-
1 interclūsus
interclūsus P. of intercludo. -
2 interclusus
interclūsus, Part. of intercludo. -
3 intercludo
interclūdo, ĕre, clūsi, clūsum [inter + claudo] - tr. - [st1]1 [-] couper, barrer. - intercludere fugam, Caes. BG 7, 11, 8: couper la fuite. - intercludere iter, Cic. Att. 8, 11 d, 2: couper le chemin. - intercludere voluptatis aditus Cic. Fin. 2, 118, fermer les voies d'accès au plaisir. --- cf. Cic. R. Post. 3. [st1]2 [-] cerner, envelopper. - intercludere aliquem: cerner, envelopper qqn. - cf. Caes. BG. 4, 12, 5 ; C. 3, 69 ; Cic. Fam. 14, 14, 1 ; Caec. 84 ; Leg. 2, 75. - intercludere alicui iter, Cic. Att. 8, 11 d, 4: couper le chemin à qqn. - intercludere alicui omnes aditus ad aliquem, Cic. Amer. 110: fermer à qqn tout accès auprès de qqn. - intercludere aliquem aliqua re: séparer qqn de qqch. - intercludere frumento aliquem, Caes. BG. 1, 48, 2: couper à qqn les approvisionnements de blé. - omni interclusus itinere, Caes. BC. 2, 20, 7: tous les chemins lui étant coupés. - cf. BG. 1, 23, 3 ; 3, 23, 6 ; 7, 44, 4 ; BC. 1, 72, 1; Cic. Att. 7, 9, 2. - legiones a praesidio atque impedimentis interclusae, Caes. BG. 7, 59, 5: les légions séparées de leurs réserves et de leurs bagages. - cf. BG. 7, 1, 6; BC. 1, 43, 2; 3, 41, 3; Cic. Fam. 3, 1, 4 ; Liv. 1, 27, 10 ; 30, 70, 5 ; 26, 40, 4. [st1]4 [-] empêcher. - intercludor dolore quominus scribam, Cic. Att. 8, 8, 2: la douleur m'empêche d'écrire. [st1]5 [-] couvrir, protéger. - intercludere peltā, Stat. S. 5, 1, 131: couvrir d'un bouclier.* * *interclūdo, ĕre, clūsi, clūsum [inter + claudo] - tr. - [st1]1 [-] couper, barrer. - intercludere fugam, Caes. BG 7, 11, 8: couper la fuite. - intercludere iter, Cic. Att. 8, 11 d, 2: couper le chemin. - intercludere voluptatis aditus Cic. Fin. 2, 118, fermer les voies d'accès au plaisir. --- cf. Cic. R. Post. 3. [st1]2 [-] cerner, envelopper. - intercludere aliquem: cerner, envelopper qqn. - cf. Caes. BG. 4, 12, 5 ; C. 3, 69 ; Cic. Fam. 14, 14, 1 ; Caec. 84 ; Leg. 2, 75. - intercludere alicui iter, Cic. Att. 8, 11 d, 4: couper le chemin à qqn. - intercludere alicui omnes aditus ad aliquem, Cic. Amer. 110: fermer à qqn tout accès auprès de qqn. - intercludere aliquem aliqua re: séparer qqn de qqch. - intercludere frumento aliquem, Caes. BG. 1, 48, 2: couper à qqn les approvisionnements de blé. - omni interclusus itinere, Caes. BC. 2, 20, 7: tous les chemins lui étant coupés. - cf. BG. 1, 23, 3 ; 3, 23, 6 ; 7, 44, 4 ; BC. 1, 72, 1; Cic. Att. 7, 9, 2. - legiones a praesidio atque impedimentis interclusae, Caes. BG. 7, 59, 5: les légions séparées de leurs réserves et de leurs bagages. - cf. BG. 7, 1, 6; BC. 1, 43, 2; 3, 41, 3; Cic. Fam. 3, 1, 4 ; Liv. 1, 27, 10 ; 30, 70, 5 ; 26, 40, 4. [st1]4 [-] empêcher. - intercludor dolore quominus scribam, Cic. Att. 8, 8, 2: la douleur m'empêche d'écrire. [st1]5 [-] couvrir, protéger. - intercludere peltā, Stat. S. 5, 1, 131: couvrir d'un bouclier.* * *Intercludo, intercludis, interclusi, interclusum, pen. prod. intercludere, Ab inter et cludo compositum, n interiecta litera, euphoniae causa. Varro. Clorre, Bouscher, Estoupper et couper les passages et chemins.\Ita vt in quibusdam sit interclusa anima. Varro. Aucuns en sont mors, esteincts et suffoquez.\Metuo ne iam intercludamini, vt quum velitis exire, non liceat. Cic. Que vous soyez encloz ou enfermez des ennemis.\Intercludere. Virgil. Empescher.\Aditus ad aliquem intercludere. Cic. Fermer les chemins, Clorre les passages.\Aduentum inimicorum intercludere corporibus suis. Estre soymesme en la guerre, et mettre son corps au devant pour garder que les ennemis n'entrent.\Commeatum inimicis intercludere. Plaut. Garder les passages qu'ils n'ayent des vivres, Couper les vivres aux ennemis.\Intercludi re frumentaria. Caesar. Estre enclos des ennemis tellement qu'on ne puisse avoir des bleds.\Fugam intercludere. Cic. Fermer les chemins, et garder que lon ne puisse fuir.\Libertatem intercludere. Cic. Empescher.\Dolore intercludi. Cic. Estre empesché par la douleur qu'on sent. -
4 interclūdō
interclūdō ūsī, ūsus, ere [inter+claudo], to shut out, shut off, cut off, hinder, stop, block up, intercept: virtus voluptatis aditūs intercludat necesse est: interclusis itineribus, Cs.: illos ponti Interclusit hiemps, V.: viam, L.: cum Pontum cervicibus interclusum suis sustinerent: multitudinis fugam, Cs.: hisce omnīs aditūs: his reditu interclusis, Cs.: interclusus itinere Caesar, Cs.— To shut off, cut off, stop, hinder, prevent: commeatūs hostibus, L.: spiritum, Cu.: dolor intercludit vocem: aestu anima interclusa, stifled, L.—With person. obj., to cut off, separate, divide, shut off, intercept: ne viros interclusos opprimeret hostis, L.: Pompeium ab eo, Cs.: interclusi ab suis, L.: tribunos a plebe, L.: hostem Hibero, Cs.: commeatibus nostros, Cs.: ille reliquis copiis intercludendus.—To shut in, blockade, hem in: ne iam intercludemur, ut cum velitis exire, non liceat: veriti, ne angustiis intercluderentur, Cs.—To hinder, prevent: intercludor dolore, quo minus, etc.* * *intercludere, interclusi, interclusus Vcut off; blockade; hinder, block up -
5 meo
meo, āvi, ātum, āre, sich in einer bestimmten Bahn (Heerstraße, Flußbett, Kanal [Luftröhre] usw.) od. nach gegebenen Gesetzen mit einer gewissen Regelmäßigkeit, in einem Zuge fortbewegen, ziehen, wandeln, gehen, α) v. leb. Subjj.: means exercitus, Curt.: domus Plutonia, quo simul mearis, Hor.: in orientem comite Liviā, Tac. – acipenser, unus omnium piscium squamis ad os versis, contra quam in nando meant (sc. ceteri pisces omnes), Plin. – β) v. lebl. Subjj.: v. Wagen, interruptis angusto transitu iugis, ita ut vix singula meent plaustra, Plin. – v. Schiffen, cum triremes huc illuc mearent, Tac.: iter, quā (wo) meant navigia, Curt. – v. Flüssen usw., fließen, strömen, quod (flumen) specu mergitur alteque conditum meat, Plin. ep.: amnis libero cursu meat, Curt.: aquae meantis sonus, Curt.: Pontus semper extra meat in Propontidem, Plin.: Rhodanus fluvius ex Alpibus veniens per Lemannum lacum meat, Mart. Cap. – v. Himmelskörpern, meantia sidera, Planeten, Ov.: lunaris illa orbita ceteraque supra lunam meantia (sidera), Sen.: siderum cursus in occasum meantium, Lact.: quā sidera lege mearent, Ov.: circulus, per quem sol meat, Plin. – v. Atem, liberius meare spiritus coeperat, Curt.: interclusus spiritus arte meabat, Lucr.; vgl. anima diversa in membra means, Lucan. – von Luft u. Dunst, meat aura per quaedam velut organa, Quint.: vapor is, quem sol mittit, lumenque serenum non per inane meat vacuum, Lucr.: quaeve sit ollis (genitalibus materiai corporibus) reddita mobilitas magnum per inane meandi, Lucr. – / Lucil. 190 liest Vahlen2 ›vera manet sententia cordi‹.
-
6 meo
meo, āvi, ātum, āre, sich in einer bestimmten Bahn (Heerstraße, Flußbett, Kanal [Luftröhre] usw.) od. nach gegebenen Gesetzen mit einer gewissen Regelmäßigkeit, in einem Zuge fortbewegen, ziehen, wandeln, gehen, α) v. leb. Subjj.: means exercitus, Curt.: domus Plutonia, quo simul mearis, Hor.: in orientem comite Liviā, Tac. – acipenser, unus omnium piscium squamis ad os versis, contra quam in nando meant (sc. ceteri pisces omnes), Plin. – β) v. lebl. Subjj.: v. Wagen, interruptis angusto transitu iugis, ita ut vix singula meent plaustra, Plin. – v. Schiffen, cum triremes huc illuc mearent, Tac.: iter, quā (wo) meant navigia, Curt. – v. Flüssen usw., fließen, strömen, quod (flumen) specu mergitur alteque conditum meat, Plin. ep.: amnis libero cursu meat, Curt.: aquae meantis sonus, Curt.: Pontus semper extra meat in Propontidem, Plin.: Rhodanus fluvius ex Alpibus veniens per Lemannum lacum meat, Mart. Cap. – v. Himmelskörpern, meantia sidera, Planeten, Ov.: lunaris illa orbita ceteraque supra lunam meantia (sidera), Sen.: siderum cursus in occasum meantium, Lact.: quā sidera lege mearent, Ov.: circulus, per quem sol meat, Plin. – v. Atem, liberius meare spiritus coeperat, Curt.: interclusus spiritus arte meabat, Lucr.; vgl. anima diversa in membra means, Lucan. – von Luft u. Dunst, meat aura per quaedam velut organa, Quint.:————vapor is, quem sol mittit, lumenque serenum non per inane meat vacuum, Lucr.: quaeve sit ollis (genitalibus materiai corporibus) reddita mobilitas magnum per inane meandi, Lucr. – ⇒ Lucil. 190 liest Vahlen2 ›vera manet sententia cordi‹. -
7 intercludo
I.Lit.A. 1.Of one's way, passage, entrance, retreat, etc.; constr. (syn. intersaepio).(α).With acc. of thing and dat. of person:(β).hisce omnis aditus ad Sullam,
Cic. Rosc. Am. 38, 110:sibi reditum,
Just. 2, 5, 10; cf.also: intercludit aditum veritati,
Aug. de Mendac. 11.—Esp. freq. in milit. lang.: iter inimicis,
Plaut. Mil. 2, 2, 68:exitum Romano,
Liv. 22, 13, 5:aditum Romanis,
id. 22, 22, 10.—With gen. of person (very rare):(γ).multitudinis fugam,
Caes. B. G. 7, 11, 8.—Pass., with abl. of thing:(δ).his superatis aut reditu interclusis,
Caes. B. G. 4, 30, 2:omni exitu interclusi,
id. ib. 7, 44, 4:interclusus itinere Caesar,
id. ib. 7, 59, 1; id. B. C. 2, 20, 1; 7: ne reditu intercluderentur, Auct. B. Alex. 20, 5; but with abl. of manner, etc.:via inculta atque interclusa frondibus et virgultis,
Cic. Cael. 18:cum Byzantii totum Pontum aegre repulsum, et cervicibus interclusum suis, sustinerent,
id. Prov. Cons. 4.—With acc. alone:2.bene laudata virtus voluptatis aditus intercludat necesse est,
Cic. Fin. 2, 35, 118; cf.:omnīs vias seditionum,
id. Rab. Perd. 1, 3:ut fugam intercludat,
id. Att. 7, 20, 1:iter,
id. ib. 8, 11, D. 4:fugam,
Caes. B. G. 7, 11:illos aspera ponti Interclusit hiemps,
Verg. A. 2, 111:cervis objectis, ut viam intercluderet,
Liv. 44, 11, 4:exitum ad opem ferendam,
id. 22, 13, 5.—In gen., to shut off, cut off, stop, hinder, prevent:B.commeatus hostibus,
Liv. 26, 39, 10; 44, 6, 12:ob interclusos commeatus,
Suet. Aug. 16:spiritum,
Curt. 7, 5, 15; 3, 6, 14:vocem,
Just. 11, 8, 4; cf.:consuli admiratio intercluserat vocem,
Liv. 2, 2, 8.—To cut off, separate one from any thing.1.From a place.(α).With acc., ab, and abl. (so most usu.):(β).adversarios ab oppido,
Caes. B. C. 1, 43, 2:Pompeium ab eo (Dyrrachio),
id. ib. 3, 41, 3: ipsum ab reliquo exercitu, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 4: so,ab exercitu,
Caes. B. G. 7, 1, 6:a praesidio,
id. ib. 1, 59, 5:intercludi ab oppido,
Liv. 1, 27, 10:interclusi ab suis,
id. 3, 70, 5:a patria,
id. 5, 42, 5:ab acie,
id. 4, 41, 4:tribunos a plebe,
id. 25, 4, 4 et saep.; Auct. B. Alex. 27, 4; Flor. 4, 2, 26. —With acc. and abl. alone (rare):2.hostem Hibero intercludere, et frumento prohibere (cf. 2. infra),
Caes. B. C. 1, 67, 3.—From aid, supplies, relief, etc.; with abl.:C.re frumentaria intercludi,
Caes. B. G. 1, 23, 3:frumento commeatuque Caesarem,
id. ib. 1, 48, 2: commeatibus nostros. id. ib. 3, 23, 6; id. B. C. 1, 61, 2; 1, 72, 1:ille commeatu et reliquis copiis intercludendus,
Cic. Att. 7, 9, 2:hostem commeatibus,
Flor. 3, 19, 11:hostes commeatibus in urbe inclusos intercludunt,
Just. 4, 4, 5.— Absol.:ne tot fortissimos viros interclusos opprimeret hostis,
Liv. 4, 39, 3; cf.:interclusi equites,
id. ib. § 2.—To shut in, blockade:II.metuo, ne jam intercludemur, ut cum velitis exire, non liceat,
Cic. Fam. 14, 14, 1:libertatem suis praesidiis interclusam tenere,
id. Leg. 2, 28, 75:veriti, ne angustiis intercluderentur,
Caes. B. C. 3, 69:aliquem in insidiis,
Cic. Caecin. 29, 84:animam,
to stop the breath, to stifle, Liv. 23, 7:Amazoniā latus peltā,
to cover, Stat. S. 5, 1, 131. — -
8 Liger
Lĭger, ĕris, m., a river forming the boundary between Gallia Lugdunensis and Aquitania, now the Loire:II.quod Liger ex nivibus creverat,
Caes. B. G. 7, 55, 10; Tib. 1, 7, 12:cum ad flumen Ligerim venissent,
Caes. B. G. 7, 5, 4:Caesar Ligere interclusus,
id. ib. 7, 59:in flumine Ligeri,
id. ib. 3, 9.—Hence, -
9 Ligericus
Lĭger, ĕris, m., a river forming the boundary between Gallia Lugdunensis and Aquitania, now the Loire:II.quod Liger ex nivibus creverat,
Caes. B. G. 7, 55, 10; Tib. 1, 7, 12:cum ad flumen Ligerim venissent,
Caes. B. G. 7, 5, 4:Caesar Ligere interclusus,
id. ib. 7, 59:in flumine Ligeri,
id. ib. 3, 9.—Hence,
См. также в других словарях:
CERES — Saturni et Opis filia, frugum inventrix, et cultûs terae. Virg. l. 1. Georg. v. 147. Prima Ceres ferrô mortales vertere terram Instituit: cum iam glandes atque arbuta sacrae Deficerent silvae, et victum Dodona negaret. Ex qua Iuppiter Proserpinam … Hofmann J. Lexicon universale
SIGISMUNDUS — I. SIGISMUNDUS Burgundiae Regis fil. Gundebaldi, patri successit, A. C. 516. Ab Arianismo, ope Alcimi Aviti Episcopi Viennensis conversus, magnam curam rebus sacris impendit: Pater, ex Ostrogota, filia Theodorici, Gothorum in Italia Regis Sigeric … Hofmann J. Lexicon universale