-
81 предосудительный
reprehensible, wrong, blameworthy [-ðɪ-], blamable -
82 предосудительный
прил.reprehensible, scandalous, blameworthy, blamableРусско-английский словарь по общей лексике > предосудительный
-
83 ألوم
ألْوَم: أكْثَرُ اسْتِحْقاقاً لِلّوْمmore blameworthy, more blamable, more culpable, more reprehensible -
84 مستحق للوم
مُسْتَحِقّ لِلّوْمblameworthy, blamable, blameful, culpable, reprehensible, deserving blame -
85 ملوم
مَلُوْم: مُلاَمblamable, blameworthy, blameful, culpable, reprehensible, guilty of error, at fault, in fault, in the wrong -
86 مؤاخذ
مُؤَاخَذ: مَلُوم، مَسْؤُولblameworthy, blamable, blameful, culpable, reproachable; amenable, answerable, responsible -
87 منتقد
مُنْتَقَد: مَلُومblameworthy, blamable, blameful, reprehensible -
88 наказуемый
punishable имя прилагательное:punishable (наказуемый, заслуживающий наказания)blamable (наказуемый, заслуживающий порицания) -
89 заслуживающий порицания
blameworthy имя прилагательное:blameworthy (заслуживающий порицания, достойный порицания)blameable (заслуживающий порицания, наказуемый)Русско-английский синонимический словарь > заслуживающий порицания
-
90 cesso
cesso, āvi, ātum, 1, v. freq. n. and a. [1. cedo]; lit., to stand back very much; hence, to be remiss in any thing, to delay, loiter, or, in gen., to cease from, stop, give over (indicating a blamable remissness; while desinere, intermittere, requiescere do not include that idea: cessat desidiosus, requiescit fessus, Don. ad Ter. Eun. 3, 1, 15. Diff. from cunctari in this, that the latter designates inaction arising from want of resolution, but cessare that which is the result of slothfulness; cf. Doed. Syn. 3, p. 300 sq.;b.class. in prose and poetry): paulum si cessassem,
Ter. Eun. 4, 4, 5; 4, 6, 16; id. Ad. 4, 2, 49:si tabellarii non cessarint,
Cic. Prov. Cons. 7, 15:in suo studio atque opere,
id. Sen. 5, 13:ne quis in eo, quod me viderit facientem, cesset,
Liv. 35, 35, 16; cf. id. 35, 18, 8:ab apparatu operum ac munitionum nihil cessatum,
id. 21, 8, 1; 34, 16, 3; 31, 12, 2; Tac. A. 3, 28:quidquid apud durae cessatum est moenia Trojae,
whatever delay there was, Verg. A. 11, 288:audaciā,
to be deficient in spirit, Liv. 1, 46, 6; cf.:nullo umquam officio,
id. 42, 6, 8:ad arma cessantes Concitet,
Hor. C. 1, 35, 15 et saep.—So in admonitions:quid cessas?
Ter. And. 5, 6, 15; Tib. 2, 2, 10:quid cessatis?
Curt. 4, 16, 5:quor cessas?
Ter. Ad. 4, 5, 69; cf.: cessas in vota precesque ( poet. for cessas facere vota), Tros, ait, Aenea? cessas? Verg. A. 6, 51 sq.; Tib. 3, 6, 57.— With dat. incommodi: it dies;ego mihi cesso,
i. e. to my own injury, Plaut. Ps. 1, 3, 12 Lorenz ad loc.; id. Ep. 3, 2, 8:sed ego nunc mihi cesso, qui non umerum hunc onero pallio,
Ter. Phorm. 5, 6, 4.—With inf.:II.ego hinc migrare cesso,
Plaut. Ep. 3, 2, 6 sq.:numquid principio cessavit verbum docte dicere?
id. Pers. 4, 4, 3; so,alloqui,
Ter. And. 2, 2, 6; 5, 2, 4:adoriri,
id. Heaut. 4, 5, 9:pultare ostium,
id. ib. 3, 1, 1; id. Phorm. 2, 3, 30:introrumpere,
id. Eun. 5, 5, 26:detrahere de nobis,
Cic. Att. 11, 11, 2:mori,
Hor. C. 3, 27, 58 et saep.—In gen.A.To be inactive, idle, at leisure, to do nothing:b.cur tam multos deos nihil agere et cessare patitur? cur non rebus humanis aliquos otiosos deos praeficit?
Cic. N. D. 3, 39, 93; cf. id. ib. 1, 9, 22; id. Off. 3, 1, 1: nisi forte ego vobis cessare nunc videor;cum bella non gero,
id. de Sen. 6, 18:et si quid cessare potes, requiesce sub umbrā,
Verg. E. 7, 10:cessabimus una,
Prop. 3 (4), 23, 15; Ov. M. 4, 37:cur alter fratrum cessare et ludere et ungi praeferat, etc.,
Hor. Ep. 2, 2, 183 (cessare otiari et jucunde vivere, Schol. Crucq.); so id. ib. 1, 7, 57:per hibernorum tempus,
Liv. 36, 5, 1:cessatum usque adhuc est: nunc porro expergiscere,
Ter. Ad. 4, 4, 23:cessatum ducere curam,
put to rest, Hor. Ep. 1, 2, 31:non timido, non ignavo cessare tum licuit,
Curt. 3, 11, 5.—Of things, to be at rest, to rest, be still, inactive, unemployed, or unused, etc.:(β).si cessare putas rerum primordia posse, Cessandoque novos rerum progignere motus,
Lucr. 2, 80 sq.:quid ita cessarunt pedes?
Phaedr. 1, 9, 5:et grave suspenso vomere cesset opus,
Tib. 2, 1, 6; Ov. F. 6, 348:Achilles cessare in Teucros pertulit arma sua,
Prop. 2, 8, 30:cur Berecyntiae Cessant flamina tibiae,
Hor. C. 3, 19, 19:cessat voluntas?
id. ib. 1, 27, 13:cessat ira deae,
Liv. 29, 18, 10:solas sine ture relictas Praeteritae cessasse ferunt Letoïdos aras,
i. e. remained unsought, unapproached, Ov. M. 8, 278; cf.:at nunc desertis cessant sacraria lucis,
Prop. 3 (4), 13, 47; and:cessaturae casae,
Ov. F. 4, 804:cessans honor,
a vacant office, Suet. Caes. 76.—Of land, to lie uncultivated, fallow (cf. cessatio):c.alternis idem tonsas cessare novales,
Verg. G. 1, 71; Plin. 18, 23, 52, § 191; cf. Suet. Aug. 42.— Pass.:cessata arva,
Ov. F. 4, 617.— Trop., of a barren woman, Paul. Nol. Carm. 6, 48.—Sometimes cessare alicui rei, like vacare alicui rei, to have leisure for something, i.e. to attend to, apply one ' s self to:B.amori,
Prop. 1, 6, 21.—Rarely (prob. not ante-Aug.), not to be at hand or present, to be wanting:2.cessat voluntas? non aliā bibam Mercede,
Hor. C. 1, 27, 13:augendum addendumque quod cessat,
Quint. 2, 8, 10.—Hence,Judic. t. t.a.Of persons, not to appear before a tribunal, to make default:b.culpāne quis an aliquā necessitate cessasset,
Suet. Claud. 15 (where, [p. 323] just before, absentibus; cf.absum, 8.): quoties delator adesse jussus cessat,
Dig. 49, 14, 2, § 4; so ib. 47, 10, 17, § 20.—Of things (a process, verdict), to be invalid, null, void:C.cessat injuriarum actio,
Dig. 47, 10, 17, § 1:revocatio,
ib. 42, 8, 10, § 1:edictum,
ib. 39, 1, 1:senatus consultum,
ib. 14, 6, 12 et saep.—Also rare, in a moral view, to depart from a right way, i.e. to mistake, err:ut scriptor si peccat... Sic qui multum cessat,
Hor. A. P. 357:oratoris perfecti illius, ex nullā parte cessantis,
Quint. 1, 10, 4. -
91 culpanda
culpo, āvi, ātum, 1, v. a. [culpa].I.To reproach or blame a person or thing as wrong or faulty, to censure, reprove, disapprove, condemn (syn.: reprehendo, vitupero; opp. laudo, probo, etc.; rare; mostly post-Aug.; never in the Cic. per.).a.With personal objects:b.quos modo culpavi,
Ov. M. 10, 581:illum,
Quint. 8, 4, 23:alium,
id. 4, 2, 26: Neronem, Suet. Vit. Pers. — Pass.:laudatur (prodigus) ab his, culpatur ab illis,
Hor. S. 1, 2, 11; 1, 4, 25; id. C. 4, 5, 20; Quint. 3, 6, 60:cum ob id culparetur,
Suet. Caes. 72:sola est, in quā merito culpetur, pecuniae cupiditas,
id. Vesp. 16 init.:num culpandus est qui coepit?
Plin. Ep. 7, 17, 4; 9, 19, 8.—With things as objects:c.hoc (opp. laudare),
Plaut. Bacch. 3, 2, 13:quod,
Ter. Eun. 2, 3, 96:faciem deae,
Ov. M. 11, 322:versus duros (with reprehendere inertes),
Hor. A. P. 446:statuas,
Mart. 9, 60, 12:modum praemii poenaeve,
Quint. 2, 4, 38:factum ipsum,
Plin. Ep. 1, 8, 15:plura culpanda sunt quam laudanda,
id. ib. 5, 8, 13.—Absol.:II.culpetne probetne,
Ov. M. 3, 256; 9, 524; Hor. S. 1, 4, 82.— Hence, subst.: culpanda, ōrum, n., things deserving censure:et probandorum et culpandorum ex iis confirmatio eosdem gradus habet,
Quint. 5, 11, 7.—Culpare aliquid, to declare something as a crime, to impute a fault to, to complain of, find fault with:A.arbore nunc aquas Culpante, etc.,
Hor. C. 3, 1, 31; cf.:agrorum infecunditatem,
Col. 1, prooem. §1: culpantur frustra calami,
Hor. S. 2, 3, 7.—Hence, culpā-tus, a, um, P. a.Worthy of reproach, blamable:B.Paris,
Verg. A. 2, 602:culpatius esse arbitror,
Gell. 11, 7, 1.—Corrupted, spoiled:vinum,
Macr. S. 7, 6. -
92 culpo
culpo, āvi, ātum, 1, v. a. [culpa].I.To reproach or blame a person or thing as wrong or faulty, to censure, reprove, disapprove, condemn (syn.: reprehendo, vitupero; opp. laudo, probo, etc.; rare; mostly post-Aug.; never in the Cic. per.).a.With personal objects:b.quos modo culpavi,
Ov. M. 10, 581:illum,
Quint. 8, 4, 23:alium,
id. 4, 2, 26: Neronem, Suet. Vit. Pers. — Pass.:laudatur (prodigus) ab his, culpatur ab illis,
Hor. S. 1, 2, 11; 1, 4, 25; id. C. 4, 5, 20; Quint. 3, 6, 60:cum ob id culparetur,
Suet. Caes. 72:sola est, in quā merito culpetur, pecuniae cupiditas,
id. Vesp. 16 init.:num culpandus est qui coepit?
Plin. Ep. 7, 17, 4; 9, 19, 8.—With things as objects:c.hoc (opp. laudare),
Plaut. Bacch. 3, 2, 13:quod,
Ter. Eun. 2, 3, 96:faciem deae,
Ov. M. 11, 322:versus duros (with reprehendere inertes),
Hor. A. P. 446:statuas,
Mart. 9, 60, 12:modum praemii poenaeve,
Quint. 2, 4, 38:factum ipsum,
Plin. Ep. 1, 8, 15:plura culpanda sunt quam laudanda,
id. ib. 5, 8, 13.—Absol.:II.culpetne probetne,
Ov. M. 3, 256; 9, 524; Hor. S. 1, 4, 82.— Hence, subst.: culpanda, ōrum, n., things deserving censure:et probandorum et culpandorum ex iis confirmatio eosdem gradus habet,
Quint. 5, 11, 7.—Culpare aliquid, to declare something as a crime, to impute a fault to, to complain of, find fault with:A.arbore nunc aquas Culpante, etc.,
Hor. C. 3, 1, 31; cf.:agrorum infecunditatem,
Col. 1, prooem. §1: culpantur frustra calami,
Hor. S. 2, 3, 7.—Hence, culpā-tus, a, um, P. a.Worthy of reproach, blamable:B.Paris,
Verg. A. 2, 602:culpatius esse arbitror,
Gell. 11, 7, 1.—Corrupted, spoiled:vinum,
Macr. S. 7, 6. -
93 illaudatus
I.Lit. (post-Aug.):* II.gubernator illaudatus, inglorius subit portum,
Plin. Ep. 9, 26, 4; Stat. Th. 11, 10; Sil. 14, 632; Claud. ap. Ruf. 2, 225.—Poet. for illaudabilis, unworthy of praise, blamable, detestable, = abominandus:Busiris,
Verg. G. 3, 5 Serv.; cf. Gell. 2, 6, 17. -
94 inlaudatus
I.Lit. (post-Aug.):* II.gubernator illaudatus, inglorius subit portum,
Plin. Ep. 9, 26, 4; Stat. Th. 11, 10; Sil. 14, 632; Claud. ap. Ruf. 2, 225.—Poet. for illaudabilis, unworthy of praise, blamable, detestable, = abominandus:Busiris,
Verg. G. 3, 5 Serv.; cf. Gell. 2, 6, 17. -
95 paenitenter
paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. poinê].I.Pers.A.Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.):B.et me quidem haec conditio nunc non paenitet,
causes me no regret, Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26:paenitemini et credite Evangelio,
repent, Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.—Neutr., to repent, be sorry:II.momenta certaminum assuefaciebant militem minus jam tandem aut virtutis aut fortunae paenitere suae,
Liv. 22, 12, 10:etiam nunc paenitere suā sponte Aequos quam pati hostilia malle,
id. 3, 2, 4:Athenienses primi paenitere coeperunt,
Just. 11, 3, 3:paenituit populus,
Vulg. Ecclus. 48, 16:non vult paenitere,
id. Apoc. 2, 21.—Esp., in part. pres.:Lepidus paenitens consili,
Sall. H. 1, 49 Dietsch:paenitens facti,
Suet. Vit. 15; cf. id. Claud. 43 init.; cf. II. A. e and i infra.—Impers.A. (α).Aliquem alicujus rei:(β).non paenitere me consilii de tuā mansione,
Cic. Att. 9, 10, 8:quem... in eam diem vitae non paenituerat,
Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet, Juv. 1, 170.—Alicujus rei alone:(γ).bonae mentis paenituisset,
Sen. Q. N 4, praef. 7:paenitebatque modo consilii, modo paenitentiae ipsius,
Curt. 10, 7, 12.—Aliquem alone:(δ).si eos quidem non paeniteret,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—With acc. of person, foll. by inf.:(ε).efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat,
Cic. de Or. 2, 19, 77.—With neutr. pron. as subj. (cf. I. B. supra; Zumpt, Gr. § 442, explains the pron. in these passages as acc., but v. Krebs, Antibarb. p. 876):(ζ).sapientis est nihil, quod paenitere possit, facere,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:sequitur ut nihil paeniteat,
id. ib. 5, 18, 53:quaeri oportet utrum id facinus sit, quod paenitere fuerit necesse,
id. Inv. 2, 13, 43. —Foll. by rel. adverb. clause:(η).etsi solet eum, cum aliquid fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.—With quod:(θ).valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto,
Cic. Att. 7, 3, 6:paenitet quod non ab adultero coepi,
Quint. Decl. 335.—With dat. of agent:(ι).consilii nostri... nobis paenitendum,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—Absol.:B.tanta vis fuit paenitendi,
Cic. Tusc. 4, 37, 79: corrigere errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:Sallustius usque eo processit, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam dixerit,
Quint. 9, 3, 12:paenitet et torqueor,
Ov. P. 1, 2, 60; Prud. Cath. 2, 26.—It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).(α).Aliquem alicujus rei:(β). C.ut me imperii nostri paeniteret,
Cic. Rep. 6, 16, 16:num hujusce te gloriae paenitebat?
id. Phil. 1, 13, 33; cf. id. Rep. 3, 35, 47:num igitur, si ad centesimum annum vixisset, senectutis suae eum paeniteret?
id. Sen. 6, 19:paenitere se virium suarum,
Liv. 8, 23:paenituit multos vanae sterilisque cathedrae,
Juv. 7, 203.—It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.):A. (α).an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
are you not satisfied? Plaut. Ps. 1, 3, 71:paenitetne te, quot ancillas alam?
id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st;et si duarum paenitebit, addentur duae,
are not enough, not satisfactory, id. Stich. 4, 1, 34:an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?
was it not enough? Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20:an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?
Caes. B. C. 2, 32:quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,
Cic. Att. 1, 20, 2; cf.:tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,
id. Off. 1, 1, 2. —Hence,Absol.:(β).optimus est portus paenitenti mutatio consilii,
Cic. Phil. 12, 2, 7.—With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.—(γ).With de:B. 1.signa paenitentis de matrimonio dederat,
Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.):auguria paenitenter omissa,
Min. Fel. Oct. 26.—Affirmatively:2.itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,
Col. 3, 2:paenitendae rei recordatio,
Sen. Brev. Vit. 10, 2.—With a negative:sub haud paenitendo magistro,
Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3:dicta non paenitenda,
Gell. 1, 3, 2:gens Flavia reipublicae non paenitenda,
Suet. Vesp. 1. -
96 paeniteo
paenĭtĕo (less correctly poen-), ui, no sup., ēre, 2, v. a. and impers. [root in poena, q. v.; Gr. poinê].I.Pers.A.Act., to cause to repent, to displease (anteclass. and late Lat.):B.et me quidem haec conditio nunc non paenitet,
causes me no regret, Plaut. Stich. 1, 1, 50: quod male emptum est semper paenitet, Cat. ap. Plin. 18, 5, 6, § 26:paenitemini et credite Evangelio,
repent, Vulg. Marc. 1, 15; id. Act. 3, 19.—Neutr., to repent, be sorry:II.momenta certaminum assuefaciebant militem minus jam tandem aut virtutis aut fortunae paenitere suae,
Liv. 22, 12, 10:etiam nunc paenitere suā sponte Aequos quam pati hostilia malle,
id. 3, 2, 4:Athenienses primi paenitere coeperunt,
Just. 11, 3, 3:paenituit populus,
Vulg. Ecclus. 48, 16:non vult paenitere,
id. Apoc. 2, 21.—Esp., in part. pres.:Lepidus paenitens consili,
Sall. H. 1, 49 Dietsch:paenitens facti,
Suet. Vit. 15; cf. id. Claud. 43 init.; cf. II. A. e and i infra.—Impers.A. (α).Aliquem alicujus rei:(β).non paenitere me consilii de tuā mansione,
Cic. Att. 9, 10, 8:quem... in eam diem vitae non paenituerat,
Just. 13, 1, 5: neque te, neque quenquam arbitror tuae paeniturum laudis, App. ap. Non. 158, 5: galeatum sero duelli paenitet, Juv. 1, 170.—Alicujus rei alone:(γ).bonae mentis paenituisset,
Sen. Q. N 4, praef. 7:paenitebatque modo consilii, modo paenitentiae ipsius,
Curt. 10, 7, 12.—Aliquem alone:(δ).si eos quidem non paeniteret,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—With acc. of person, foll. by inf.:(ε).efficiunt ut me non didicisse minus paeniteat,
Cic. de Or. 2, 19, 77.—With neutr. pron. as subj. (cf. I. B. supra; Zumpt, Gr. § 442, explains the pron. in these passages as acc., but v. Krebs, Antibarb. p. 876):(ζ).sapientis est nihil, quod paenitere possit, facere,
Cic. Tusc. 5, 28, 81:sequitur ut nihil paeniteat,
id. ib. 5, 18, 53:quaeri oportet utrum id facinus sit, quod paenitere fuerit necesse,
id. Inv. 2, 13, 43. —Foll. by rel. adverb. clause:(η).etsi solet eum, cum aliquid fecit, paenitere,
Cic. Att. 8, 5, 1.—With quod:(θ).valde ego ipsi, quod de suā sententiā decesserit, paenitendum puto,
Cic. Att. 7, 3, 6:paenitet quod non ab adultero coepi,
Quint. Decl. 335.—With dat. of agent:(ι).consilii nostri... nobis paenitendum,
Cic. Fam. 9, 5, 2.—Absol.:B.tanta vis fuit paenitendi,
Cic. Tusc. 4, 37, 79: corrigere errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:Sallustius usque eo processit, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam dixerit,
Quint. 9, 3, 12:paenitet et torqueor,
Ov. P. 1, 2, 60; Prud. Cath. 2, 26.—It discontents or displeases one, i. e. one is vexed, angry, offended, dissatisfied (class.; cf. taedet).(α).Aliquem alicujus rei:(β). C.ut me imperii nostri paeniteret,
Cic. Rep. 6, 16, 16:num hujusce te gloriae paenitebat?
id. Phil. 1, 13, 33; cf. id. Rep. 3, 35, 47:num igitur, si ad centesimum annum vixisset, senectutis suae eum paeniteret?
id. Sen. 6, 19:paenitere se virium suarum,
Liv. 8, 23:paenituit multos vanae sterilisque cathedrae,
Juv. 7, 203.—It concerns, is a care to, makes anxious, dissatisfies; and with negative, it is enough, satisfies (mostly anteclass.):A. (α).an paenitet te, quanto hic fuerit usui?
are you not satisfied? Plaut. Ps. 1, 3, 71:paenitetne te, quot ancillas alam?
id. Truc. 2, 6, 52: duas dabo, una si parum'st;et si duarum paenitebit, addentur duae,
are not enough, not satisfactory, id. Stich. 4, 1, 34:an paenitebat flagitii te auctore quod fecisset Adulescens?
was it not enough? Ter. Eun. 5, 6, 12; id. Heaut. 1, 1, 20; id. Phorm. 1, 3, 20:an paenitet vos, quod salvum atque incolumem exercitum traduxerim?
Caes. B. C. 2, 32:quod a senatu quanti fiam minime me paenitet,
Cic. Att. 1, 20, 2; cf.:tam diu velle debebis (discere), quoad te quantum proficias non paenitebit,
id. Off. 1, 1, 2. —Hence,Absol.:(β).optimus est portus paenitenti mutatio consilii,
Cic. Phil. 12, 2, 7.—With gen.: Lepidum paenitentem consilii, Sall. ap. Charis. p. 224 P.—(γ).With de:B. 1.signa paenitentis de matrimonio dederat,
Suet. Claud. 43.— Hence, adv.: paenĭtenter, with regret, repentantly (late Lat.):auguria paenitenter omissa,
Min. Fel. Oct. 26.—Affirmatively:2.itaque hic ager sive exercetur, seu cessat, colono est paenitendus,
Col. 3, 2:paenitendae rei recordatio,
Sen. Brev. Vit. 10, 2.—With a negative:sub haud paenitendo magistro,
Liv. 1, 35, 5; 25, 6, 10; 40, 6, 3:dicta non paenitenda,
Gell. 1, 3, 2:gens Flavia reipublicae non paenitenda,
Suet. Vesp. 1. -
97 reprehensibilis
rĕ-prĕhensĭbĭlis, e, adj. [reprehendo], blamable, reprehensible (late Lat.): ebrietas, Salv. Gub. Dei, 4, 14; Lact. 4, 28, 8; Vulg. Gal. 2, 11. -
98 vituperabilis
vĭtŭpĕrābĭlis, e, adj. [1. vitupero], blameworthy, blamable, censurable (very rare, but class.):quod vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium nominatum puto,
Cic. Fin. 3, 12. 40:consulatus,
id. Leg. 3, 10, 23 Moser N. cr. -
99 ψογερός
A fond of blaming, censorious, libellous, of Archilochus, Pi.P.2.55, Plu.Comp.Cim.Luc.1 ([comp] Sup.). Adv.- ρῶς
by way of blame,Eust.
827.29.II blamable, Hsch.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ψογερός
-
100 ψόγος
II blame, censure,ὀνείδεα καὶ ψ. Xenoph.11.2
;σκοτεινὸς ψ. Pi.N.7.61
; , cf. E.Ph.94: pl.,ἐπὶ ψόγοισι δεννάσεις ἐμέ S.Ant. 759
; οὐ ψιλῶ ψόγους κλύειν cj. for ψόφους in E. Ion 630; also in Com. and Prose, Ar.Th. 146, 895, etc.;τοῖς πέλας ψ. ἐπενεγκεῖν Th.1.70
, cf. 2.45;ψ. φέρειν Pl.Smp. 182a
;ψ. ἔχειν
to be blamed,Id.
Lg. 823b;ψ. ἀμουσίας ὑφέξοντα Id.R. 403c
: pl., lampoons,Id.
Lg. 829c, cf. Grg. 483c, al., Arist.Po. 1448b27;τὸ.. κάλλος καὶ ψ. πολλῶν γέμει Men.703
:—c. dat.,ἄλγος σοί, ψ. δὲ σῷ πατρί E.Hel. 987
.
См. также в других словарях:
blâmable — [ blamabl ] adj. • 1260; de blâmer ♦ Qui mérite le blâme, la désapprobation. ⇒ condamnable, critiquable, répréhensible. Une action blâmable. « La plus grande des sottises c est de trouver ridicules ou blâmables les sentiments qu on n éprouve pas… … Encyclopédie Universelle
blâmable — BLÂMABLE. adj. des 2 g. Digne de blâme, répréhensible. Une personne blâmable. Une action blâmable … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
Blamable — Blam a*ble (bl[=a]m [.a]*b l), a. [Cf. F. bl[^a]mable.] Deserving of censure; faulty; culpable; reprehensible; censurable; blameworthy. {Blam a*ble*ness}, n. {Blam a*bly}, adv. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Blamable — Blamable, deutsch franz., tadelhaft; Blame, Tadel, übler Ruf; blamiren, beschimpfen; blamös, schimpflich … Herders Conversations-Lexikon
blamable — index blameful, blameworthy, culpable, delinquent (guilty of a misdeed), guilty, peccable, reprehensible Burton s Legal Thesaurus … Law dictionary
blamable — or blameable [blām′ə bəl] adj. [ME] that deserves blame; culpable blamably adv … English World dictionary
BLÂMABLE — adj. des deux genres Digne de blâme, répréhensible. Une personne blâmable. Une action blâmable. Des erreurs blâmables … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
BLÂMABLE — adj. des deux genres Qui est digne de blâme. Pensée blâmable. Action blâmable. Des erreurs blâmables … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
blâmable — (blâ ma bl ) adj. Digne de blâme. Homme, action blâmable. De blâmables erreurs. • C est en quoi mon offense est plus blâmable encore, De tromper lâchement un mari qui m adore, MAIRET Sophon. I, 4. ÉTYMOLOGIE Blâmer … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
blamable — blame ► VERB ▪ hold responsible and criticize for a fault or wrong. ► NOUN 1) responsibility for a fault or wrong. 2) criticism for a fault or wrong. ● be to blame Cf. ↑be to blame DERIVATIVES … English terms dictionary
blamable — adjective deserving blame or censure as being wrong or evil or injurious blameworthy if not criminal behavior censurable misconduct culpable negligence • Syn: ↑blameworthy, ↑blameable, ↑blameful, ↑censurable, ↑ … Useful english dictionary