-
1 fest
fest, I) nicht wankend, feststehend, dauernd: firmus (was äußern Eindrücken, der Auflösung, Zerstörung widerstehen kann, z.B. valetudo). – stabilis (der feststehen kann od. auf dem man feststehen kann), verb. stabilis et firmus; firmus stabilisque. – constans (sich gleichb leibend, sich nicht verändernd, z.B. vultus et gradus: u. cursus stellarum; alle drei auch bildl. = unveränderlich, standhaft); verb. firmus constansque (z.B. Sinn, animus). – immobilis (unbeweglich, eig.). – ratus (fest bestimmt, feststehend, z.B. decretum); verb. ratus atque firmus; constans et ratus (z.B. motus stellarum). – status (der Zeit nach fest bestimmt, periodisch wiederkehrend, z.B. dies, tempus, sacra, cursus siderum). – certus (entschieden, z.B. consilium, animus; dah. auch bestimmt, z.B. pretium). – obstinatus (hartnäckig, steif und fest auf etwas bestehend, z.B. voluntas, animus). – invictus (unbeugsam, z.B. animus). – eine feste Hand, manus stabilis nec umquam intremiscens; manus constans (z.B. constanti dextrā ar- ripere poculum). – s. Besitz, agri fundique. – Adv.firme; firmiter; constanter. – ich bin s. überzeugt, persuasissimum mihi est m. folg. Akk. u. Inf.: sei s. überzeugt, daß ich, cave dubites, quin etc. – II) dicht, eng verbunden: solidus (aus fester Masse bestehend, gedrungen u. konsistent, kompakt, gediegen, massiv). – densus (aus nahe aneinander gedrängten Teilen bestehend, dicht). – spissus (undurchdringlich, undurchsichtig, z.B. solum,ager). – astrictus (fest angezogen, z.B. nodus). – magnus (groß, stark, z.B. vinculum). – s. Holz, robur: das s. Land, (terra) continens. – Adv.solide; dense; spisse. – III) befestigt: a) v. Örtl.: munitus (z.B. von Natur, naturā od. naturaliter, Ggstz. durch Kunst, opere od. manu). – tutus (vor Gefahr gesichert). – validus (stark durch Besatzung, z.B. oppidum). – ein fester Ort, Platz, s. Festung. – b) v. Pers.: tutus a ferro (gesichert gegen das Eisen, gegen Hieb u. Stich). – tutus ad omnes ictus (gesichert gegen alle Hiebe u. Stiche). – inviolabilis (unverletzlich). – fest gegen Gift, tutus adversus venenorum pericula (z.B. corpus).
-
2 feuerfest
feuerfest, ignibus impervius (vom Feuer nicht zu durchdringen, z.B. Stein). – ignibus incorruptus (vom Feuernicht zerstörbar, z.B. Wände). – flammis inviolabilis (für die Flammen unverletzlich, z.B. materies). – minime ignem sentiens. cui ne ignis quidem nocet. ab igni od. ab ignis periculo tutus (was vom Feuer nicht beschädigt werden kann, z.B. Stein, Holz, Gebäude u. dgl.). – igni resistens (dem Feuer widerstehend, von Steinen etc.). – qui, quae, quod ignibus non absumitur (was vom Feuer nicht verzehrt wird, v. Geweben etc.).
-
3 schußfest
schußfest, tutus ad omnes ictus. – inviolabilis (unverletzlich). – sich sch. machen, se tutum reddere ad omnes ictus.
-
4 unverbrennbar, unverbrennlich
unverbrennbar, unverbrennlich, invictus ignibus (vom Feuer unbesiegbar). – igni inviolabilis od. inviolatus (vom Feuer nicht verletzbar). – unv. sein, ignibus non absumi; igni resistere.
-
5 unverletzbar, -lich
[2441] unverletzbar, -lich, inviolabilis. inviolatus. – sanctus. sacrosanctus (heilig, hochheilig, dah. unantastbar). – Unverletzlichkeit, sanctitas.
См. также в других словарях:
inviolable — [ ɛ̃vjɔlabl ] adj. • 1328; lat. inviolabilis 1 ♦ Qu il n est pas permis de violer, ou d enfreindre. ⇒ intangible, 1. sacré. Droit inviolable et sacré. Asile inviolable. Secret inviolable. « ce lieu qu il avait longtemps considéré comme le plus… … Encyclopédie Universelle
inviolabil — INVIOLÁBIL, Ă, inviolabili, e, adj. Care nu poate fi violat, încălcat, atins. ♦ Care se află în mod legal la adăpost de orice urmărire, de orice atingere, de orice încălcare sau orice pedepsire. – [pr.: vi o ] – Din fr. inviolable, lat.… … Dicționar Român
inviolable — (Del lat. inviolabilis.) ► adjetivo 1 Que no debe o no puede ser violado o profanado: ■ me hizo una inviolable promesa. SINÓNIMO sagrado 2 Que tiene el privilegio de inviolabilidad: ■ los parlamentarios son inviolables. * * * inviolable adj. Tan… … Enciclopedia Universal
Inviolable — In*vi o*la*ble, a. [L. inviolabilis: cf. F. inviolable. See {Inviolate}, a.] [1913 Webster] 1. Not violable; not susceptible of hurt, wound, or harm (used with respect to either physical or moral damage); not susceptible of being profaned or… … The Collaborative International Dictionary of English
inviolable — adjective Etymology: Middle English, from Middle French or Latin; Middle French, from Latin inviolabilis, from in + violare to violate Date: 15th century 1. secure from violation or profanation < an inviolable law > 2. secure from assault or… … New Collegiate Dictionary
inviolable — inviolability, inviolableness, n. inviolably, adv. /in vuy euh leuh beuhl/, adj. 1. prohibiting violation; secure from destruction, violence, infringement, or desecration: an inviolable sanctuary; an inviolable promise. 2. incapable of being… … Universalium
inviolablement — inviolable [ ɛ̃vjɔlabl ] adj. • 1328; lat. inviolabilis 1 ♦ Qu il n est pas permis de violer, ou d enfreindre. ⇒ intangible, 1. sacré. Droit inviolable et sacré. Asile inviolable. Secret inviolable. « ce lieu qu il avait longtemps considéré comme … Encyclopédie Universelle
inviolable — (in vi o la bl ) adj. 1° Qu on ne doit pas violer, auquel on ne doit pas attenter. • Avec tous les serments qui peuvent rendre la vérité sainte et inviolable, BALZAC Liv. IV, lett. 5. • ....La puissance absolue, Attendez la de moi comme je… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ASYLUM — templum a Romulo aedificatum. Graece Α῎συλον, habet affinitatem cum Ebraeo Gap desc: Hebrew quod est nemus. Et silvas interdum fuisse Asylum, vel fidem fecerit hoc Maronis Virg. Aen. l. 8. v. 342. Hinc lucum ingentem, quem Romulus acer Asylum… … Hofmann J. Lexicon universale
CANON — I. CANON Graece Κανὼν, regula, ad quam praeducebantur lineae. Epigrammata dedicatoria, ἀπὸ ταχυγράφων: Καὶ κανόνα γραμμῆς ἰθυπόρου ταμίην: dirigentem videl. stilum ferreum vel plumbum, ut lineae, quibus scriptura instaret, rectitudinem haberent… … Hofmann J. Lexicon universale
HOSPES — I. HOSPES in LL. Burgundionum passim, potissimum vero tit. 54. §. 1. et tit. seq. §. 1. i. e. Romanus. Burgundi enim, pervasis Galliarum finibus, cum vereribus incolis, quos Romanos vocabant, agros, terras ac praedia et mancipia ita partiti sunt … Hofmann J. Lexicon universale