-
1 knuć
глаг.• затевать• ткать* * *knu|ć\knućty несов. затевать, замышлять, строить козни;\knuć zemstę замышлять месть; \knuć spisek готовить (устраивать) заговор
+ planować, obmyślać* * *knuty несов.затева́ть, замышля́ть, стро́ить ко́зниknuć zemstę — замышля́ть месть
knuć spisek — гото́вить (устра́ивать) за́говор
Syn:
См. также в других словарях:
knuć — ndk Xa, knuję, knujesz, knuj, knuł, knuty «obmyślać, planować potajemnie coś złego» Knuć zemstę, zbrodnię. Knuć spisek przeciw komuś … Słownik języka polskiego
knuć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIc, knuję, knuje, knuty {{/stl 8}}– uknuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc {{/stl 8}}{{stl 7}} mając złe zamiary, obmyślać plan szkodzący komuś, planować działania mające wyrządzić komuś krzywdę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Knuć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
knut — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. knucie, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} bicz ze splecionych rzemieni; harap; także: uderzenie, cios tym biczem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Carskie knuty. Zesłani byli bici knutami. <ros.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
