-
1 koniugować
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > koniugować
-
2 koniugować
-
3 koniugować
-
4 koniugować
глаг.• спрягать• спрягаться -
5 koniugować
conjuguer -
6 koniugować
κλίνω -
7 beugen
beu gen ['bɔygən]I. vtII. vr1) ( sich neigen)sich nach links/nach vorn/zur Seite/über dem Kind \beugen pochylić w lewo/do przodu/na bok/nad dzieckiemsich aus dem Fenster \beugen wychylić się z okna2) ( sich unterwerfen)sich \beugen poddać się -
8 biegen
bie gen ['bi:gən] <bog, gebogen>das Recht \biegen naginać [ perf nagiąć] prawonach rechts/links \biegen skręcić w prawo/lewozu schnell um die Kurve \biegen Fahrer, Fahrzeug: wjechać za szybko w zakręt1) ( sich bücken)sich nach vorne/rechts \biegen pochylić się do przodu/w prawo2) ( sich verziehen)sich \biegen Baum: ugiąć się; Kerze, Metallstab, Regalbrett: wygiąć się -
9 konjugieren
См. также в других словарях:
koniugować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, koniugowaćguję, koniugowaćguje, koniugowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}biol {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć się w koniugacji {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koniugować — ndk IV, koniugowaćguję, koniugowaćgujesz, koniugowaćguj, koniugowaćował, koniugowaćowany 1. biol. «łączyć się w koniugacji» 2. jęz. «odmieniać czasowniki przez osoby, czasy, tryby, strony i liczby» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
koniugowanie — n I rzecz. od koniugować … Słownik języka polskiego
