vitund

f. = vitand.

* * *

f. conscience (see vitand).

II. ekki vitund, not a whit.

f. sense, consciousness.

f. knowledge, privity (var þat gört með yðvarri v. ok ráði); at minni (várri) v., to my (our) knowledge.

* * *

vitend (mod. vitund), f. intelligence, consciousness, a being privy to, conscious of; var þat gört með yðvarri vitand ok ráði, Fms. vii. 305; í því ráði ok vitand hafði verit Hákon dúfa, ix. 452; þú Búi hefir hér vel verit í vetr, at várri vitnud, in our opinion, to our knowledge. Ísl. ii. 442; at minni vitund, Orkn. 254; at vér fám hvárki af þeim vitand né sýn, Fb. iii. 156; hin minnsta synd at vitan gör, a willing, conscious sin. Eluc. 675. 26; halda fyrir eins-eiði at sinni vitend (sic), N. G. L. ii. 68, 128; um sum íllvirki eigi tvímælis laust hvárt þér manit þurrt hafa um setið allar vitundir, Sturl. iii. 261; hyggr þú at hann muni at þér bera vitundina þá er hann skal sik undan sökum færa, Orkn. 454; með-vitund.

II. a whit, bit; ekki vitund, not a whit, freq. in mod. usage, but only with the negative.