klasowy

См. также в других словарях:

• klasowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, klasowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z klasą społeczną, wynikający z przynależności do danej klasy społecznej, zachodzący pomiędzy klasami społecznymi itp. : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• klasowy — przym. od klasa (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: ∆ Loteria klasowa «loteria podzielona na serie, w których ciągnienie odbywa się co pewien czas w każdej z nich; ilość i wielkość wygranych jest z góry ustalona» b) w zn. 2: Społeczeństwo klasowe.… …   Słownik języka polskiego

• Do dzwonka — Format Children, sitcom Starring Agnieszka Doczyńska Iga Krefft Magdalena Osińska Wojciech Rotowski Marcin Turski Piotr Janusz Jakub Nowak Jowita Ryczkowska Country of origin Poland Language(s) …   Wikipedia

• antagonizm — m IV, D. u, Ms. antagonizmzmie; lm M. y 1. «przeciwieństwo, przeciwdziałanie, wzajemna niechęć, wrogość, wzajemne zwalczanie się» Antagonizmy dzielnicowe. Antagonizm powstaje, zachodzi między kimś, czymś. ∆ Antagonizm klasowy «wg Marksa:… …   Słownik języka polskiego

• dziennik — m III, D. a, N. dziennikkiem; lm M. i 1. «gazeta wychodząca codziennie (lub parę razy w tygodniu)» Dziennik prowincjonalny. Łamy dzienników. Redakcja dziennika. Wieczorne wydanie dziennika. Zaprenumerować dziennik. 2. «bieżące wiadomości… …   Słownik języka polskiego

• klasowo — przysłów. od klasowy w zn. b Społeczeństwo rozwarstwione klasowo …   Słownik języka polskiego

• samorząd — m IV, D. u, Ms. samorządądzie; lm M. y «samodzielne i niezależne wykonywanie pewnych funkcji o charakterze administracyjnym przez określony organizm społeczny (związek osób, instytucję); osoby sprawujące takie funkcje» Samorząd gospodarczy,… …   Słownik języka polskiego

• solidaryzm — m IV, D. u, Ms. solidaryzmzmie, blm polit. ekon. «kierunek społeczno polityczny istniejący od połowy XIX w., głoszący naturalną wspólnotę interesów różnych grup w państwie, niezależną od klasowego charakteru tych interesów» Solidaryzm społeczny,… …   Słownik języka polskiego

• wróg — m III, DB. wroga, N. wrogiem; lm M. wrogowie, DB. wrogów 1. «nieprzyjaciel, napastnik; państwo będące w stanie wojny z innym państwem» Odwieczny wróg. Walczyć z wrogiem. Ruszyć na wroga. Dostać się w ręce wroga. Ulec przemocy wroga. Stawiać opór… …   Słownik języka polskiego

• wyzysk — m III, D. u, N. wyzyskkiem, blm «przywłaszczanie sobie przez właścicieli środków produkcji owoców pracy bezpośrednich wytwórców, pracujących na ich rzecz pod naciskiem przymusu ekonomicznego lub pozaekonomicznego; wszelkie krzywdzące kogoś… …   Słownik języka polskiego

• zorganizować — dk IV, zorganizowaćzuję, zorganizowaćzujesz, zorganizowaćzuj, zorganizowaćował, zorganizowaćowany 1. «ułożyć coś w pewne formy, podporządkować regułom, normom, wprowadzić do czegoś ład, organizację; urządzić coś» Zorganizować pracę. Zorganizować… …   Słownik języka polskiego