-
81 podskoczyć
глаг.• перейти• подпрыгивать• подпрыгнуть• подскакивать• подскочить• прыгать• соответствовать* * *podskoczy|ćсов. 1. подпрыгнуть; подскочить;2. do kogo-czego подскочить, кинуться к кому-чему;● serce \podskoczyćło (do gardła) a) (z radości itp.) сердце взыграло;
б) (ze strachu itp.) сердце ёкнуло (оборвалось)+2. przyskoczyć, rzucić się
* * *сов.1) подпры́гнуть; подскочи́ть2) do kogo-czego подскочи́ть, ки́нуться к кому-чему•Syn: -
82 pokpić
глаг.• зубоскалить• подшутить* * *pokpi|ć\pokpićj, \pokpićony сов. z kogo-czego посмеяться, поиздеваться, подшутить, подтрунить над кем-чем;● \pokpić sprawę испортить (всё) дело
+ podrwić, pożartować* * *pokpij, pokpiony сов. z kogo-czegoпосмея́ться, поиздева́ться, подшути́ть, подтруни́ть над кем-чемSyn:podrwić, pożartować -
83 pokpiwać
глаг.• подшучивать* * *несов. z kogo-czego посмеиваться, издеваться, подшучивать, подтрунивать над кем-чем+podrwiwać, kpinkować, podśmiewać się
* * *несов. z kogo-czegoпосме́иваться, издева́ться, подшу́чивать, подтру́нивать над кем-чемSyn: -
84 popilnować
глаг.• покараулить* * *popilnowa|ć\popilnowaćny сов. kogo-czego постеречь кого-что; присмотреть, приглядеть за кем-чем* * *popilnowany сов. kogo-czegoпостере́чь кого-что; присмотре́ть, пригляде́ть за кем-чем -
85 posłuchać
глаг.• внимать• вслушиваться• выслушивать• послушать• послушаться• прислушиваться• прослушать• прослушивать• слушать• слушаться* * *сов. 1. послушать;\posłuchać muzyki послушать музыку;
2. kogo-czego подчиниться, повиноваться кому-чему;\posłuchać czyjejś rady последовать чьему-л. совету* * *сов.1) послу́шатьposłuchać muzyki — послу́шать му́зыку
2) kogo-czego подчини́ться, повинова́ться кому-чемуposłuchać czyjejś rady — после́довать чьему́-л. сове́ту
-
86 poszydzić
poszy|dzić\poszydzićdzę, \poszydzićdź сов. z kogo-czego поиздеваться, посмеяться над кем-чем+podrwić, pokpić
* * *poszydzę, poszydź сов. z kogo-czegoпоиздева́ться, посмея́ться над кем-чемSyn:podrwić, pokpić -
87 pośrednictwo
сущ.• посредничество• посредство* * *pośrednictw|o☼ посредничество;biuro \pośrednictwoa pracy бюро по трудоустройству (по найму); za \pośrednictwoem a) kogo, czyim через чьё посредничество, через кого;
* * *спосре́дничествоbiuro pośrednictwa pracy — бюро́ по трудоустро́йству (по на́йму)
za pośrednictwem — 1) kogo, czyim че́рез чьё посре́дничество, че́рез кого; 2) czego посре́дством чего, при по́мощи чего
Syn: -
88 potrzebować
глаг.• нуждаться• просить• требовать* * *нуждаться, требоватьzażądać, wymagać потребовать* * *potrzeb|owaćнесов. kogo-czego нуждаться в ком-чём; требовать чег.о;\potrzebować pomocy нуждаться в помощи; \potrzebować dużo wody требовать много воды; \potrzebowaćuję pieniędzy мне нужны деньги
+ wymagać* * *несов. kogo-czegoнужда́ться в ком-чём; тре́бовать чегоpotrzebować pomocy — нужда́ться в по́мощи
potrzebować dużo wody — тре́бовать мно́го воды́
potrzebuję pieniędzy — мне нужны́ де́ньги
Syn: -
89 przemawiać
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• говорить• заговорить• поговаривать• разговаривать• сказать* * *przemawi|aćнесов. 1. выступать (с речью), произносить речь;2. do kogo-czego обращаться к кому-чему; заговаривать с кем; 3. говорить, сказываться, проявляться; coś \przemawiaća za kimś, czymś что-л. говорит в пользу кого-л., чего-л.; przez kogoś \przemawiaća nienawiść (zazdrość) в ком-л. говорит ненависть (зависть); ср. przemówić l, 2,4* * *несов.1) выступа́ть (с ре́чью), произноси́ть речь3) говори́ть, ска́зываться, проявля́тьсяcoś przemawia za kimś, czymś — что́-л. говори́т в по́льзу кого́-л., чего́-л.
przez kogoś przemawia nienawiść (zazdrość) — в ко́м-л. говори́т не́нависть (за́висть); ср. przemówić 1), 2), 4)
-
90 przemówić
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• выступить• говорить• заговорить• поговаривать• разговаривать• сказать* * *przemówi|ćсов. 1. выступить (с речью); произнести речь;\przemówić do ludu обратиться с речью к народу; \przemówić przez radio выступить по радио;
2. do kogo-czego обратиться к кому-чему; заговорить с кем;3. (odzyskać mowę) заговорить; 4. сказаться, проявиться;\przemówićło w nim sumienie в нём заговорила совесть;
● \przemówić komuś do rozumu образумить, урезонить кого-л.;\przemówić komuś do ręki (do kieszeni) разг. дать взятку кому-л., подмазать кого-л.* * *сов.1) вы́ступить ( с речью); произнести́ речьprzemówić do ludu — обрати́ться с ре́чью к наро́ду
przemówić przez radio — вы́ступить по ра́дио
3) ( odzyskać mowę) заговори́ть4) сказа́ться, прояви́тьсяprzemówiło w nim sumienie — в нём заговори́ла со́весть
•- przemówić komuś do ręki
- przemówić komuś do kieszeni -
91 przylgnąć
przylgn|ąć\przylgnąćięty сов. do kogo-czego прильнуть; прилипнуть к кому-чему* * *przylgnięty сов. do kogo-czegoприльну́ть; прили́пнуть к кому-чемуSyn: -
92 przypilnować
глаг.• караулить• наблюдать• приглядеть• присмотреть• следить• смотреть* * *przypilnowa|ć\przypilnowaćny сов. kogo-czego присмотреть за кем-чем; посторожить кого-что;\przypilnować dzieci присмотреть за детьми; \przypilnować domu посторожить дом
+ dopilnować* * *przypilnowany сов. kogo-czegoприсмотре́ть за кем-чем; посторожи́ть кого-чтоprzypilnować dzieci — присмотре́ть за детьми́
przypilnować domu — посторожи́ть дом
Syn: -
93 przyrównać
глаг.• приравнять* * *przyrówna|ć\przyrównaćny сов. do kogo-czego приравнять к кому-чему, сравнить с кем-чем+* * *przyrównany сов. do kogo-czegoприравня́ть к кому-чему, сравни́ть с кем-чемSyn: -
94 przyskakiwać
глаг.• подскакивать* * *несов. do kogo-czego подскакивать, кидаться, бросаться к кому-чему* * *несов. do kogo-czegoподска́кивать, кида́ться, броса́ться к кому-чемуSyn: -
95 przyskoczyć
глаг.• подскочить* * *сов. do kogo-czego подскочить, кинуться, броситься к кому-чему* * *сов. do kogo-czegoподскочи́ть, ки́нуться, бро́ситься к кому-чемуSyn: -
96 przystępować
глаг.• подступать• примыкать• присоединять• приступать* * *несов. do kogo-czego 1. подступать, подходить к кому-чему;2. присоединяться, примыкать к кому-чему; 3. приступать к чему, браться за что; ср. przystąpić+1. przybliżać się 2. przystawać 3. rozpoczynać, zabierać się, brać się
* * *несов. do kogo-czego1) подступа́ть, подходи́ть к кому-чему2) присоединя́ться, примыка́ть к кому-чему3) приступа́ть к чему, бра́ться за что; ср. przystąpićSyn: -
97 przywykać
глаг.• привыкать• уживаться* * *несов. do kogo-czego привыкать к ко-му-чему* * *несов. do kogo-czegoпривыка́ть к кому-чемуSyn: -
98 słuchać
глаг.• внимать• вслушиваться• выслушивать• заслушать• заслышать• послушать• послушаться• прислушиваться• прослушать• прослушивать• расслышать• следить• слушать• слушаться• слыхать• слышать• услышать* * *słuch|ać\słuchaćany несов. 1. слушать;\słuchać koncertu слушать концерт; \słuchać z zapartym tchem слушать, затаив дыхание;
2. kogo-czego слу-шать(ся) кого-чего, повиноваться кому-чему;\słuchać rodziców слушаться родителей;
ślepo \słuchać kogoś слепо повиноваться кому-л.;● \słuchaćа jednym uchem в одно ухо входит, в другое выходит+2. słuchać się, być posłusznym
* * *słuchany несов.1) слу́шатьsłuchać koncertu — слу́шать конце́рт
słuchać z zapartym tchem — слу́шать, затаи́в дыха́ние
słuchać rodziców — слу́шаться роди́телей
ślepo słuchać kogoś — сле́по повинова́ться кому́-л.
•Syn: -
99 stronić
глаг.• избежать• сторониться* * *stron|ićнесов. od kogo-czego сторониться, избегать кого-чего; держаться в стороне от кого-чего;\stronić od kolegów чуждаться товарищей; nie \stronići od kieliszka не дурак выпить
+ unikać* * *несов. od kogo-czegoсторони́ться, избега́ть кого-чего; держа́ться в стороне́ от кого-чегоstronić od kolegów — чужда́ться това́рищей
nie stroni od kieliszka — не дура́к вы́пить
Syn: -
100 strzec
strze|c\strzecgę, \strzecże, \strzecž, \strzecżony несов. kogo-czego 1. стеречь, охранять, караулить кого-что;\strzec domu стеречь дом; \strzec granicy охранять границу;
2. беречь, оберегать кого-что;\strzec przed zemstą оберегать от мести;
3. хранить что;\strzec tajemnicy хранить тайну
* * *strzegę, strzeże, strzeż, strzeżony несов. kogo-czego1) стере́чь, охраня́ть, карау́лить кого-чтоstrzec domu — стере́чь дом
strzec granicy — охраня́ть грани́цу
2) бере́чь, оберега́ть кого-чтоstrzec przed zemstą — оберега́ть от ме́сти
3) храни́ть чтоstrzec tajemnicy — храни́ть та́йну
См. также в других словарях:
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
koń — 1. Czarny koń «osoba lub rzecz, która niespodziewanie wygrywa w jakiejś konkurencji, okazuje się lepsza od faworytów»: Żaden z czarnych koni prezydenckiego wyścigu w USA nie wytrzymał nawet połowy prawyborów. GW 01/03/2000. 2. Gnać, jechać,… … Słownik frazeologiczny
daleki — dalekiecy, dalszy 1. «o kimś lub o czymś znajdującym się, położonym w dużej odległości; odległy, oddalony» Dalekie kraje, strony, wzgórza. Daleki przyjaciel. ◊ Daleki krewny «ktoś związany pokrewieństwem w stopniu piątym i dalszym» ◊ Daleki… … Słownik języka polskiego
naciągnąć — dk Va, naciągnąćnę, naciągnąćniesz, naciągnąćnij, naciągnąćnął, naciągnąćnęła, naciągnąćnęli, naciągnąćnięty, naciągnąćnąwszy naciągać ndk I, naciągnąćam, naciągnąćasz, naciągnąćają, naciągnąćaj, naciągnąćał, naciągnąćany 1. «ciągnąc napiąć,… … Słownik języka polskiego
dystans — m IV, D. u, Ms. dystanssie; lm M. e a. y 1. «odległość, oddalenie w przestrzeni albo w czasie» Dystans między czymś a czymś zmniejsza się (zwiększa się). Patrzeć na coś z dystansu. ◊ Trzymać kogoś a. trzymać się na dystans «ustosunkowywać się do… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
demonstracja — ż I, DCMs. demonstracjacji; lm D. demonstracjacji (demonstracjacyj) 1. «wystąpienie zbiorowe (zwykle pochód), zgromadzenie mające na celu wyrażenie protestującej przeciw czemu opinii publicznej; manifestacja» Demonstracje bezrobotnych.… … Słownik języka polskiego
dematerializacja — ż I, DCMs. dematerializacjacji, blm «w spirytyzmie i okultyzmie: rzekome znikanie przedmiotów, postaci» przen. żart. «zniknięcie kogo albo czego» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dumny — dumnyni 1. «mający poczucie własnej godności, znający swoją wartość, wartość swojego środowiska; ambitny» Był zbyt dumny, by się skarżyć na ciężki los. ◊ Być dumnym z kogo, z czego «szczycić się kim lub czym» 2. «mający o sobie wygórowane… … Słownik języka polskiego
dworować — ndk IV, dworowaćruję, dworowaćrujesz, dworowaćruj, dworowaćował przestarz. «drwić, kpić, wyśmiewać się z kogo, z czego» Nie pozwolił z siebie dworować … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
