-
1 klekotać
1) kołatać2) plotkować3) uderzać -
2 claqueter
klekotać -
3 glottorer
klekotać -
4 клекотать
-
5 болтать
глаг.• bajdurzyć• bełtać• bzdurzyć• gadać• gawędzić• gwarzyć• kwakać• paplać• pleść• plotkować• pogawędzić• pytlować• rajcować• rozmawiać• rozprawiać• szczebiotać• szczekać• świergotać* * * -
6 лязгать
глаг.• brzęczeć• jazgotać• klekotać• szczękać* * *chrzęścić, jazgotać, szczękać -
7 разбалтывать
глаг.• bajdurzyć• gadać• klapać• klekotać• paplać• plotkować• rozbełtywać• rozgadywać• szczebiotać• trajkotać• ćwierkać* * *obluzowywać, roztrzepywać, rozbełtywać, rozgadywać -
8 стрекотать
глаг.• paplać• skrzeczeć• szczebiotać• ćwierkać• świergotać* * *( o owadach) ćwierkać, cykać, klekotać, skrzeczeć, terkotać, trajkotać -
9 стучать
глаг.• brzęczeć• dobijać• klepać• kołatać• przysadzać• przysądzać• pukać• stukać• stukotać• trajkotać• trzaskać• turkotać• uderzać• uderzyć• walić• wytracać• wytrącać• zapukać• łomotać* * * -
10 трещать
глаг.• chrupać• chrzęścić• skrzypieć• skwierczeć• trzaskać• trzeszczeć• zatrzeszczeć* * *ćwierkać, cykać, jazgotać, grzechotać, klekotać, nawijać, tokować, trzeszczeć, skwierczeć, terkotać, trajkotać, trzepać -
11 клекотати
kłekotatyдієсл.klekotać, kwilić, skwierczeć -
12 klappern
viklekotać, klapać; grzechotać -
13 дребезжать
глаг.• brzęczeć• dzwonić• dźwięczeć• klekotać• pobrzękiwać• szczękać -
14 cliqueter
1. brząkać2. brzęczeć3. klekot4. klekotać5. kołatać6. szczękać7. wykołatać8. zakołatać -
15 craqueter
1. klekotać2. trzeszczeć
См. также в других словарях:
klekotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, klekotaćoczę || klekotaćocę, klekotaćocze || klekotaćoce, klekotaćocz || klekotaćtaj {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o bocianie: kłapiąc dziobem, wydawać dźwięk, powtarzający się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
клектать — клекчу кричать (о хищных птицах) , клёкт, клёкот, клекотать, укр. клекiт, клекотати, русск. цслав. клегътати, клекътати наряду со ст. слав. кльчетъ щелканье зубами , кльчьтати (Еuсh. Sin.), словен. klekęčem, kleketati громыхать, стучать;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
rozklekotać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć klekotać coraz intensywniej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bocian się rozklekotał na łące. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć klekotać wskutek … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klekotanie — n I rzecz. od klekotać … Słownik języka polskiego
rozklekotać — dk IX, rozklekotaćoczę, (rozklekotaćocę), rozklekotaćoczesz (rozklekotaćocesz), rozklekotaćocz (rozklekotaćotaj), rozklekotaćał, rozklekotaćany częściej w imiesł. biernym, pot. «zużyć, zniszczyć, obruszyć coś przez używanie, sprawić, że powstaje… … Słownik języka polskiego