-
61 иранка
ж. -
62 язык
I муж.1) tongue прям. и перен.воспаление языка — мед. glossitis
обложенный язык — мед. coated/ furred tongue
показать язык — (кому-л.) (врачу и т.п.) to show one's tongue (to a doctor, etc.); ( дразнить) to stick one's tongue out, to put out one's tongue (at smb.)
3) clapper, tongue of a bell ( колокола)••держать язык за зубами — to hold one's tongue, to keep one's mouth shut
не сходит с языка, быть у кого-л. на языке — to be always on smb.'s lips
попадать на язык кому-л. — to fall victim to smb.'s tongue
тянуть/дергать кого-л. за язык — to make smb. say smth.; to make smb. talk
у него бойкий язык, он боек на язык — to have a quick/ready tongue, to be quick-tongued
у него длинный язык — he has a long/loose tongue разг.
у него хорошо язык подвешен — he has a ready/glib tongue разг.
у него, что на уме, то и на языке — he wears his heart on his sleeve, he cannot keep his thoughts to himself разг.
- высунув языкязык до Киева доведет — you can get anywhere if you know how to use your tongue; a clever tongue will take you anywhere
- злой язык
- злые языки
- лишиться языка
- острый язык
- придержать язык
- прикусить язык
- развязать язык
- распустить язык
- сорвалось с языка
- точить язык
- трепать языком
- чесать язык
- чесать языком
- язык проглотишь II муж.1) language, tongue ( речь)владеть каким-л. языком — to know a language
владеть каким-л. языком в совершенстве — to have a perfect command of a language
говорить русским языком — to say in plain Russian, in plain language
языки общего происхождения — cognate мн. ч.; лингв.
афганский язык — Pushtoo, Pushtu, Afghan
корнийский язык — истор. Cornish
корнуоллский язык — истор. Cornish
сингалезский язык — Cingalese, Sinhalese
сингальский язык — Sinhalese, Cingalese
венгерский язык — Hungarian, Magyar
верхненемецкий язык — High German, High Dutch
говорить языком — (кого-л./чего-л.) to use the language (of)
греческий язык — Greek, Hellenic
классические языки — classic мн. ч., humanity
латинский язык — Latin, Roman редк.
немецкий язык — Dutch истор., German
нижненемецкий язык — Low German, Low Dutch
общегерманский язык — лингв. Germanic
персидский язык — Iranian, Persian
разговорный язык — colloquial/familiar speech; spoken language
родной язык — mother tongue; native language
суконный язык — dull/vapid/insipid language
язык программирования — computer language, machine language, programming language
язык пушту — Pushtoo, Pushtu
язык саами — Lapp, Lappish
2) воен.; разг. ( пленный)prisoner for interrogation; identification prisoner; prisoner who will talk ()III муж.; устар.people, nation ( народ) -
63 иранец
м -
64 иранский
прл -
65 персидский
Persian имя прилагательное: -
66 житель Ирана
-
67 персидский язык
Persian имя существительное: -
68 иранец
-
69 иранский
См. также в других словарях:
Iranian — may refer to:*Citizens of Iran *Iran (country) *Iranian peoples *Iranian languages *Iranian cuisine … Wikipedia
iranian — IRANIÁN, Ă, iranieni, e, s.m. şi f., adj. 1. s.m. şi f. Persoană care face parte din populaţia de bază a Iranului sau care este originară din Iran. 2. adj. Care aparţine Iranului sau populaţiei lui, care se referă la Iran sau la populaţia lui. ♦… … Dicționar Român
Iranian — [i rā′nē ən, irä′nē ən; ] occas. [ īrā′nē ən] adj. 1. of Iran or its people, language, or culture 2. of the Iranian branch of Indo European n. 1. a member of the people of Iran; Persian 2. the group of languages making up the Iranian branch, Indo … English World dictionary
Iranian — I*ra ni*an, a. Of or pertaining to Iran. n. A native of Iran; also, the Iranian or Persian language, a division of the Aryan family of languages, the modern version of which is called {Farsi}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Iranian — 1841 (adj.); 1873 (n.), from IRAN (Cf. Iran) + IAN (Cf. ian) … Etymology dictionary
Iranian — is pronounced i ray ni ǝn in BrE, and i ray ni ǝn, i rah ni ǝn, or iy ray ni ǝn in AmE … Modern English usage
Iranian — [[t]ɪre͟ɪniən[/t]] ♦♦♦ Iranians 1) ADJ Iranian means belonging or relating to Iran, or to its people or culture. ...an Iranian writer in her mid forties. 2) N COUNT An Iranian is an Iranian citizen, or a person of Iranian origin … English dictionary
Iranian — 1. noun A person from Iran or of Iranian descent. 2. adjective Of, from, or pertaining to Iran, the Iranian people or the Iranian languages. Syn: Irani, Persian … Wiktionary
Iranian — I•ra•ni•an [[t]ɪˈreɪ ni ən, ɪˈrɑ , aɪˈreɪ [/t]] adj. 1) peo geg of or pertaining to Iran or its inhabitants 2) peo of, pertaining to, or denoting one of the two major branches of the Indo Iranian languages, including Persian, Kurdish, Baluchi,… … From formal English to slang
Iranian — noun Date: 1789 1. a native or inhabitant of Iran 2. a branch of the Indo European family of languages that includes Persian see Indo European languages table • Iranian adjective … New Collegiate Dictionary
Iranian — /i ray nee euhn, i rah , uy ray /, adj. 1. of or pertaining to Iran, its inhabitants, or their language. 2. of or pertaining to the Iranian languages. n. 3. a subbranch of the Indo European family of languages, including esp. Persian, Pashto,… … Universalium