Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

jurgo

  • 1 jurgo

    jurgo jurgo, avi, atum, are ссориться, браниться

    Латинско-русский словарь > jurgo

  • 2 jurgo

    jūrgo, āvī, ātum, āre [ jus + ago ]
    1) ссориться, браниться (cum aliquo Ter; inter se C)
    2) ругать, бранить ( aliquem istis verbis H)
    3) судиться (adversus aliquem Just; in foro CTh)

    Латинско-русский словарь > jurgo

  • 3 jurgo

    jurgo, āvi, ātum (ante-class. jurigo, Plaut. Merc. 1, 2, 9; Brix ad Trin. 1, 2, 30), 1, v. n. and a. [from jus, not a compound of ago, v. Ritschl. Opusc. 2, 427].
    I. A.
    To quarrel, brawl, dispute, scold:

    cedo, quid jurgabit tecum?

    Ter. Andr. 2, 3, 15:

    cum Davo egomet vidi jurgantem ancillam,

    id. ib. 5, 1, 19; Suet. Ner. 5:

    jurgare igitur lex putat inter se vicinos, non litigare,

    Cic. Rep. 4, 8, 4 (ap. Non. p. 430):

    ne jurgares quod,

    Hor. Ep. 2, 2, 22.—
    B.
    To sue at law:

    apud aediles adversus lenones jurgare (al. jurgari),

    Just. 21, 5, 7: in proprio foro, Cod. Th. 2, 1, 6; 11, 33, 1.—
    II.
    Act., to chide, censure, blame:

    haec jurgans,

    Liv. 8, 33; 10, 35:

    istis Jurgatur verbis,

    Hor. S. 2, 2, 100.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgo

  • 4 jurgo

    jurgare, jurgavi, jurgatus V
    quarrel, scold

    Latin-English dictionary > jurgo

  • 5 jurgium

    jūrgium, ī n. [ jurgo ]
    1) ссора, перебранка, брань (jurgia nectĕre O и jactare V; jurgio lacessĕre aliquem Sl etc.)
    2) судебный спор, тяжба ( fisci jurgia Amm)

    Латинско-русский словарь > jurgium

  • 6 jurigo

    jūrigo арх. Pl = jurgo

    Латинско-русский словарь > jurigo

  • 7 objurgo

    ob-jūrgo, avī, ātum, āre
    1) бранить, порицать, делать выговор (aliquem de или in aliquā re C, редко MF alicujus rei)
    2) отговаривать, отклонять ( aliquem a peccatis Pl)
    3) наказывать, бить (aliquem verberibus Sen, colaphis Pt)

    Латинско-русский словарь > objurgo

  • 8 abjurgo

    ab-jurgo, āvi, ātum, 1, v. a., to deny or refuse reproachfully:

    arma alicui,

    Hyg. Fab. 107.

    Lewis & Short latin dictionary > abjurgo

  • 9 jurgatorius

    jurgātōrĭus, a, um, adj. [jurgo], quarrelsome (post-class.):

    vocis sonus,

    Amm. 27, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgatorius

  • 10 jurgium

    jurgĭum, i, n. [jurgo], a quarrel, strife, dispute, altercation, contention (class.):

    jurgio tandem uxorem abegi ab janua,

    Plaut. Men. 1, 2, 18; 5, 2, 21:

    jam jurgio enicabit, si intro rediero,

    id. Merc. 3, 2, 14:

    benevolorum concertatio, non lis inimicorum, jurgium dicitur,

    Cic. Rep. 4, 8, 8 (ap. Non. p. 430):

    in jurgio respondere,

    Cic. de Sen. 3, 8:

    optimum quemque jurgio lacessere,

    Tac. A. 14, 40:

    quempiam jurgio invadere,

    id. H. 2, 53:

    petulantibus jurgiis illudere,

    id. ib. 3, 32:

    jurgia jactare,

    to quarrel, Verg. A. 10, 95:

    tecum jurgia nectere,

    engage in mutual strife, Ov. Am. 2, 2, 35:

    per jurgia dicere aliquid,

    in the heat of a dispute, id. Tr. 5, 11, 1:

    jurgia prima sonare incipiunt,

    Juv. 15, 51:

    alterna jurgia,

    id. 6, 268:

    facere,

    Plin. 16, 44, 89, § 239:

    erumpere in jurgia,

    to break out into railing, Just. 10, 2, 5:

    jurgio aliquem corripere,

    Suet. Galb. 5:

    inter Helvidium et Eprium acre jurgium,

    Tac. H. 4, 6:

    vixit cum uxore sine jurgio,

    without a quarrel, Plin. Ep. 8, 5, 1.—
    II.
    Law t. t. A legal dispute, a separation between husband and wife (cf. divortium):

    quod si non divortium sed jurgium fuit, dos ejusdem matrimonii manebit,

    Dig. 23, 3, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgium

  • 11 jurgor

    jurgor, v. jurgo.

    Lewis & Short latin dictionary > jurgor

  • 12 jurigo

    jurĭgo, v. jurgo init.

    Lewis & Short latin dictionary > jurigo

  • 13 objurgo

    ob-jurgo (old form objūrĭgo, Plaut. Trin. 1, 2, 30; 32), āvi, ātum, 1 ( part. pass. objurgatus, as a dep. in the act. signif.: Hirrius Curionem non mediocriter objurgatus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1), v. a., to chide, scold, blame, rebuke, reprove (freq. and class.; syn.: increpo, improbo, vitupero); constr. usually with acc. of the person or thing; post-class. also with dat.
    I.
    In gen.:

    objurgat is, qui id facit (i. e. jurgat) juste,

    Varr. L. L. 7, § 93 Müll.:

    Menelaus me objurgat, Enn. ap. Rufin. Fig. (Trag. v. 264 Vahl.): quod Chrysalus med objurgavit plurimis verbis malis,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 97:

    hanc,

    id. Trin. 2, 2, 74:

    objurgavit M. Caelium, sicut neminem umquam parens,

    Cic. Cael. 11, 25:

    monendi amici saepe sunt et objurgandi,

    id. Lael. 24, 88; 90:

    ne, in quo te objurgem, id ipsum videar imitari,

    id. Fam. 3, 8, 6:

    aliquem molli bracchio de aliquā re,

    moderately, id. Att. 2, 1, 6:

    cum objurgarer, quod nimiā laetitiā paene desiperem,

    id. Fam. 2, 9, 2.—With an abstract object:

    Caesar meam in rogando verecundiam objurgavit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 10; 3, 1, 2, § 5:

    si objurgaret populi segnitiem,

    Quint. 6, 5, 8:

    fatum,

    Sen. Ep. 93, 1:

    naturam,

    id. ib. 107, 9.— Absol.:

    recte objurgat,

    Plaut. Curc. 1, 3, 15: sic objurgant, quasi oderint, Quint. 2, 2, 7:

    cum objurgamus, maledicimus,

    id. 3, 4, 3.—
    (β).
    With dat.: objurgo filium veteres dicebant; nos, objurgo filio, ut Graeci (sc. epitiman tini), Diom. p. 305 P.:

    objurgavi eos,

    Vulg. 2 Esdr. 13, 25.—With double acc.:

    objurgare haec me,

    Plaut. Merc. 1, 1, 46.—
    II.
    Transf.
    * A.
    To dissuade or deter one from any thing, by means of reproof:

    objurgans me a peccatis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 54.—
    2.
    To urge in a tone of reproof, to exhort earnestly:

    quā (epistulā) me objurgas, ut firmior sim,

    Cic. Att. 3, 15, 1.—
    B.
    Objurgare aliquem aliquā re, to punish, chastise, correct a person with any thing, = ferire, plectere (postAug.):

    colaphis objurgare puerum,

    Petr. 34:

    verberibus,

    Sen. Ira, 3, 12, 6:

    flagris,

    Suet. Oth. 2:

    ferulis,

    id. Calig. 20:

    soleā rubrā,

    Pers. 5, 169: sestertio centies objurgatus, punished, i. e. fined, Sen. Ben. 4, 36, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > objurgo

  • 14 objurigo

    ob-jurgo (old form objūrĭgo, Plaut. Trin. 1, 2, 30; 32), āvi, ātum, 1 ( part. pass. objurgatus, as a dep. in the act. signif.: Hirrius Curionem non mediocriter objurgatus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1), v. a., to chide, scold, blame, rebuke, reprove (freq. and class.; syn.: increpo, improbo, vitupero); constr. usually with acc. of the person or thing; post-class. also with dat.
    I.
    In gen.:

    objurgat is, qui id facit (i. e. jurgat) juste,

    Varr. L. L. 7, § 93 Müll.:

    Menelaus me objurgat, Enn. ap. Rufin. Fig. (Trag. v. 264 Vahl.): quod Chrysalus med objurgavit plurimis verbis malis,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 97:

    hanc,

    id. Trin. 2, 2, 74:

    objurgavit M. Caelium, sicut neminem umquam parens,

    Cic. Cael. 11, 25:

    monendi amici saepe sunt et objurgandi,

    id. Lael. 24, 88; 90:

    ne, in quo te objurgem, id ipsum videar imitari,

    id. Fam. 3, 8, 6:

    aliquem molli bracchio de aliquā re,

    moderately, id. Att. 2, 1, 6:

    cum objurgarer, quod nimiā laetitiā paene desiperem,

    id. Fam. 2, 9, 2.—With an abstract object:

    Caesar meam in rogando verecundiam objurgavit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 10; 3, 1, 2, § 5:

    si objurgaret populi segnitiem,

    Quint. 6, 5, 8:

    fatum,

    Sen. Ep. 93, 1:

    naturam,

    id. ib. 107, 9.— Absol.:

    recte objurgat,

    Plaut. Curc. 1, 3, 15: sic objurgant, quasi oderint, Quint. 2, 2, 7:

    cum objurgamus, maledicimus,

    id. 3, 4, 3.—
    (β).
    With dat.: objurgo filium veteres dicebant; nos, objurgo filio, ut Graeci (sc. epitiman tini), Diom. p. 305 P.:

    objurgavi eos,

    Vulg. 2 Esdr. 13, 25.—With double acc.:

    objurgare haec me,

    Plaut. Merc. 1, 1, 46.—
    II.
    Transf.
    * A.
    To dissuade or deter one from any thing, by means of reproof:

    objurgans me a peccatis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 54.—
    2.
    To urge in a tone of reproof, to exhort earnestly:

    quā (epistulā) me objurgas, ut firmior sim,

    Cic. Att. 3, 15, 1.—
    B.
    Objurgare aliquem aliquā re, to punish, chastise, correct a person with any thing, = ferire, plectere (postAug.):

    colaphis objurgare puerum,

    Petr. 34:

    verberibus,

    Sen. Ira, 3, 12, 6:

    flagris,

    Suet. Oth. 2:

    ferulis,

    id. Calig. 20:

    soleā rubrā,

    Pers. 5, 169: sestertio centies objurgatus, punished, i. e. fined, Sen. Ben. 4, 36, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > objurigo

См. также в других словарях:

  • jurgo — sustantivo masculino 1. Uso/registro: coloquial. Origen: Colombia. Gran cantidad o gran número de personas, animales o cosas …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • jurgo — 1) dialecto paisa. montón grande de alguna cosa 2) en bogotá: mucho 3) mucho …   Colombianismos

  • List of Estonian actors — A list of Estonian actors. *See footer noticeAArgo Aadli Viive Aamisepp Ott Aardam Henn Aare Inna Aare Irja Aarma Jüri Aarma Reet Aarma Andre Aarniste Marta Aasa Katri Aaslav Tepandi Ants Aasma Irja Aav Tõnu Aav Evald Aavik Ervin Abel Mari Abel… …   Wikipedia

  • República Romana — Wikiproyecto:República Romana Saltar a navegación, búsqueda Estados en el 180 adC:      República Romana …   Wikipedia Español

  • Wikiproyecto:República Romana — Estados en el 180 a. C.:      República Romana       …   Wikipedia Español

  • Liste des lieux imaginaires dans Tintin — Cet article contient la liste des lieux qui sont mentionnés dans les bandes dessinées Tintin mais qui n existent pas dans la réalité. Sommaire : Haut A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z …   Wikipédia en Français

  • Leyendas de Colombia — En este artículo sobre cultura se detectaron los siguientes problemas: Necesita ser wikificado conforme a las convenciones de estilo de Wikipedia. Carece de fuentes o referencias que aparezcan en una fuente acreditada. Requiere una revisión… …   Wikipedia Español

  • KK Prienai — Prienai Gegründet 1994 Arena Sportzentrum Prienai Vereinsfarben Grün Litauischer Meister …   Deutsch Wikipedia

  • i̯eu̯os- —     i̯eu̯os     English meaning: norm, right     Deutsche Übersetzung: etwa ‘satzung, Fug”     Note: perhaps as “Verbindlichkeit” to *i̯eu 2 “ connect “     Material: O.Ind. yōḥ n. ‘salvation!” (only in connection with sáṃ; zur form s.… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»