Перевод: со всех языков на французский

с французского на все языки

inutilité

  • 1 inutilité

    nf. inutilitâ (Aix, Albanais).

    Dictionnaire Français-Savoyard > inutilité

  • 2 عدم منفعة

    inutilité

    Dictionnaire Arabe-Français > عدم منفعة

  • 3 daremność

    inutilité

    Słownik Polsko-Francuski > daremność

  • 4 niepotrzebność

    inutilité

    Słownik Polsko-Francuski > niepotrzebność

  • 5 nieprzydatność

    inutilité

    Słownik Polsko-Francuski > nieprzydatność

  • 6 inutilitas

    inutilĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] inutilité. [st2]2 [-] caractère nuisible (des choses), nocivité, danger.
    * * *
    inutilĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] inutilité. [st2]2 [-] caractère nuisible (des choses), nocivité, danger.
    * * *
        Inutilitas, pen. cor. inutilitatis. Cic. Inutilité, Dommage.

    Dictionarium latinogallicum > inutilitas

  • 7 inutilità

    inutilità s.f. 1. inutilité. 2. ( l'essere vano) vanité, inanité. 3. ( l'essere superfluo) superflu m., inutilité. 4. (rif. a persone) inefficacité, inutilité.

    Dizionario Italiano-Francese > inutilità

  • 8 vanitas

    vānĭtās, ātis, f. l'état de vide, de non-réalité. [st1]1 [-] vaine apparence, mensonge.    - opinionum vanitas, Cic. Leg. 1, 29: opinions trompeuses.    - non pudet vanitatis? Ter. Phorm. 3, 2, 41: n'as-tu pas honte de manquer à ta parole?    - magicae vanitates, Plin. 26, 4, 9, § 18: les impoostures de la magie. --- cf. Plin. 27, 8, 35, § 57. [st1]2 [-] paroles creuses, trompeuses.    - blanda vanitas, Cic. Lael. 99: mensonges flatteurs. [st1]3 [-] tromperie, fraude.    - cf. Gell. 18, 4, 10, défin. du mot vani).    - nec est quicquam turpius vanitate, Cic. Off. 1: il n'y a rien de plus honteux que la tromperie.    - impertiri sine vanitate, Cic. Off. 1, 151: distribuer sans fraude. [st1]4 [-] vanité, frivolité, légèreté.    - vanitas populi, Liv. 44, 22, 10: légèreté du peuple.    - famam vanitatis metuere, Tac. H. 4: craindre de passer pour un vaniteux. [st1]5 [-] inutilité.    - vanitas itineris, Liv. 40, 22, 5: voyage stérile. [st1]6 [-] vanité, jactance, fanfaronnade.    - Sall. C. 23, 2 ; J. 38; Liv. 45, 31, 7; Tac. Agr. 18; H. 3, 73.
    * * *
    vānĭtās, ātis, f. l'état de vide, de non-réalité. [st1]1 [-] vaine apparence, mensonge.    - opinionum vanitas, Cic. Leg. 1, 29: opinions trompeuses.    - non pudet vanitatis? Ter. Phorm. 3, 2, 41: n'as-tu pas honte de manquer à ta parole?    - magicae vanitates, Plin. 26, 4, 9, § 18: les impoostures de la magie. --- cf. Plin. 27, 8, 35, § 57. [st1]2 [-] paroles creuses, trompeuses.    - blanda vanitas, Cic. Lael. 99: mensonges flatteurs. [st1]3 [-] tromperie, fraude.    - cf. Gell. 18, 4, 10, défin. du mot vani).    - nec est quicquam turpius vanitate, Cic. Off. 1: il n'y a rien de plus honteux que la tromperie.    - impertiri sine vanitate, Cic. Off. 1, 151: distribuer sans fraude. [st1]4 [-] vanité, frivolité, légèreté.    - vanitas populi, Liv. 44, 22, 10: légèreté du peuple.    - famam vanitatis metuere, Tac. H. 4: craindre de passer pour un vaniteux. [st1]5 [-] inutilité.    - vanitas itineris, Liv. 40, 22, 5: voyage stérile. [st1]6 [-] vanité, jactance, fanfaronnade.    - Sall. C. 23, 2 ; J. 38; Liv. 45, 31, 7; Tac. Agr. 18; H. 3, 73.
    * * *
        Vanitas, pen. corr. vanitatis, foem. gen. Cic. Menterie, Mensonge.
    \
        Vanitati opponitur Constantia. Cic. Inconstance, quand quelque chose se desment.

    Dictionarium latinogallicum > vanitas

  • 9 vanus

    vānus, a, um    - vanior Liv. 7, 7, 8; vanissimus Vell. 2, 30, 1. [st1]1 [-] vide, où il n'y a rien.    - ne vana urbis magnitudo esset, Liv. 1, 8, 5: pour que cette grande ville ne fût pas dépourvue d'habitants.    - vanior erat hostium acies, Liv. 2, 47, 4: les lignes (de l'ennemi) étaient dégarnies.    - Virg. G. 1, 226; Curt. 4, 14, 14. [st1]2 [-] fig. creux, vain, sans consistance, sans fondement, mensonger.    - vana oratio, Cic. Lael. 98: propos creux (sans sincérité).    - nec tota ex vano criminatio erat, Liv. 33, 31, 4: tout, dans l'accusation, n'était pas dénué de fondement.    - vanum argumentum, Quint.: preuve peu concluante.    - cf. Cic. Amer. 117; Planc. 101; Fin. 2, 46. [st1]3 [-] trompeur, fourbe, imposteur, sans conscience, sans foi.    - vani hostes, Sall. J. 103, 5: des ennemis sans foi.    - cf. Cic. Fin. 3, 38; Div. 1, 37; Gell. 18, 4, 10. [st1]4 [-] sans succès, qui n'aboutit à rien.    - Tac. H. 2, 22.    - avec gén. vanus veri, Virg. En. 10, 631: qui n'est pas en possession de la vérité.    - nec voti vanus foret, Sil. 12, 261: et il ne fût pas déçu de son voeu (et son voeu eût été accompli...).    - vana tela, Liv.: traits qui ne portent pas, traits perdus.    - veri vana feror, Virg. En. 10, 631: je (= Junon) m'abuse entièrement (je me trompe fort).    - ne vanus iisdem castris assideret, Tac. H. 2, 22: pour ne pas rester dans le même camp après un échec.    - ora vana movere, Ov.: fatiguer inutilement sa mâchoire. [st1]5 [-] vain, vaniteux.    - Liv. 35, 47, 7; Sall. H. 4, 35. [st1]6 [-] subst. n. vanum: vanité, inutilité, néant.    - ad vanum redacta victoria, Liv. 26, 37, 8: victoire réduite à néant.    - vana tumere, Virg. (vana, acc. plur. n. pris comme adv.): se gonfler d'orgueil en vain.    - ex vano, Liv. 27, 26. 1: sans fondement, sans raison.    - in vanum, Sen. Ep. 31, 4, pour rien, inutilement.    - vana rerum, Hor. S. 2, 2, 25: la vaine apparence des choses.    - vana rumoris, Tac. An. 4, 59: vains bruits.    - vanum est avec prop. inf.: il est faux que. --- Plin. 30, 25.
    * * *
    vānus, a, um    - vanior Liv. 7, 7, 8; vanissimus Vell. 2, 30, 1. [st1]1 [-] vide, où il n'y a rien.    - ne vana urbis magnitudo esset, Liv. 1, 8, 5: pour que cette grande ville ne fût pas dépourvue d'habitants.    - vanior erat hostium acies, Liv. 2, 47, 4: les lignes (de l'ennemi) étaient dégarnies.    - Virg. G. 1, 226; Curt. 4, 14, 14. [st1]2 [-] fig. creux, vain, sans consistance, sans fondement, mensonger.    - vana oratio, Cic. Lael. 98: propos creux (sans sincérité).    - nec tota ex vano criminatio erat, Liv. 33, 31, 4: tout, dans l'accusation, n'était pas dénué de fondement.    - vanum argumentum, Quint.: preuve peu concluante.    - cf. Cic. Amer. 117; Planc. 101; Fin. 2, 46. [st1]3 [-] trompeur, fourbe, imposteur, sans conscience, sans foi.    - vani hostes, Sall. J. 103, 5: des ennemis sans foi.    - cf. Cic. Fin. 3, 38; Div. 1, 37; Gell. 18, 4, 10. [st1]4 [-] sans succès, qui n'aboutit à rien.    - Tac. H. 2, 22.    - avec gén. vanus veri, Virg. En. 10, 631: qui n'est pas en possession de la vérité.    - nec voti vanus foret, Sil. 12, 261: et il ne fût pas déçu de son voeu (et son voeu eût été accompli...).    - vana tela, Liv.: traits qui ne portent pas, traits perdus.    - veri vana feror, Virg. En. 10, 631: je (= Junon) m'abuse entièrement (je me trompe fort).    - ne vanus iisdem castris assideret, Tac. H. 2, 22: pour ne pas rester dans le même camp après un échec.    - ora vana movere, Ov.: fatiguer inutilement sa mâchoire. [st1]5 [-] vain, vaniteux.    - Liv. 35, 47, 7; Sall. H. 4, 35. [st1]6 [-] subst. n. vanum: vanité, inutilité, néant.    - ad vanum redacta victoria, Liv. 26, 37, 8: victoire réduite à néant.    - vana tumere, Virg. (vana, acc. plur. n. pris comme adv.): se gonfler d'orgueil en vain.    - ex vano, Liv. 27, 26. 1: sans fondement, sans raison.    - in vanum, Sen. Ep. 31, 4, pour rien, inutilement.    - vana rerum, Hor. S. 2, 2, 25: la vaine apparence des choses.    - vana rumoris, Tac. An. 4, 59: vains bruits.    - vanum est avec prop. inf.: il est faux que. --- Plin. 30, 25.
    * * *
        Vanus, Adiectiuum. Virgil. Vuide.
    \
        Vanus. Iuuenal. Sans esprit, Qui s'addonne à choses vaines et de nulle valeur.
    \
        Vanum. Terent. Ne possible, Ne vray semblable.
    \
        Vanus. Virgil. Menteur et controuveur de parolles et bourdes, Mensongier.
    \
        Vanus ingenio. Liu. Qui croit de legier.
    \
        Author vanus. Liu. Menteur, Porteur de faulses nouvelles.
    \
        Fides vana. Virgilius. Faulse.
    \
        Fiducia vana pedum. Ouid. Vaine.
    \
        Ictus vanus. Liu. Donné en vain.
    \
        Incoeptum vanum. Liu. Qui ne vient point à prouffit.
    \
        Precibus vanis sollicitare aliquem. Ouid. Vaines et inutiles et qui ne servent de rien, Prier en vain.

    Dictionarium latinogallicum > vanus

  • 10 inutilidade

    i.nu.ti.li.da.de
    [inutilid‘adi] sf 1 inutilité. 2 chose superflue, inutile.
    * * *
    nome feminino
    inutilité

    Dicionário Português-Francês > inutilidade

  • 11 бесполезность

    ж.
    inutilité f; vanité f
    * * *
    n
    gener. inutilité

    Dictionnaire russe-français universel > бесполезность

  • 12 vanità

    vanità s.f. 1. vanité: fare qcs. per vanità faire qqch. par vanité. 2. ( inutilità) inutilité, vanité: la vanità delle nostre fatiche l'inutilité de nos efforts. 3. ( caducità) futilité, vanité: tutto è vanità tout n'est que vanité.

    Dizionario Italiano-Francese > vanità

  • 13 Nutzlosigkeit

    'nutsloːzɪçkaɪt
    f
    inutilité f, vanité f
    Nutzlosigkeit
    Nụ tzlosigkeit <->
    inutilité Feminin

    Deutsch-Französisch Wörterbuch > Nutzlosigkeit

  • 14 esterilidade

    es.te.ri.li.da.de
    [esterilid‘adi] sf 1 stérilité, infécondité. esterilidade de um homem, de uma mulher / stérilité d’un homme, d’une femme. tratamento da esterilidade / traitement de la stérilité. 2 inutilité. 3 fig aridité, pauvreté.
    * * *
    nome feminino
    stérilité

    Dicionário Português-Francês > esterilidade

  • 15 futilidade

    fu.ti.li.da.de
    [futilid‘adi] sf futilité, vanité. futilidade de espírito futilité d’esprit.
    * * *
    [futʃili`dadʒi]
    Substantivo feminino futilité féminin
    (inutilidade) inutilité féminin
    * * *
    nome feminino
    futilité

    Dicionário Português-Francês > futilidade

  • 16 ineficácia

    i.ne.fi.cá.cia
    [inefik‘asjə] sf inefficacité, inutilité.
    * * *
    nome feminino
    inefficacité

    Dicionário Português-Francês > ineficácia

  • 17 бесплодность

    ж.
    infructuosité f, stérilité f; vanité f ( тщетность)
    * * *
    n
    gener. infructuosité, inutilité, aridité, infécondité (тж перен.), stérilité

    Dictionnaire russe-français universel > бесплодность

  • 18 бесцельность

    ж.
    * * *
    n
    gener. inanité

    Dictionnaire russe-français universel > бесцельность

  • 19 лишние слова

    adj
    gener. inutilité

    Dictionnaire russe-français universel > лишние слова

  • 20 негодность

    ж.
    1) ( непригодность) insuffisance f; impropriété f; inutilité f
    2) ( плохое состояние) mauvais état m

    прийти́ в него́дность — être hors (придых.) d'usage

    привести́ что́-либо в него́дность — mettre qch hors d'usage; détériorer qch, abîmer qch ( испортить)

    * * *
    n
    gener. inaptitude, détérioration (оборудования)

    Dictionnaire russe-français universel > негодность

См. также в других словарях:

  • inutilité — [ inytilite ] n. f. • 1386; lat. inutilitas 1 ♦ Défaut d utilité. Inutilité d une dépense. Inutilité d une démarche. ⇒ inefficacité, stérilité, vanité. « découragé par l inutilité de mes efforts » (Camus). ⇒ inanité. 2 ♦ Rare Action, parole… …   Encyclopédie Universelle

  • inutilité — Inutilité. s. f. Manque d utilité, deffaut d utilité. On a reconnu l utilité de cette machine. il s est apperceu de l inutilité de ses visites, il s est retiré aprés l inutilité de ces longues poursuites. Inutilité, sign. aussi, Deffaut d employ… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • inutilité — Inutilité, Inutilitas …   Thresor de la langue françoyse

  • inutilité — (i nu ti li té) s. f. 1°   Manque d utilité, en parlant des choses. L inutilité des remèdes dans cette maladie. •   Philosophes dans l inutilité des conversations, peuple dans tout le cours de notre conduite, MASS. Carême, Dauphin.. •   Tout ce… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • INUTILITÉ — s. f. Manque d utilité. On a reconnu l inutilité de cette machine. Il s est aperçu de l inutilité de ses visites. Il s est retiré, voyant l inutilité de ses soins, de ses peines.   Il signifie aussi, Défaut d emploi, ou d occasion de servir. C… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • INUTILITÉ — n. f. Défaut d’utilité. On a reconnu l’inutilité de cette machine. Il s’est aperçu de l’inutilité de ses visites. Il signifie aussi Défaut d’emploi, ou d’occasion de servir. C’est un homme qu’on laisse dans l’inutilité. Il signifie encore Chose… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • inutilité — nf. inutilitâ (Aix, Albanais) …   Dictionnaire Français-Savoyard

  • inutilitate — INUTILITÁTE s.f. Lipsă de utilitate; neutilitate, zădărnicie. – Din fr. inutilité, lat. inutilitas, atis. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98  Inutilitate ≠ utilitate Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime  INUTILITÁTE s. 1. v.… …   Dicționar Român

  • inanité — [ inanite ] n. f. • 1496; lat. inanitas, de inanis « vide, vain » 1 ♦ Rare État de ce qui est vide. ⇒ néant, vacuité, vide. 2 ♦ Plus cour. Caractère d inutilité. ⇒ futilité, inutilité, vanité. L inanité d un espoir, d une illusion. L inanité de… …   Encyclopédie Universelle

  • inefficacité — [ inefikasite ] n. f. • 1694; de inefficace ♦ Caractère de ce qui est inefficace; manque d efficacité. Inefficacité d un remède, d un vaccin. L inefficacité d un moyen, d une mesure, d un secours. L inefficacité de qqn. ⊗ CONTR. Efficacité,… …   Encyclopédie Universelle

  • utilité — [ ytilite ] n. f. • 1120; lat. utilitas 1 ♦ Caractère de ce qui est utile. Utilité d un instrument, d une méthode. « l utilité directe de l art, théorie puérile » (Hugo). Être d une grande utilité à qqn, sans utilité. Ce ne m est d aucune utilité …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»