Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

irrequiētus

  • 1 irrequietus

    irrequietus, a, um [st2]1 [-] qui n'a pas pas de repos, continuel, incessant. [st2]2 [-] impatient, inquiet, turbulent.    - irrequieta bella, Ov. Tr. 2, 236: guerres continuelles.
    * * *
    irrequietus, a, um [st2]1 [-] qui n'a pas pas de repos, continuel, incessant. [st2]2 [-] impatient, inquiet, turbulent.    - irrequieta bella, Ov. Tr. 2, 236: guerres continuelles.
    * * *
        Irrequietus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Qui est sans repos, Qui n'ha point de cesse.

    Dictionarium latinogallicum > irrequietus

  • 2 irrequietus

    irrequiētus, a, um (in u. requietus), unruhig, rastlos, eques, Ov.: Charybdis, Ov.: sidera, Sen.: irr. semper agitatio, Sen.: irr. mundi ipsius circuitus, Plin.: cursus (Plur.), Lact.

    lateinisch-deutsches > irrequietus

  • 3 irrequietus

    irrequiētus, a, um (in u. requietus), unruhig, rastlos, eques, Ov.: Charybdis, Ov.: sidera, Sen.: irr. semper agitatio, Sen.: irr. mundi ipsius circuitus, Plin.: cursus (Plur.), Lact.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irrequietus

  • 4 irrequietus

    irrĕquĭētus ( inr-), a, um, adj. [2. inrequietus], unquiet, restless ( poet. and in post-Aug. prose):

    Enipeus,

    Ov. M. 1, 579:

    illa,

    id. ib. 5, 443:

    Charybdis,

    id. ib. 13, 730:

    agitatio,

    Sen. Brev. Vit. 10, 6:

    circuitus mundi,

    Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.:

    ambitus (mundi),

    id. 2, 3, 3, § 6.—
    II.
    Transf., disquieting, causing unrest:

    sors mea,

    Ov. M. 2, 386:

    bella,

    id. Tr. 2, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > irrequietus

  • 5 irrequietus

    ir-requiētus, a, um
    беспокойный, неугомонный (Charybdis O; agitatio Sen)

    Латинско-русский словарь > irrequietus

  • 6 irrequietus

    irrequieta, irrequietum ADJ
    unquiet; restless; disquieting

    Latin-English dictionary > irrequietus

  • 7 inrequietus

    irrĕquĭētus ( inr-), a, um, adj. [2. inrequietus], unquiet, restless ( poet. and in post-Aug. prose):

    Enipeus,

    Ov. M. 1, 579:

    illa,

    id. ib. 5, 443:

    Charybdis,

    id. ib. 13, 730:

    agitatio,

    Sen. Brev. Vit. 10, 6:

    circuitus mundi,

    Plin. 2, 5, 4, § 11; cf.:

    ambitus (mundi),

    id. 2, 3, 3, § 6.—
    II.
    Transf., disquieting, causing unrest:

    sors mea,

    Ov. M. 2, 386:

    bella,

    id. Tr. 2, 236.

    Lewis & Short latin dictionary > inrequietus

  • 8 circuitus [2]

    2. circuitus (circumitus), ūs, m. (circueo = circumeo, w. s.), I) das Herumgehen im Kreise, 1) abstr.: a) der Umgang, Umlauf, α) lebender Wesen, ibi complurium iumentorum multivii circuitus intorquebant molas ambage variā, Apul. met. 9, 11 in. – β) der Weltkörper, der Umlauf, Umschwung, Kreislauf, circuitus orbis, Cic.: circuitus solis orbium V et LX et CCC, Cic.: irrequietus mundi ipsius circuitus, Plin.: caelestia per certos circuitus verti, Sen.: astra suis itineribus perficiunt cursum, Vitr. – übtr., miri sunt orbes (Perioden) et quasi circuitus (periodische Umläufe) in rebus publicis commutationum et vicissitudinum, Cic. de rep. 1, 45: hoc, quod senectus vocatur, paucissimorum circuitus annorum, Sen. ad Marc. 11, 5. – b) (als mediz. t. t.) der feste Verlauf, der Typus des Fiebers, eae febres, quae certum habent circuitum, Cels.: cum haec (febris) circuitum certum habet, Scrib.: si circuitum habere ea febris solita est, Cels.: Plur., circuitibus febrium vexari, Scrib. 95. – 2) konkr.: a) der Umlauf = die Bahn, die der Umlaufende beschreibt, der Bogen, Umweg, Umschweif, Caesari circuitu maiore iter erat longius, Caes.: longo od. parvo circuitu petere alqm locum, Caes. u. Liv.: brevi per montes circuitu pervenire ad amnem, Liv.: exiguo circuitu flectere ad montes occupandos, Frontin.: tamquam circuitu maiore hostem aggressurus, Frontin.: pons magnum circuitum habet (macht nötig), Caes.: Asiae Syriaeque circuitu petere Aegyptum, auf einem U. durch A. u. S., Suet. – übtr., α) der Umweg, Umschweif = das indirekte Verfahren, non statim de eo, quod in iudicium venit, (debet) rogare, sed aliquo circuitu ad id pervenire, Quint.: cur circuitu petis gloriam, quae ad manus posita est? Curt.: negavi circuitu agendum, sed plane iure civili dimicandum, Petr.: invadere per circuitum (Ggstz. rectā), Sen. rem. 1, 3 H. – β) = περίφρασις, die Umschreibung, eloquendi, Quint.: alqd circuitu enuntiare, Quint.: alqd circuitu plurium verborum ostendere, Quint.: loqui per circuitus, Mart. – b) der Umlauf = die sich um etw. herumziehende Krümmung, interior circuitus (gestationis), Bogengang, Plin. ep. 2, 17, 15. – dah. übtr., circuitus orationis od. verborum = περίοδος (vgl. Auct. carm. de fig. 10. p. 63 H. circuitus, peri quam dicunt odos), die Periode der Rede (rhet. t. t.), s. bes. Cic. or. 204: im Plur., oratio longiores habet saepe circuitus, Quint. 9, 4, 60. – c) der Umkreis, Umfang = der Raum, den ein Ggstd. in seiner Ausdehnung einnimmt, eius munitionis circuitus XI milia passuum tenebat, Caes.: quod ad circuitum (secundae vertebrae) pertinet, Cels.: collis, quem propter magnitudinem circuitus opere complecti non potuerant nostri, Caes.: interiore spatio minorem circuitum habere, Caes.: vallum in oppidi circuitum ducere, rings um die St. herum, Hirt. b. G. – dah. in circuitu u. bl. circuitu, im Umkreise, ringsherum, qualis esset natura montis et qualis in circuitu ascensus, Caes.: XV milia passuum circuitu amplexus, Caes.: Cephallania circuitu patet XCIII (milia passuum), Plin. – übtr., der Umfang des Körpers u. eines schriftl. Werkes, quo circuitus voluminis tui sit ὀγκωδέστατος, sicut est ventriculi tui, Suet. vit. Hor. p. 47, 11 R. – d) der Umgang = der rings um ein Gebäude, eine Mauer usw. gelassene freie Raum, gesetzlich 21/2 Fuß breit, Varr. LL. 5, 22. Vitr. 6, 3, 9. Corp. inscr. Lat. 6, 13143; 9, 5179. – e) ein aus einer Masse gebildeter Ringel, circulus, quod mixtā farinā et caseo et aquā circuitum aequabiliter fundebant, Varr. LL. 5, 106. – II) das Umhergehen, a) in einem Lande, das Durchwandern, Bereisen, circumitus Siciliae totius, Sen. ep. 79, 1. – b) = περιπλοῦς, das Herumreisen zu Schiffe, die Herumfahrt, die Umschiffung, Plin. 2, 167. – übtr., circuitus mundi, die Beschreibung der Welt, die Rundschau, Plin. 9, 106.

    lateinisch-deutsches > circuitus [2]

  • 9 circuitus

    1. circuitus (circumitus), a, um, s. circumeo.
    ————————
    2. circuitus (circumitus), ūs, m. (circueo = circumeo, w. s.), I) das Herumgehen im Kreise, 1) abstr.: a) der Umgang, Umlauf, α) lebender Wesen, ibi complurium iumentorum multivii circuitus intorquebant molas ambage variā, Apul. met. 9, 11 in. – β) der Weltkörper, der Umlauf, Umschwung, Kreislauf, circuitus orbis, Cic.: circuitus solis orbium V et LX et CCC, Cic.: irrequietus mundi ipsius circuitus, Plin.: caelestia per certos circuitus verti, Sen.: astra suis itineribus perficiunt cursum, Vitr. – übtr., miri sunt orbes (Perioden) et quasi circuitus (periodische Umläufe) in rebus publicis commutationum et vicissitudinum, Cic. de rep. 1, 45: hoc, quod senectus vocatur, paucissimorum circuitus annorum, Sen. ad Marc. 11, 5. – b) (als mediz. t. t.) der feste Verlauf, der Typus des Fiebers, eae febres, quae certum habent circuitum, Cels.: cum haec (febris) circuitum certum habet, Scrib.: si circuitum habere ea febris solita est, Cels.: Plur., circuitibus febrium vexari, Scrib. 95. – 2) konkr.: a) der Umlauf = die Bahn, die der Umlaufende beschreibt, der Bogen, Umweg, Umschweif, Caesari circuitu maiore iter erat longius, Caes.: longo od. parvo circuitu petere alqm locum, Caes. u. Liv.: brevi per montes circuitu pervenire ad amnem, Liv.: exiguo circuitu flectere ad montes occupandos, Frontin.: tamquam circuitu maiore hostem aggressurus,
    ————
    Frontin.: pons magnum circuitum habet (macht nötig), Caes.: Asiae Syriaeque circuitu petere Aegyptum, auf einem U. durch A. u. S., Suet. – übtr., α) der Umweg, Umschweif = das indirekte Verfahren, non statim de eo, quod in iudicium venit, (debet) rogare, sed aliquo circuitu ad id pervenire, Quint.: cur circuitu petis gloriam, quae ad manus posita est? Curt.: negavi circuitu agendum, sed plane iure civili dimicandum, Petr.: invadere per circuitum (Ggstz. rectā), Sen. rem. 1, 3 H. – β) = περίφρασις, die Umschreibung, eloquendi, Quint.: alqd circuitu enuntiare, Quint.: alqd circuitu plurium verborum ostendere, Quint.: loqui per circuitus, Mart. – b) der Umlauf = die sich um etw. herumziehende Krümmung, interior circuitus (gestationis), Bogengang, Plin. ep. 2, 17, 15. – dah. übtr., circuitus orationis od. verborum = περίοδος (vgl. Auct. carm. de fig. 10. p. 63 H. circuitus, peri quam dicunt odos), die Periode der Rede (rhet. t. t.), s. bes. Cic. or. 204: im Plur., oratio longiores habet saepe circuitus, Quint. 9, 4, 60. – c) der Umkreis, Umfang = der Raum, den ein Ggstd. in seiner Ausdehnung einnimmt, eius munitionis circuitus XI milia passuum tenebat, Caes.: quod ad circuitum (secundae vertebrae) pertinet, Cels.: collis, quem propter magnitudinem circuitus opere complecti non potuerant nostri, Caes.: interiore spatio minorem circuitum habere, Caes.: vallum in oppidi circuitum du-
    ————
    cere, rings um die St. herum, Hirt. b. G. – dah. in circuitu u. bl. circuitu, im Umkreise, ringsherum, qualis esset natura montis et qualis in circuitu ascensus, Caes.: XV milia passuum circuitu amplexus, Caes.: Cephallania circuitu patet XCIII (milia passuum), Plin. – übtr., der Umfang des Körpers u. eines schriftl. Werkes, quo circuitus voluminis tui sit ὀγκωδέστατος, sicut est ventriculi tui, Suet. vit. Hor. p. 47, 11 R. – d) der Umgang = der rings um ein Gebäude, eine Mauer usw. gelassene freie Raum, gesetzlich 21/2 Fuß breit, Varr. LL. 5, 22. Vitr. 6, 3, 9. Corp. inscr. Lat. 6, 13143; 9, 5179. – e) ein aus einer Masse gebildeter Ringel, circulus, quod mixtā farinā et caseo et aquā circuitum aequabiliter fundebant, Varr. LL. 5, 106. – II) das Umhergehen, a) in einem Lande, das Durchwandern, Bereisen, circumitus Siciliae totius, Sen. ep. 79, 1. – b) = περιπλοῦς, das Herumreisen zu Schiffe, die Herumfahrt, die Umschiffung, Plin. 2, 167. – übtr., circuitus mundi, die Beschreibung der Welt, die Rundschau, Plin. 9, 106.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > circuitus

См. также в других словарях:

  • irrequieto — irrequieto, a (del lat. «irrequiētus») 1 (ant.) adj. *Inquieto. 2 (ant.) *Continuo. * * * irrequieto, ta. (Del lat. irrequiētus). adj. desus. Inquieto, incesante, continuo …   Enciclopedia Universal

  • Список видов златок рода Agrilus — Приложение к статье Agrilus В роде Agrilus около 3000 видов. Список видов Agrilus abantiades Descarpentries Villiers, 1963 Agrilus abditus Horn, 1891 Agrilus abdominalis Saunders, 1874 Agrilus abductus Horn, 1891 Agrilus abeillei (Théry, 1905)… …   Википедия

  • ASINARIA Mola — μύλος ὀνικὸς, memoratur Marth. c. 18. v. 6. et Lucae. c. 17. v. 2. διακριτικῶς scil. quia molarum erant duo genera, Asinariae et trusatiles, Caro de R. R. c. 10. quarum hae minores erant, ut quae manu truderentur: illae vero maiores, quas asinus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ENIPEUS — fluv. Thessaliae, campos Pharsalicos irrigans, iuxta quem Caesat vicit Pompeium, lentus primo, sed mixtus Apidano velociffimus: Eucan. l. 6. Crv. bell. v. 373. Apidanos numquamque celer, nisi mistus Enipeus. idem l. 7. v. 117. Sanguine Romano… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MOLA Asinaria — Μυλὸς ὀνικὸς memoratur Matth. c. 18. v. 6. et Lucae c. 17. v. 2. ubi de eius in καταποντισμῷ Iudaeorum usu; sicque διακρίτικῶς dicitur, ad discrimen molae trusatilis, de qua utraque Cato R. R. c. 10. Ex his trusatiles minores erant, ut quae manu… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SPERCHIUS — fluv. Thessaliae, teste Strab. l. 8. qui Pindô monte oriens rapide in sinum Maliacum labitur. Hodie Agriomela, vel Selambria, teste Sophiano. Lucan. l. 6. v. 367. Ferit amne citatô Maliacas Sperchios aquas. Ovid. l. 1. Metam. v. 579. Populifer… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • irrequieto — /ir:e kwjɛto/ agg. [dal lat. irrequietus ]. 1. a. [che non ha quiete, che è in uno stato di agitazione: oggi sono stato tutto il giorno i. ] ▶◀ agitato, ansioso, in ansia, inquieto, smanioso. ◀▶ calmo, quieto, sereno, tranquillo. b. [che non sta… …   Enciclopedia Italiana

  • repos — Repos, Quies, Requies. Repos d esprit, Euthymia, B. Peu de repos, Modica quies. Grand repos et assouvi, Otium pingue. Avoir loisir et repos, ou intermission de quelque travail, A re aliqua conquiescere. Quand nous aurons repos, Quum in otium… …   Thresor de la langue françoyse

  • irrequieto — irrequieto, ta (Del lat. irrequiētus). adj. desus. Inquieto, incesante, continuo …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»