-
1 konkluzja
konkluzja f (-i; -e) Schlussfolgerung f -
2 konkluzja
konkluzja [kɔŋkluzja] fw konkluzji artykułu als Schlussfolgerung des Artikelsdojść do konkluzji, że... zu dem Schluss gelangen, dass... -
3 wniosek
zgłosić \wniosek einen Vorschlag einbringendojść do wniosku zu dem Schluss kommen [ lub gelangen]wyciągnąć [z czegoś] \wniosek eine Schlussfolgerung [aus etw] ziehen, einen Schluss [aus etw] ziehenzłożyć \wniosek o coś einen Antrag auf etw +akk stellen, etw beantragen -
4 wynikać
\wynikać z czegoś sytuacja, sprawa, konflikt: aus etw entstehen [ lub resultieren], einer S. +dat entspringen, konkluzja, rezultat: sich +akk aus etw herleitenwynika z tego, że... daraus folgt, dass... -
5 Schlusssatz
См. также в других словарях:
konkluzja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. konkluzjazji {{/stl 8}}{{stl 7}} ostateczny rezultat rozumowania; wniosek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Logiczna, oczywista, słuszna konkluzja. Konkluzja obrad. Dojść do konkluzji. <łac.>{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB … Langenscheidt Polski wyjaśnień
konkluzja — ż I, DCMs. konkluzjazji; lm D. konkluzjazji (konkluzjazyj) 1. «wynik rozumowania; wniosek» Dojść do konkluzji. ◊ W konkluzji «na zakończenie, w zakończeniu, ostatecznie» 2. log. «zdanie będące wynikiem wnioskowania, uznane na podstawie innych… … Słownik języka polskiego
episylogizm — m IV, D. u, Ms. episylogizmzmie; lm M. y log. «w rozumowaniu składającym się z kilku sylogizmów (polisylogizmie): sylogizm zawierający jako przesłankę zdanie, które jest konkluzją poprzedzającego je sylogizmu» ‹gr. + sylogizm› … Słownik języka polskiego
teza — ż IV, CMs. tezie; lm D. tez 1. «twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny, założenie, które ktoś zamierza udowodnić; w logice: założenie, twierdzenie wymagające dowodu; konkluzja, której należy dowieść na podstawie przyjętych … Słownik języka polskiego
wniosek — m III, D. wnioseksku, N. wniosekskiem; lm M. wniosekski 1. «to, co ktoś proponuje, projekt przedstawiony do rozważenia i decyzji; propozycja» Pisemny wniosek. Postawić, uchylić, wysunąć, zgłosić wniosek. Odrzucić, przyjąć, rozpatrzyć, uwzględnić… … Słownik języka polskiego
wyniknąć — dk Vc, wyniknąćnie, wyniknąćnikł a. wyniknąćnął, wyniknąćkła wynikać ndk I, wyniknąćka, wyniknąćają, wyniknąćał 1. «stać się przyczynowo uzasadnionym następstwem czegoś, powstać jako rezultat czegoś; wziąć początek z czegoś» Między braćmi wynikł… … Słownik języka polskiego
dylemat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dylematacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} konieczny, trudny wybór pomiędzy dwiema możliwościami; alternatywa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stanął przed dylematem: kariera czy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
teza — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. tezazie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny; twierdzenie, założenie, które ktoś zamierza uzasadnić, udowodnić : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wniosek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. wnioseksku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wynik rozumowania, konkluzja : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błędny, trafny, fałszywy, logiczny wniosek. Ostateczny wniosek. Wyciągnąć, wysnuć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień