-
1 inusitatus
inusitātus, a, um inusité, rare, extraordinaire, nouveau.* * *inusitātus, a, um inusité, rare, extraordinaire, nouveau.* * *Inusitatus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. iunior. De quoy on n'a point accoustumé d'user, Qu'on n'a point accoustumé de veoir, Inusité, Inaccoustumé.\Illud inusitatum et saepe repudiatum refers. Cic. Qu'on n'a point accoustumé. -
2 inusitatus
in-ūsitātus, a, um, ungebräuchlich, ungewöhnlich, selten, res in. ac nova, Cic.: res usitatae atque inusitatae, Cornif. rhet.: viae inusitatae (Ggstz. tritae), Cic.: aut inusitatum verbum aut novatum aut translatum, Cic.: in. consilium, Cic.: in. supplicia, Cic.: magna et in. principis gloria, Plin. pan.: in. portentum, Gell.: elephantorum in. facies, Liv. epit.: in. corporum magnitudo, Ps. Quint. decl.: navis Persei, quae inusitatae magnitudinis fuisse dicitur, Eutr.: Nero inusitatae luxuriae sumptuumque, Eutr.: novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum, Cic.: species navium inusitatior, Caes.: miracula inusitatissima rarissimaque, Augustin. de civ. dei 10, 12. – m. Dat., inusitatus nostris oratoribus lepos, Cic. de or. 3, 91: illud inusitatum Caesaris oculis, Flor. 4, 2, 81. – inusitatum est m. Infin., zB. est ita inusitatum regem reum capitis esse, ut ante hoc tempus non sit auditum, Cic. Deiot. 1: m. folg. ut u. Konj., quid tam inusitatum, quam ut, cum duo consules clarissimi fortissimique essent, eques Romanus ad bellum maximum formidolosissimumque pro consule mitteretur? Cic. de imp. Pomp. 62.
-
3 inusitatus
in-ūsitātus, a, um, ungebräuchlich, ungewöhnlich, selten, res in. ac nova, Cic.: res usitatae atque inusitatae, Cornif. rhet.: viae inusitatae (Ggstz. tritae), Cic.: aut inusitatum verbum aut novatum aut translatum, Cic.: in. consilium, Cic.: in. supplicia, Cic.: magna et in. principis gloria, Plin. pan.: in. portentum, Gell.: elephantorum in. facies, Liv. epit.: in. corporum magnitudo, Ps. Quint. decl.: navis Persei, quae inusitatae magnitudinis fuisse dicitur, Eutr.: Nero inusitatae luxuriae sumptuumque, Eutr.: novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum, Cic.: species navium inusitatior, Caes.: miracula inusitatissima rarissimaque, Augustin. de civ. dei 10, 12. – m. Dat., inusitatus nostris oratoribus lepos, Cic. de or. 3, 91: illud inusitatum Caesaris oculis, Flor. 4, 2, 81. – inusitatum est m. Infin., zB. est ita inusitatum regem reum capitis esse, ut ante hoc tempus non sit auditum, Cic. Deiot. 1: m. folg. ut u. Konj., quid tam inusitatum, quam ut, cum duo consules clarissimi fortissimique essent, eques Romanus ad bellum maximum formidolosissimumque pro consule mitteretur? Cic. de imp. Pomp. 62.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inusitatus
-
4 inusitatus
in-ūsitātus, a, um1) неупотребительный ( verbum C); неиспользуемый ( viae C)2) небывалый, необыкновенный ( res inusitata ac nova C) -
5 inusitatus
1) необыкновенный (1. 17 § 1 D. 7, 1). 2) устарелый (Const. Cordi § 3).Латинско-русский словарь к источникам римского права > inusitatus
-
6 inusitatus
inusitata -um, inusitatior -or -us, inusitatissimus -a -um ADJunusual, uncommon; strange, unfamiliar; unwonted -
7 inusitatus
ĭn-ūsĭtātus, a, um, adj., unusual, uncommon, extraordinary, very rare (class.): pro di immortales! speciem humanam inusitatam, Att. ap. Non. 226, 2:1.nova et inusitata belli ratio,
Caes. B. C. 3, 47:magnitudo,
Cic. Off. 3, 9, 38:lepor,
id. de Or. 2, 23, 98.— With dat.:nostris oratoribus lepos,
Cic. de Or. 3, 23, 91; Flor. 4, 2, 81: inusitatum est, with subj.-clause, Cic. Deiot. 1, 1. — Comp.:species navium inusitatior,
Caes. B. G. 4, 25.— Sup.: miracula, Aug. Civ. Dei, 10, 12.— Adv. in two forms.ĭnūsĭ-tātē, in an unwonted manner, unusually, strangely:* 2.absurde et inusitate scriptae epistolae,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 3:loqui,
id. Brut. 75.— Comp.:poëta inusitatius contraxerat,
Cic. Or. 46.— Sup.:inusitatissime nox pro noctu dixerunt (al. inusitate),
Macr. S. 1, 4, 19.— -
8 inusitatus
, inusitata, inusitatum (m,f,n)непривычный -
9 Eleutherodactylus inusitatus
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Eleutherodactylus inusitatus
-
10 inusitate
inūsitātē [ inusitatus ]необычно, необыкновенно (absurde et i. C) -
11 inusitate
inūsitātē, Adv. (inusitatus), ungebräuchlich, gegen den Gebrauch od. die Form, absurde et inus. scriptae litterae, Cic.: inus. loqui, Cic. – inusitatius contrahere meum factum pro meorum factorum, Cic. – inusitatissime nox pro noctu dixerunt, Macr. sat. 1, 4, 19.
-
12 usitatus
ūsitātus, a, um, PAdi. (*usito), gewöhnlich, gebräuchlich, üblich (Ggstz. inusitatus, insiguis et novus), res (Plur.), Cornif. rhet.: honos, Cic.: vocabula, Cic.: facimus usitatius hoc verbum, Cic.: utatur verbis quam usitatissimis, Cic.: semivocales geminare diu non fuit usitatissimi mo is, Quint.: quod usitatius esse coepit, Quint.: dah. usitatum est, es ist etwas Gebräuchliches, Gewöhnliches, ist gewöhnlich, gebräuchlich, Cic.: u. so usitatum est m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., non solum enim usitiatum sed etiam cotidianum est aliquid audire te, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 16, 1: cum eas non solum refelli, sed etiam accusari sciamus usitatum esse, Quint. 5, 5, 1: homo, qui non hic usitatus saepe est, der nicht oft hier gewesen ist usw., Plaut. Pseud. 727 zw. – neutr. plur. subst., usitata (das Alltägliche) contemnere, Sen. nat. qu. 3, 18, 4 (3).
-
13 inusitate
inūsitātē, Adv. (inusitatus), ungebräuchlich, gegen den Gebrauch od. die Form, absurde et inus. scriptae litterae, Cic.: inus. loqui, Cic. – inusitatius contrahere meum factum pro meorum factorum, Cic. – inusitatissime nox pro noctu dixerunt, Macr. sat. 1, 4, 19.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inusitate
-
14 usitatus
ūsitātus, a, um, PAdi. (*usito), gewöhnlich, gebräuchlich, üblich (Ggstz. inusitatus, insiguis et novus), res (Plur.), Cornif. rhet.: honos, Cic.: vocabula, Cic.: facimus usitatius hoc verbum, Cic.: utatur verbis quam usitatissimis, Cic.: semivocales geminare diu non fuit usitatissimi mo is, Quint.: quod usitatius esse coepit, Quint.: dah. usitatum est, es ist etwas Gebräuchliches, Gewöhnliches, ist gewöhnlich, gebräuchlich, Cic.: u. so usitatum est m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., non solum enim usitiatum sed etiam cotidianum est aliquid audire te, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 1, 16, 1: cum eas non solum refelli, sed etiam accusari sciamus usitatum esse, Quint. 5, 5, 1: homo, qui non hic usitatus saepe est, der nicht oft hier gewesen ist usw., Plaut. Pseud. 727 zw. – neutr. plur. subst., usitata (das Alltägliche) contemnere, Sen. nat. qu. 3, 18, 4 (3).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > usitatus
-
15 inūsitātē
inūsitātē adv. with comp. [inusitatus], unwontedly, unusually, strangely. epistulae scriptae: inusitatius contrahere.* * *inusitstius, inusitatissime ADVin an unusual manner; strangely -
16 lepōs
lepōs ōris, m [LAP-], pleasantness, agreeableness, charm, grace, politeness: adfluens omni lepore: specimen leporis.— Pleasantry, wit, humor: tantus in iocando: scurrilis: inusitatus nostris oratoribus: verborum, sententiarum lepores.* * *charm, grace; wit; humor -
17 inusitate
-
18 inusitato
-
19 lepor
lĕpor and lĕpos, ōris, m. [perh. root lamp-; Gr. lampô, lampros; cf. Lat. limpidus, lanterna], pleasantness, agreeableness, attractiveness, charm.I.In gen.:II.quasi salsa muriatica esse autumantur sine omni lepore et sine suavitate,
Plaut. Poen. 1, 2, 32:aurea, pavonum ridenti imbuta lepore Saecla,
Lucr. 2, 502; 4, 1133:omnis vitae lepos,
Plin. 31, 7, 41, § 88.—In partic.A.Of behavior, pleasantness, grace, politeness, amiability:B.affluens omni lepore ac venustate,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142:in quo mihi videtur specimen fuisse humanitatis, salis, suavitatis, leporis,
id. Tusc. 5, 19, 55. —As a term of endearment, = blanditiae, my delight, charmer:C.respice, o mi lepos,
Plaut. Cas. 2, 3, 19; id. Curc. 1, 2, 4.—Of speech, pleasantry, wit, humor (so most freq. in Cic.; cf.:sal, facetiae, festivitas): Inest lepos ludusque in hac comoedia,
Plaut. As. prol. 13:ea esset in homine jucunditas et tantus in jocando lepos ut, etc.,
Cic. de Or. 1, 7, 27:urbanitatis oratorius, non scurrilis, lepos,
id. Brut. 38, 143; cf. id. de Or. 1, 34, 159:floruit admirabili quodam lepore dicendi,
id. Ac. 2, 6, 16:inusitatus nostris oratoribus lepos,
id. de Or. 2, 23, 98:omnes verborum, omnes sententiarum lepores,
id. Or. 27, 96.
См. также в других словарях:
Pristimantis inusitatus — Pristimantis inusitatus … Wikipédia en Français
Eleutherodactylus inusitatus — Pristimantis inusitatus Pristimantis inusitatus … Wikipédia en Français
Pristimantis inusitatus — Pristimantis inusitatus … Wikipédia en Français
Kleptochthonius inusitatus — Kleptochthonius inusitatus … Wikipédia en Français
Eleutherodactylus inusitatus — Taxobox name = Eleutherodactylus inusitatus status = VU | status system = IUCN3.1 regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Amphibia ordo = Anura familia = Leptodactylidae genus = Eleutherodactylus species = E. inusitatus binomial =… … Wikipedia
Hesperochernes inusitatus — Hesperochernes inusitatus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Kleptochthonius inusitatus — Kleptochthonius inusitatus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Minyichthys inusitatus — Minyichthys inusitatus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
inusité — inusité, ée [ inyzite ] adj. • 1455; lat. inusitatus 1 ♦ Qui n est pas usité. ⇒ inutilisé. Ling. Que personne, ou presque personne n emploie. ⇒ rare. Mot inusité, tournure inusitée. Formes inusitées de l imparfait du subjonctif, d un verbe… … Encyclopédie Universelle
inusitado — (Derivado del lat. usitare, emplear con frecuencia.) ► adjetivo Que no es habitual o resulta extraño: ■ hoy tiene un humor inusitado en él. SINÓNIMO insólito inusual * * * inusitado, a (del lat. «inusitātus») adj. Se dice de lo que no es habitual … Enciclopedia Universal
inusitée — ● inusité, inusitée adjectif (latin inusitatus) Qui n est pas usité couramment ; rare : Mot inusité. Qui n est pas habituel, ordinaire ; anormal : Bruit inusité. ● inusité, inusitée (synonymes) adjectif (latin inusitatus) Qui n est pas usité… … Encyclopédie Universelle