-
1 intellegens
intellegēns, entis, PAdi. (v. intellego), Einsicht habend in etw., sich auf etw. verstehend, einsichtig, einsichtsvoll, verständig, I) im allg.: a) v. Pers.: doctus et int. vir, Cic. – mit Genet., eius generis intellegens, Cic. – b) übtr.: v. Lebl.: iudicium, Cic.: Compar., intellegentior mens, Augustin. retract. 1, 19. – II) insbes.: A) sich auf eine Wissenschaft od. Kunst verstehend, kunstverständig, ein Kenner von etw., homo ingeniosus et intellegens (Ggstz. idiota), Cic.: in hisce rebus int. esse, Cic. – subst., intellegentes, die Kenner (Ggstz. vulgus), Cic. – B) sich auf jmd. (= auf jmds. Charakter usw.) verstehend, ein Kenner jmds., principis nostri, Plin. ep. 6, 27, 2.
-
2 intellegens
intellegēns, entis, PAdi. (v. intellego), Einsicht habend in etw., sich auf etw. verstehend, einsichtig, einsichtsvoll, verständig, I) im allg.: a) v. Pers.: doctus et int. vir, Cic. – mit Genet., eius generis intellegens, Cic. – b) übtr.: v. Lebl.: iudicium, Cic.: Compar., intellegentior mens, Augustin. retract. 1, 19. – II) insbes.: A) sich auf eine Wissenschaft od. Kunst verstehend, kunstverständig, ein Kenner von etw., homo ingeniosus et intellegens (Ggstz. idiota), Cic.: in hisce rebus int. esse, Cic. – subst., intellegentes, die Kenner (Ggstz. vulgus), Cic. – B) sich auf jmd. (= auf jmds. Charakter usw.) verstehend, ein Kenner jmds., principis nostri, Plin. ep. 6, 27, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intellegens
-
3 intellegēns
intellegēns entis, adj. [P. of intellego], intelligent, discerning, appreciative: vir: iudicium: dicendi existimator: cuiusvis generis: in hisce rebus, versed.* * *(gen.), intellegentis ADJintelligent; discerning -
4 intellegens
intellĕgens, P. a., v. intellego fin. -
5 intellegens
-
6 intelligens
intellĕgens (intellĭgens), entis part. présent de intelligo (intellego); qui connaît, intelligent, éclairé, judicieux, connaisseur. - intellegens alicujus rei: connaisseur en qqch. - intellegens multum in + abl.: être très connaisseur en... - intellegentes, ium, m.: les gens de goût, les connaisseurs.* * *intellĕgens (intellĭgens), entis part. présent de intelligo (intellego); qui connaît, intelligent, éclairé, judicieux, connaisseur. - intellegens alicujus rei: connaisseur en qqch. - intellegens multum in + abl.: être très connaisseur en... - intellegentes, ium, m.: les gens de goût, les connaisseurs.* * *Intelligens, pen. corr. Participium, siue Nomen ex participio. Terent. Entendu et congnoissant.\Intelligens iudicium. Cic. Un jugement bien congnoissant et entendu.\Intelligens cuiusuis generis voluptatum. Cic. Congnoissant en toutes sortes de voluptez.\Intelligens principis. Plin. iunior. Congnoissant la nature et volunté du prince. -
7 intellegenter
[ intellegens ]рассудительно, благоразумно, с пониманием дела C, PJ -
8 intellego
intellĕgo (less correctly intellĭgo), exi, ectum (intellexti for intellexisti, Ter. Eun. 4, 6, 30; Cic. Att. 13, 32, 3:I.intellexes for intellexisses,
Plaut. Cist. 2, 3, 81; subj. perf.:intellegerint,
Sall. H. Fragm. 1, 41, 23 Dietsch), 3, v. a. [inter-lego], to see into, perceive, understand.Lit.A.To perceive, understand, comprehend:B.qualem autem deum intellegere nos possumus nulla virtute praeditum,
Cic. N. D. 3, 15, 38 Schoemann ad loc.:haec dumtaxat in Graecis intellego, quae ipsi, qui scripserunt, voluerunt a vulgo intellegi,
Cic. de Or. 2, 14:puderet me dicere non intellegere, si vos ipsi intellegeretis, qui ista defenditis,
id. N. D. 1, 39:corpus quid sit intellego,
id. ib. 1, 26:quare autem in his vis deorum insit, tum intellegam cum cognovero,
id. ib. 3, 24:quam sis audax hinc omnes intellegere potuerunt, quod,
id. Rosc. Am. 31:magna ex parvis,
id. Off. 1, 41:intellexi ex tuis litteris, te audisse,
id. Att. 6, 9:de gestu intellego, quid respondeas,
id. Vatin. 15:intellegere et sapere plus quam ceteros,
id. Off. 2, 14:cernere aliquid animo atque intellegere,
id. Top. 5:facile intellectu est,
Nep. Dion. 9:intellegi necesse est: esse deos,
Cic. N. D. 1, 17; id. Tusc. 3, 5:quocirca intellegi necesse est, in ipsis rebus invitamenta inesse,
id. Fin. 5, 11.—In answers, intellego corresponds to our I understand, go on, very well, Plaut. Ep. 2, 2, 63; Ter. Phorm. 2, 3, 93.— Abl. absol.: intellecto; with rel. clause:quidam bonorum caesi, postquam, intellecto in quos saeviretur, pessimi quoque arma rapuerant,
Tac. A. 1, 49;intellecto quantum bellum suscitaret,
Just. 38, 3, 6.—In partic., to have an accurate knowledge of or skill in a thing, to be a connoisseur:C.faciunt intellegendo ut nihil intellegant,
Ter. And. prol. 17:tametsi non multum in istis rebus intellego,
Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:hoc nugatorium sciebam esse, ista intellegere,
id. ib. 2, 4, 14, §33: quoniam non intellexerunt in operibus domini,
Lact. 4, 13, 18:illi qui linguam ejus intellegebant,
Petr. S. 73, 3; Sen. Apoc. 5, 2.—To distinguish:D.oraculorum praestigias profani a veritate intellegere non possunt,
Lact. 2, 16.—To see, perceive, observe by the understanding:E.vehementer nunc mihi est irata: sentio atque intellego,
Plaut. Truc. 2, 6, 64:ubi neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,
Caes. B. C. 2, 42:illi, ante inito, ut intellectum est, consilio,
id. B. G. 2, 33:intellego, quid loquar,
Cic. Lig. 5.—Of persons, to understand, comprehend, judge rightly (post-Aug.):F.quod Catonem aetas sua parum intellexisset,
Sen. de Const. Sap. 1:quando Socrates ab hominibus sui temporis parum intellegebatur,
Quint. 11, 1, 10; Vell. 2, 114, 5; Tac. A. 3, 3:quem legatum tribunus ita et intellexit et cepit, ut, etc.,
Plin. Ep. 8, 23, 5. —To understand a language: isti qui linguam avium intellegunt, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (Trag. v. 83 Rib.):G. 1.in iis linguis quas non intellegimus,
Cic. Tusc. 5, 40, 116:quantum ego Graece scripta intellegere possum,
id. de Or. 2, 13, 55:linguam ejus,
Sen. de M. Claud. 5, 2; Petr. 73.—With in or sub aliqua re, or per aliquid: illa est eutaxia, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic. Off. 1, 40, 142:2.sub hoc themate intellegere non hoc, sed, etc.,
Sen. Contr. 9, 28, 10:intellego sub hoc verbo multa,
id. ib. 1, 2, 15:per nemo homo,
Donat. ad Ter. Eun. 3, 5, 1:solem sub appellatione Jovis,
Macr. S. 1, 23, 5:per sagittas vim radiorum,
id. ib. 1, 17, 12. —With two acc.:3.non habeo quod intellegam bonum illud,
Cic. Tusc. 3, 18, 41. —With acc. and abl.: consuetudo omnibus his nominibus Argesten intellegi, Plin. 2, 47, 46, § 121.—II.Transf., to perceive, discern by the senses; to see, feel, notice. Alcumenam ante aedis stare saturam intellego, Plaut. Am. 2, 2, 35: Si. Statum vide hominis, Callipho.... Ca. Bene confidenterque astitisse intellego, id. Ps. 1, 5, 41:A.illa quidem primo nullos intellegit ignes,
Ov. M. 9, 456:frigus,
Col. Arbor. 13:vestigia hominum intellegi a feris,
Plin. 8, 16, 21, § 58; 28, 4, 14, § 55.— Hence, in-tellĕgens, entis, P. a., that has understanding or that understands a thing; intelligent, acquainted with.In gen.:B.semperne vulgi judicium cum intellegentium judicio congruit?
Cic. Brut. 49:intellegens dicendi existimator,
id. ib. 54:judicium,
id. Opt. Gen. Or. 4:vir,
id. Fin. 3, 5.—With gen.:cujusvis generis ejus intellegens,
id. ib. 2, 20.— Comp.:aliquid intellegentiore mente discutere,
Aug. Retract. 1, 19.—In partic.1.Intellegens alicujus, that understands a person, rightly estimates his character:2.intellegens principis nostri, cujus videbam hanc esse laudem,
Plin. Ep. 6, 27, 2 Döring ad loc.—Well skilled in matters of taste, a connoisseur:signa pulcherrima quae non modo istum hominem, ingeniosum atque intellegentem, verum etiam quemvis nostrum, quos iste idiotas appellat, delectare possent,
Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4:ut putetur in istis rebus intellegens esse,
id. ib. 2. 4, 15, § 33.— Adv.: intellĕgenter, intelligently:ut amice, ut intelligenter, ut attente audiamur,
Cic. Part. 8, 28:lectitare,
Plin. Ep. 5, 16, 3. -
9 intellego
intel-lego, lēxī (арх. lēgī Lcr, Sl), lēctum, ere1) ощущать, воспринимать, подмечать, замечать (i. ignes O)2)а) познавать, узнавать (ex vultu alicujus aliquid i. Nep; hoc ex litteris tuis intellegendum est C); подразумевать (quem intellegimus sapientem? Sen; haec nobis pax intellegitur C); понимать ( linguam alicujus Pt)intellexti ( = intellexisti) Ter — ты понял, т. е. да, правильноres difficilis intellectu G — трудная для понимания вещь3) мыслить (animum sine corpore i. non posse C)4) знать толк, разбираться (i. aliquem Sen, Q, T etc.; i. in aliquā re C)homo intellegens C — знаток -
10 nescius
nescius, a, um (ne u. scio), I) aktiv: A) unwissend, unkundig (Ggstz. intellegens), m. Genet., litterarum, des Schreibens unk., Colum.: impendentis mali, Tac.: futuri mali, Val. Flacc.: filius imminentium intellegens, filia adeo nescia, ut etc., Plin. ep.: nescia mens hominum fati sortisque futurae, Verg.: m. de u. Abl., nulla de facie nescia terra tua est, Ov. her. 15 (16), 140 (in einem unechten Verse). – m. folg. indir. Fragesatz, nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores, Ov.: arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, nescia, Ov.: m. folg. Acc. u. Infin., nescius ultorem post caput esse deum, Tibull. 1, 8, 72: non sum nescius (ich weiß wohl) m. folg. indir. Fragesatz, neque eram nescius, quantis oneribus premerere tantarum rerum, Cic.; od. mit folg. Acc. u. Infin., non sum nescius ista inter Graecos dici, Cic.: u. so haud nescius (recht wohl wissend) quosdam esse, qui etc., Liv.: absol., nesciae (sc. laboris) manus, ungeübte, Tac. ann. 16, 5: ne sis nescius, damit du es wissest, Cic.: haud nescia morti se inicit, wohl wissend, mit Vorbedacht, Verg.: o nescii, ihr Unwissenden, Arnob. – B) nicht könnend, der nicht gelernt hat, nicht versteht, nicht imstande ist, mit Infin. fallere, Verg.: cedere, unerbittlich, Hor.: vinci, Ov.: mit Gen. Gerund., tolerandi, orandi, Tac., simulandi, Quint. – dah. auch nicht den Sinn für etwas habend, unemp findlich, nesciaque humanis precibus mansuescere corda, Verg.: nescia furtivas reddere preces, Prop. – II) passiv = unbewußt, unbekannt (s. Brix Plaut. capt. 262. Nipperd. Tac. ann. 1, 59, 14), loca, Plaut.: tributa, Tac.: causa, Ov.: neque nescium habebat (und es war ihm nicht unbekannt, er wußte recht wohl) m. folg. Acc. u. Infin., Tac. ann. 16, 14.
-
11 nescius
nescius, a, um (ne u. scio), I) aktiv: A) unwissend, unkundig (Ggstz. intellegens), m. Genet., litterarum, des Schreibens unk., Colum.: impendentis mali, Tac.: futuri mali, Val. Flacc.: filius imminentium intellegens, filia adeo nescia, ut etc., Plin. ep.: nescia mens hominum fati sortisque futurae, Verg.: m. de u. Abl., nulla de facie nescia terra tua est, Ov. her. 15 (16), 140 (in einem unechten Verse). – m. folg. indir. Fragesatz, nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores, Ov.: arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, nescia, Ov.: m. folg. Acc. u. Infin., nescius ultorem post caput esse deum, Tibull. 1, 8, 72: non sum nescius (ich weiß wohl) m. folg. indir. Fragesatz, neque eram nescius, quantis oneribus premerere tantarum rerum, Cic.; od. mit folg. Acc. u. Infin., non sum nescius ista inter Graecos dici, Cic.: u. so haud nescius (recht wohl wissend) quosdam esse, qui etc., Liv.: absol., nesciae (sc. laboris) manus, ungeübte, Tac. ann. 16, 5: ne sis nescius, damit du es wissest, Cic.: haud nescia morti se inicit, wohl wissend, mit Vorbedacht, Verg.: o nescii, ihr Unwissenden, Arnob. – B) nicht könnend, der nicht gelernt hat, nicht versteht, nicht imstande ist, mit Infin. fallere, Verg.: cedere, unerbittlich, Hor.: vinci, Ov.: mit Gen. Gerund., tolerandi, orandi, Tac., simulandi, Quint. – dah. auch nicht den Sinn für etwas habend, unemp-————findlich, nesciaque humanis precibus mansuescere corda, Verg.: nescia furtivas reddere preces, Prop. – II) passiv = unbewußt, unbekannt (s. Brix Plaut. capt. 262. Nipperd. Tac. ann. 1, 59, 14), loca, Plaut.: tributa, Tac.: causa, Ov.: neque nescium habebat (und es war ihm nicht unbekannt, er wußte recht wohl) m. folg. Acc. u. Infin., Tac. ann. 16, 14. -
12 existimator
existĭmātor ( existŭm-), ōris, m. [id.], a judge of any thing, a critic (rare but class.):ut existimatores videamur loqui, non magistri,
Cic. Or. 31, 112:doctus et intellegens,
id. Brut. 93, 320; cf.: intellegens dicendi. id. ib. 54, 200:stultus alieni artificii,
id. de Or. 3, 22, 83:non levis,
Gell. 20, 1, 10:existimator metuendus (opp. admirandus orator),
Cic. Brut. 39, 146. -
13 existumator
existĭmātor ( existŭm-), ōris, m. [id.], a judge of any thing, a critic (rare but class.):ut existimatores videamur loqui, non magistri,
Cic. Or. 31, 112:doctus et intellegens,
id. Brut. 93, 320; cf.: intellegens dicendi. id. ib. 54, 200:stultus alieni artificii,
id. de Or. 3, 22, 83:non levis,
Gell. 20, 1, 10:existimator metuendus (opp. admirandus orator),
Cic. Brut. 39, 146. -
14 immineo
im-mineo, —, —, ēre1) выдаваться, возвышаться, тж. склоняться, нависать, свешиваться ( caelum imminens orbi V)tumulus imminens moenibus L — холм, возвышающийся у самых стенuberibus i. Pt — прильнуть к сосцам (матери)2) прилегать, непосредственно граничить (carcer imminet foro L; arx imminet mari L)3) следовать, преследоватьi. alicui (fugienti) QC — следовать за кем-л. по пятам (гнаться за кем-л.)4) близиться, наступать, предстоять ( non videre quae imminent C)mors imminens C etc. — неминуемая смерть6) домогаться, добиваться (i. in и ad aliquid C, L и alicui re QC)futuro i. Sen — думать о будущем7) ждать с нетерпением (i. exitio alicujus O) -
15 inintellegens
in-intellegēns, entis -
16 intersum
inter-sum, fuī, esse1) быть (посреди), находиться (между), проходить, пролегать (pons interest inter eos C)i. pede Cato — отстоять друг от друга на один футinter primum et sextum consulatum sex et quadraginta anni interfuerunt C — между первым и шестым консульствами прошло 46 лет2) быть, находиться, присутствовать, участвовать (i. omnibus negotiis PM; pugnae Nep; i. proelio Cs; convivio и in convivio C)i. populo Quirini H — жить среди римского народа3) разниться, различаться, отличаться (vera intersunt a falsis C; stulto — dat.— intellĕgens quid interest? Ter)impers. interĕst — есть разницаinterest inter «carere» et «egēre» Sen — есть разница между (понятиями) «не иметь» и «нуждаться»multum interest Sen etc. — есть большая разницаnihil interest C etc. — нет никакой разницыnulla res interest, nisi tempus Nep — вся разница лишь во времени4) impers. interest имеет значение, важно (alicujus или alicujus rei, aliquā или ad aliquid)plurimum interest ad disciplinam militiae L — в высшей степени важно с точки зрения воинской дисциплиныi. meā (tuā, suā) C etc. — важно для меня (для тебя, для него)interest omnium recte facere C — все заинтересованы в том, чтобы поступать честноmultum (magni) interest C etc. — весьма важноinterest ut (ne) illud fiat C, Cs etc. — важно, чтобы это (не) произошлоnon sentientis nihil est ullam in partem quod intersit C — кто ничего (уже) не чувствует, того ничто уже не интересует -
17 judicium
jūdicium, ī n. [ judex ]1) судебное следствие, судопроизводство, судj. inter sicarios C — дело об убийствеj. privatum C — гражданский процессdare (reddĕre) j. C — разрешить (согласиться на) судебное следствие ( о преторе)qui j. dat C — praetorj. nullum habēre Nep — не иметь судимостиexercēre (committĕre) j. C — производить суд2) суд, судебное установление (in j. venire T; aliquem in j. deducĕre или adducĕre C)3) судебное дело, процесс, тяжба (habere j. C)vincĕre j. C — выиграть процесс4) судебное решение, приговорj. facĕre de aliquā re C — дать судебное заключение о чём-л.5) суждение, мнение, взглядj. habere rei alicujus C — судить (высказывать своё мнение) о чём-л.j. suprēmum Su, VM — последняя воля (завещание)j. anĭmi mutare Sl — переменить взгляд6) вкус (j. subtile H, intellĕgens C)8) рассудок, соображение, обдуманность, способность соображать, рассудительность, размышление (judicio aliquid facere C); проницательность (magni judicii esse C; non inertiā, sed judicio fugisse Nep)9) судебная власть, судейская должность (j. dare alicui C) -
18 sensibilis
sēnsibilis, e [ sentio ]1) ощутительный, воспринимаемый, заметный (vox s. auditu(i) Vtr); чувственно воспринимаемый (pars intellegibilis, alia vero s. Ap)2) одарённый чувствами, чувствующий (s. et intellegens Lact) -
19 immineo
im-mineo, ēre (zu Ϝ*men-, emporragen; vgl. ē-mineo, prō-mineo), über etw. herragen, sich über etw. herneigen, I) eig., v. Bäumen, populus antro imminet, Verg.: pinus villae imminens, Hor.: quercus ingens arbor praetorio imminebat, Liv.: nemus desuper imminet, ragt darüber her, Verg. – v. Örtl., die über etw. herragen, einen Ort beherrschen, dicht-, hart an etw-, anstoßen, -angrenzen, ganz in der Nähe liegen, caelum imminet orbi, Verg.: imminet aequoribus scopulus, Ov.: collis urbi imminet, Verg.: tumulus moenibus imminens, Liv.: carcer imminens foro (hart am Forum) aedificatur, Liv.: imminet mari is lacus, Liv.: nisi quod (urbes) imminerent Italiae, Liv.: insulae Italiae imminentes, Liv. (vgl. Fabri Liv. 21, 7, 7. Fabri u. Wölffl. Liv. 21, 49, 1). – manus capiti alcis imminens, erhoben gegen, Curt. 8, 1 (3), 20. – absol., turris ingens imminebat, Liv.: imminet a tergo mons, Mela: ut castellum in urbe velut arcem imminentem haberet, Liv. – v. Monde, lunā imminente, bei Mondschein, Hor. – II) übtr.: A) über jmd. od. etw. hereinzubrechen drohen, jmd. od. etwas bedrohen, a) v. Übeln usw., die drohen, über jmds. Haupte schweben = nahe bevorstehen, bald eintreten, mors, quae propter incertos casus cotidie imminet, propter brevitatem vitae numquam potest longe abesse, Cic.: imminentis et ipsis facies mali ante oculos erat, Curt.: imbrium divina avis imminentum (für imminentium), Hor. carm. 3, 27, 10: quae imminent non vident, Cic.: imminentes domini, die künftigen, Tac.: u. so imminentis (principis) iuventa, Tac. – m. Infin., castris capi imminebat, Flor. 4, 7, 9. – Partiz. subst., imminentium nescius, nichts wissend von dem, was ihm bevorstand, Tac.: imminentium intellegens, sein bevorstehendes Schicksal ahnend, Tac. – b) v. Pers.u. lebl. Subjj., die etw. od. jmd. bedrohen, gegen etw. od. jmd. loszubrechen drohen, etw. od. jmd. hart bedrängen, ihm dicht auf den Fersen (dem Nacken) sitzen, castra Romana Carthaginis portis immineant, Liv.: muris iterum imminet hostis, Verg.: (navis) quae quinqueremi imminebat, Curt. – (rex) imminens fugientium tergis, Curt.: (Alexander) Dareo imminens, Curt.: haud ignaro imminet fortuna, Liv. – absol., videt hostes imminere, Caes.: imminebant enim Seleucus, Lysimachus, Ptolemaeus, Nep. – imbres imminentes, Hor.: gestus imminens, drohende Gebärde, Cic.: haud ignari, quanta invidiae immineret tempestas, Liv. – B) mit dem Nebenbegr. des Strebens, der Begierde nach etw., a) etw. an sich zu reißen drohen, etw. bedrohen, sich einer Sache zu bemächtigen suchen, imminent duo reges toti Asiae, Cic.: sic imperio, quod dedignor, immineo! Curt.: si alieno imminet, Sen.: quae (plebs) fortunis vestris imminebat, Cic.: huius mendicitas aviditate coniunctā in fortunas nostras imminebat, Cic. – b) übh. nach irgend etw. trachten, -eifrig streben, auf etw. lauern, in victoriam, in occasionem, Liv.: ad caedem, Cic.: occasioni, Curt.: deditioni, zur Üb. geneigt sein, Curt. – Partiz. subst., ideo caduca memoria est futuro imminentium, darum fällt alles aus dem G., weil man nur auf das achthat, was kommen werde, Sen. de ben. 3, 3, 4.
-
20 inintellegens
in-intellegēns, entis, unverständig, was keine Vernunft hat, Cic. Tim. 10 zw.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
intelligent — intelligent, ente [ ɛ̃teliʒɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1488; lat. intellegens → intelligence 1 ♦ Qui a la faculté de connaître et de comprendre. Les êtres intelligents. ⇒ pensant. 2 ♦ Qui est, à un degré variable, doué d intelligence. ⇒ capable, éveillé,… … Encyclopédie Universelle
ИНТЕЛЛИГЕНЦИЯ — (лат. intelligentia, intellegentia понимание, познавательная сила, знание; от intelligens, intellegens умный, знающий, мыслящий, понимающий) в современном общепринятом (обыденном) представлении общественный слой образованных людей … Энциклопедия культурологии
ИНТЕЛЛИГЕНЦИЯ — (лат. intelligentia, intellegentia понимание, познавательная сила, знание, от intelli geiis, intellegens умный, понимающий, знающий, мыслящий), обществ. слой людей, профессионально занимающихся умств. (преим. сложным) трудом и обычно… … Философская энциклопедия
Интеллигенция — В данной статье или разделе имеется список источников или внешних ссылок, но источники отдельных утверждений остаются неясными из за отсутствия сносок … Википедия
intelligent — sinnvoll; nützlich; weise; weltklug; klug; durchdacht; vernünftig; sinnig (umgangssprachlich); gescheit; verständig; schlau; … Universal-Lexikon
Intelligent — In*tel li*gent, a. [L. intelligens, intellegens, entis, p. pr. of intelligere, intellegere, to perceive; inter between + legere to gather, collect, choose: cf. F. intelligent. See {Legend}.] [1913 Webster] 1. Endowed with the faculty of… … The Collaborative International Dictionary of English
Интеллигенция — (лат. intelligentia, intellegentia понимание, познавательная сила, знание, от intelligens, intellegens умный, понимающий, знающий, мыслящий) общественный слой людей, профессионально занимающихся умственным, преимущественно сложным,… … Большая советская энциклопедия
ИНТЕЛЛИГЕНЦИЯ — (от лат. intellegens умный, понимающий; знающий) обществ. прослойка, в к рую входят лица, профессионально занимающиеся умств. трудом. И. играет большую роль в развитии общества, с ее деятельностью в первую очередь связано развитие науки, техники … Советская историческая энциклопедия
Lucius Thorius Balbus — Moneda acuñada en honor de Lucius Thorius Balbus Lucius Thorius Balbus también referido como Thoranius fue un militar y acuñador de monedas romano del siglo I a. C. originario la ciudad de Lavinio (Roma antigua). Fue legado en España… … Wikipedia Español
Cogito — (лат. «мыслю», «думаю»; praesens indicativi activi от лат. инфинитива cogitare «мыслить», «думать») понятие, введённое в философию Р. Декартом, обозначающее всякий рефлексивный акт сознания субъекта, то есть акт сознания … … Википедия
Интеллигент — Интеллигенция (лат. intelligentia, intellegentia понимание, познавательная сила, знание, от intelligens, intellegens умный, понимающий, знающий, мыслящий) социальная группа лиц, профессионально занимающихся умственным преимущественно сложным и… … Википедия