. Fin. 1, 33: nous avons le libre pouvoir de choisir.    - soluti a cupiditatibus, Cic. Agr. 1, 27: dégagés des passions.    - paulo solutiore tamen animo, Cic. Verr. 2, 5, 31, § 82: mais avec l’esprit un peu plus dispos.    - solutus omni fenore, Hor. Epo. 2, 4: dégagé des soucis de l'usure.    - operum soluti, Hor. O. 3, 17, 16: libres de toute tâche.    - soluta praedia, Cic. Agr. 3, 9: terres dégagées de toute servitude.    - ut quisque contemptissimus, ita solutissimae linguae est, Sen. Const. 11, 3: plus on est avili, plus on est libre de tout dire.    - solutum est + inf.: on est libre de.    - solutum existimatur esse alteri male dicere, Caecin. in Cic. ep. 6, 7, 3: on est libre, pense-t-on, de dire du mal d'autrui.    - maxime solutum fuit prodere de... Tac. An. 4: on a pu en toute liberté parler de... d - qui a de l'aisance, de la facilité.    - solutissimus in dicendo, Cic. Br. 180: ayant une très grande aisance de parole.    - cf. Cic. Br. 173. e - en parl. du style: dégagé des liens du rythme.    - Cic. Or. 77.    - plur. n. soluta, Cic. Or. 234: un style lâche.    - soluta oratio, Cic. Br. 32: la prose.    - verba soluta, Cic. de Or. 3, 176: mots sans l'entrave du rythme.    - numerus quidam astrictus et solutus, Cic. de Or. 3, 175: une sorte de rythme à la fois serré et libre.    - scribere temptabam verba soluta modis, Ov. Tr. 4, 10, 24: je m'efforçais d'écrire en prose.    - carmen solutum, Quint.: poème en prose. g - sans bride, sans retenue.    - soluta praetura, Cic. Mil. 34: une préture sans frein (une préture qui ne recule devant aucun excès).    - cf. Cic. Rep. 4, 4 ; Liv. 27, 31, 6. h - relâché, négligent, insouciant.    - solutus et mollis in gestu, Cic. Br. 225: plein de négligence et de laisser-aller dans l'action oratoire.    - solutior cura, Liv. 3, 8, 8: soin qui se relâche davantage, plus grande négligence.    - omnia soluta apud hostes esse, Liv. 8, 30, 3: que la négligence est complète chez les ennemis.    - sinum togae in dextrum umerum ab imo rejicere, solutum ac delicatum est, Quint. 11, 3, 146: rejeter le pan de derrière sur l'épaule droite est un signe de négligence et de mollesse. k - sans énergie.    - mea lenitas adhuc si cui solutior visa est... Cic. Cat. 2, 12: si mon indulgence a pu être prise un peu jusqu'ici pour de la faiblesse...    - solutus et enervis, Tac. D. 18: ayant un style sans énergie et sans nerf.
    * * *
    sŏlūtus, a, um [st1]1 [-] part. passé de solvo. [st1]2 [-] adjectif: a - sans liens, libre, non enchaîné.    - Cic. Dej. 22; Liv. 24, 45. b - disjoint, de contexture relâchée.    - solutior terra, Sen. Ep. 90, 21: terre plus meuble.    - aër solutior, Cic. Nat. 1, 2, 10: air moins dense, plus volatil. c - dégagé, libre, sans entraves.    - judicio soluto et libero, Cic. Phil. 5, 41: par une décision d'une pleine et entière liberté.    - soluta nobis est eligendi optio, Cic. Fin. 1, 33: nous avons le libre pouvoir de choisir.    - soluti a cupiditatibus, Cic. Agr. 1, 27: dégagés des passions.    - paulo solutiore tamen animo, Cic. Verr. 2, 5, 31, § 82: mais avec l’esprit un peu plus dispos.    - solutus omni fenore, Hor. Epo. 2, 4: dégagé des soucis de l'usure.    - operum soluti, Hor. O. 3, 17, 16: libres de toute tâche.    - soluta praedia, Cic. Agr. 3, 9: terres dégagées de toute servitude.    - ut quisque contemptissimus, ita solutissimae linguae est, Sen. Const. 11, 3: plus on est avili, plus on est libre de tout dire.    - solutum est + inf.: on est libre de.    - solutum existimatur esse alteri male dicere, Caecin. in Cic. ep. 6, 7, 3: on est libre, pense-t-on, de dire du mal d'autrui.    - maxime solutum fuit prodere de... Tac. An. 4: on a pu en toute liberté parler de... d - qui a de l'aisance, de la facilité.    - solutissimus in dicendo, Cic. Br. 180: ayant une très grande aisance de parole.    - cf. Cic. Br. 173. e - en parl. du style: dégagé des liens du rythme.    - Cic. Or. 77.    - plur. n. soluta, Cic. Or. 234: un style lâche.    - soluta oratio, Cic. Br. 32: la prose.    - verba soluta, Cic. de Or. 3, 176: mots sans l'entrave du rythme.    - numerus quidam astrictus et solutus, Cic. de Or. 3, 175: une sorte de rythme à la fois serré et libre.    - scribere temptabam verba soluta modis, Ov. Tr. 4, 10, 24: je m'efforçais d'écrire en prose.    - carmen solutum, Quint.: poème en prose. g - sans bride, sans retenue.    - soluta praetura, Cic. Mil. 34: une préture sans frein (une préture qui ne recule devant aucun excès).    - cf. Cic. Rep. 4, 4 ; Liv. 27, 31, 6. h - relâché, négligent, insouciant.    - solutus et mollis in gestu, Cic. Br. 225: plein de négligence et de laisser-aller dans l'action oratoire.    - solutior cura, Liv. 3, 8, 8: soin qui se relâche davantage, plus grande négligence.    - omnia soluta apud hostes esse, Liv. 8, 30, 3: que la négligence est complète chez les ennemis.    - sinum togae in dextrum umerum ab imo rejicere, solutum ac delicatum est, Quint. 11, 3, 146: rejeter le pan de derrière sur l'épaule droite est un signe de négligence et de mollesse. k - sans énergie.    - mea lenitas adhuc si cui solutior visa est... Cic. Cat. 2, 12: si mon indulgence a pu être prise un peu jusqu'ici pour de la faiblesse...    - solutus et enervis, Tac. D. 18: ayant un style sans énergie et sans nerf.
    * * *
        Solutus, pen. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Cic. Destaché, Deslié, Lasché, Delivré.
    \
        Anchoris solutis. Cicero. Apres avoir levé les ancres, Apres avoir desancré.
    \
        Hoc liberiores et solutiores sumus, quod integra nobis est iudicandi potestas. Cic. Plus à delivre.
    \
        Solutus a cupiditatibus. Cic. Delivré de cupiditez.
    \
        Iureiurando solutus. Cic. Absoult et acquicté de son serment.
    \
        Languore molli solutus. Ouid. Dormant.
    \
        Legibus solutus. Cic. Dispensé, Exempt.
    \
        Luxu solutus. Quintil. Tout desbiffé de, etc.
    \
        Morbo solutus. Plin. iunior. Mort.
    \
        Famuli soluti operum. Horat. Qui se reposent.
    \
        Somno solutus. Cic. Fort endormi, Dormant tout estendu.
    \
        Somno vinoque soluti. Virgil. Tant yvres, qu'ils n'en peuvent plus, et si endormis, Qui ont perdu force et entendement de force de boire et de dormir.
    \
        AEquor solutum. Stat. Mer calme et tranquille, sans aucune perturbation ou tormente ne agitation.
    \
        Animo soluto ac libero. Cic. D'esprit estant à delivre.
    \
        Coetu soluto discedunt. Ouid. L'assemblee rompue et separee.
    \
        Culpa soluta mea est. Ouid. Je suis absoult de ma coulpe.
    \
        Solutior cura. Liu. Quand le soulci est amoindri.
    \
        Homo in explicandis sententiis solutus. Cic. Qui se resoult bien. B.
    \
        Libido solutior. Liu. Abandonnee, Effrenee, Desbauchee, Dissolue.
    \
        Nix soluta verno sole. Ouid. Fondue.
    \
        Optio soluta eligendi. Cic. Libre, Libere.
    \
        Oratio soluta. Quintil. Prose.
    \
        Risus solutus. Virgil. Un ris desmesuré.
    \
        Sopor solutus clamore. Ouid. Le dormir rompu par un cri.
    \
        Terra soluta. Plinius. Terre menue et maigre, qui s'esmie entre les mains.
    \
        Si essent omnia mihi solutissima, tamen, etc. Cic. Encore que toutes choses me fussent abandonnees et libres.

    Dictionarium latinogallicum > solutus

  • 16 crudelitas

    crūdēlitās, ātis, f. (crudelis), die Grausamkeit, Unbarmherzigkeit, Schonungslosigkeit, schonungslose Härte (Ggstz. clementia, lenitas, misericordia), Dionysii, Nep.: naturae (des Charakters, Ggstz. lenitas), Hirt. b. G.: insatiabilis, Cic.: stolida militum, Liv. fr.: Sullana, Sen.: ultima (äußerste, ärgste), Liv. – importuna in me cr., Cic.: ista in nostros homines cr., Cic.: immoderata civium suorum licentia crudelitasque erga nobiles, Nep. – cr. in supplicio, Caes. – exercere suam insatiabilem crudelitatem non solum in vivo, sed etiam in mortuo, Cic.: necari excogitatā (ausgesuchter) crudelitate, Cic. fr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crudelitas

  • 17 solutus

    1. solūtus, a, um
    part. pf. к solvo
    2. adj.
    1)
    а) распущенный (crines H etc.); развязанный, неподпоясанный ( tunĭca Q); рыхлый (solutior terra facilius patet radicibus Sen), но
    terrae solutae H — земля, освободившаяся от снега
    б) расслабленный, расстроенный ( stomăchus Scr)
    s. mero Pt — обессилевший от вина, захмелевший
    2) свободный, независимый, вольный (homo, animus C); нестеснённый, неограниченный, свободный ( optio eligendi C); свободный от долгов ( praedia C); беззаботный (s. in paupertate H)
    solutum est — можно, разрешается ( aliquid facere T)
    s. (ab) aliquā re C, H, PM etc. или alicujus rei H — свободный от чего-л. или не подверженный (не подвластный) чему-л.
    3) разнузданный ( libīdo L); развязный или безудержный ( risus H); распущенный, распутный ( dicta factaque T)
    4) вялый ( lenitas C); беспечный, небрежный (s. in gestu C)
    5) не связанный ритмически, нестихотворный, прозаический ( oratio AG); свободный ( carmen O)
    6) искусный, умелый
    s. ad dicendum или in dicendo C — бегло говорящий, хорошо владеющий языком
    7) расплывчатый или бессвязный (verba soluta atque diffluentia C)

    Латинско-русский словарь > solutus

  • 18 acerbitas

    acerbitās, ātis, f. (acerbus), die Herbheit, I) eig.: 1) der herbe Geschmack unreifer Früchte, Cic. u. Plin. – meton., die unreifen, noch herben Früchte selbst, Pallad. 3, 9, 12. – 2) der herbe, scharfe Geruch, Amm. 23, 6, 17. – II) übtr.: 1) die Bitterkeit, Härte, (gehässige) Strenge, Pedanterie (Ggstz. comitas, lenitas), im Charakter und Verfahren, iudicum, Cic.: inimicorum, Cic.: morum, naturae, Cic.: censoria, Liv.: delectus u. in delectu, Liv.: poenarum, Liv. – u. der Rede, sententiarum, Cic.: orationis, Liv.: salis, das Beißende des Witzes, Quint.: nullam prorsus acerbitatem (Schneide) ad revincendum habere, Lact.: acerbitates suppliciorum et verborum, Cic. – 2) das Herbe, die Bitterkeit eines Gefühls, eines Erlebnisses, die Drangsal, das herbe Ungemach, bittere Mißgeschick, summi luctus mei, Cic.: temporis Sullani, Cic.: nec ullam acerbitatem recuso, ich bin bereit, selbst das Herbste, was es auch sein mag, über mich ergehen zu lassen, Cic. – im Plur., herbe, schmerzliche Gefühle, Besorgnisse, Erlebnisse, Drangsale, Kränkungen, omnes perferre acerbitates, Cic.: acerbitatibus dilaceratus, Tac.

    lateinisch-deutsches > acerbitas

  • 19 asperitas

    asperitās, tātis, f. (asper), die Eigenschaft des asper, I) eig.: 1) die Rauheit dem Gefühl nach, die Unebenheit, montium, Varr.: viarum, das Unebene u. Steinige, Cic. u.a.: u. so locorum, Unwegsamkeit, Sall.: asp. faucium u. bl. asperitas, der rauhe Hals, die Heiserkeit, Plin. – Plur., asperitates saxorum, Cic. u. Arnob.: omnes asperitates (Geländeschwierigkeiten) supervadere, Sall. – 2) dem Geschmack nach, die Rauheit, Barschheit, Herbheit, vini, aceti, Plin.: aquarum, der salzige Geschmack des Wassers, Plin. – 3) für das Gehör, die Rauheit, Grellheit eines Tones, der rauhe, grelle Ton, vocis (Ggstz. lēvor vocis), Lucr.: soni, Tac. – 4) für das Gesicht, das Abstechende, der Kontrast, Vitr. 7, 5, 5: asp. intercolumniorum, Vitr. 3, 3, 9. – II) übtr.: 1) von Menschen u. ihrem Charakter, Benehmen, usw., die Rauheit, Barschheit, Grobheit, das Abstoßende, Spröde im Benehmen, im Äußern, die Wildheit, naturae, Cic.: avunculi, Nep.: patris, Ov.: asp. atque rusticitas Maximini, Lampr.: asp. Stoicorum, rauhe, strenge Lebensweise, Cic.: agrestis, Rauheit Ungeschliffenheit im Äußern, Hor. – 2) v. Lebl., die Rauheit, Härte, ob calorem aut asperitatem (Unwirtlichkeit des Bodens), Sall.: asperitas frigorum abest, strenge Kälte, Sall. – v. der Sittenroheit, Härte, die der Krieg zur Folge hat, asp. bellorum, Apul.: asperitatem belli ostendere, wie wild es im Kriege hergehe, Sall. – u. v. Verhältnissen u. Umständen, das Peinliche, Harte, Drückende, Herbe, in ea tanta asperitate, in dieser harten Bedrängnis, bei diesem herben Mißgeschick, Sall.: in eis vel asperitatibus rerum el angustiis temporis, ungeachtet dieser mißlichen Verhältnisse u. bedrängten Zeiten des Staates, Cic. de or. 1, 3: asp. remedii, Härte der Maßregeln. Tac. – u. die verletzende Härte, das Kränkende u. Beleidigende der Rede (Ggstz. lenitas), contentionis, Cic.: iudicialis verborum, Cic.

    lateinisch-deutsches > asperitas

  • 20 clementia

    clēmentia, ae, f. (clemens), die Milde, Gelindigkeit, I) die Milde, Gelindigkeit des Charakters u. Benehmens, die Glimpflichkeit, Schonung, Gnade (Ggstz. severitas, atrocitas, saevitia, crudelitas), häufig verb. facilitas et c., Ter., c. mansuetudoque, Cic.: lenitas et c., Cic.: c. victoris, Ov. u. Quint.: publica cl., die Gnade des Staates, Tac.: iudicis, Tac.: iuris (Ggstz. ius asperius), Quint. – c. in devictos, Curt.: c. leonis in supplices, Plin.: c. elephanti contra minus validos, Plin.: nec dissimilis ibi adversus victos, quam in priores clementia Caesaris fuit, Vell. – tuae clementiae est m. folg. Infin., Fronto. – clementiam alcis experiri, Liv.: confugere in clementiam alcis, Cic.: clementiā uti, Cic.: suā clementiā et mansuetudine in eos uti, Caes.: in captos clementiā uti, Nep.: sine clementia punire alqm, Plin. – Clementia personifiziert als Gottheit, Plin. 2, 14. – II) übtr., die Milde, Gelindigkeit der Jahreszeit usw., der Witterung (Ggstz. atrocitas), aestatis, Plin. ep.: hiemis, diei, Col.: caeli, Flor.: ventorum, Apul.

    lateinisch-deutsches > clementia

См. также в других словарях:

  • lenidad — (Del lat. lenitas, atis.) ► sustantivo femenino Actitud de quien es en exceso blando o condescendiente al exigir deberes o castigar faltas: ■ trataba a sus alumnos con lenidad. SINÓNIMO indulgencia ANTÓNIMO severidad * * * lenidad (del lat.… …   Enciclopedia Universal

  • doulceur — Doulceur, Benignitas, Comitas, Dulcedo, Humanitas, Lenitas, Lepor, Suauitas. Doulceur et privauté, Mansuetudo. Doulceur, quand la personne ne se courrouce pas aiséement, Clementia. Ma doulceur, Mel meum. Mot d amadoüement. La doulceur de luy est… …   Thresor de la langue françoyse

  • Lenity — Len i*ty ( t[y^]), n. [L. lenitas, fr. lenis soft, mild: cf. OF. lenit[ e]. See {Lenient}.] The state or quality of being lenient; mildness of temper or disposition; gentleness of treatment; softness; tenderness; clemency; opposed to {severity}… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Johann Georg Neumann — (* 1. Mai 1661 in Mörz; † 5. September 1709 in Wittenberg) war ein deutscher lutherischer Theologe und Kirchenhistoriker. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Campaña de Rosas al Desierto — Saltar a navegación, búsqueda Durante el gobierno de Juan Ramón Balcarce en la Provincia de Buenos Aires (Argentina), el entonces ex gobernador Juan Manuel de Rosas realizó en 1833 y principios de 1834 una campaña militar contra los indígenas de… …   Wikipedia Español

  • Ulmanato ranquel — El Ulmanato ranquel (del mapudungun: ulmen, hombre rico o poderoso) fue una confederación de pueblos indígenas de de la región pampeana de la Argentina. Desde las últimas décadas del siglo XVIII hasta 1879 mantuvieron su independencia respecto… …   Wikipedia Español

  • lenity — /len i tee/, n., pl. lenities. 1. the quality or state of being mild or gentle, as toward others. 2. a lenient act. [1540 50; < L lenitas. See LENIS, TY2] * * * …   Universalium

  • Cepora temena — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Officia oratoris — Als officia oratoris (lat.: officium „Aufgabe“, „Pflicht“; orator „Redner“) im weiteren Sinne werden in der römischen Rhetoriktheorie die Aufgaben des Redners bezeichnet. In der lateinischen Tradition wird der Begriff in der Regel mit den fünf… …   Deutsch Wikipedia

  • Cepora — neriss …   Wikipédia en Français

  • AEMYLIUS Porcina — de quo Cicer. in Bruto: c. 25. Marcus Aemylius Lepidus, qui est Porcina dictus, iisdem temporibus fere, quibus Galba, sed paulo minor natu, et summus Orator est habitus, et fuit, ut apparet ex orationibus, scriptor sane bonus, Hoc in Oratore… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»