-
1 greind, gáfur
-
2 leyniòjónusta
-
3 fregn
(pl. -ir), m. news, intelligence information.* * *f. news, intelligence, Fas. ii. 368, Fms. ix. 483; flugu-fregn, gossip, a ‘canard.’ -
4 FRÉTT
(pl. -ir), f.1) news, intelligence;2) enquiry about the future (ganga til fréttar við e-n).* * *f. [akin to fregn, but contracted], news, intelligence, Fms. xi. 101, Nj. 175, Bs. i. 735, Grett. 122, Fs. 15, 27; very freq. in mod. usage, esp. in pl. fréttir, news; hvat er í fréttum, what news? in compds, frétta-blað, a newspaper; fregn and tíðindi (q. v.) are only used in a peculiar sense.2. enquiry, Grág. i. 35, obsolete.β. in a religious sense, enquiring of gods or men about the future, Nj. 273: the phrase, ganga til fréttar við e-n; Sigurðr gékk til fréttar við móður sína, hón var margkunnig, Orkn. 28; þangat géngu menn til frétta, Fs. 19; gékk hann þá til sónarblóts til fréttar, Hkr. i. 24; biskup gékk til fréttar við Guð, 686 B. 13. -
5 frétta
* * *(-tta, -ttr), v.1) to hear, get intelligence;2) to ask, enquire (f. e-n e-s or at e-u); f. tíðenda, to ask for news; f. e-n upp, to find one out;3) refl. to get about, be reported (þetta fréttist um heraðit); fréttist alls ekki til hans, nothing was heard of him; fréttist mér svá til, I am told; fréttust þeir tíðenda, they asked each other for news; fréttast fyrir, to enquire.* * *tt, to hear, get intelligence, Korm. 160, Am. 1, Nj. 5, Eg. 123, Ísl. ii. 164; very freq., whereas fregna is obsolete.2. to ask, enquire, Korm. 216, Pass. 11. 4, 21. 8; frétta tíðenda, to ask for news, Fms. i. 101; frétta e-n upp, to find one out, Edda (pref.); frétta at mönnum, Nj. 34.II. reflex. to get about, be reported, of news; þetta fréttisk um héraðit, Korm. 198; fréttisk alls ekki til hans, nothing was heard of him, Ísl. ii. 168; frettisk mér svá til, I am told, Boll. 338, Fms. iv. 231.β. recipr. to ask one another for news; fréttusk þeir tíðenda, Boll. 336; fréttask fyrir, to enquire, Fs. 78. -
6 NJÓSN
(pl. -ir), f.1) spying, scouting, looking out (senda mann á njósn, hafa menn á njósnum); vera á njósn, to be on the look-out;2) news (engi njósn fór fyrir þeim); gøra e-m njósn, to send one intelligence.* * *f. [Ulf. niuhseins = ἐπισκοπή], a spying, scouting, looking out; á njósn, Hm. 113, Fms. ix. 32; halda til njósn um e-t, Eg. 72, Eb. 188; hafa njósn af, Nj. 5, Eg. 13; senda mann á njósn, Gísl. 60; göra njósn fyrir sér, Fms. vii. 256; halda njósnum, Eb. 186: plur. scouts, spies, njósnir höfðu verit allt suðr í Naumudal, Eg. 93:—news, engi njósn fór fyrir þeim, they came unawares, Fms. i. 19; njósn hafði farit efra um land, Eg. 93; hvárigir höfðu njósn af öðrum, Fms. ix. 365; göra e-m njósn, to send one intelligence, of an impending danger or the like, þá kom til konungs njósn hans, ok höfðu þeir menn sét her Vinda, Ó. H. 240, Eg. 582; ek vil göra þér n. at þeir hafa margar fyrirsátir, Nj. 160; bera njósn, Fb. ii. 52; hann beið þar njósnarinnar. Fms. vii. 256.COMPDS: njósnarberg, njósnarför, Njósnarhelgi, njósnarmaðr, njósnarskip. -
7 VIT
I)n.1) consciousness; hafa v. sitt, vita vits síns, to be in one’s senses, be conscious;2) intelligence, cognizance; á. fárra (allra) manna viti, within few (all) men’s knowledge;3) wit, understanding, reason; vel viti borinn, with a good understanding; ganga af vitinu, to go out of one’s wits, go mad (hann varð svá hræddr, at hann gekk náliga af vitinu); þat er mitt v., at, it is my opinion that;4) sense, organ of sense (ekki v. manns heyrirnema eyru);5) pl., a place where a thing is kept, receptacle (varðveita e-t í vitum sínum);6) visiting, searching; fór M. jarl vestr um haf á v. ríkis sins, M. returned to his kingdom; ríða á v. sín, to look after one’s own affairs.pers. pron. dual, we two.* * *n. [from vita; A. S. ge-wit; Engl. wit; Germ. witz; Dan. vid]:—consciousness, sense; vera í viti sínu, to be in one’s senses, to be conscious, of a wounded person, N. G. L. i. 306; ef hón mælir eigi í viti, 340; vitandi vits, Hm., Fb. ii. 76; ú-vit, insensibility; öng-vit, a swoon: inn fyrsti gaf önd ok líf, annarr vit ok hræring, þriði mál ok heyrn, Edda.2. intelligence, cognisance (= vitorð); var þetta fyrst á fárra manna viti, Nj. 229; ok var þat á fárra manna viti, 258, Mar. 656 A. 18; þat er eigi var á allra manna viti, within all men’s knowledge, Sturl. iii. 5; er þat eigi á váru viti, Stj. 216.3. wit, understanding, reason; þá mælti Austmaðr at Sighvatr skyldi fyrst eta höfuðit af fiskinum, kvað þar vit hvers kvikendis í fólgit, Fms. iv. 89; ganga af vitinu, to go out of one’s wits, go mad, Fas. i. 92, Karl. 468; hann var fyrir reiði sakir mjök svá af vitinu, Barl. 102; vit heitir speki, Edda 110; minni, vit, skilning, Skálda; engi er hans maki at viti, Nj. 36; ágætr fyrir vits sakir, Fms. ii. 44; spakr at viti, wise, i. 58; þar ferr vit eptir vænleik, Ld. 198; manna vænstr til vits, Fms. ix. 480; em ek svá viti borinn, Fær. 200; vel viti borinn, with a good understanding, Fb. ii. 109; mann-vit, ú-vit, verks-vit, hug-vit; the allit. phrase, með vitum (= vitnum) ok váttum, with wit and witness, N. G. L. i. 180; þat er mitt vit ( my opinion), at …, Sturl. i. 45.II. plur. in spec. usages, a place where a thing is kept or hoarded, a case (Dan. gjemmer); fannsk engi hlutr í vitum hans, Fms. ii. 57; hann varðveitti í vitum sínum annars manns fingr-gull, Bs. i. 197; þú hefir í vitum þínum lík barns, … láta rannsaka vit sín, Clem. 134; ek ætla annat heldr at þú munir hafa hann í vitum þínum, Vápn. 9; rannsökum vit Simonar ok vitum hvat vér finnum þar, … Simon vill eigi láta rannzaka vit sín, Clem. 134.2. a dual (?), the nostrils, including the mouth, i. e. the ‘cases’ of breath and life; blóð rann ákaft af munni hans ok vitum, Fas. iii. 437 (a paper MS.); hélt hann þeim (the hands) fyrir vitin á sér, ellegar hefði hann öndina misst í ógna hver, he held his hands before his nostrils and mouth, or he would have lost his breath in that dreadful cauldron, Stef. Ól.; rann mikill sjór af vitum hans = ἂν στόμα τε δινάς θ, Od. v. 456: hence later, esp. in eccl. usage, one’s wits, the five senses; fimm líkams vitum várum, Greg. 23, MS. 625. 177; öllum vitum ens ytra manns ok ens iðra, Hom. 53; gæta fimm líkams vita várra, Hom. (St.); also skilningar-vit = ‘wit-cases’, i. e. the five senses.B. vit [vita A. IV], in the adverbial phrase, á vit e-m or e-s, ‘towards a person,’ calling on, visiting; koma e-m á vit e-s, to bring one towards, Ýt.; jarl sneri þá þangat á vit þeirra, turned towards them, Fms. ix. 310; Englands á vit, towards England, Ód.; for Magnúss jarl vestr um haf á vit ríkis síns, M. returned to his kingdom, Orkn. 158; nú kaupir hann skip, ok ætlar at fara útan á vit fjárins, Bjarn. 13; jarl átti festarmey þar á Englandi ok fór hann þess ráðs á vit, Ó. H. 192; ríða á vit sín, to look after one’s own affairs, Ld. 150 (see ríða); lyfja þeim sitt ofbeldi, nema þeir riði skjótt á vit sín, Al. 10. -
8 kunn-leikr
m. (-leiki, a, m.), knowledge, intelligence; göra e-m e-t í kunnleika, to inform a person of, Fms. vi. 400, vii. 33, Ísl. ii. 182, Bs. i. 717, Fs. 21; e-m er k. á e-n, to know, be informed of, Grág. ii. 343; var honum allr k. á Brynjólfi, he knew B. very well, Eg. 162, Rd. 285; ef þeir eru hér sumir, er eigi er þat í kunnleika, who does not know, Fms. viii. 313; ok má þat opt annarr vita er öðrum er eigi í kunnleika, Bret. 99.2. intimacy, familiarity; þar vóru áðr kunnleikar miklir með þeim Sigurði, Eg. 37; nú hafa lengi kunnleikar milli vár verit, Valla L. 202; fékk Steinn þar allgóðar viðtekjur, þvíat þar vóru áðr kunnleikar miklir með þeim, Ó. H. 143. -
9 MEÐAL
(á m., í m.), prep. with gen., among, between; m. vár or vár á m., among us; sat þar Þórhalla m. brúða, Th. sat between the brides; ellipt., ganga meðal, í m., to intercede as peacemaker (gekk þá Njáll í m., svá at hvárir handsöluðu ödrum grið).* * *adv. with gen., and á meðal, í meðal:—among, between; á meðal vár, or vár á meðal, among us; á meðal okkar (dual), Bkv. 19; hann settisk niðr á meðal þeirra, Nj. 48; sat þá Þorgerðr meðal brúða, 51; meðal þín ok annarra, 85; meðal Hafrafells ok Króksfjarðar-múla, Gullþ. 3; sumir verða sendir landa meðal, from one land to another, Sks. 54; á meðal anna, Grág. ii. 261; á meðal enna tveggja sömu samhljóða, á meðal enna líkustu greina, Skálda 162: ellipt., mál öll er meðal fóru, Vsp. 30; fannsk þat ekki í tali at þar hefði missætti verit í meðal, Nj. 48; þá gékk Njáll í meðal, N. interceded as peacemaker, 105.II. metaph., at hann vili nema litla skynsemd heldr enn önga þá er á meðal verðr ennar meiri (= meðal anna?), i. e. when there is a little leisure from graver matters, Skálda 169 (Thorodd); þat er áðr stendr á meðal ykkar má!s, whatsoever is unsettled between you, Fms. xi. 21.B. In a great many compds, denoting what is intermediate, between, in the middle, the average; or ironically, not over-much, middling; or, lastly, with a negative in the reverse sense, see the following:I. meðal-auki, a, m. (mod. milligjöf), what is given in the bargain, Ld. 146, Lv. 43. meðal-dagr, m. a day between, Stj. 280: a holy day of second degree, Hom. 142; thus the sixth, the seventh, and from the ninth to the twelfth day of Yule were the middle days, in Easter the second and third day, N. G. L. ii, 358, K. Þ. K. 98: the days between the two spring tides at the first and the last quarter of the moon are called meðaldagar, Rb. 444. Meðal-fell, n. Middle-fell, a local name. Meðal-fells-strönd, f., a local name. Meðalfells-strendingar, m. pl. the men of M., Landn., Sturl. meðal-ferð, f. intercession, Orkn. 270. meðalferðar-maðr, m. an intercessor, Stj. 243. meðal-för, f. = meðalferð, Sturl. ii. 141. meðal-ganga, u, f. intercession, Lv. 71, Sturl. iii. 136: coming between, in a bad sense. Fms. ix. 428, v. l.: intervention between parties fighting, Glúm. 382. meðal-gangi, a, m. an intercessor, Mar. 196, Vídal. meðalgöngu-maðr, m. an intercessor, Th. 24, Finnb. 312. meðal-heimr, m. the middle world, the air, between the sky and the earth, poët., Edda (Gl.) meðal-hóf, n. the right meed and measure; in the saying, vandratað er meðalhófið. meðal-kafli, a, m. the ‘middle-piece,’ the haft of a sword between the two hjalt (q. v.), Eg. 378, 379, Fms. i. 15, iv. 38, Sturl. iii. 283. Meðal-land, n. a land lying between two other lands: a local name, Landn. 267, Nj., in the south-east of Icel. meðal-orpning, f., gramm. an interjection, Skálda 180. meðal-pallr, m. the middle benches in the lögrétta, Nj. 190.II. average, of extent, quality, in a great many COMPDS: meðal-hestr, -hross, -kýr, -naut, -sauðr, -ær, etc., an average horse, cow, sheep, etc., Grág. i. 504, Jb. 346. meðal-ár, -sumar, -vetr, an average year, summer, winter, B. K. 20, Grág. ii. 326. meðal-lagi, adv., see below, meðal-maðr, m. an average man, in height, strength, or the like, Fms. vii. 101, 239. meðal-spakr, adj. middling-wise, of average intelligence, Hm. meðal-tal, n. an average number; in the phrase, at meðaltali, in the average.III. with a preceding negation, emphasising a word of abuse, as no common scoundrel, i. e. a great scoundrel or the like; ekki meðal-atferðarleysi, no common slovenness, Fs. 32: eigi meðal-farbauti, no middling destroyer, Fms. xi. 146: eigi meðal-fjándi, no middling fiend, ii. 74: ekki meðal-fól, i. e. no slight fool, Gísl. 139: þat ætla ek at þú sér eigi meðal-karl vándr, Band. 26 new Ed.: eigi meðal-klækismenn, Ísl. ii. 71: eigi meðal-mann-níðingr, a great nithing, Fær. 216: eigi meðal-níðingr, id., Eb. 230: eigi meðal-orðaskvak, Fæ 219: eigi meðal-skræfa, a great coward, Fms. vi. 34: eigi meðal-skömm, a great disgrace, Fs. 37: eigi meðal-snápr, Eb. 242: eigi meðal-úspektarmaðr, Rd. 259: eigi meðal-úvinr, Finnb. 242: eigi meðal-vesalingr, Þórð. 52: eigi meðal-þræli, Eg. 714:—rarely in a good sense, þat er ekki meðal-sæmd, ‘tis no common honour, it is a great honour, Fb. ii. 196. -
10 RISI
* * *m. giant (risar ok troll).* * *a, m., thus sounded with a short i, but perh. better rísi; qs. vrísi; [cp. Hel. vrisul; Germ. riese; Ivar Aascn ryse and rysel; the v shews that the word has no connection with the verb rísa, and the root is unknown; Swed. vresig = burly may be a kindred word]:—a giant, Hkr. i. 5, Sks. 601, 705, Fas. iii. 24, Ann. 1338. In popular Icel. usage risi denotes size, jötunn strength, þurs lack of intelligence; thus, hár sem risi, sterkr sem jötunn, heimskr sem þurs, as tall as a risi, strong as a jötun, stupid as a þurs. The ancient legends describe the risar as handsome, and a long-lived race; bygðu þá risar víða, en sumir vóru hálfrisar, þá var mikit sambland þjóðanna, þvíat risar fengu kvenna af Ýmislandi, Fas. i. 513, Herv. S. ch. 1, Örvar Odds S. ch. 18; cp. also the tales of Godmund on Glasisvellir: compds, hálf-risi, berg-risi. The word is very popular (even more so than jötunn) in modern tales, but is only found once (in the compd berg-risi) in old poems; risa barn, -dóttir, a giant-bairn, giant-daughter. Fas. ii. 239; but in compds risa fólk, -kyn, -ætt, giant-folk, giant-kind, 383, 384, Bárð. 163, Landn. 118; risa vöxtr, a giant’s size, Stj. 326. -
11 sann-fregit
sann-frétt, part.; hafa s., to have true intelligence of, Str. 38, Bær. 15, Hallfred. -
12 sanninda-sögn
f. true intelligence, Edda (pref.) -
13 SPYRJA
* * *(spyr, spurða, spurðr), v.1) to track, trace steps or footprints (hundar þeir, er vóru vanir at spyrja þá upp, er undan hljópust);2) to investigate, find out (þeir fengu hann eigi upp spurðan);3) to ask;G. spurði, hvat hann vildi þá láta at gera, G. asked what he wished them to do;with gen., spyrja e-n tíðenda, to ask tidings of one;spyrja e-n ráðs, to ask advice of, consult one;H. spurði margs ór brennunni, H. asked much about the burning;with preps., spyrja e-n af e-u, at e-u, at um e-t, um e-t, to ask one about a thing;spyrja at e-m, to inquire after one;spyrja e-n at nafni, to ask one his name;spyrja eptir, to ask, inquire (spurði hón eptir, hvat íslenzkra manna væri á skipi);spurði Höskuldr dóttur sína ekki eprit, H. did not ask his daughter’s consent;4) to hear, be informed of (spyrja sönn tíðendi);Snorri spyrr nú, hvar komit málunum, now S. hears how the causes stood;spyrja til e-s, to get inelligence as to, hear of (síðan hefi ek aldri til hans spurt);5) refl., spyrjast, to be heard of or reported, to get abroad;til Þórveigar spurðist þat, at hon lá hætt, it was told of Th. that she was very ill;impers., mér spyrst á þann veg, I am told;hefir til þessa skips aldregi spurzt, nothing has since been heard of this ship;spyrjast fyrir um e-t, to inquire about (þeir spurðust þá fyrir um ferðir Ólafs konungs);recipr. to ask one another (spyrjast tíðenda).* * *pres. spyr, spyrjum, pl. spurði; subj. spyrði; imperat. spyr, spyrðú part. spurðr, spurt: a part. spurnum, as from a strong verb spurinn, Sks. 12 B. In mod. usage sounded as with u throughout, thus, infin. spurja; pres. spur; imperat. spurðu: with neg. suff. spyrjattu ( speer thou not), Fas. i. (in a verse): [spor; A. S. spurian; Scot. and North. E. speer; Germ. spüren; Swed. spörja, spörge.]B. To track, trace steps or footprints; nú er maðr stolinn fé sínu, ok sér hann manna-farveg liggja frá garði, þá skal hann … spyrja til garðs manns, Gþl. 539; með hundum, er því vóru vanir at s. þá upp er undan hljópusk, Ó. H. 247, Hom. 159.2. metaph. to track, investigate, find out (Germ. aufspüren): ok er engi likari til enn annarr, þá skolu ölhús-menn morð spyrja, N. G. L. i. 62; en erfingi spyri morð ef hann kann eptir koma, ii. 215; þá spyri erfingi morðs (morð), i. 309, but this sense is old and obsolete: s. upp, to find out; þeir fengu hann eigi upp spurðan, Sturl. ii. 125.II. to speer, ask, absol. or with gen.: spyrja lögspurning, Grág. i. 21; Gunnarr spurði, hvat hann vildi þá láta at gera, Nj. 100: þeir spurdu hvat þar væri komit. Fms. i. 9:—with gen., s. e-s, to enquire after; spyrr konungr margra tiðinda, iv. 192: hann spurði margs ór brennunni, Nj. 213, passim: to request, spyrja síðan alla lögréttu menn, Grág. i. 8.2. with prepp.; spyrja at e-u or spyrja e-n at e-u, to speer or ask after; spurði hann at Ástriði ok syni hennar, Fms. i. 70; s. at þingfesti manna, Grág. i. 19: spyrr Sigvaldi at ferðum Ólafs, Fms. x. 226, Gþl. 221; konungr spurði hann at nafni, speered at him for his name, Nj. 6:—s. eptir, spurði Höskuldr dóttur sína ekki eptir, did not ask her, ask her consent, Ni. 17; spurði Fjönir eptir bræðr sína, F. asked after his brothers. Fms. xi. 44; s. eptir e-n, to enquire after, i. 263, iv. 32, Eg. 89:—s. e-n um e-t (= eptir e-u), þeir spurðu Gunnar um fundinn, Nj. 100.3. to hear, be informed of (Germ. erfahren): þat spyrja synir Haralds, Fms. i. 18; þat spyrr Bárðr at …, Eg. 31; Snorri spyrr nú hvar komit er málunum, Nj. 244, passim: s. til e-s, to get intelligence as to; þeir spurðu til Birkibeina, Fms. ix. 224; Gregorius spurði til þeirra þar sem hrita Saurbæir, vii. 270; spurði hann til Sóta, at hann var farinn suðr, Nj. 7.III. reflex. to be reported, get abroad; skipkváman spyrsk, Nj. 5; tíðendi spyrjask, 25, 85; til Þorveigar spurðisk þat, at hón lá hætt, it was told of Th. that she was very ill, Korm. 164; hefir til þess skips aldregi spurzk, nothing has since been heard of this ship. Nj. 282: impers., mér spyrsk á þann veg, I am told, Eg. 20: spyrjask fyrir um e-t, to enquire, Ld. 226, Hkr. ii. 333: spyrjask um vandliga, id., Sks. 284.2. recipr. to ask one another; spyrjask tíðenda, Nj. 227, 228, Eg. 547.3. part., svara spurnum hlut, Sks. 12 B. -
14 til-spurning
f. a hearing, intelligence, Fms. vii. 24. -
15 vit
I)n.1) consciousness; hafa v. sitt, vita vits síns, to be in one’s senses, be conscious;2) intelligence, cognizance; á. fárra (allra) manna viti, within few (all) men’s knowledge;3) wit, understanding, reason; vel viti borinn, with a good understanding; ganga af vitinu, to go out of one’s wits, go mad (hann varð svá hræddr, at hann gekk náliga af vitinu); þat er mitt v., at, it is my opinion that;4) sense, organ of sense (ekki v. manns heyrirnema eyru);5) pl., a place where a thing is kept, receptacle (varðveita e-t í vitum sínum);6) visiting, searching; fór M. jarl vestr um haf á v. ríkis sins, M. returned to his kingdom; ríða á v. sín, to look after one’s own affairs.pers. pron. dual, we two.* * *pers. pron. dual, we two; in mod. usage við, and so in old vellums, but mostly abbreviated v̾, passim; see ek C and Gramm. p. xxi. -
16 vitand
f. knowledge, privity (var þat gört með yðvarri v. ok ráði); at minni (várri) v., to my (our) knowledge.* * *vitend (mod. vitund), f. intelligence, consciousness, a being privy to, conscious of; var þat gört með yðvarri vitand ok ráði, Fms. vii. 305; í því ráði ok vitand hafði verit Hákon dúfa, ix. 452; þú Búi hefir hér vel verit í vetr, at várri vitnud, in our opinion, to our knowledge. Ísl. ii. 442; at minni vitund, Orkn. 254; at vér fám hvárki af þeim vitand né sýn, Fb. iii. 156; hin minnsta synd at vitan gör, a willing, conscious sin. Eluc. 675. 26; halda fyrir eins-eiði at sinni vitend (sic), N. G. L. ii. 68, 128; um sum íllvirki eigi tvímælis laust hvárt þér manit þurrt hafa um setið allar vitundir, Sturl. iii. 261; hyggr þú at hann muni at þér bera vitundina þá er hann skal sik undan sökum færa, Orkn. 454; með-vitund.II. a whit, bit; ekki vitund, not a whit, freq. in mod. usage, but only with the negative. -
17 vitneskja
* * *f. signal, sign (góð v.).* * *u, f. a sign, signal; reisa upp háfa stöng til vitneskju, Al. 88; kvað þat vera myndu góða vitneskju ( a good sign) er svá hafði at borizk, Ó. H. 26.2. intelligence, information; hafa vitneskju af e-u, to be aware of a fact. -
18 vís-dómr
m. [Engl. wisdom], knowledge, intelligence; vitran ok v., foreboding, Stj. 30; þeir sögðu allir eitt af sínum vísdómi, Fms. i. 96; bera fullan vísdóm á e-t, to know for certain, iii. 6; bera sannan vísdóm á e-t, id., Fb. ii. 126; sögðu allir af sínum vísdómi, at …, of a prophecy, i. 88, Stj. 491.2. wisdom; vizka ok vísdómr, Stj. 35; bæði vísdóm ok heimsku, Karl. 477; vísdóms brunnr, Hom. 155.COMPDS: vísdómsfullr, vísdómskona, vísdómsmaðr, vísdómsmeistari. -
19 vísendi
n. pl. = vísindi.* * *(mod. vísindi), n. pl. knowledge, intelligence; af kvæðum Hallfreðar tökum vér helzt vísendi ok sannindi þat er sagt er frá Ólafi konungi, i. e. we draw information from H.’s poems, Hkr. i. 289; Saul bað hann segja sér hvárt hann skyldi sækja eptir Philisteis, en hann fékk þar um engin vísendi, Stj. 455; Sturla skáld Þórðarson sagði fyrir Íslendinga sögur ok hafði hann þar til vísindi af fróðum mönnum, Sturl. i. 107; hví muntú vilja taka af mér vísindi eðr sagnir, Orkn. 138; at hann megi af þeim dæmum marka ok taka vísendi, Sks. 497; hann (the well) er fullr af vísindum, Edda 10; svá er sagt í fornum vísindum (in old lore, old songs) at þaðan af vóru dægr greind ok ára-tal, 5; fara með vísendi ok spádóm, Orkn. 138; Óðinn hafði spádóm, ok af þeim vísindum fann hann, at …, Edda (pref.), Post. 645. 89; fá vísenda-svör af e-m, Sks. 531 B; kómu engi vísindi af þeirra eyrendi, hvert orðit var, Fms. viii. 302; vita með vísendum at segja, to know for certain, Pr. 418.COMPDS: vísendabók, vísendakona, vísindamaðr, vísendatré, vísindavegr. -
20 eðlisskynsemd
Страницы
- 1
- 2
См. также в других словарях:
INTELLIGENCE — De tous les concepts que la psychologie a hérités de la tradition philosophique et religieuse, celui d’intelligence est sans doute le plus marqué par ses antécédents culturels. L’intelligence représente la fonction par laquelle l’homme a essayé… … Encyclopédie Universelle
Intelligence — vient du latin intelligentare (faculté de comprendre), dérivé du latin intellegere signifiant comprendre, et dont le préfixe inter (entre), et le radical legere (choisir, cueillir) ou ligare (lier) suggèrent essentiellement l aptitude à relier… … Wikipédia en Français
intelligence — Intelligence. s. f. Faculté intellective, capacité d entendre, de comprendre. Cet homme a l intelligence dure, vive, prompte, tardive &c. il a de l intelligence, peu d intelligence. Il signifie aussi, Connoissance, comprehension. Il a l… … Dictionnaire de l'Académie française
intelligence — UK US /ɪnˈtelɪdʒəns/ noun [U] ► the ability to learn and understand things quickly and easily: »Her high intelligence, ability and drive were evident from the start. »People questioned the intelligence of his decision. »an intelligence test ►… … Financial and business terms
intelligence — intelligence, intelligence testing A well trampled arena of combat between the advocates of the supremacy of nature and nurture, intelligence is commonly thought of as synonymous with the Intelligence Quotient (IQ), devised originally by Alfred… … Dictionary of sociology
Intelligence — Intelligence, in the military sense, is knowledge about actual or potential enemies in peace and war that is possibly of decisive advantage when coherently and imaginatively interpreted and acted upon. Carl von Clausewitz noted that… … Encyclopedia of the Age of Imperialism, 1800–1914
intelligence — Intelligence, Intelligentia, Intellectus. Intelligence et trafique qu on a avec aucuns marchands, Commercium. Intelligence et apprehension, Comprehensio. Ils ont intelligence ensemble, Congruunt inter se. Intelligence qu on a l un avec l autre,… … Thresor de la langue françoyse
Intelligence — In*tel li*gence, n. [F. intelligence, L. intelligentia, intellegentia. See {Intelligent}.] [1913 Webster] 1. The act or state of knowing; the exercise of the understanding. [1913 Webster] 2. The capacity to know or understand; readiness of… … The Collaborative International Dictionary of English
intelligence — (n.) late 14c., faculty of understanding, from O.Fr. intelligence (12c.), from L. intelligentia, intellegentia understanding, power of discerning; art, skill, taste, from intelligentem (nom. intelligens) discerning, prp. of intelligere to… … Etymology dictionary
Intelligence — ist eine multidisziplinäre wissenschaftliche Fachzeitschrift mit psychologischem Schwerpunkt, in der Artikel zur Intelligenzforschung erscheinen. Die Zeitschrift wurde 1977 von Douglas K. Detterman von der Case Western Reserve University… … Deutsch Wikipedia
intelligence — /inˈtɛllidʒens, ingl. ɪnˈtɛlɪdʒəns/ [vc. ingl., accorc. di intelligence service, propr. servizio informazioni ] s. f. inv. servizio segreto □ spionaggio … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
