-
1 klekotać
(-czę, -czesz); vi* * *ipf.- czę -czesz l. cę -cesz, -cz1. ( o bocianie) clatter.2. (= terkotać) clatter, rattle.3. pot. (= trajkotać) chatter.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > klekotać
-
2 rozkleko|tać
pf (rozklekoczę a. rozklekocę) Ⅰ vt pot. rozklekotany fortepian a rickety piano pot.- rozklekotany pojazd a rickety old crate pot.- rozklekotana maszyna a clapped-out machine pot.- rozklekotane nerwy przen. shattered nervesⅡ rozklekotać się 1. (zacząć głośno klekotać) to (start to) clatter- bociany rozklekotały się na dachu the storks began to (bill-)clatter on the roof- rozklekotały się karabiny maszynowe machine guns started to clatter a. chatter2. pot. (zostać uszkodzonym) to have had it, to be ruinedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozkleko|tać
-
3 klekotati
См. также в других словарях:
klekotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, klekotaćoczę || klekotaćocę, klekotaćocze || klekotaćoce, klekotaćocz || klekotaćtaj {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o bocianie: kłapiąc dziobem, wydawać dźwięk, powtarzający się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
клектать — клекчу кричать (о хищных птицах) , клёкт, клёкот, клекотать, укр. клекiт, клекотати, русск. цслав. клегътати, клекътати наряду со ст. слав. кльчетъ щелканье зубами , кльчьтати (Еuсh. Sin.), словен. klekęčem, kleketati громыхать, стучать;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
rozklekotać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć klekotać coraz intensywniej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bocian się rozklekotał na łące. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć klekotać wskutek … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klekotanie — n I rzecz. od klekotać … Słownik języka polskiego
rozklekotać — dk IX, rozklekotaćoczę, (rozklekotaćocę), rozklekotaćoczesz (rozklekotaćocesz), rozklekotaćocz (rozklekotaćotaj), rozklekotaćał, rozklekotaćany częściej w imiesł. biernym, pot. «zużyć, zniszczyć, obruszyć coś przez używanie, sprawić, że powstaje… … Słownik języka polskiego