-
1 inusitatus
ĭn-ūsĭtātus, a, um, adj., unusual, uncommon, extraordinary, very rare (class.): pro di immortales! speciem humanam inusitatam, Att. ap. Non. 226, 2:1.nova et inusitata belli ratio,
Caes. B. C. 3, 47:magnitudo,
Cic. Off. 3, 9, 38:lepor,
id. de Or. 2, 23, 98.— With dat.:nostris oratoribus lepos,
Cic. de Or. 3, 23, 91; Flor. 4, 2, 81: inusitatum est, with subj.-clause, Cic. Deiot. 1, 1. — Comp.:species navium inusitatior,
Caes. B. G. 4, 25.— Sup.: miracula, Aug. Civ. Dei, 10, 12.— Adv. in two forms.ĭnūsĭ-tātē, in an unwonted manner, unusually, strangely:* 2.absurde et inusitate scriptae epistolae,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 3:loqui,
id. Brut. 75.— Comp.:poëta inusitatius contraxerat,
Cic. Or. 46.— Sup.:inusitatissime nox pro noctu dixerunt (al. inusitate),
Macr. S. 1, 4, 19.—
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский