koparki

См. также в других словарях:

• łopata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. łopataacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narzędzie służące do pracy ręcznej, zbudowane z długiego trzonka oraz osadzonego na nim prostokątnego kawałka blachy, na którą nabiera …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Brühl-Palast (Młociny) — Blick vom ostwärtigen Ufer der Weichsel auf die Gartenseite des Palastes im Jahr 1803[1] …   Deutsch Wikipedia

• chwytak — m III, D. a, N. chwytakkiem; lm M. i 1. → chwytacz ∆ górn. Chwytak rur «w górnictwie naftowym: urządzenie zatrzymujące automatycznie spadające rury wydobywcze lub pompowe w razie ich zerwania» ∆ Chwytak wozów «urządzenie w pochylni służące do… …   Słownik języka polskiego

• łyżka — ż III, CMs. łyżkażce; lm D. łyżkażek 1. «narzędzie do nabierania, czerpania pokarmów, zwłaszcza płynnych» Łyżka stołowa, deserowa. Łyżka cukru, kartofli. Nabierać coś, czegoś na łyżkę. ∆ Łyżka cedzakowa, durszlakowa «łyżka z dziurkami służąca do… …   Słownik języka polskiego

• podsiębierny — ∆ techn. Koło podsiębierne «w młynach, turbinach itp.: koło wodne z łopatkami, poruszane strumieniem wody przepływającym poniżej osi koła» ∆ Koparka podsiębierna «koparka, której część robocza (łyżka, zbierak lub chwytak), osadzona sztywno na… …   Słownik języka polskiego

• poryć — dk Xa, poryćryję, poryćryjesz, poryćryj, poryćrył, poryćryty «ryjąc porobić w czymś bruzdy, doły, dziury itp., wyżłobić je w wielu miejscach; zryć wiele czegoś» Dziki poryły pole. Droga poryta pociskami. Teren budowy poryty przez koparki. Czoło… …   Słownik języka polskiego

• przedsiębierny — ∆ techn. Koparka przedsiębierna «koparka, której łyżka wybierając ziemię przesuwa się z dołu do góry w kierunku od podstawy koparki» …   Słownik języka polskiego

• przenicować — dk IV, przenicowaćcuję, przenicowaćcujesz, przenicowaćcuj, przenicowaćował, przenicowaćowany przenicowywać ndk VIIIa, przenicowaćowuję, przenicowaćowujesz, przenicowaćowuj, przenicowaćywał, przenicowaćywany «uszyć jakąś część garderoby na nowo,… …   Słownik języka polskiego

• ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… …   Słownik języka polskiego

• rozryć — dk Xa, rozryćryję, rozryćryjesz, rozryćryj, rozryćrył, rozryćryty «ryjąc zrobić w ziemi dół, rów, bruzdę; rozkopać, rozorać, rozgrzebać; zburzyć, zrujnować» Koparki rozryły drogę. Bomby rozryły ziemię. Ziemia rozryta przez dziki …   Słownik języka polskiego

• samoregulacja — ż I, DCMs. samoregulacjacji; lm D. samoregulacjacji 1. «samoczynne regulowanie się maszyny lub urządzenia» Samoregulacja koparki. przen. Samoregulacja gospodarki. 2. biol. «zdolność regulacji własnych procesów życiowych w układzie biologicznym… …   Słownik języka polskiego