Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

lāmentātĭo

  • 21 причитание

    خنثی lamentatio
    [ lamentation: ـ(n.) سوگوای، مرثیه خوانی، ضجه، سوگ، زاری]

    Русско-персидский словарь > причитание

  • 22 funebris

    fūnebris, e (funus), I) das Leichenbegängnis betreffend, Leichen-, iusta, Bestattungsfeierlichkeiten, Leichenfeier, Liv.: pompa, Quint.: contio, Cic.: carmen, Quint.: laudatio, Quint. u. Plin. ep.: lamentatio, Cic.: epulum, Cic.: lectuli, Serv. Verg.: ludi, Liv.: rastri (der Totengräber), Sidon.: fax, Apul.: vestimentum, Trauergewand, Cic.: cupressus, Hor. – subst., fūnebria, ium, n., Leichengebräuche, Bestattungsfeierlichkeiten, Cic. de legg. 2, 50. Plin. 7, 177. – II) die Leichen (Toten) betreffend, Leichen-, Toten-, 1) eig.: tunicae, Plin.: sacra, Menschenopfer, Ov.: auctoramentum, Blutgeld, Vell. – 2) poet. übtr., fähig, Leichen zu machen, a) unheilvoll, blutig, signa (v. einem Briefe), Ov.: bellum, Vell. u. Hor.: malum populis (für die V.) funebre, Plin. – b) todbringend, tödlich, munera, Ov.: aculei, Amm.: funebris (volva) quotiens versa spiritum inclusit, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > funebris

  • 23 gemitus

    gemitus, ūs, m. (gemo), das Seufzen, der Seufzer, das Ächzen, Stöhnen, Winseln, Gewinsel, Keuchen, Heulen, Brüllen, I) eig. u. meton.: a) eig.: gemitus mugitusque (des Zornigen), Sen.: morientium, Liv.: caesorom, Amm.: leonis, tauri, equi, Verg.: beluae, Petron.: illa lamentatio et g. urbis, Cic.: gemitus vulnerum, infolge der Wunden, Liv.: m. obj. Genet., gemitus atque ereptae virginis ira, lautes Wutgeheul über usw., Verg.: gemitus fit, Cic.: gemitum ciere, Verg.: gemitum od. gemitus dare, Ov.: gemitum de pectore ducere, Verg.: gemitus alto de corde petitos edere, Ov.: gemitum dare a pectore imo, Verg.: ingentem gemitum ad sidera tollere, Verg. – Plur., flebiles clamores gemitusque, Liv.: repetiti alte gemitus, Sen.: altiores gemitus, Sen. rhet.: tracti altius gemitus, Sen.: illi eiulatus et gemitus Philoctetae, Cic.: gemitus iraeque leonum, Verg.: audis gemitus compeditorum, Augustin.: quantos et mulierum et virorum gemitus esse factos, Cic.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 645. – b) meton. = Schmerz, Betrübnis, Verg. Aen. 2, 413. – II) poet. übtr., v. Lebl., das Dröhnen, Getöse, pelagi, Verg.: tellus dat gemitum, Verg. – Archaist. Genet. gemiti, Plaut. aul. 722: Akk. Plur. gemitos, Augustin. serm. 36, 2 Mai: Dat. u. Abl. Plur. gemitibus, Amm. 31, 14, 5. Cypr. epist. 30, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gemitus

  • 24 gratulatio

    grātulātio, ōnis, f. (gratulor), I) die Freudenbezeigung gegen jmd., die an den Tag gelegte Freude, die Beglückwünschung, der Glückwunsch (Ggstz. lamentatio, Cic. Mur. 86; comploratio, Val. Max. 1, 8. ext. 11), absol., Cic. u.a.: civium, Cic.: laudis nostrae, wegen usw., Cic.: so auch victoriae, Curt.: fungi mutuā gratulatione, sich gegenseitig beglückwünschen, Curt.: in sua gratulatione, an seinem Ehrentage (wo er Glückwünsche für seine Wahl zum Konsul erhielt), Cic. Mur. 88: Plur., militum et senatus populique gratulationes, Suet.: omni in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus habendis et omni sermone celebrabamur, Cic.: magni domum concursus ad Afranium magnaeque gratulationes fiebant, Caes. – II) die Dankbezeigung, bes. ein öffentliches Dankfest, tam recens gr., Cic.: rei publicae bene gestae, wegen usw., Cic.: preces gratulationesque, Bitt- und Dankgebete, Cic.: alci gratulationem decernere, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gratulatio

  • 25 lugubris

    lūgubris, e (lugeo), zur Trauer gehörig, Trauer-, I) eig.: a) v. Lebl.: lamentatio, über den Toten, Cic.: sordes, über den Verlust des Bruders, Cic.: cantus, Cic. u. Hor.: vestis, Ter. u. Curt.: nuntii, Sall. fr.: terrebat et proximus annus lugubris duorum consulum funeribus, trauervoll, Liv. – subst., lūgubria, ium, n., Trauerkleider, Prop. u. Ov. – aber lugubre sagum, ein gemeines, schmutziges Oberkleid, Hor. epod. 9, 28. – b) v. Pers.u. personif. Lebl., in Trauer befindlich, trauernd, Trauer-, domus, Liv.: genitor, Ov. – II) meton., traurig, a) = unheilvoll, bellum, Hor.: od. = Unheil verkündend, ales, Hor. – b) = kläglich, vox, Lucr.: verba, Ov. – dah. lūgubre adv., unheilvoll, lugubre rubere, Verg. Aen. 10, 273. – Die Silbe gu ist bei Dichtern öfter lang als kurz.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lugubris

  • 26 lūgubris

        lūgubris e, adj.    [LVG-], of mourning, mourning-: lamentatio, over the dead: vestis, mourning apparel, T.: cantus, a dirge, H.: domus, a house of mourning, L.: genitor, sorrowing, O.— Plur n. as subst: lugubria indue, put on mourning, O.: mea lugubria ponam, my weeds, O.— That causes mourning, disastrous: bellum, H.: scelus, O.— Mournful, doleful, plaintive: verbum, expressive of desolation: verba, O.— Mean, pitiable: sagum, H.
    * * *
    lugubris, lugubre ADJ
    mourning; mournful; grievous

    Latin-English dictionary > lūgubris

  • 27 lamentation

    f. (lat. lamentatio) плач, ридание, вопъл, оплакване, жалба; la mur des lamentations стената на плача.

    Dictionnaire français-bulgare > lamentation

  • 28 Вопль

    - ululatus; ejulatus; ploratus; lamentatio; lamentum; comploratio; plangor; querela;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Вопль

  • 29 Рыдание

    - fletus; singultus; ploratus; ululatus; lamentatio; lamentum; planctus; plangor;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Рыдание

  • 30 Стон

    - gemitus; lamentatio;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Стон

  • 31 conticesco

    contĭcesco ( contĭcisco, Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56; Arn. 5 init.), tĭcŭi, 3, v. inch., to become still, to cease speaking or sounding (class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.:

    sed conticiscam: nam audio aperiri foris,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 28; id. Mil. 2, 4, 56:

    ad quod ille quidem conticescit, sed sermonem suscipit Polus,

    Quint. 2, 15, 28:

    ad hos casus,

    i. e. in such cases, id. 6, 1, 42:

    conscientiā convictus repente conticuit,

    Cic. Cat. 3, 5, 10: consedit ille;

    conticui,

    id. Har. Resp. 4, 7:

    conticuere omnes,

    Verg. A. 2, 1; Ov. M. 6, 293; 10, 430.—
    B.
    To keep silence, not to speak (very rare):

    paulisper alter, alterius conspectu, conticuere,

    Liv. 30, 30, 2 Weissenb. ad loc.— Poet. with acc.:

    tantum nefas conticuit,

    Val. Fl. 3, 302.—
    II.
    Transf., of things:

    numquam de vobis (hominum) gratissimus sermo conticescet,

    Cic. Phil. 14, 12, 33:

    nec ulla umquam aetas de tuis laudibus conticescet,

    id. Marc. 3, 9: conticuit lyra, * Hor. Ep. 1, 18, 43:

    tubae,

    Mart. 7, 80:

    conticuere undae,

    Ov. M. 5, 574.—
    III.
    Trop., to become still or quiet, come to rest, cease, decline, stop, abate (syn. obmutesco):

    cum obmutuisset senatus, judicia conticuissent, etc.,

    Cic. Pis. 12, 26:

    ut tum conticisceret illa lamentatio et gemitus urbis,

    id. Red. Sen. 7, 17:

    artes nostrae,

    id. Mur. 10, 22; cf.:

    studium,

    id. Brut. 94, 324:

    litterae forenses et senatoriae,

    id. Off. 2, 1, 3:

    actiones tribuniciae,

    Liv. 4, 1, 5:

    tumultus,

    id. 2, 55, 10; 22, 55, 8:

    furor,

    id. 2, 29, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > conticesco

  • 32 fletus

    1.
    flētus, a, um, Part. and P. a., from fleo.
    2.
    flētus, ūs, m. [fleo], a weeping, wailing, lamenting.
    I.
    Lit. (class.; in sing. and plur.): nemo me lacrimis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. 1, 3, p. 162 ed. Vahl.); cf.: quantum fletum factum audivi! Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and:

    quod usque eo visum est indignum, ut urbe tota fletus gemitusque fieret,

    Cic. Rosc. Am. 9, 24:

    lugubris lamentatio fletusque maerens,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    mulierum,

    id. Verr. 2, 4, 21, § 47:

    fletus cum singultu,

    id. Planc. 31, 76:

    prae fletu et dolore,

    for tears, id. Att. 11, 7, 6:

    assiduo fletu sororis,

    id. Clu. 6, 15:

    haec magna cum misericordia fletuque pronuntiantur,

    Caes. B. C. 2, 12 fin.:

    clamore ac fletu omnia compleri,

    id. B. G. 5, 33 fin.:

    fletum populo movere,

    Cic. de Or. 1, 53, 228:

    fletum reprimere,

    id. Rep. 6, 15:

    magno fletu auxilium petere,

    Caes. B. G. 1, 32, 1:

    virginum precibus et fletu excitati,

    id. B. C. 2, 4, 3:

    cum ille erumpit fletus,

    Quint. 6, 2, 7: fletibus [p. 759] natos, laetitia defunctos prosequi, id. 5, 11, 38:

    nullis ille movetur fletibus,

    Verg. A. 4, 439.—
    II.
    Transf., concr., = lacrimae, tears:

    fletu super ora refuso,

    Ov. M. 11, 658; so ib. 673.

    Lewis & Short latin dictionary > fletus

  • 33 gemitus

    gĕmĭtus, ūs (archaic gen. sing. gemiti, Plaut. Aul. 4, 9, 11), m. [gemo], a sighing, a sigh, a groan, a lamentation, complaint (syn.: planctus, plangor, lamentatio, questus).
    I.
    Lit.: quantum luctum quantumque gemitum, quid lacrimarum quantumque fletum factum audivi, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; cf.:

    ut urbe tota fletus gemitusque fieret,

    Cic. Rosc. Am. 9, 24; id. Sest. 31, 68: gemitum trahens, Enn. ap. Non. p. 515, 26 (Trag. v. 102 Vahl.):

    clamor, sonus, gemitus,

    Quint. 7, 2, 46:

    gemitus in dolore... gemitus elamentabilis,

    Cic. Tusc. 2, 24, 57:

    lacrimabilis,

    Verg. A. 3, 39:

    ingentem tollere,

    id. ib. 11, 37; cf.:

    ingentem dare pectore ab imo,

    id. ib. 1, 485:

    gemitus toto foro,

    Cic. Phil. 2, 34, 85:

    continuus,

    Quint. 11, 1, 34:

    sine gemitu,

    id. 2, 20, 10:

    gemitu,

    Verg. A. 2, 73.— Plur. (mostly poet.):

    gemitus, screatus, tussis, risus abstine,

    Ter. Heaut. 2, 3, 132:

    quantos et virorum et mulierum gemitus esse factos (audivi)?

    Cic. Clu. 68, 192; id. Har. Resp. 18, 39:

    gemitus edere,

    Lucr. 4, 1015; cf.:

    extremosque ciet gemitus,

    Verg. G. 3, 517:

    gemitus,

    id. A. 2, 288; 4, 409; 6, 873; Ov. M. 2, 621:

    excitare,

    Liv. 9, 7, 4:

    ad gemitus vulnerum,

    id. 22, 5, 4; Gell. 1, 26, 7; Vulg. Judic. 2, 18; Psa. 30, 10 al.—
    II.
    Poet. transf.
    1.
    Pain, sorrow, Verg. A. 2, 413; cf. Lucr. 5, 1196.—
    2.
    Of inanimate things, a deep or hoarse sound:

    insonuere cavae gemitumque dedere cavernae,

    Verg. A. 2, 53:

    dat tellus gemitum,

    id. ib. 9, 709:

    dat gemitum moles,

    Sil. 3, 643:

    et gemitum ingentem pelagi pulsataque saxa Audimus,

    Verg. A. 3, 555.—In plur.:

    plaga facit gemitus,

    Ov. M. 12, 487.

    Lewis & Short latin dictionary > gemitus

  • 34 lugubria

    lūgū̆bris ( lūgūbris, Lucr. 4, 547), e, adj. [lugeo and fero], of or belonging to mourning, mourning-.
    I.
    Lit.:

    lamentatio,

    over the dead, Cic. Tusc. 1, 13, 30:

    vestis,

    mourning apparel, Ter. Heaut. 2, 3, 45; cf.

    cultus,

    Tac. A. 13, 32:

    cantus,

    a dirge, Hor. C. 1, 24, 2:

    domus,

    a house of mourning, Liv. 3, 32:

    genitor,

    mourning, sorrowing, Ov. M. 4, 690; so,

    pectora,

    id. H. 10, 145.— Subst.: lūgū̆brĭa, ĭum, n., mourning garments, sable weeds:

    lugubria indue,

    Ov. M. 11, 669; illa dies veniet, mea qua lugubria ponam. id. Tr. 4, 2, 73:

    imposita lugubria numquam exuerunt,

    Sen. Cons. ad Helv. 16, 2:

    lugubria sumpsi,

    Prop. 4 (5), 12, 97.—
    II.
    Transf.
    A.
    That causes mourning, disastrous:

    bellum,

    Hor. C. 2, 1, 33:

    Trojae renascens alite lugubri,

    id. ib. 3, 3, 61.—
    B.
    Mournful, doleful, plaintive:

    vox,

    Lucr. 4, 546:

    vagitus,

    id. 5, 226:

    verba,

    Ov. Ib. 99.—
    C.
    Mean, pitiable:

    sagum,

    Hor. Epod. 9, 28.—Hence, adv., in two forms: lūgū̆bre and lūgū̆brĭter, mournfully, dolefully, portentously, plaintively:

    cometae Sanguinei lugubre rubent,

    Verg. A. 10, 273:

    sonitu lugubre minaci Mulciber immugit,

    Sil. 12, 140:

    lugubriter eiulantes,

    App. M. 3, 8, p. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > lugubria

  • 35 lugubris

    lūgū̆bris ( lūgūbris, Lucr. 4, 547), e, adj. [lugeo and fero], of or belonging to mourning, mourning-.
    I.
    Lit.:

    lamentatio,

    over the dead, Cic. Tusc. 1, 13, 30:

    vestis,

    mourning apparel, Ter. Heaut. 2, 3, 45; cf.

    cultus,

    Tac. A. 13, 32:

    cantus,

    a dirge, Hor. C. 1, 24, 2:

    domus,

    a house of mourning, Liv. 3, 32:

    genitor,

    mourning, sorrowing, Ov. M. 4, 690; so,

    pectora,

    id. H. 10, 145.— Subst.: lūgū̆brĭa, ĭum, n., mourning garments, sable weeds:

    lugubria indue,

    Ov. M. 11, 669; illa dies veniet, mea qua lugubria ponam. id. Tr. 4, 2, 73:

    imposita lugubria numquam exuerunt,

    Sen. Cons. ad Helv. 16, 2:

    lugubria sumpsi,

    Prop. 4 (5), 12, 97.—
    II.
    Transf.
    A.
    That causes mourning, disastrous:

    bellum,

    Hor. C. 2, 1, 33:

    Trojae renascens alite lugubri,

    id. ib. 3, 3, 61.—
    B.
    Mournful, doleful, plaintive:

    vox,

    Lucr. 4, 546:

    vagitus,

    id. 5, 226:

    verba,

    Ov. Ib. 99.—
    C.
    Mean, pitiable:

    sagum,

    Hor. Epod. 9, 28.—Hence, adv., in two forms: lūgū̆bre and lūgū̆brĭter, mournfully, dolefully, portentously, plaintively:

    cometae Sanguinei lugubre rubent,

    Verg. A. 10, 273:

    sonitu lugubre minaci Mulciber immugit,

    Sil. 12, 140:

    lugubriter eiulantes,

    App. M. 3, 8, p. 132.

    Lewis & Short latin dictionary > lugubris

  • 36 BLUB

    [N]
    LAMENTATIO (-ONIS) (F)
    LESSUS (-I) (M)
    [V]
    LAMENTOR (-ARI -ATUS SUM)
    RUDO (-ERE -IVI)
    LATRO (-ARE -AVI -ATUM)

    English-Latin dictionary > BLUB

  • 37 COMPLAINT

    [N]
    QUERELA (-AE) (F)
    QUERELLA (-AE) (F)
    QUERIMONIA (-AE) (F)
    QUESTIO (-ONIS) (F)
    QUESTUS (-US) (M)
    CONQUESTIO (-ONIS) (F)
    CONQUESTUS (-US) (F)
    EXPOSTULATIO (-ONIS) (F)
    POSTULATIO (-ONIS) (F)
    CRIMEN (-MINIS) (N)
    LAMENTATIO (-ONIS) (F)
    MORBUS (-I) (M)
    - BRING A BITTER COMPLAINT

    English-Latin dictionary > COMPLAINT

  • 38 DIRGE

    [N]
    LESSUS (-I) (M)
    AELINOS (-I) (M)
    LAMENTATIO (-ONIS) (F)
    DACRIMA (-AE) (F)
    LACHRIMA (-AE) (F)
    LACRYMA (-AE) (F)
    MORTUAL (-IS) (N)

    English-Latin dictionary > DIRGE

  • 39 GROAN

    [N]
    GEMITUS (-US) (M)
    COMPLORATIO (-ONIS) (F)
    CONPLORATIO (-ONIS) (F)
    COMPLORATUS (-US) (M)
    CONPLORATUS (-US) (M)
    LAMENTATIO (-ONIS) (F)
    LESSUS (-I) (M)
    [V]
    GEMO (-ERE -UI -ITUM)
    INGEMO (-ERE -GEMUI)
    INGEMISCO (-ERE -GEMUI)
    MUGIO (-IRE -IVI -ITUM)
    INGEMESCO (-ERE -GEMUI)

    English-Latin dictionary > GROAN

  • 40 GROANING

    [A]
    GEMEBUNDUS (-A -UM)
    MUGIENS (-ENTIS)
    [N]
    GEMITUS (-US) (M)
    COMPLORATIO (-ONIS) (F)
    CONPLORATIO (-ONIS) (F)
    COMPLORATUS (-US) (M)
    CONPLORATUS (-US) (M)
    LAMENTATIO (-ONIS) (F)
    LESSUS (-I) (M)

    English-Latin dictionary > GROANING

См. также в других словарях:

  • Johann David Heinichen — (17 April 1683 16 July 1729) was a German Baroque composer and music theorist who brought the musical genius of Venice to the court of Augustus the Strong in Dresden. Although Heinichen s music is original, rhythmically exuberant and imaginative …   Wikipedia

  • ЛАМЕНТАЦИЯ — (лат. lamentatio жалоба, печальная песнь). 1) вопль, плачевная песнь у католиков, богослужение в четверг на страстной недели. 2) жалоба. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ЛАМЕНТАЦИЯ 1) жалоба; 2) в… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • lamentation — [ lamɑ̃tasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lamentacion v. 1225; lat. lamentatio 1 ♦ Plainte bruyante et prolongée. Faire entendre, pousser des lamentations. Hist. jud. Les Lamentations de Jérémie, le livre des Lamentations : livre de la Bible composé de cinq… …   Encyclopédie Universelle

  • Jacopo Sannazaro — Page 1 du De partu virginis, de Jacopo Sannazaro[1] Jacopo Sannazaro, parfois francisé Jacques Sannazar[2], né à …   Wikipédia en Français

  • LAMENTATIONS, BOOK OF — LAMENTATIONS, BOOK OF, one of the five scrolls in the Hagiographa section of the Bible, consisting of five poetic chapters, probably lamenting the destruction of Jerusalem in 587 B.C.E. and its aftermath. (The English title, like the Greek… …   Encyclopedia of Judaism

  • Церковная музыка —         (нем. Kirchenmusik, итал. musica sacra, musica da chiesa, франц. musique d eglise, musique sacrйe, англ. church music) музыка христианской церкви, предназначенная для сопровождения службы или исполнения в т. н. внеслужебные часы. Понятия… …   Музыкальная энциклопедия

  • lamentaţie — LAMENTÁŢIE, lamentaţii, s.f. (Rar) Lamentare. – Din fr. lamentation, lat. lamentatio. Trimis de LauraGellner, 16.05.2004. Sursa: DEX 98  LAMENTÁŢIE s. v. văitat. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime  lamentáţie s. f. (sil. ţi e) …   Dicționar Român

  • Ernst Krenek — (August 23 1900 ndash; December 22 1991) was an Austrian born (and from 1945 an American) composer of Czech ancestry; throughout his life he insisted that his name be written Krenek rather than Křenek , and that it should be pronounced as a… …   Wikipedia

  • Discworld gods — See also: Discworld (world)#Magic Some of the Discworld gods at Dunmanifestin. L R: Sessifet (off left),Offler, Flatulus (behind Offler), Fate, Urika, Blind Io, Libertina, The Lady, Bibulous, Patina (behind Bibulous), Topaxi (in front of… …   Wikipedia

  • Cambridge Songs — The Cambridge Songs ( Carmina Cantabrigiensia ) are a colletion of Goliardic medieval Latin poems found on ten leaves (ff. 432 ndash;41) of the Codex Cantabrigiensis ( C , MS Gg. 5.35), now at the Cambridge University Library. The songs as they… …   Wikipedia

  • Ernst Krenek — Kreneks Unterschrift (1944) Ernst Krenek (* 23. August 1900 in Wien; † 22. Dezember 1991 in Palm Springs, Kalifornien; ursprünglich Křenek) war ein US amerikanischer Komponist österreichischer Herkunft …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»