Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

intercourse

  • 1 samfarir

    Íslensk-ensk orðabók > samfarir

  • 2 samskipti

    * * *

    Íslensk-ensk orðabók > samskipti

  • 3 BLANDA

    * * *
    I)
    (blend; blétt, bléndum; blandinn), v. to blend, mix, e-t e-u, with a thing (blanda mjöð, drykk, eitri); blanda e-t saman, to mix together (blanda saman hvítt ok rautt); more common, blanda e-u við e-t; blanda vatni við vín, to mix wine with water; blanda mötuneyti (dat.,) við e-n, to eat together with one;
    refl., blandast við e-n, to have intercourse with one, esp. of sexual intercourse (blandast við konur af heiðnum þjóðum).
    (að), v. = prec.
    f. mixture of two fluids (fór fyrst ór blóð, síðan blanda), esp. sour whey mixed with water.
    * * *
    in early Icel. poetry and prose a strong verb; pres. 1st pers. blend, Ls. 3; 3rd pers. blendr, Grág. ii. 389; reflex. blendsk, Symb. 30; pret. 1st pers. blétt, Am. 79, Greg. 50; reflex. blézk, Orkn. 104 (in a verse from about A. D. 1046); pl. bléndu, bléndum, Ls. 9, Greg. 60, Edda 47; reflex. bléndusk, Hkm. 8; subj. reflex. bléndisk, Mart. 129; blandinn (freq.), Sdm., Ýt., etc., vide Lex. Poët., Skálda 164; but in the 13th century and later the weak form (blanda, að) prevailed in all tenses except the part. pass., where the old blandinn = blandaðr may still be used, though the weak is more common; imperat. blanda, Pr. 471, 472, N. G. L. i. 12; pres. blandar, 13; part. blandaðr, Sks. 349, Pr. 470, 472 (MS. about A. D. 1250), [Ulf. blandan, a redupl. verb; A. S. bland; Engl. blend; O. H. G. blantan; lost in N. H. G.; Swed. blanda]:—to blend, mix, the beverage in acc., the mixed ingredient in dat.; b. mjöð (drykk), eitri, meini, Greg. l. c.; drottning ok Bárðr blönduðu þá drykkinn ólyfjani, Eg. 210: adding ‘við,’ lítið (acc. instead of dat.) verðr ok við blandit, Skálda 164; maturt blandin við upsa-gall, Pr. l. c.; þar fellr Jórdan í gegnum, ok blendsk eigi ( does not blend) við vötnin, Symb. l. c.; tak skógar súru ok blanda (imperat.) við fornt vín, Pr. l. c.; b. með, id., Rb. 164; b. saman, to mix together, Pr. l. c.
    II. metaph. to mix together, of fellowship or association, but partic. used of carnal intercourse, cp. the Gr. μιγηναι, Lat. misceri; b. mötuneyti (dat.) við e-n, to eat together with one, N. G. L. l. c.; blandask í samfélagi, to associate with, Mart. l. c.; vér megum eigi hjálp né heilsu af Guði fá, nema vér blandimk við hans orð, 625. 181; þeir blönduðusk þá meir við mannfólk enn nú, they had more intercourse with, Fas. i. 391: to have carnal intercourse, vár skal éingi blandask við búfé, N. G. L. i. 18; þat fell í hórdómum, ok blönduðusk við þær konur er af heiðnum þjóðum vóru, Sks. 588.
    III. part. blandinn is used as an adj. with the notion mixed, mingled, bad, of temper, character, manner; Helgi var blandinn mjök (had a mixed, mingled creed), hann trúði á Krist, en hét á Þór til harðraeða ok sjófara, Landn. 206; þú ert maðr vaskr ok vel at þér ( thou art bold and brave), en hon er blandin mjök, but she is a woman of mixed report, Nj. 49.

    Íslensk-ensk orðabók > BLANDA

  • 4 blanda

    * * *
    I)
    (blend; blétt, bléndum; blandinn), v. to blend, mix, e-t e-u, with a thing (blanda mjöð, drykk, eitri); blanda e-t saman, to mix together (blanda saman hvítt ok rautt); more common, blanda e-u við e-t; blanda vatni við vín, to mix wine with water; blanda mötuneyti (dat.,) við e-n, to eat together with one;
    refl., blandast við e-n, to have intercourse with one, esp. of sexual intercourse (blandast við konur af heiðnum þjóðum).
    (að), v. = prec.
    f. mixture of two fluids (fór fyrst ór blóð, síðan blanda), esp. sour whey mixed with water.
    * * *
    u, f. any mixture of two fluids, Fs. 145 (of watery blood); but esp. a beverage of hot whey mixed up with water, Vm. 60, Fms. ix. 360. Blanda also is the local name of a stream of glacier water in the north of Icel., v. Landn.
    β. metaph. the name of a book, miscellanea; skal sjá skrá … heita B., því at saman er blandað skyldu tali ok úskyldu, Rb. 4, v. l., in MS. Am. 625, 4to. blöndu-horn, n. a cup of blanda, a cognom., Landn. 278.

    Íslensk-ensk orðabók > blanda

  • 5 EIGA

    * * *
    I)
    (á, átta, áttr), v.
    1) to own, possess (Starkaðr átti hest góðan);
    2) to have (eiga börn, föður, móður, vin);
    hann átti Gró, he was married to G.;
    hann gekk at eiga Þóru, he took Th. for his wife, he married Th.;
    enga vil ek þessa eiga, I will not marry any of these;
    eiga heima, to have a home, to live (þeir áttu heima austr í Mörk);
    eiga sér e-t = eiga e-t (Höskuldr átti sér dóttur, er Hallgerðr hét);
    eiga ván e-s, to have hope of a thing, to reckon upon;
    eiga hlut at or í e-u, to have a share in a thing, to be concerned in;
    eiga vald á e-u, to have within one’s power;
    3) to be under obligation, be obliged, have to do a thing;
    tólf menn, þeir er fylgð áttu með konungi, who were bound to attend the king’s person;
    á ek þar fyrir at sjá, I am bound (I have) to see to that;
    átti Hrútr för í Vestfjorðu, H. had to go to the V.;
    4) to have a right (claim) to, be entitled to (eiga högg ok höfn í skóginum);
    eiga mál í e-m, to have a charge against one;
    5) to keep, hold;
    eiga fund, þing, samkvámu, stefnu, to hold a meeting;
    eiga kaupstefnu, to hod a market;
    eiga orrustu við e-n, to fight a battle with one;
    eiga högg við e-n, to exchange blows with one;
    eiga illt við e-n, to quarrel with;
    eiga tal (or mál) við e-n, to speak, converse with one;
    6) as an auxiliary with pp. = hafa (þat er við áttum mælt);
    eiga skilit, to have stipulated;
    7) to have to (skal Þ. eigi at því eiga at spotta);
    eiga hendr sínar it verja, to have to act in self-defence;
    eiga um vandræði at halda, to be in a strait;
    8) eiga e-m e-t, to owe to one (mun æ, hvat þú átt þeim er veitir);
    þat muntu ætla, at ek mun eiga hinn bleika uxann, that the fawn-coloured ox means me;
    10) with preps.:
    eiga e-t at e-m, to have something due from one, to expect from one (þat vil ek eiga at þér, at þú segir mér frá ferð þinni);
    to deserve from one (ok á ek annat at þér);
    þeir er mikit þóttust at sér eiga, had much in their power;
    eiga e-t eptir, to have to do yet, to have left undone (þat áttu eptir, er erfiðast er, en þat er at deyja);
    to leave behind one (andaðist ok átti eptir tvá sonu vaxna);
    eiga e-t saman, to own in common;
    eiga skap saman, to agree well, be of one mind;
    eigi veit ek, hvárt við eigum heill saman, whether we shall live happy together;
    eiga saman, to quarrel, = eiga deild saman;
    eiga um við e-n, to have to deal with (við brögðótta áttu nú um);
    þar sem við vini mína er um at eiga, where my friends are concerned;
    eiga e-t undir e-m, to have in another’s hands;
    Njáll átti mikit fé undir Starkaði ok í Sandgili, N. had much money out at interest with St. and at Sandgil, er sá eigi vel staddr, er líf sitt á undir þinum trúnaði, whose life depends on thy good faith;
    eiga mikit (lítit) undir sér, to have much (little) in one’s power;
    far þú við marga menn, svá at þú eigir allt undir þér, that the whole matter rests in thy own hands;
    hann sá, at hann átti ekki undir sér, that he had no influence;
    eiga við e-n, to have to do with, fight with (brátt fundu þeir, at þeir áttu þar ekki við sinn maka);
    ekki á ek þetta við þik, this is no business between thee and me;
    eiga gott (illt) við e-n, to be on good (bad) terms with one;
    eiga við konu, to have intercourse with, = eiga lag (samræði) við konu;
    recipr., eigast við, to deal with one another; fight, quarrel;
    eigast við deildir, to be engaged in strife;
    áttust þeir höggvaskipti við, they exchanged blows with one another.
    f.
    kasta sinni eigu, leggja sína eigu, í e-t, to take possession of;
    * * *
    pret. átti; pret. subj. ætti, pres. eigi; pres. ind. á, 2nd pers. átt (irreg. eigr, Dipl. v. 24), pl. eigum, 3rd pers. pl. old form eigu, mod. eiga; imperat. eig and eigðu; sup. átt; with suffixed neg. pres. ind. 1st pers. á’k-at, 2nd pers. átt-attu; pret. subj. ættim-a: [Gr. ἔχω; Goth. aigan; A. S. âgan; Hel. êgan; O. H. G. eigan; Swed. äga; Dan. eje; Engl. to owe and own, of which the former etymologically answers to ‘eiga,’ the latter to ‘eigna’]:—to have, possess.
    A. ACT.
    I. denoting ownership, to possess:
    1. in a proper sense; allt þat góz sem þeir eiga eðr eigandi verða, D. N. i. 80; hann eigr hálfa jörðina, Dipl. v. 24; Björn hljóp þá á skútu er hann átti, Eb. 6; Starkaðr átti hest góðan, Nj. 89; þau áttu gnótt í búi, 257; hón á allan arf eptir mik, 3; átti hón auð fjár, Ld. 20; ef annarr maðr ferr með goðorð en sá er á, Grág. i. 159; annat vápnit, ok á þat Þorbjörn, en Þorgautr á þetta, Ísl. ii. 341; eignir þær er faðir hans hafði átt, Eb. 4; í ríki því er Dana konungar höfðu átt þar lengi, Fms. xi. 301, Rb. 494, Eb. 54, 118, 256, 328, Sturl. ii. 60, Eg. 118; e. saman, to own in common, Grág. i. 199; ef tveir menn eigo bú saman, ii. 44; e. skuld (at e-m), to be in debt, Engl. to owe; en ef hann átti engar skuldir, if he owed no debts, i. 128; þar til átti honum ( owed him) meistari Þorgeirr ok þá mörk, D. N. iv. 288 (Fr.); e. fé undir e-m, to be one’s creditor, Nj. 101; in mod. usage, e. fé hjá e-m, or ellipt., e. hjá e-m.
    2. in a special sense;
    α. eiga konu, to have her to wife; hann átti Gró, Eb. 16; hann átti Ynghvildi, 3; Þorgerðr er (acc.) átti Vigfúss, … Geirríðr er (acc.) átti Þórólfr, 18; hann gékk at eiga Þóru, he married Thora, id.; Þuríði hafði hann áðr átta, Thorida had been his first wife, 42; enga vil ek þessa e., I will not marry any of these, Nj. 22; Björn átti þá konu er Valgerðr hét, 213, 257; faðir Hróðnýjar er átti Þorsteinn, Landn. 90; Ásdísi átti síðar Skúli, S. was A.’s second husband, 88; Þorgerðr er átti Önundr sjóni, 89; Vigdís er átti Þorbjörn enn digri, 87; Árnþrúðr er átti Þórir hersir, 66; Húngerð er átti Svertingr, 6l, 86, and in numberless passages: old writers hardly ever say that the wife owns her husband—the passages in Edda 109 (vide elja) and Nj. 52 (til lítils kemr mér at eiga hinn vaskasta mann á Íslandi) are extraordinary—owing to the primitive notion of the husband’s ‘jus possessionis’ (cp. brúðkaup); but in mod. usage ‘eiga’ is used indiscriminately of both wife and husband; Icel. even say, in a recipr. sense, eigast, to own one another, to be married: þau áttust, they married; hann vildi ekki at þau ættist, hann bannaði þeim að eigast, he forbade them to marry:—to the ancients such a phrase was almost unknown, and occurs for the first time in K. Á. 114.
    β. eiga börn, to have children, of both parents; áttu þau Jófriðr tíu börn, J. and her husband had ten bairns, Eg. 708; hann átti dóttur eina er Unnr hét, Nj. 1; þau Þorsteinn ok Unnr áttu son er Steinn hét, Eb. 10, Nj. 91, 257; áttu þau Þórhildr þrjá sonu, 30; e. móður, föður, to have a mother, father, Eb. 98; vænti ek ok, at þú eigir illan föður, id.
    γ. the phrase, e. heima, to have a home; þeir áttu heima austr í Mörk, Nj. 55; því at ek tek eigi heim í kveld, þar sem ek á heima út á Íslandi, 275; in mod. usage = to live, abide, in regard to place, cp. the questions put to a stranger, hvað heitir maðrinn? hvar áttu heima? used in a wider sense than búa.
    δ. eiga sér, to have, cp. ‘havde sig’ in Dan. ballads; Höskuldr átti sér dóttur er Hallgerðr hét, Nj. 3; ef hann á sér í vá veru, Hm. 25, (freq. in mod. use.)
    3. without strict notion of possession; e. vini, óvini, to have friends, enemies, Nj. 101; hverja liðveizlu skal ek þar e. er þú ert, what help can I reckon upon from thee? 100; e. ván e-s, to have hope of a thing, to reckon upon, 210; e. til, to have left; ekki eigu it annat til ( there is nothing left for you) nema at biðja postulann. Jóh. 623. 22: in mod. usage e. til means to own, to have left; hann á ekkert til, he is void of means, needy; eiga góða kosti fjár, to be in good circumstances, Ísl. ii. 322; e. vald á e-u, to have within one’s power, Nj. 265; the phrase, e. hlut at e-u, or e. hlut í e-u, to have a share, be concerned with; eptir þat átti hann hlut at við mótstöðumenn Gunnars, 101, 120; þar er þú ættir hlut at, where thou wast concerned, 119; mik uggir at hér muni eigi gæfu-menn hlut í e., 179: hence ellipt., e. í e-u, to be engaged in, chiefly of strife, adversity, or the like; thus, e. í stríði, fátaekt, baráttu, to live, be deep in struggle, want, battle, etc.
    II. denoting duty, right, due, obligation:
    1. to be bound, etc.; þeir menn er fylgð áttu með konungi, the men who owed following to (i. e. were bound to attend) the king’s person, Fms. vii. 240; á ek þar fyrir at sjá, I am bound to see to that, Eg. 318; Tylptar-kviðr átti um at skilja, Eb. 48; þeir spurðu hvárt Njáli þætti nokkut e. at lýsa vígsök Gunnars, Nj. 117; nú áttu, Sigvaldi, now is thy turn, now ought thou, Fms. xi. 109, Fs. 121; menn eigu ( men ought) at spyrja at þingfesti, Grág. i. 19; þá á þann kvið einskis meta, that verdict ought to be void, 59; ef sá maðr á ( owns) fé út hér er ómagann á ( who ought) fram at færa, 270; nú hafa þeir menn jammarga sem þeir eigu, as many as they ought to have, ii. 270; tíunda á maðr fé sitt, … þá á hann þat at tíunda, … þá á hann at gefa sálugjafir, i. 202:—‘eiga’ and ‘skal’ are often in the law used indiscriminately, but properly ‘ought’ states the moral, ‘shall’ the legal obligation,—elska skalt þú föður þinn og móður, þú skalt ekki stela, where ‘átt’ would be misplaced; sometimes it is merely permissive, gefa á maðr vingjafir at sér lifanda, ef hann vill, a man ‘may’ whilst in life bequeath to his friends, if he will, id.; maðr á at gefa barni sínu laungetnu tólf aura, ef hann vill, fyrir ráð skaparfa sinna, en eigi meira nema erfingjar lofi, a man ‘may’ bequeath to the amount of twelve ounces to his illegitimate child without leave of the lawful heir, etc., 203; ef þat á til at vilja, if that is to happen, Fas. i. 11.
    2. denoting claim, right, to own, be entitled to, chiefly in law phrases; e. dóm, sakir, to own the case, i. e. be the lawful prosecutor; ok á sá þeirra sakir, er …, Grág. i. 10; eðr eigu þeir eigi at lögum, or if they be not entitled to it, 94; e. mál á e-m, to have a charge against one, Nj. 105; e. rétt á e-u, to own a right; sá sem rétt á á henni, who has a right to her, K. Á. 16; þeir sögðu at þeim þótti slíkr maðr mikinn rétt á sér e., such a man had a strong personal claim to redress, Nj. 105; hence the phrase, eiga öngan rétt á sér, if one cannot claim redress for personal injury; þá eigu þeir eigi rétt á sér, then they have no claim to redress whatever, Grág. i. 261; e. sök, saka-staði á e-u, to have a charge against; þat er hann átti öngva sök á, Nj. 130; saka-staði þá er hann þótti á eiga, 166; kalla Vermund eigi ( not) eiga at selja sik, said V. had no right to sell them, Eb. 116: hence in mod. usage, eiga denotes what is fit and right, þú átt ekki að göra það, you ought not; eg ætti ekki, I ought not: in old writers eiga is seldom strictly used in this sense, but denotes the legal rather than the moral right.
    β. eiga fé at e-m (mod. e. hjá e-m), to be one’s creditor, Grág. i. 90, 405, Band. 1 C: metaph. to deserve from one, ok áttu annat at mér, Nj. 113; e. gjafir at e-m, 213; in a bad sense, kváðusk mikit e. at Þráni, they had much against Thrain, 138.
    γ. the law phrase, e. útkvæmt, fært, to have the right to return, of a temporary exile, Nj. 251: at hann skyli eigi e. fært út hingat, Grág. i. 119; ok á eigi þingreitt, is not allowed to go to the parliament, ii. 17; e. vígt, Grág., etc.
    III. denoting dealings or transactions between men (in a meeting, fight, trade, or the like), to keep, hold; þætti mér ráðliga at vér ættim einn fimtardóm, Nj. 150; e. orrustu við e-n, to fight a battle, Fms. i. 5, Eg. 7; e. högg við e-n, to exchange blows, 297; e. vápna-viðskipti, id., Fms. ii. 17; eiga handsöl at e-u, to shake hands, make a bargain, x. 248; e. ráð við e-n, to consult, hold a conference with, Nj. 127; e. tal við e-n, to speak, converse with one, 129; e. mál við e-n, id., Grág. i. 10; e. fund, to hold a meeting, Nj. 158; e. þing, samkvámu, stefnu, to hold a meeting, Eg. 271; þetta haust áttu menn rétt (a kind of meeting) fjölmenna, Eb. 106; e. kaupstefnu, to hold a market, exchange, 56; e. féránsdóm, Grág. i. 94; e. gott saman, to live well together, in peace and goodwill, Ld. 38; e. illt við e-n, to deal ill with, quarrel with, Nj. 98; e. búisifjar, q. v., of intercourse with neighbours, Njarð. 366; e. drykkju við e-n, to be one’s ‘cup-mate,’ Eg. 253; e. við e-n, to deal with one; ekki á ek þetta við þik, this is no business between thee and me, Nj. 93; gott vilda ek við alla menn e., I would live in goodwill with all, 47; e. við e-n, to fight one; eigum vér ekki við þá elligar (in a hostile sense), else let us not provoke them, 42; eðr hvárt vili it Helgi e. við Lýting einn eðr bræðr hans báða, 154; brátt fundu þeir, at þeir áttu þar eigi við sinn maka, Ld. 64; Glúmr kvað hann ekki þurfa at e. við sik, G. said he had no need to meddle with him, Glúm. 338; e. um að vera, to be concerned; ekki er við menn um at e., Nj. 97; þar sem við vini mína er um at e., where my friends are concerned, 52; við færi er þá um at e., ef Kári er einn, there are fewer to deal with, to fight, if K. be alone, 254; við brögðótta áttu nú um, Fms. v. 263; ætla ek at oss mun léttara falla at e. um við Svein einn, iv. 80; Sveinn svarar, at þeir áttu við ofrefli um at e., that they had to deal with odds, 165.
    β. almost as an auxiliary verb; e. skilt (skilit), to have stipulated; hafa gripina svá sem hann átti skill, Fms. vi. 160; þat átta ek skilit við þik, ii. 93; sem Hrani átti skilt, iv. 31; e. mælt, of oral agreement; sem vit áttum mælt með okkr, xi. 40; þá vil ek þat mælt e., 124: in mod. usage e. skilit means to deserve, eg á ekki þetta skilit af hér, etc.
    γ. sometimes used much like geta; við því átti Búi eigi gert, B. could not guard against that, Fms. i. 117, cp. xi. 109:—also, e. bágt, to be in a strait, poor, sickly; e. heimilt, to have at one’s disposal, Eb. 254.
    IV. to have to do; skal Þorleifr eigi ( not) e. at því at spotta, Eb. 224; e. hendr sínar at verja, to have to defend one’s own hands, to act in self-defence, Nj. 47; e. e-m varlaunað, to stand in debt to one, 181; e. um vandræði at halda, to be in a strait, Eb. 108; e. erindi, to have an errand to run, 250; en er þeir áttu um þetta at tala, when they had to talk, were talking, of this, Stj. 391; e. ríkis at gæta, to have the care of the kingdom, Nj. 126; en þó á ek hverki at telja við þik mægðir né frændsemi, i. e. I am no relation to thee, 213; ok ætti þeir við annan at deila fyrst, 111; e. mikið at vinna, to be much engaged, hard at work, 97; e. e-t eptir, to have left a thing undone, 56; e. för, ferð, to have a journey to take, 11, 12; hann átti þar fé at heimta, 261; e. eptir mikit at mæla, 88.
    2. metaph. in the phrases, e. mikit (lítið) ‘at’ ser, or ‘undir’ sér, to have much (or little) in one’s power; margir menn, þeir er mikit þóttusk at sér e., Sturl. i. 64; far þú við marga menn, svá at þú eigir allt undir þér, go with many men, so that thou hast the whole matter in thy hands, Ld. 250; en ávalt átta ek nokkuð undir mér, Vígl. 33; kann vera at hann eigi mikit undir sér, Fas. i. 37; eigum heldr undir oss ( better keep it in our own hands), en ganga í greipar þeim mæðginum, Fs. 37; sem þeir, er ekki eigu undir sér, who are helpless and weak, Þorst. St. 55; e. þykisk hann nokkut undir sér, i. e. he bears himself very proudly, Grett. 122; þetta ráð vil ek undir sonum mínum e., I will leave the matter in my sons’ hands, Valla L. 202; e. líf sitt undir e-m, to have one’s life in another’s hands, Grett. 154; mun ek nú senda eptir mönnum, ok e. eigi undir ójöfnuði hans, and trust him not, 110: hence in mod. usage, e. undir e-u, to risk; eg þori ekki að e. undir því, I dare not risk it: e. saman, to have or own in common; the saying, það á ekki saman nema nafnið, it has nothing but the name in common; rautt gull ok bleikt gull á ekki saman nema nafn eitt, Fms. v. 346: the proverb, þeygi á saman gamalt og ungt, Úlf. 3. 44; e. skap saman, to agree well; kemr þú þér því vel við Hallgerði, at it eigit meir skap saman, you are quite of one mind, Nj. 66; eigi veit ek hvárt við eigum heill saman, I know not whether we shall have luck, i. e. whether we shall live happy, together, 3.
    β. to deal with one another (sam-eign); er vér skulum svá miklu úgæfu saman e., that we are to have so much mischief between us, Nj. 201; e. e-t yfir höfði, to have a thing hanging over one’s head, Sks. 742.
    V. to agree with, to fit, to suit one:
    1. with acc., það á ekki við mig, it suits me not, it agrees not with me.
    2. with dat., medic. to agree, heal, the sickness in dat., thus the proverb, margt á við mörgu, cp. ‘similia similibus curantur,’ Vidal. ii. 109.
    3. absol. to apply to; at hann skyldi eigi trúa lágum manni rauðskeggjuðum, því at meistarinn átti þetta, the description suited to the master, Fms. xi. 433; þat muntu ætla, at ek muna e. hinn bleika uxann, that the dun ox means me, Vápn. 21.
    B. REFLEX., in a reciprocal sense, in the phrase, eigask við, to deal with one another, chiefly to fight; en er þeir höfðu langa hríð við átzk, when they had fought a long time, Eb. 238, 74; eigask við deildir, to be engaged in strife, 246; áttusk þeir höggva-viðskipti við, they came to a close fight, Fms. i. 38; áttusk þeir fá högg við, áðr …, they had a short fight before …, Eg. 297; fátt áttusk þeir við Þjóstólfr ok Þorvaldr, Thostolf and Thorwald had little to do with one another, kept aloof from each other, Nj. 18; var nú kyrt þann dag, svá at þeir áttusk ekki við, tbat day passed quietly, so that they came not to a quarrel, 222.
    β. to marry, vide above (A. I. 2).

    Íslensk-ensk orðabók > EIGA

  • 6 FÆÐ

    f.
    1) fewness, scantiness;
    * * *
    f. [fár, adj.], fewness, scantiness, Fms. i. 291.
    II. coldness, cold intercourse, cp. fár, Þórð. 65; fað hefir verit á með þeim, Glúm. 373; hann görði fæð á við Kálf, Fms. v. 126, vi. 30, 110, 243, xi. 327, passim: melancholy, en er dró at Jólum tók Eirekr fæð mikla ok var úglaðari en hann átti vana til, Þorf. Karl. 404.

    Íslensk-ensk orðabók > FÆÐ

  • 7 KYNNI

    I) n.
    1) way, fashion, nature (kaupum vel saman, þat er vina kynni);
    2) affairs, circumstances (þau ein eru kynni heima at þín);
    3) kindred, kinsmen (mér þykkir sem þú munir eiga hér kynni);
    Glúmr var þrjár nætr at kynni sínu, with his kinsmen;
    leita (koma til) kynnis, sœkja kynni, fara á kynni, fara til kynnis, to make a visit;
    sitja at kynni, to stay on a visit.
    II) from kunna.
    * * *
    n. acquaintance, intercourse; á ek þar slíkt k. við Þórólf, Eg. 148; þat er vina-kynni, friendly intercourse, Hkv. Hjörv. 3; ákka ek þess kynni, i. e. I have not deserved it, Am. 13: habit, nature, kotmanna-k., Sturl. ii. 17 (in a verse); þat er mannsins kynni, at …, Hom.; ú-kynni, Germ. unart, bad manners, Hm. 18.
    2. a friendly visit to a friend or kinsman; þat var engi siðr, at sitja lengr en þrjár nætr at kynni, Eg. 698; Glúmr var þar þrjár nætr at kynni sínu, en þá býsk hann heim, Glúm. 344; öðru sinni mun ek hingat kynnis leita, Sturl. i. 93; koma til kynnis, Hm. 16, 29, 32; sækja kynni, to make a visit, Ó. H. 115; fara á kynni, id., Fb. i. 532; fara til kynnis, id., Bjarn. 59; sitja at kynni, to stay on a visit, Eg. l. c.
    3. domestic affairs; þau ein eru kynni heima at þín, Band. 13: home, mér þykkir sem þú munir eiga hér kynni, Fb. i. 253; heim-k., home; húsa-k., buildings; sala-k., id., Vþm. 3.
    COMPDS: kynnisferð, kynnisgjöf, kynnisleið, kynnisleit, kynnissókn, kynnisvist.

    Íslensk-ensk orðabók > KYNNI

  • 8 LIGGJA

    * * *
    (ligg; lá, lágum; leginn), v.
    1) to lie (ör liggr þar úti á vegginum);
    liggja sjúkr, to lie sick (hann liggr sjúkr heima);
    þeir lágu í sárum, they lay ill of their wounds;
    2) to lie buried (hér liggr skáld);
    3) to lie at anchor (hann lagði til hafnar ok lá þþþþþþar um hríð);
    liggja veðrfastr, to lie weather-bound;
    4) to lie, be situated, of a place (þorp ok borgir, er lágu við ríki hans);
    5) to lie, go, lead, of a road (liggr gata til bœjarins);
    6) to be covered with ice, ice-bound (vetrar-ríki var á mikit ok lágu firðir allir);
    7) to lie with, have sexual intercourse with, = liggja hjá konu;
    8) with preps. and advs.:
    liggja á e-m, to lie heavy on, weigh upon, oppress (liggja á mér hugir stórra manna);
    liggja á hálsi e-m, to hang on one’s neck, blame one;
    liggja á e-m, to be fated to one (þat lá á konungi, at hann skyldi eigi lifa um tíu vetr);
    liggja á e-u, to attend, be connected with (á þessum ráðum liggja stórmeinbugir);
    to be urgent, of importance, pressing (A. kvað honum eigi á liggja þat at vita);
    liggr honum ekki á, it does not matter to him;
    liggja á úknyttum, to pursue wicked courses;
    liggja eptir, to be left undone (skal ekki eptir liggja þat, sem vér megum þeim veita);
    liggja fyrir e-m, to lie in wait for;
    liggja fyrir, to be in store for, or open to, one;
    þœtti mér þat ráð fyrir liggja, at þú sendir menn, that the best thing would be to send men;
    liggja hjá e-rri, to lie with (lá ek hjá dóttur þinni);
    liggja í e-u, to stick or sink in (lágu hestarnir á kafi í snjónum);
    liggja í, to stick fast in mire or bog (liggr í hestrinn undir þeim);
    liggja í hernaði, víkingu, to be engaged in warfare;
    liggja niðri, to lie untold (nú skal þat eigi niðri liggja, er honum er þó mest vegsemd í);
    liggja saman, to be adjacent (lágu saman skógar þeirra Lopts);
    liggja til e-s, to belong to (naut ok sauðir, lá þat til Atleyjar);
    bœtr liggja til alls, there is atonement for every case;
    to be due or proper (þótti þat til liggja at taka af honum tignina);
    liggja til byrjar, to lie by for a fair wind;
    liggja til hafs, to lie ready for sea (lá biskup til hafs sex vikur);
    liggja um e-n, to lie in wait for;
    liggja um e-t, to be bent upon (hann liggr um þat nótt ok dag at veita yðr líflát);
    liggja undir e-n or e-m, to be subject to, belong to (þessi lönd liggja undir Danakonung);
    hlutr e-s liggr undir, one is worsted;
    liggja úti, to lie out, not in a house (sumir lágu úti á fjöllum með bú sín);
    liggja við, to lie at stake (líf mitt liggr við);
    þá muntu bezt gefast, er mest liggr við, when the need is greatest;
    e-m liggr við e-u, one is on the verge of;
    mörgum lá við bana, many lay at death’s door;
    lá við sjálft, at, ti was just on the point of.
    * * *
    pres. ligg, pl. liggja; pret. lá, 2nd pers. látt, mod. lást; subj. lægi; imperat. ligg and liggðú; part. leginn: [Ulf. ligan = κεισθαι; A. S. licgan; Chauc. to ligge; North. E. and Scot. to lig; Engl. to lie; Germ. liegen; Dan. ligge]:—to lie; ör liggr þar úti á vegginum, Nj. 115, Fas. i. 284; þeir vógu at honum liggjanda ok úvörum, 332; hann liggr á hauginum, Fb. i. 215; lá hann inni meðan þeir börðusk, Nj. 85; legsk hann niðr í runna nokkura ok liggr þar um stund, 132; Rafn lá í bekk, Sturl. i. 140; sveinar tveir er lengi höfðu úti legit á fjöllum, to lie out in the cold, Fms. ii. 98; sumir lágu úti á fjöllum með bú sín, lay out on the fells with their cattle, Sturl. iii. 75: of robbers, cp. úti-legu-maðr, an ‘outlying-man,’ outlaw; l. úti á fjöllum, Ld. 250: of freebooters, víkingar tveir, ok lágu úti bæði vetr ok sumar, Grett. 83; l. í hernaði, víkingu, to be out on a raid, Fs. 120, Eg. 1, Fms. xi. 44:—to lie, rest, þú skalt liggja í lopti hjá mér í nótt, Nj. 6; lágu þau þar tvau ein í loptinu, 7; þú skalt ríða um nætr en liggja ( but lie abed) um daga, 34; Gunnarr lá mjök langa hríð, 94; þeir lágu úti um nóttina, lay out by night, Fms. ix. 364: the phrase, liggja á gólfi, to lie on the floor, to lie in labour, Fb. ii. 263: of carnal intercourse, to lie with, hefir Guðrún dóttir mín legit hjá þér, Nj. 94; lá ek hjá dóttur þinni, 130: liggja með e-m, id., Grág. i. 128; hón hefir legit sekt í garð konungs, N. G. L. i. 358: with acc., liggja konu, stuprare, Gþl. 203, N. G. L. i. 20; at þú hafir legit dóttur Ísólfs, Lv. 78: of animals (rare), en veðrarnir ok bukkarnir lágu þær, Stj. 178:—to lie sick, hann liggr sjúkr heima at búð …, lá hann sjúkr um allt þingit, Nj. 80; Þórólfr ok Bárðr lágu í sárum, lay sick of their wounds, Eg. 34; Helga tók þá ok þyngd ok lá þó eigi, H. lay sick, but not bedridden, Ísl. ii. 274; ef griðmaðr liggr af verkum sínum, lies sick from his work, Grág. i. 154; ef hann liggr í helsótt, 201:—to lie, be buried, Björn liggr í Farmanns-haugi, Fms. i. 12; hér liggr skald, Fb. i. 215 (in a verse):—to lie at anchor, Bs. i. 713; þar lagði hann til hafnar ok lá þar um hríð, Fms. i. 145; lágu langskip konungs með endilöngum bryggjum, ix. 478; þeir lágu þar nokkura hríð undir nesi einu, Nj. 43; hann lá í Gautelfi austr, 122; þar lá fyrir í höfninni knörr einn mikill, Eg. 79; en er hann kom fyrir Elfina þá lágu þeir þar ok biðu nætr, 80; Haraldr konungr lá liði sínu út fyrir Hreinsléttu, Fms. i. 12; liggja til byrjar, to lie by for a fair wind, 135; liggja til hafs, id., Bs. i. 66, Bjarn. 4, Gísl. 7, Landn. 223: l. veðr-fastr, to lie weather-bound:—lágu hvelpar í hundunum, they were big with whelps, Fms. xi. 10: l. í kafi, to sink deep; þá liggr í hestrinn undir þeim, sank in a quagmire, Fs. 65; Gregorius lá í ísinum, Fms. vii. 273; also, lágu hestarnir á (í) kafi, Eg. 546.
    II. to be covered with ice, ice-bound (cp. leggja); vötnin lágu öll, Fbr. 13; til Vigra-fjarðar, ok lá hann allr, Eb. 84 new Ed.; lágu allir firðir, 306.
    III. to lie idle, of capital; enda er heimting til fjárins, hversu lengi sem liggr, Grág. i. 209; enda liggr féit hér alldregi, 220; erfðir liggi sem áðr er skilt um, Gþl. 254; liggja úslegit, to lie unmown, Grág. ii. 284; láta sum orð liggja (to let them lie, leave out) þau er máli eigu at skipta, þat er ljúgvitni, i. 43; l. niðri, to lie down, lie dormant, lie untold, or the like, Fagrsk, 126, Nj. 88, Ó. H. 233, Grett. 192 new Ed.; opt má satt kyrt liggja, truth may often be left alone, a saying: liggja eptir, to be left behind, untold, Fms. viii. 4: spec. usages, liggja lauss fyrir, to lie loose, lie at one’s hand; fylg þú nú virðing þinni er þér liggr laus fyrir, Boll. 360; þótti eigi svá laust fyrir liggja sem þeir hugsuðu, Fms. viii. 357: liggja undir e-m (or e-n), of power, lands, to belong to; jörðu þeirri er legit hefir undir oss langfeðrum, Gþl. 296; þat er mikit ríki, ok liggr undir biskup í Skáni, Fms. xi. 231.
    IV. to take, hold, of a measure; vatns-ker þau er í lágu matskjólur tvennar, Hom. (St.): the phrase, liggja í miklu, litlu rúmi, to take a great, a little space, metaph. to think much, little of a thing, Ld. 210, Al. 152; liggja í léttu rúmi, to care little for: e-m liggja vel (ílla) orð til e-s, to speak well ( ill) of a thing or person, Konr.; honum lágu vel orð til hans, he spoke favourably of him.
    V. to lie, be situated, of a place, road, of direction; slá er lá um þvert skipit, Nj. 125; liggja saman garðar, Gísl. 10; liggr sá steinn þar enn, Eg. 142, Gm. 4, 12; þær (the Scilly Islands) liggja vestr í hafit fra Englandi, Fms. i. 145; at garði þeim sem liggr ofan eptir mýrinni, Dipl. v. 25; er sagt er at liggi sex dægra sigling í norðr frá Bretlandi, Landn. (begin.); en Finnmörk liggr fyrir ofan öll þessi lönd, Eg. 58; Ey liggr í Hitará, Bjarn. 22; eyin liggr við þjóðleið fyrir útan, Ó. H. 116; veiði-stöð sú liggr á Breiða-firði er Bjarneyjar heita, Ld. 38; þar liggr til hafs útver, lies on the sea-side, Ó. H. 149; veginn þann er um skóginn lá, Eg. 578; sem leið liggr, Eb. 306; liggr gata til bæjarins, Gísl. 28; en til góðs vinar liggja gagnvegir, Hm. 33; leiðin liggr fram með hálsinum, Eg. 582; tjaldstaði þá er þeim þóttu beztir, ok hæst lágu, Fms. vi. 135; þangat sem leiðin liggr lægra, Sturl. ii. 247: of the body, lá hátt tanngarðrinn, he had prominent teeth, Nj. 39: of the eyes, rauðlituð augu ok lágu fagrt ok fast, Fms. viii. 447; augu þau er liggja í ljósu líki, Kormak: ofarliga mun liggja ú-jafnaðr í þér, Grett. 135 new Ed.
    B. Metaph. usages, esp. with prepp.; liggja á, to lie heavy on, to weigh upon, and metaph. to oppress; liggja á mér hugir stórra manna, Fb. i. 258, Sks. 276; l. á hálsi e-m, to hang on one’s neck, blame, Fms. xi. 336: of a fine, þar liggr ekki fégjald á, ’tis not finable, K. Þ. K. 164: to be bewitched, lie under a spell, þat lá á konungi, at hann skyldi eigi lifa um tíu vetr, Fms. x. 220 (cp. leggja á e-n and á-lög): to pursue, liggja á úknyttum, to pursue wicked things, 172; liggja á úráði, Karl. 121: to be urgent, of importance, pressing, kvað honum eigi á liggja þat at vita, Grett. 37 new Ed.; eigi þykki mér á því liggja, segir Járnskjöldr, Fb. i. 259; mun þar stórt á liggja, ’tis a grave matter, Nj. 62; nú liggr honum ekki á ( it does not matter for him), þótt hann komi aldri til Íslands, Band. 10: mod., það liggr ekki á, it does not press, is not urgent; mér liggr á, it lies on me, is pressing for me: impers. to feel, be in spirits so and so, liggr vel á e-m, to be in good spirits; liggr ílla á e-m, to be in low spirits, the metaphor being taken from the pressure on the mind: leaving out the prep., lá honum þat ílla, it weighed heavily on hitn, Bs. i. 775:—liggja að, in the phrase, það lá að, that was just what was to be expected! an expression of dislike:—liggja fyrir e-m, to lie before one, of things to be done or to happen, of what is fated, doomed (see for-lög); þætti mér þat ráð fyrir liggja, faðir, at þú sendir menn, the best thing to be done would be to send men, Eg. 167; at þat mundi fyrir liggja at búask til orrostu, 283; en Bera kvað Egil vera víkings-efni, kvað þat mundu fyrir liggja, þegar hann hefði aldr til, 190: liggja fyrir e-m, to lie in one’s way, in ambush (cp. fyrirsát), Edda 148 (pref.), Eg. 240:—liggja um e-t, to lie in wait for, Fms. x. 287; l. um líf e-s, to seek one’s life, Stj. 550, Sks. 722:—liggja til, to be due to, deserved; þótti þat til liggja at taka af honum tignina, Eg. 271: to belong to, naut ok sauðir, lá þat til Atleyjar, 719: to fit to, til sumra meina liggr bruni (as a remedy), 655 xi. 28; bætr liggja til alls, there is atonement for every case, Fas. iii. 522; e-m liggr vel (ílla) orð til e-s, to speak well (or evil) of a person, Sturl. iii. 143:—liggja undir, to lie underneath, be worsted, of wrestling, Bárð. 166; fyrir hverjum liggr hlutr þinn undir, Eb. 156:—liggja við, to lie at slake; deildi … ok hafði einn þat er við lá, Ísl. ii. 215; en þeir köru at hætta til, er féfang lá við svá mikit, Eg. 57; skal þar liggja við mundrinn allr, Nj. 15; liggr þér nökkut við?—Líf mitt liggr við, segir hann, 116; þá muntú bezt gefask, er mest liggr við, when the need is greatest, 179; svá er ok at mikit liggr yðr þá við, 227; en mér liggr hér nú allt við, it is all important to me, 265; þótt ek vita at líf mitt liggi við, 115; lá við sjálft, at …, it was on the point of …, Al. 79: mod., það lá við, að …
    C. Reflex. to lay oneself down, lie down; þá er þat étr ok er fullt liggsk þat ok söfr (of cattle), Best. 58, cp. Gm.
    2. e-m liggsk e-t, to leave behind, forget; svínið lásk mér eptir, Skíða R. 185; legisk hefir mér nokkut í minni venju, ek gáða eigi at taka blezun af biskupi, Bs. i. 781: hence the mod. phrase, mér láðist ( I forgot) and mér hefir láðst, which is a corruption from mér lásk eptir; for lá mér eptir, read lásk mér eptir, I forgot, neglected (?), Skv. 1. 20; láskat þat dægr háski, it did not miss, did not fail, Arnór; láskat, be failed not, Bjarn. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > LIGGJA

  • 9 makindi

    * * *
    n. pl. friendly intercourse; í makindum ok vinskap, Eg. 41; fór þat allt í makindi ok vinskap, Ld. 192. 2. rest, ease; í makindum, at one’s ease, cp. Dan. i ro og mag.

    Íslensk-ensk orðabók > makindi

  • 10 mök

    n. pl. intercourse, dealings.
    * * *
    n. pl. intercourse; in the phrase, eiga mök við e-n, ef þeir eiga við hann kaup eðr önnur mök nokkur, Grág. ii. 164; see mak.

    Íslensk-ensk orðabók > mök

  • 11 við-skipti

    and viðr-skipti, n. pl. dealings, intercourse; íllr, hægr, góðr, … viðskiptis, ill, easy, good, … to deal with, Fms. vii. 193. xi. 8, 91, Band. 11.
    2. plur. intercourse; þeirra viðskipti, Bs. i. 521; segir honum frá ferðum sínum ok viðskiptum þeirra Ásgríms, Nj. 221; urðn eigi löng vár viðskipti, Eg. 40; sáttir at öllum viðskiptum, Grág. ii. 179; at þú mundir eigi sigrask í okkrum viðrskiptum, Ó. H. 217; viðrskipti, Fms. viii. 136, 155.

    Íslensk-ensk orðabók > við-skipti

  • 12 viðskipti

    n.
    1) dealings; illr, hœgr, góðr viðskiptis, ill, easy, good to deal with;
    2) pl. hostile intercourse (segir honum frá viðskiptum þeira Ásgríms);
    3) sexual intercourse (eiga viðskipti við karlmenn).

    Íslensk-ensk orðabók > viðskipti

  • 13 af-skipti

    n. pl. dealing with, intercourse, (cp. the phrase, skipta sér af e-u, to meddle with, care about); ok eingi a. veita heiðnum goðuin, Fms. ii. 160; ef hann veitir súr engi a., does not deal with, Grág. ii. 121.
    COMPDS: afskiptalauss, afskiptalítill, afskiptasamr.

    Íslensk-ensk orðabók > af-skipti

  • 14 BANN

    * * *
    n.
    1) excommunication, anathema, interdict;
    hit meira b, the greater exc.;
    hit minna bann (the lesser exc.) þat sem forboð er kallat á norrœnu;
    leggja bann fyrir e-t, to prohibit.
    * * *
    n. [cp. Ulf. bandva; Hel. bann, mandatum; Engl. ban; Germ. bann; A. S. geban; mid. Lat. bannum], prob. of foreign origin:
    1. eccles. excommunication, interdict; minna b. ( excommunicatio minor), þat sem forboð er kallat á Norrænu, K. Á. 226 (App.); meira b. ( excommunicatio major), Ann. A. D. 1255; England í banni, id. A. D. 1208; Bs., H. E. several times.
    2. in secular sense, prohibition of trade or intercourse; leggja b. fyrir mjöl eðr vöru, N. G. L. i. 204, 103; cp. farbann, forbidding ships to set sail.
    3. gener. a protest, prohibition, in phrases, boð ok b., Gþl. 76; lof né b., Eg. 349; leggja b. fyrir, to prohibit, Ísl. ii. 265.
    4. = bannan, a curse, swearing. The notion of jurisdiction common in Germany (v. Grimm) is unknown in the Scandin. idioms; yet the Laufás’ Edda, Ed. A. M. i. 586, v. l. 14, has bann as one of the names of the earth, cp. the O. H. G. banz, regio. The passage Gísl. 16, náttlangt né lengra banni, is an απ. λεγ. and probably corrupt, = á lengr or the like; lengra banni might, however, be equivalent to lengra meli, bann here denoting spatium temporis, a while.
    COMPDS: bannsatkvæði, bannsáfell, bannsdómr, bannsmál, bannspína, bannsspjót, bannsverk.

    Íslensk-ensk orðabók > BANN

  • 15 bland

    n.
    1) mixture; í bland við e-n, in company with; í bland með e-m, among;
    2) sexual intercourse (hafa konu í bland = til lags við sik).
    * * *
    n. in the adverbial phrase, í bland, among, Dan. i blandt, Bs. i. 802, Stj. 231, Matth. xiii. 25, (rare in mod. usage.)

    Íslensk-ensk orðabók > bland

  • 16 blíða

    I)
    f. friendliness, gentleness; hófst þá enn at nýju blíða (friendly relations) með þeim mágum.
    (-dda, -ddr), v. = blíðka.
    * * *
    u, f. [Ulf. bleiþei], literally blitheness, but in usage gentleness, grace, of a woman; alla blíðu lét hón uppi við mik, Nj. 18; hófst þá enn at nýju b. ( friendly intercourse) með þeim mágum, Fms. ix. 450: in mod. usage, balminess of the air: fair words, blandishment, Sks. 540.
    COMPD: blíðubragð.

    Íslensk-ensk orðabók > blíða

  • 17 Danskr

    a. Danish;
    * * *
    adj., Danir, pl. Danes; Dan-mörk, f. Denmark, i. e. the mark, march, or border of the Danes; Dana-veldi, n. the Danish empire; Dana-virki, n. the Danish wall, and many compds, vide Fms. xi. This adj. requires special notice, because of the phrase Dönsk tunga ( the Danish tongue), the earliest recorded name of the common Scandinavian tongue. It must be borne in mind that the ‘Danish’ of the old Saga times applies not to the nation, but to the empire. According to the researches of the late historian P.A. Munch, the ancient Danish empire, at least at times, extended over almost all the countries bordering on the Skagerac (Vík); hence a Dane became in Engl. synonymous with a Scandinavian; the language spoken by the Scandinavians was called Danish; and ‘Dönsk tunga’ is even used to denote Scandinavian extraction in the widest extent, vide Sighvat in Fms. iv. 73, Eg. ch. 51, Grág. ii. 71, 72. During the 11th and 12th centuries the name was much in use, but as the Danish hegemony in Scandinavia grew weaker, the name became obsolete, and Icel. writers of the 13th and 14th centuries began to use the name ‘Norræna,’ Norse tongue, from Norway their own mother country, and the nearest akin to Icel. in customs and idiom. ‘Swedish’ never occurs, because Icel. had little intercourse with that country, although the Scandinavian tongue was spoken there perhaps in a more antique form than in the sister countries. In the 15th century, when almost all connection with Scandinavia was broken off for nearly a century, the Norræna in its turn became an obsolete word, and was replaced by the present word ‘Icelandic,’ which kept its ground, because the language in the mean time underwent great changes on the Scandinavian continent. The Reformation, the translation of the Old and New Testaments into Icelandic (Oddr Gotskalksson, called the Wise, translated and published the N. T. in 1540, and bishop Gudbrand the whole Bible in 1584), a fresh growth of religious literature, hymns, sermons, and poetry (Hallgrímr Pétrsson, Jón Vídalín), the regeneration of the old literature in the 17th and 18th centuries (Brynjólfr Sveinsson, Arni Magnússon, Þormóðr Torfason),—all this put an end to the phrases Dönsk tunga and Norræna; and the last phrase is only used to denote obsolete grammatical forms or phrases, as opposed to the forms and phrases of the living language. The translators of the Bible often say ‘vort Íslenzkt mál,’ our Icelandic tongue, or ‘vort móður mál,’ our mother tongue; móður-málið mitt, Pass. 35. 9. The phrase ‘Dönsk tunga’ has given rise to a great many polemical antiquarian essays: the last and the best, by which this question may be regarded as settled, is that by Jon Sigurdsson in the preface to Lex. Poët.; cp. also that of Pál Vídalín in Skýr. s. v., also published in Latin at the end of the old Ed. of Gunnl. Saga, 1775.

    Íslensk-ensk orðabók > Danskr

  • 18 eiga

    * * *
    I)
    (á, átta, áttr), v.
    1) to own, possess (Starkaðr átti hest góðan);
    2) to have (eiga börn, föður, móður, vin);
    hann átti Gró, he was married to G.;
    hann gekk at eiga Þóru, he took Th. for his wife, he married Th.;
    enga vil ek þessa eiga, I will not marry any of these;
    eiga heima, to have a home, to live (þeir áttu heima austr í Mörk);
    eiga sér e-t = eiga e-t (Höskuldr átti sér dóttur, er Hallgerðr hét);
    eiga ván e-s, to have hope of a thing, to reckon upon;
    eiga hlut at or í e-u, to have a share in a thing, to be concerned in;
    eiga vald á e-u, to have within one’s power;
    3) to be under obligation, be obliged, have to do a thing;
    tólf menn, þeir er fylgð áttu með konungi, who were bound to attend the king’s person;
    á ek þar fyrir at sjá, I am bound (I have) to see to that;
    átti Hrútr för í Vestfjorðu, H. had to go to the V.;
    4) to have a right (claim) to, be entitled to (eiga högg ok höfn í skóginum);
    eiga mál í e-m, to have a charge against one;
    5) to keep, hold;
    eiga fund, þing, samkvámu, stefnu, to hold a meeting;
    eiga kaupstefnu, to hod a market;
    eiga orrustu við e-n, to fight a battle with one;
    eiga högg við e-n, to exchange blows with one;
    eiga illt við e-n, to quarrel with;
    eiga tal (or mál) við e-n, to speak, converse with one;
    6) as an auxiliary with pp. = hafa (þat er við áttum mælt);
    eiga skilit, to have stipulated;
    7) to have to (skal Þ. eigi at því eiga at spotta);
    eiga hendr sínar it verja, to have to act in self-defence;
    eiga um vandræði at halda, to be in a strait;
    8) eiga e-m e-t, to owe to one (mun æ, hvat þú átt þeim er veitir);
    þat muntu ætla, at ek mun eiga hinn bleika uxann, that the fawn-coloured ox means me;
    10) with preps.:
    eiga e-t at e-m, to have something due from one, to expect from one (þat vil ek eiga at þér, at þú segir mér frá ferð þinni);
    to deserve from one (ok á ek annat at þér);
    þeir er mikit þóttust at sér eiga, had much in their power;
    eiga e-t eptir, to have to do yet, to have left undone (þat áttu eptir, er erfiðast er, en þat er at deyja);
    to leave behind one (andaðist ok átti eptir tvá sonu vaxna);
    eiga e-t saman, to own in common;
    eiga skap saman, to agree well, be of one mind;
    eigi veit ek, hvárt við eigum heill saman, whether we shall live happy together;
    eiga saman, to quarrel, = eiga deild saman;
    eiga um við e-n, to have to deal with (við brögðótta áttu nú um);
    þar sem við vini mína er um at eiga, where my friends are concerned;
    eiga e-t undir e-m, to have in another’s hands;
    Njáll átti mikit fé undir Starkaði ok í Sandgili, N. had much money out at interest with St. and at Sandgil, er sá eigi vel staddr, er líf sitt á undir þinum trúnaði, whose life depends on thy good faith;
    eiga mikit (lítit) undir sér, to have much (little) in one’s power;
    far þú við marga menn, svá at þú eigir allt undir þér, that the whole matter rests in thy own hands;
    hann sá, at hann átti ekki undir sér, that he had no influence;
    eiga við e-n, to have to do with, fight with (brátt fundu þeir, at þeir áttu þar ekki við sinn maka);
    ekki á ek þetta við þik, this is no business between thee and me;
    eiga gott (illt) við e-n, to be on good (bad) terms with one;
    eiga við konu, to have intercourse with, = eiga lag (samræði) við konu;
    recipr., eigast við, to deal with one another; fight, quarrel;
    eigast við deildir, to be engaged in strife;
    áttust þeir höggvaskipti við, they exchanged blows with one another.
    f.
    kasta sinni eigu, leggja sína eigu, í e-t, to take possession of;
    * * *
    u, f. ownership, property; þá er af hans e., Grág. ii. 304, Gþl. 312; alla eigu sína (al-eiga), Nj. 11; eiga í eigunni (mod. eigu sinni), to own, possess, Fms. vii. 156, 280; kasta eigu sinni á, to take in possession, Eg. 335.
    COMPD: eiguligr.

    Íslensk-ensk orðabók > eiga

  • 19 höfðingja-djarfr

    adj. frank and bold in one’s intercourse with the great, Fms. ii. 15, vi. 205, vii. 162.

    Íslensk-ensk orðabók > höfðingja-djarfr

  • 20 mak

    n. [Dan. mag], irksomeness; ó-mak, troubles, (rare.)
    II. in plur. mök, q. v. [Germ. machen; Engl. make], intercourse. maka-skipti, n. pl. [Dan. mage-skifte], exchange of estates.

    Íslensk-ensk orðabók > mak

Страницы

См. также в других словарях:

  • intercourse — intercourse, commerce, traffic, dealings, communication, communion, conversation, converse, correspondence are comparable when meaning the connection established between persons or peoples through a medium that permits interchange (as of… …   New Dictionary of Synonyms

  • intercourse — [ ɛ̃tɛrkurs ] n. f. • 1839; mot angl. , de inter et course « cours » 1 ♦ Dr. mar. Droit réciproque d accès et de pratique de certains ports accordé mutuellement aux navires de deux nations. 2 ♦ Rare Ensemble des relations entre habitants de… …   Encyclopédie Universelle

  • Intercourse — In ter*course, n. [Formerly entercourse, OF. entrecours commerce, exchange, F. entrecours a reciprocal right on neighboring lands, L. intercursus a running between, fr. intercurrere to run between. See {Inter }, and {Course}.] 1. A commingling;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • intercourse — The use of this word as short for sexual intercourse (first recorded in 1798 but not common before the 20c) has made it difficult to use it in its general meaning ‘communication or dealings between individuals, nations, etc.’, and a claim such as …   Modern English usage

  • intercourse — or sexual intercourse [in′tər kôrs΄] n. 1. [ME entercours < OFr entrecours < L intercursus: see INTER & COURSE] 2. munication or dealings between or among people, countries, etc.; interchange of products, services, ideas, feelings, etc. 3.… …   English World dictionary

  • intercourse — [n1] sexual act carnal knowledge, coition, coitus, copulation, fornication, intimacy, love making, relations, sex, sexual relations; concept 375 intercourse [n2] communication; business exchange association, commerce, communion, connection,… …   New thesaurus

  • intercourse — ► NOUN 1) communication or dealings between people. 2) sexual intercourse. ORIGIN Latin intercursus, from intercurrere intervene …   English terms dictionary

  • intercourse — index business (commerce), commerce, communication (discourse), contact (association), dealings …   Law dictionary

  • intercourse — (n.) mid 15c., communication to and fro, from O.Fr. entrecours exchange, commerce, from L.L. intercursus a running between, intervention, from intercursus, pp. of intercurrere to run between, from L. inter between (see INTER (Cf. inter )) +… …   Etymology dictionary

  • intercourse — noun 1 sex ADJECTIVE ▪ sexual ▪ heterosexual, homosexual ▪ anal, vaginal ▪ consensual, non consensual …   Collocations dictionary

  • intercourse — n. 1) to have intercourse with 2) anal; heterosexual; oral; sexual intercourse 3) social intercourse 4) intercourse among, between; with * * * [ ɪntəkɔːs] between heterosexual oral sexual intercourse with anal …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»