klappar

[²kl'ap:ar]

klappade klappat klappa(!)

verb

хлопать

[²kl'ap:ar]

klappade klappat klappa(!)

verb

похлопывать

[klaparih'o:p]

klappade klappat klappa(!)

verb

ломаться

[klap:]

klappen klappar

subst.

похлопывание

[klap:]

klappen klappar

subst.

рождественский подарок

(gen. klappar, pl. klappir), f. stepping-stone.

* * *

f., pl. klappir, [klappa], a pier-like rock projecting into the sea, and looking as if shaped by art; lenda við klöppina, or klappirnar, freq. in western Icel.; as also of stepping stones over a stream, leiðin lá yfir mýrar ok fen, ok vóru þar höggnar yfir klappir, Fms. vii. 68; klappar-nef, n. a projecting rock.

[kʰlöʰpʰ:]

f klappar, klappir

(gen. granar, pl. granar), f.

1) the hair on the upper lip, moustache (svá ungr, at eigi mun g. sprottin);

2) lip; legðu munn við g., lay thy mouth to his lips; e-m bregðr vá fyrir g., one is startled, alarmed; bregða grönum, to draw back the lips, grin; in pl. the lips of a cow or bull.

(gen. granar), f. pine-tree.

* * *

f., gen. granar, [mid. H. G. gran], the moustache; skegg heitir barð, grön eðr kanpar, Edda 109; líttú á ljúfan, legg þú munn við grön, Gkv. 1. 13; hann var ungligr maðr svá at honum var ekki grön sprottin, Ld. 272; láttu grön sía, sonr, sip, sift it through the beard, my son, Edda 148: in the phrase, e-m bregðr vá fyrir grön, a danger passes one’s beard, i. e. one is startled, alarmed, Fms. viii. 350, 417, Grett. 165 new Ed.; ek læt ýring skýra um grön, I sift the drink through my beard, Eg. (in a verse); ef maðr höggr nef af manni, … en ef svá er at grön fylgir, N. G. L. i. 171; kápu þeirri er gör var af grön jöfra, the cap which was made of kings’ beards, Fas. i. 284, cp. the tale in Tristr. S.; komað vín á grön mína, wine never wetted my beard, Þorf. Karls. 418: it is used in plur. denoting the beard of the upper and lower lips: in the saying, nú er eg svo gamall sem á grönum má sjá, in the nursery tale of the changeling, answering to the Germ. ‘nun bin ich so alt wie der Westerwald,’ see Grimm’s Märchen: the phrase, bregða grönum, to draw back the lips, grin, so as to shew the teeth, Nj. 199; cp. granbragð; fíla (or fýla) grön, to pout with the lips.

2. esp. in plur. the lips of a cow or bull; Egill hljóp þar til er blótneytið stóð, greip annarri hendi í granarnar en annarri í hornið, Eg. 508; Europa klappar um granar hans (of Jove in the shape of a bull), Bret. 12. grana-hár, n. the whiskers of cats and other beasts, Edda 73 (of an otter); in this sense still in use: of a beak, benmás granar, Höfuðl.

f., gen. granar, [Dan.-Swed. gran; Ivar Aasen gron], a pine-tree; hæri en grön er vex á hæsta fjalli, Hom. 152.

* * *

(að), v.

1) to pat, stroke gently (jarlinn klappaði hendi sinni ábak honum); klappa um e-t, to pat;

2) to knock, rap (klappa á dyrum, á hurð);

3) to shape by cutting blows, hew, chisel (vóru klappaðir á steinvegginn krossar þrír);

4) to hammer; mun ek nú klappa um aptr, I will make it good (right) again.

* * *

að, [Engl. and Scot. clap; Germ. klopfen; Swed klappa]:—to pat, stroke gently; kyssa ok k., to kiss and stroke, 655 xxxi; cp. Scot. to clap a cat; þá klappaði hón um granirnar, Edda (pref.); jarlinn klappaði hendi sinni á bak honum ok bað hann vaka, Fms. viii. 88; maðr hefir staf í hendi ok klappar á lend hestinum, Bs. i. 633; þá kallar konungr til sín hund sinn Víga ok klappaði um hann, Fms. x. 327; hón spyrr hvárt hann ætlar þá enn í Máfahlíð at k. um kerlingar-nárann, Eb. 44, Grett. 33 new Ed.; Þoroddr klappaði um hann (the calf), Eb. 320.

2. to clap the hands; flestir æptu ok klöppuðu, shouted and clapped, D. N. i. 168: the phrase, k. lofi í lófa, to clap, exult; klappa á dyrum, to rap at the door, Eg. 409, Fms. xi. 425; klappa á hurð, Fas. iii. 583.

II. a stone-mason’s term, to chop stone with a hammer; hann klappaði rauf í hellu, Grett. 137 A; þessi steinn var útan sein klappaðr væri gráðum eðr pöllum, Fms. i. 137; vóru klappaðir á steinvegginn krossar þrír, vii. 64; í þeim steini vóru klappaðir fjórir koppar, Bs. i. 640; rúnar klappaðar á steini, 655 xiv. B. 2; spor vóru klöppuð í berginu, Fas. iii. 569.

2. to hammer; þarf eigi holan baug um þat at klappa, Fb. iii. 404; ok klappaði um hans hjarta, his heart clapped, throbbed, Fbr. 37; þeir sögðusk mundu k. um (they would clench it, make it right) ef málin kæmi heim í hérað, Sturl. i. 134; mun ek nú k. um aptr, I will make it good, ii. 38.

* * *

(pl. -ir and -ar), f. loin, rump.

* * *

f., pl. lendir, mod. also lendar; [A. S. lenden; Old Engl. lendes; Scot. lendis; Engl. loins; O. H. G. lenti; Germ. lende]:—the loin; the mod. usage distinguishes between the sing., the loin or croup of a horse and pl. lendar of the human loins; lendir yðrar skulu þér gyrða, Hom. 84 (Luke xii. 35); munu konungar út af þínum lendum fæðask, Stj., Sks. 404; undir herðum, lendum, knés-botum, Edda 40; lenda-kláði, Fas. iii. 102:—of a horse, hann flær af henni alla baklengjuna aptr á lend, Grett. 91; á lend hestinum, Nj. 91; hann klappar á lend hestinum, Bs. i. 633; um höfuð, lend, brjóst ok kvið ok allan hest, Sks. 404. lenda-verkr, m. ‘loin-work,’ lumbago, Pr. 471, Ld. 32.

* * *

m. the hollow of the hand, palm (mun ek bera þat í lófa mér).

* * *

a, m., proncd. lói, [Ulf. lôfa to render ράπισμα and ραπίζειν; Scot. loof]:—the hollow of the hand, palm, Sturl. i. 42, Ísl. Þjóðs. ii. 556, Fms. iii. 180; henni lágu þrír fingr í lófa, Bs. i. 462, v. l.; stakk í lófa sér, Eg. 211; mun ek bera þat í lófa mér níu fet, Fms. x. 251; klappa lófa á hurð, Fb. iii. 583; klappar á dyr með lófa sín, Fkv.; ok lét brenna spánuna í lófa sér, Ó. H. 197, Post. 645. 60:—the phrases, hafa allan lófa við, to strain every nerve, Al. 151; legg í lófa karls, Ísl. Þjóðs. i. 28, Skíða R. 114 (of a beggar’s alms); það er ekki í lófana lagt, ’tis no easy matter; klappa lof í lófa, to clap hands in triumph; leika á lófum, to be borne on one’s hands; en Leifr leikr á lófum, ok hefir virðing sem konungs-barn mundi hafa, of a spoilt child, Sturl. i. 2, cp. Edda 88 (the verse).

2. a measure, handbreadth, 732 B. 5. lófa-tak, n. a show of hands, a division by show of hands as in England; samþykkja með lófataki, N. G. L. iii. 10; lét hinn sami Rafn í Lögróttu höndum upp taka, ok göra með lófataki útlaga alla þá menn, Bs. i. 763.

* * *

(gen. pl. nefja), n.

1) the bone of the nose, nasal bone, opp. to ‘nasir’ (hann rak hnefana á nasir mér ok braut í mér nefit);

2) the nose (náit er nef augum);

3) beak, bill (of a bird);

4) head, person; um alla Sváþjóð guldu menn Óðni skatt, penning fyrir nef hvert, a penny per head.

* * *

n., gen. pl. nefja, dat. nefjum; [A. S. nebbe; Engl. neb]:—the nose, prop. the beak, bone of the nose, opp. to nasar (nös, q. v.), Grág. ii. 11; liðr á nefi, Ld. 272; þeir hafa hvárki nef né nasar, ‘neb nor nose,’ i. e. neither lower part nor cartilage, Stj. 79; hann rak hnefann á nasir mér ok braut í mér nefit, Fas. iii. 392; kom á nasir þeim ok brotnaði í honum nefit, Fms. iii. 186; gnúa nefit, Orkn. 394, passim: also in the phrases, stinga nefi í feld, to hide the nose (face) in one’s cloak, from dismay, Fms. x. 401; cp. stinga nösum í felda, Sighvat; stinga saman nefjum, to put noses together = lay heads together, i. e. discuss closely, ironic., Grett. (in a verse); kveða, tala í nef, to talk through the nose, Skálda 162; taka í nefið, to snuff up; sjúga upp í nefit, to suck up through the nose; of nær nefi kvað karl …, too near the nose, quoth the carle, when he was hit in the eye, Fms. vii. 288; náit er nef augum, the neb is near akin to the eye, Nj., cp. Fms. iii. 188; draga bust ór nefi einum, see burst.

2. as a law term in regard to tax, dues, poll (cp. the English phrase ‘to count noses’); um alla Svíþjóð guldu menn Óðni skatt, penning fyrir nef hvert, Yngl. S. ch. 8; hefir þú nú gört fyrir þitt nef þangat út, i. e. thou hast done thy share, Fbr. 33; gjalda eyri fyrir net hvert, to pay a ‘nose-tax’ of an ounce, poll-tax, Lv. 89; penning fyrir nef hvert, Hkr. ii. 231; skal göra mann út at sjaunda nefi, N. G. L. i. 97; ertug fyrir sex tigu nefja innan laga várra, 7; skutilsveinar til þriggja nefja ok hverr húskarl til tveggja nefja, H. E. i. 420; yrkja níðvísu fyrir nef hvert er á var landinu, Hkr. i. 227; skal búandi hverr augljós nef hafa af bryggju-sporði á skoru-kefli fyrir ármann, i. e. every franklin has to shew up the poll on a score-roll before the king’s officer, N. G. L. i. 200.

3. the neb, beak, bill, of birds, Fms. viii. 10; nefin ok klærnar, Nj. 272, Stj. 90; fugls-nef, uglu-nef, arnar-nef, hrafns-nef, Sdm. passim; also hrúts-nef, a ram’s nose, 1812. 66: the saying, lítið er nef várt en breiðar fjaðrir, Bs. i. 676, of high aspirations and weak efforts, see fjöðr: of things, klappar-nef, a jutting rock; skogar-nef, q. v.; steðja nef, the nose (small end) of a stithy; keips-nef, a thole, a rowlock pin: cp. the riddle or pun, liggr á grúfu og horfir upp nef—á ausu ! of the hook on a ladle’s handle.

II. as a nickname, Gísl.; = Nosey, cp. Lat. Naso.

COMPDS: nefbjörg, nefdreyri, neffölr, nefgildi, nefglita, neflangr, neflauss, neflítill, nefljótr, nefmikill, nefmæltr.

1. klap

2. dørhammer

3. (jule)gave

1. klaptræ

1. klappe (gentagne gange), banke, slå

2. klappe, kærtegne

1. lugte, bruge sin lugtesans (ofte i refleksive sætninger), vejre, snuse

2. lugte, dufte, have en vis lugt

3. lugte i overført betydning

1. klap

2. dørhammer

3. (jule)gave

1. klaptræ

1. klappe (gentagne gange), banke, slå

2. klappe, kærtegne

1. lugte, bruge sin lugtesans (ofte i refleksive sætninger), vejre, snuse

2. lugte, dufte, have en vis lugt

3. lugte i overført betydning