-
1 jurigo
jūrigo арх. Pl = jurgo -
2 jurigo
jurĭgo, v. jurgo init. -
3 jurgo
jurgo, āvi, ātum (ante-class. jurigo, Plaut. Merc. 1, 2, 9; Brix ad Trin. 1, 2, 30), 1, v. n. and a. [from jus, not a compound of ago, v. Ritschl. Opusc. 2, 427].I. A.To quarrel, brawl, dispute, scold:B.cedo, quid jurgabit tecum?
Ter. Andr. 2, 3, 15:cum Davo egomet vidi jurgantem ancillam,
id. ib. 5, 1, 19; Suet. Ner. 5:jurgare igitur lex putat inter se vicinos, non litigare,
Cic. Rep. 4, 8, 4 (ap. Non. p. 430):ne jurgares quod,
Hor. Ep. 2, 2, 22.—To sue at law:II.apud aediles adversus lenones jurgare (al. jurgari),
Just. 21, 5, 7: in proprio foro, Cod. Th. 2, 1, 6; 11, 33, 1.—Act., to chide, censure, blame:haec jurgans,
Liv. 8, 33; 10, 35:istis Jurgatur verbis,
Hor. S. 2, 2, 100.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский