istnieć

См. также в других словарях:

• istnieć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, istniećeję, istniećeje, istniećniał, istniećnieli {{/stl 8}}{{stl 7}} być, egzystować, trwać jako pewien byt w rzeczywistości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wierzyć, że Bóg istnieje. Czy istnieje jakieś życie w kosmosie?… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• istnieć — (tylko) z nazwy zob. nazwa …   Słownik frazeologiczny

• istnieć — ndk III, istniećeję, istniećejesz, istniećniał, istniećnieli «mieć miejsce w rzeczywistości, być, trwać; egzystować, żyć» Nie istnieją krasnoludki. Istnieje zależność między ilością opadów a wzrostem roślin. Państwo polskie istnieje więcej niż… …   Słownik języka polskiego

• nazwa — Być jakimś, istnieć (tylko) z nazwy «mieć nazwę nieodpowiadającą rzeczywistości, nie istnieć»: (...) te banki, które działają w Polsce (...) są już w dużej mierze tylko z nazwy polskie – większość z nich jest sprywatyzowana na rzecz kapitału… …   Słownik frazeologiczny

• kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę …   Słownik języka polskiego

• nazwa — ż IV, CMs. nazwazwie; lm D. nazw «wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś; miano, nazwanie, określenie, termin» Nazwa oficjalna, urzędowa. Nazwy etniczne, geograficzne. Nazwy osobowe, rzeczowe. Nazwy proste, złożone. Nazwa miasta …   Słownik języka polskiego

• skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… …   Słownik języka polskiego

• trwać — ndk I, trwam, trwasz, trwają, trwaj, trwał 1. «być, istnieć przez dłuższy czas, w dalszym ciągu; pozostawać bez zmiany w pewnej pozycji, sytuacji» Coś trwa długo, krótko, bez końca, bez przerwy, do świtu, całą noc. Nic nie trwa wiecznie. Seans… …   Słownik języka polskiego

• unicestwiać — ndk I, unicestwiaćam, unicestwiaćasz, unicestwiaćają, unicestwiaćaj, unicestwiaćał, unicestwiaćany unicestwić dk VIa, unicestwiaćwię, unicestwiaćwisz, unicestwiaćwij, unicestwiaćwił, unicestwiaćwiony «niszczyć coś całkowicie, powodować, aby ktoś… …   Słownik języka polskiego

• zdematerializować — dk IV, zdematerializowaćzuję, zdematerializowaćzujesz, zdematerializowaćzuj, zdematerializowaćował, zdematerializowaćowany «sprawić, aby ktoś przestał istnieć, aby coś przestało istnieć, spowodować dematerializację» zdematerializować się żart.… …   Słownik języka polskiego

• zniknąć — dk Va a. Vc, zniknąćnę, zniknąćniesz, zniknąćnij, zniknąćnął a. znikł, zniknąćnęła a. zniknąćkła, zniknąćnęli a. zniknąćkli, zniknąćnąwszy a. zniknąćkłszy znikać ndk I, zniknąćam, zniknąćasz, zniknąćają, zniknąćaj, zniknąćał 1. «stać się… …   Słownik języka polskiego