Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

invius

  • 1 invius

    invĭus, a, um, adj. [2. in-via], without a road, impassable (syn.: inaccessus, devius; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    lustra,

    Verg. A. 4, 151:

    longa via,

    id. ib. 3, 383:

    saltus,

    Liv. 9, 14:

    per invias atque ignotas rupes iter,

    id. 38, 2 fin.:

    saxa,

    Verg. A. 1, 537:

    maria Teucris,

    Verg. A. 9, 130:

    rupibus regio,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    virtuti nulla est via,

    Ov. M. 14, 113.— Neutr.:

    nil virtuti invium,

    Tac. Agr. 27.— With inf.:

    Acheron invius renavigari,

    Sen. Herc. Fur. 715. — Subst.: invĭa, ōrum, n. plur., impassable places:

    per invia pleraque et errores,

    Liv. 21, 35:

    per vias inviaque,

    id. 23, 17:

    per vias, per invia,

    id. 38, 23:

    dumosa,

    Sil. 4, 305.—
    II.
    Transf., inaccessible, impenetrable:

    regna,

    impenetrable, Verg. A. 6, 514: templa, Ov. M. 11, 414:

    tot bellis invia tecta,

    Sil. 14, 639:

    Sarmaticis lorica sagittis,

    Mart. 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > invius

  • 2 invius

        invius adj.    [2 in+via], without a road, impassable, not to be traversed, insuperable: lustra, V.: saltūs, L.: maria Teucris, V.: virtuti nulla est via, O.: nil virtuti invium, Ta.— Plur n. as subst, impassable places: per invia iter, L.—Inaccessible, impenetrable: regna vivis, V.: templa, O.
    * * *
    invia, invium ADJ
    impassable; inaccessible

    Latin-English dictionary > invius

  • 3 invia

    invĭus, a, um, adj. [2. in-via], without a road, impassable (syn.: inaccessus, devius; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.:

    lustra,

    Verg. A. 4, 151:

    longa via,

    id. ib. 3, 383:

    saltus,

    Liv. 9, 14:

    per invias atque ignotas rupes iter,

    id. 38, 2 fin.:

    saxa,

    Verg. A. 1, 537:

    maria Teucris,

    Verg. A. 9, 130:

    rupibus regio,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    virtuti nulla est via,

    Ov. M. 14, 113.— Neutr.:

    nil virtuti invium,

    Tac. Agr. 27.— With inf.:

    Acheron invius renavigari,

    Sen. Herc. Fur. 715. — Subst.: invĭa, ōrum, n. plur., impassable places:

    per invia pleraque et errores,

    Liv. 21, 35:

    per vias inviaque,

    id. 23, 17:

    per vias, per invia,

    id. 38, 23:

    dumosa,

    Sil. 4, 305.—
    II.
    Transf., inaccessible, impenetrable:

    regna,

    impenetrable, Verg. A. 6, 514: templa, Ov. M. 11, 414:

    tot bellis invia tecta,

    Sil. 14, 639:

    Sarmaticis lorica sagittis,

    Mart. 7, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > invia

  • 4 avium

    ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 926:

    nemora avia,

    id. 2, 145:

    virgulta,

    Verg. G. 2, 328:

    montes,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    aviis itineribus,

    through by-ways, Sall. J. 54, 9:

    cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,

    Suet. Aug. 96:

    solitudines,

    Vell. 2, 55:

    avia commeatibus loca,

    Liv. 9, 19, 16.—Also,
    B.
    Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:

    avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    per avia ac derupta,

    Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:

    nemorum,

    Ov. M. 1, 179:

    saltuum,

    Tac. A. 2. 68:

    Oceani,

    id. ib. 2, 15:

    Armeniae,

    id. ib. 13, 37.—
    C.
    Poet., of persons, wandering, straying:

    Continuo in montes sese avius abdidit altos,

    Verg. A. 11, 810.—
    II.
    Trop.:

    Avius a verā longe ratione vagaris,

    astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;

    3, 463: init nunc avia coepto Consilia,

    i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > avium

  • 5 avius

    ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 926:

    nemora avia,

    id. 2, 145:

    virgulta,

    Verg. G. 2, 328:

    montes,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    aviis itineribus,

    through by-ways, Sall. J. 54, 9:

    cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,

    Suet. Aug. 96:

    solitudines,

    Vell. 2, 55:

    avia commeatibus loca,

    Liv. 9, 19, 16.—Also,
    B.
    Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:

    avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    per avia ac derupta,

    Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:

    nemorum,

    Ov. M. 1, 179:

    saltuum,

    Tac. A. 2. 68:

    Oceani,

    id. ib. 2, 15:

    Armeniae,

    id. ib. 13, 37.—
    C.
    Poet., of persons, wandering, straying:

    Continuo in montes sese avius abdidit altos,

    Verg. A. 11, 810.—
    II.
    Trop.:

    Avius a verā longe ratione vagaris,

    astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;

    3, 463: init nunc avia coepto Consilia,

    i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > avius

  • 6 devia

    dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).
    I.
    Lit.:

    iter,

    a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:

    oppidum,

    Cic. Pis. 36 fin.:

    saltus,

    Liv. 41, 19:

    calles,

    id. 22, 14:

    rura,

    Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:

    per aspera ac devia,

    Suet. Tib. 60:

    in devia terrarum,

    Luc. 4, 161.—
    B.
    Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:

    Anagnini, cum essent devii, etc.,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    gens,

    Liv. 34, 20:

    montani,

    id. 34, 16:

    civitas,

    Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:

    uxores (i. e. capellae),

    id. ib. 1, 17, 6:

    scortum,

    i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:

    equus,

    leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—
    2.
    Poet., inaccessible:

    limina,

    Prop. 4 (5), 9, 27.—
    II.
    Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:

    quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,

    Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:

    via,

    Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:

    nihil quasi devium loqui,

    i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:

    homo in omnibus consiliis praeceps et devius,

    Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:

    devius aequi,

    Sil. 1, 57; cf.:

    pectora recti,

    id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init.Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > devia

  • 7 devius

    dē-vĭus, a, um, adj. [via], lying off the high-road; out of the way, devious (class.; for syn. cf.: avius, invius).
    I.
    Lit.:

    iter,

    a by-way, Cic. Att. 4, 3, 4; 14, 10, 1 (cf. avius); Suet. Galb. 20:

    oppidum,

    Cic. Pis. 36 fin.:

    saltus,

    Liv. 41, 19:

    calles,

    id. 22, 14:

    rura,

    Ov. M. 1, 676.— Subst.: dēvia, ōrum, n., lonely, unfrequented places:

    per aspera ac devia,

    Suet. Tib. 60:

    in devia terrarum,

    Luc. 4, 161.—
    B.
    Transf., of living beings dwelling in out-of-the-way places, retired, sequestered:

    Anagnini, cum essent devii, etc.,

    Cic. Phil. 2, 41, 106:

    gens,

    Liv. 34, 20:

    montani,

    id. 34, 16:

    civitas,

    Suet. Vesp. 4: mihi devio nemus Mirari libet, wandering about in unfrequented places: Hor. Od. 3, 25, 12:

    uxores (i. e. capellae),

    id. ib. 1, 17, 6:

    scortum,

    i. e. retired, shy, id. ib. 2, 11, 21: avis (i. e. the great owl, which dwells in lonely places), Ov. H. 2, 118:

    equus,

    leaping aside, Stat. Th. 9, 804.—
    2.
    Poet., inaccessible:

    limina,

    Prop. 4 (5), 9, 27.—
    II.
    Trop., inconstant, erroneous, inconsistent, foolish:

    quid potest esse tam flexibile, tam devium, quam animus ejus, qui, etc.,

    Cic. Lael. 25, 93: vita, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24:

    via,

    Lact. 3, 11, 4; id. 4, 30, 3:

    nihil quasi devium loqui,

    i. e. out of the way, impertinent, Plin. Ep. 5, 6, 44: noster Plato nihil ab hac secta vel paululum devius, Ap. Flor. 2, p. 352, 23:

    homo in omnibus consiliis praeceps et devius,

    Cic. Phil. 5, 13, 37; Ov. Tr. 3, 7, 30.— Poet. with gen.:

    devius aequi,

    Sil. 1, 57; cf.:

    pectora recti,

    id. 8, 318: devius promissi es, Mart. Cap. poet. 3 init.Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > devius

  • 8 impervius

    impervĭus ( inp-), a, um, adj. [2. inpervius], that cannot be passed through, impassable, impervious ( poet. and in post-Aug. prose; cf.:

    inaccessus, invius): amnis,

    Ov. M. 9, 106:

    iter,

    Quint. 12, 11, 11; cf.

    itinera (with interrupta),

    Tac. A. 3, 31:

    tellus,

    inaccessible, Val. Fl. 2, 643.— Transf.:

    lapis ignibus,

    Tac. A. 15, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > impervius

  • 9 inaccessus

    ĭn-accessus, a, um, adj., unapproached, unapproachable, inaccessible (cf.: invius, impervius, devius, avius).
    I.
    Lit. ( poet. and post-Aug.):

    mare scopulis inaccessum,

    Plin. 12, 14, 30, § 52:

    montes,

    id. 6, 28, 32, § 144; 10, 12, 16, § 34; Flor. 3, 1, 14:

    aditus,

    Sil. 3, 516:

    lucus,

    Verg. A. 7, 11:

    spelunca radiis solis,

    id. ib. 8, 195.—
    II.
    Trop., unattainable:

    Pindarus imitationi,

    Macr. S. 5, 17, 7:

    formositas,

    App. M. 4, p. 155.

    Lewis & Short latin dictionary > inaccessus

  • 10 inpervius

    impervĭus ( inp-), a, um, adj. [2. inpervius], that cannot be passed through, impassable, impervious ( poet. and in post-Aug. prose; cf.:

    inaccessus, invius): amnis,

    Ov. M. 9, 106:

    iter,

    Quint. 12, 11, 11; cf.

    itinera (with interrupta),

    Tac. A. 3, 31:

    tellus,

    inaccessible, Val. Fl. 2, 643.— Transf.:

    lapis ignibus,

    Tac. A. 15, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > inpervius

  • 11 renavigo

    rĕ-nāvĭgo, āvi, 1, v. n. and a., to sail back.
    1.
    Neutr.:

    post in haec Puteolana et Cumana regna renavigaro,

    Cic. Att. 14, 16, 1:

    ab Asturā Antium,

    Plin. 32, 1, 1, § 4:

    ex Indiā,

    id. 6, 23, 26, § 106.—
    2.
    Act.:

    Acheron invius Renavigari,

    Sen. Herc. Fur. 716.

    Lewis & Short latin dictionary > renavigo

См. также в других словарях:

  • Invious — In vi*ous, a. [L. invius; pref. in not + via way.] Untrodden. [R.] Hudibras. {In vi*ous*ness}, n. [R.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Inviousness — Invious In vi*ous, a. [L. invius; pref. in not + via way.] Untrodden. [R.] Hudibras. {In vi*ous*ness}, n. [R.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Kainops — Taxobox name = Kainops regnum = Animalia phylum = Arthropoda classis = Trilobita ordo = Phacopida superordo = Phacopina superfamilia = Phacopoidea familia = Phacopidae genus = Kainops subdivision ranks = Species subdivision = See text. Kainops is …   Wikipedia

  • Mont-Aiguille — Le mont Aiguille Géographie Altitude 2 087 m Massif …   Wikipédia en Français

  • Mont Aiguille — Le mont Aiguille Géographie Altitude 2 087 m Massif Massif du Vercors Coordonnées …   Wikipédia en Français

  • Portal:Arthropods — edit   …   Wikipedia

  • ԱՆԱՆՑ — (ի.) NBH 1 0107 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c ա. ἅβατος, ἁνέκβατος invius Ընդ որ ոչ լինի անցանել. անգնալի. անհուն. անկոխ. չանցնելու. ... *Զանանց եւ զանկոխ հրապարակսն ʼի խոհերացն եւ ʼի տղմոցն. Խոր. ՟Բ. 24:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԱՊԱՏ — (ի, աց կամ ից.) NBH 1 0109 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c ա.գ. (պրսչ նասպատ այս ինքն անշէն. յն. ա՛վադօս այսինքն անկոխ, անգնալի). ἅβατος invius ... *Անապատ երկիր: Անապատ է ʼի մարդոյ եւ յանասնոյ:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԳՆԱԼԻ — (լւոյ, լեաց.) NBH 1 0127 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 11c, 12c, 13c ա. ἅβατος invius Անկոխ. ընդ որ դժուարին է գնալ. ... *Զայս ճանապարհ, որ ախտից եւ չարութեանց է անգնալի. Փիլ. իմաստն.: *Ընդ անգնալի ճանապարհս ընթանամք. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 38 …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆԿՈԽ — (ի, ից.) NBH 1 0175 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 10c, 12c, 13c ա.գ. ԱՆԿՈԽ ԱՆԿՈԽԵԼԻ ἅβατος, ἁνεπίβατος, ἁτριβής invius, non tritus Ոչ կոխեալ. ոչ կոխոտեալ. դժուարակոխ անապատ. մարդ չիկոխած. ... *Յերկիր անկոխ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՆՀԵՏ — ( ) NBH 1 0185 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 11c ա.մ. ἁνιχνίαστος vestigi carens, impervestigabilis *Ի ծովու ճանապարհորդեալ անհետ ընթացիւք. Շար.: *Անհետ փախուստ. Նար. ՟Ղ՟Գ: *Անցեր ընդ ծով կենցաղս՝ անհետ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»