-
1 irrito
irrito irrito, avi, atum, are озлоблять -
2 irrito
irrito irrito, avi, atum, are раздражать -
3 irrito
irrito agg. (dir.) null, void, of no effect (pred.): il testamento è irrito, the will is null and void. -
4 irrito
-
5 irrito
-
6 irrito
irrito, 1, irritate, provoke, 1 C. 13:5.* -
7 irrito
[st1]1 [-] irrīto (inrīto), āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - irriter, aigrir, mettre en colère. - [abcl]b - exciter, stimuler, provoquer, enflammer.[/b] - irritare ad iram, Ov.: exciter la colère, mettre à bout - irritari, Liv.: s'irriter, s'aigrir. - irritare amnes, Hor.: soulever les fleuves. - irritare ad, Liv.: pousser à. - irritare in, Sen.: pousser à. - irritare ad discendum, Quint.: encourager à l'étude. - irritare animos, Liv.: donner du coeur. - irritare animos, Hor.: faire impression sur les esprits. - irritare ingenium, Prop.: éveiller le génie, échauffer la verve. - irritare sibi simultates, Liv. 33, 46: s'attirer des inimitiés. - irritare aliquem ad necem alicujus, Vell. 2, 66: irriter qqn à tuer une personne. - irritare amores, Ov;: faire naître l'amour. - irritare exitium, Tac. A. 13, 1: aller au-devant de sa mort. [st1]2 [-] irrĭto, āre [in + ratus]: - tr. - annuler. [st1]3 [-] irrĭtō, adv. = irrite: vainement.* * *[st1]1 [-] irrīto (inrīto), āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - irriter, aigrir, mettre en colère. - [abcl]b - exciter, stimuler, provoquer, enflammer.[/b] - irritare ad iram, Ov.: exciter la colère, mettre à bout - irritari, Liv.: s'irriter, s'aigrir. - irritare amnes, Hor.: soulever les fleuves. - irritare ad, Liv.: pousser à. - irritare in, Sen.: pousser à. - irritare ad discendum, Quint.: encourager à l'étude. - irritare animos, Liv.: donner du coeur. - irritare animos, Hor.: faire impression sur les esprits. - irritare ingenium, Prop.: éveiller le génie, échauffer la verve. - irritare sibi simultates, Liv. 33, 46: s'attirer des inimitiés. - irritare aliquem ad necem alicujus, Vell. 2, 66: irriter qqn à tuer une personne. - irritare amores, Ov;: faire naître l'amour. - irritare exitium, Tac. A. 13, 1: aller au-devant de sa mort. [st1]2 [-] irrĭto, āre [in + ratus]: - tr. - annuler. [st1]3 [-] irrĭtō, adv. = irrite: vainement.* * *Irrito, irritas, pen. prod. irritare, Frequentatiuum ab Irruo, irruis, per mutationem u in i, euphoniae causa. Virg. Agacer, Inciter à courroux, Irriter, Provoquer, Adayer, Harseler.\Irritare. Horat. Inciter, Esmouvoir, Stimuler. -
8 irrito
I irrīto, āvī, ātum, āre1)а) раздражать, озлоблять (aliquem T, Su)б) вызывать ( odium L); причинять ( capitis dolores CC)2) бросать вызов, звать (aliquem ad certamen L); пробуждать ( amores O); возбуждать, разжигать (cupiditatem Sen; iram L); подстрекать, поощрять (seditionem L; necem VP); побуждать ( infantiam ad discendum Q)II irrito, —, —, āre [ irritus ] -
9 irrito
1. ir-rīto, āvī, ātum, āre (in u. rito), erregen, reizen, anreizen, I) physisch: 1) eig.: dentes, Cels.: membranam, Cels. – 2) übtr., erregen = verursachen, capitis dolores, tussim, Cels. – II) gemütlich od. politisch: 1) im allg.: a) jmd., alqm, Tac. u. Suet.: fata, das Schicksal herausfordern, Sil.: virum telis, Verg.: alqm ad certamen, Liv.: inimicum in mortem meam, Sen. rhet.: vult negando irritare ad confirmanda quae vult, Donat. Ter. Andr. 4, 4, 29. – b) Lebl.: α) einen Affekt erregen, gewaltsam hervorrufen (griech. επισεύειν), voluptatem, amores, vitia, Ov.: virtutem animi, Lucr.: proprias sibi simultates, Liv.: iram et odium, Liv. – β) einen Zustand gewaltsam herbeiführen, provozieren, bellum, Sall. fr.: seditionem, Liv.: exitium, Tac.: necem, Vell. – 2) insbes., zum Zorne reizen, aufbringen, erbittern (Ggstz. conterrere, einschüchtern), alqm, Cic.: animos barbarorum, Liv.: poet. übtr., quietos amnes, Hor.: mit folg. Infin., Ov. am. 2, 14, 33. – Partiz. irrītātus, zum Zorne gereizt, zornig, canis, Plaut.: dum animus irritatus est, Ter. – Compar., his eius verbis inritatior, Gell. 15, 9, 7: latratus irritatiores (canum), Iul. Vict. – ⇒ arch. Perf.-Form inritassis = inritaveris, Plaut. Amph. 454; Pers. 828; Stich. 345.————————2. irrito, āre (irritus), ungültig machen, Cod. Theod. 3, 12, 2 extr.————————3. irritō, Adv. (irritus), vergeblich, id quod irr. petebatur, Eumen. grat. act. 11, 4. -
10 irrito
1.irrīto ( inr-), āvi, ātum, 1 ( perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. [cf. eris, erethô, erethizô, Curt. Gr. Etym. p. 342, ed. 4], to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate.I.Lit.:II.inritare dictum est proprie provocare,
Non. 31, 21:si me inritassis, etc.,
Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22:ne si magis inritatus siet,
Ter. Ad. 2, 4, 18:ita sum inritatus, ut, etc.,
id. Phorm. 2, 1, 10:ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet,
Cic. Mil. 31, 84:virum telis,
Verg. A. 10, 644:Terra, ira irritata deorum,
id. ib. 4, 178:bello gentes,
Just. 12, 6, 16:sibi simultates,
Liv. 33, 46:aliquem ad necem alicujus,
Vell. 2, 66.— Poet.:cum fera diluvies quietos Irritat amnes,
enrages, Hor. C. 3, 29, 41:flammas,
to kindle, Ov. F. 2, 649.—In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame:2.crabrones,
Plaut. Am. 2, 2, 75:tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen,
Liv. 6, 27:animos ad bellum,
id. 31, 5:iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum,
Quint. 1, 1, 26:forma meos irritat amores,
Ov. Am. 2, 4, 9:vitia,
id. ib. 3, 4, 11:cupiditatem,
Sen. Ep. 7:suspiciones,
Tac. H. 3, 4:animos,
Hor. A. P. 180:ingenium,
Prop. 4 (5), 6, 75:naturam per se pronam ad humanitatem,
Sen. Ben. 6, 29:princeps, qui delatores non castigat, irritat,
encourages, Suet. Dom. 9:exitium,
to hasten, Tac. A. 13, 1:tussim,
to excite, make worse, Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:ad aliquid,
Suet. Galb. 21:in aliquid,
Sen. Ep. 97.— Comp.:ego his ejus verbis irritatior,
Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.— Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19. -
11 irrito [2]
2. irrito, āre (irritus), ungültig machen, Cod. Theod. 3, 12, 2 extr.
-
12 irrito [3]
3. irritō, Adv. (irritus), vergeblich, id quod irr. petebatur, Eumen. grat. act. 11, 4.
-
13 írrito
adj юр.аннулированный, недействительный -
14 irrito
agg юр.недействительный, не имеющий законной силы -
15 irrito [1]
1. ir-rīto, āvī, ātum, āre (in u. rito), erregen, reizen, anreizen, I) physisch: 1) eig.: dentes, Cels.: membranam, Cels. – 2) übtr., erregen = verursachen, capitis dolores, tussim, Cels. – II) gemütlich od. politisch: 1) im allg.: a) jmd., alqm, Tac. u. Suet.: fata, das Schicksal herausfordern, Sil.: virum telis, Verg.: alqm ad certamen, Liv.: inimicum in mortem meam, Sen. rhet.: vult negando irritare ad confirmanda quae vult, Donat. Ter. Andr. 4, 4, 29. – b) Lebl.: α) einen Affekt erregen, gewaltsam hervorrufen (griech. επισεύειν), voluptatem, amores, vitia, Ov.: virtutem animi, Lucr.: proprias sibi simultates, Liv.: iram et odium, Liv. – β) einen Zustand gewaltsam herbeiführen, provozieren, bellum, Sall. fr.: seditionem, Liv.: exitium, Tac.: necem, Vell. – 2) insbes., zum Zorne reizen, aufbringen, erbittern (Ggstz. conterrere, einschüchtern), alqm, Cic.: animos barbarorum, Liv.: poet. übtr., quietos amnes, Hor.: mit folg. Infin., Ov. am. 2, 14, 33. – Partiz. irrītātus, zum Zorne gereizt, zornig, canis, Plaut.: dum animus irritatus est, Ter. – Compar., his eius verbis inritatior, Gell. 15, 9, 7: latratus irritatiores (canum), Iul. Vict. – / arch. Perf.-Form inritassis = inritaveris, Plaut. Amph. 454; Pers. 828; Stich. 345.
-
16 irrito
adjнедействительный, потерявший законную силу -
17 írrito
недействительный, аннулированный* * *adjюридически недействительный; не имеющий (юридической) силы; ничтожный -
18 ìrrito
прил.юр. не имеющий (юридической) силы, ничтожный, юридически недействительный -
19 irrito
прил.юр. не имеющий законной силы, недействительный -
20 irrito
irritare, irritavi, irritatus Vexcite; exasperate, provoke, aggravate, annoy, irritate
См. также в других словарях:
irrito — / ir:ito/ agg. [dal lat. irrĭtus, der. di ratus fissato, stabile , part. pass. di rēri stabilire , col pref. in in 2 ]. 1. (giur.) [privo di valore legale: documento i. ] ▶◀ Ⓖ invalido, nullo. ◀▶ (non com.) rato, valido. 2. (lett.) [senza… … Enciclopedia Italiana
írrito — adj. 1. Que fica sem efeito ou validade. 2. Que não é confirmado … Dicionário da Língua Portuguesa
írrito — írrito, ta (Del lat. irrĭtus, no válido). adj. Der. p. us. Inválido, nulo, sin fuerza ni obligación … Diccionario de la lengua española
írrito — (Del lat. irritus.) ► adjetivo DERECHO Que no es válido: ■ matrimonio írrito por falta de consentimiento. SINÓNIMO nulo * * * írrito, a (del lat. «irrĭtus», no válido) adj. Der. No válido. ⇒ *Nulo. * * * írrito, ta … Enciclopedia Universal
irrito — ìr·ri·to agg. 1. OB TS dir. di legge, di negozio giuridico e sim., privo di valore legale 2. LE estens., vano, inutile: pensier irrito e nullo (Ariosto) {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XIII sec. ETIMO: dal lat. ĭrrĭtu(m) comp. di in con valore… … Dizionario italiano
irrito — {{hw}}{{irrito}}{{/hw}}agg. 1 (dir.) Privo di valore legale perché non compiuto secondo le forme previste dalla legge. 2 (lett.) Che non ha alcun valore … Enciclopedia di italiano
irrito — pl.m. irriti sing.f. irrita pl.f. irrite … Dizionario dei sinonimi e contrari
irrito — agg. 1. (dir.) vano, nullo CONTR. valido, efficace 2. (lett.) inutile, infruttuoso CONTR. utile, fruttuoso … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
irritare — 1ir·ri·tà·re v.tr. (io ìrrito, irrìto) AU 1. provocare ira, stizza, risentimento; far perdere la calma e la pazienza: irritare qcn. con il proprio atteggiamento, con le proprie parole Sinonimi: alterare, contrariare, esasperare, incollerire,… … Dizionario italiano
Acuerdo de Ginebra de 1966 — Para otros usos de este término, véase Acuerdo de Ginebra. El Acuerdo de Ginebra del 17 de febrero de 1966, todavía vigente, es un tratado firmado por Venezuela y el Reino Unido, en consulta del gobierno local de su colonia de Guayana Británica… … Wikipedia Español
Wang Ming — Foto de Wang Ming a principios de la década de 1930. Wang Ming (chino: 王明, pinyin: Wáng Míng; 23 de mayo de 1904 27 de marzo de 1974) fue un líder de los inicios del Partido Comunista de China (PCC) así como cabeza pensante del famoso grupo… … Wikipedia Español