-
1 insinuatio
I.Lit.:II.Ponti,
Avien. Perieg. 397.—Trop.A.An insinuating or ingratiating one ' s self into the favor of others:B.exordium in duas partes dividitur, in principium et insinuationem.... Insinuatio est oratio, quadam dissimulatione et circuitione obscure subiens auditoris animum,
Cic. Inv. 1, 15, 20.—A notification, publication, Cod. Just. 8, 54, 32. -
2 insinuatio
īnsinuātio, ōnis f. [ insinuo ]1) узкий и извилистый проход, перен. вкрадчивость, заискивание, ритор. инсинуация, часть речи, рассчитанная на то, чтобы расположить к себе слушателей rhH., C, Qi. testamenti CJ — вскрытие завещания (с объявлением его содержания) -
3 insinuatio
īnsinuātio, ōnis, f. (insinuo), I) der Eingang durch einen engen od. gekrümmten Weg, ponti, Avien. descr. orb. 397. – II) übtr.: A) der eindringliche Eingang der Rede, um die Herzen der Zuhörer zu gewinnen, die Einschmeichelung, Cornif. rhet., Cic. u. Quint.: Plur. malae insinuationes, Firm. math. 6, 3, 7. – B) die schriftliche Mitteilung, Bekanntmachung, Cod. Iust. 8, 54, 32 u. 36.
-
4 insinuatio
īnsinuātio, ōnis, f. (insinuo), I) der Eingang durch einen engen od. gekrümmten Weg, ponti, Avien. descr. orb. 397. – II) übtr.: A) der eindringliche Eingang der Rede, um die Herzen der Zuhörer zu gewinnen, die Einschmeichelung, Cornif. rhet., Cic. u. Quint.: Plur. malae insinuationes, Firm. math. 6, 3, 7. – B) die schriftliche Mitteilung, Bekanntmachung, Cod. Iust. 8, 54, 32 u. 36.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insinuatio
-
5 īnsinuātiō
īnsinuātiō ōnis, f [insinuo].—In rhet., a conciliation of favor, insinuating style.* * *ingratiating; beginning speech currying favor with judge -
6 Insinuation
Insinuatión f =, -en книжн.клевета́, инсинуа́ция -
7 insinuare
1) объявлять в суде, представлять, вручать, decreta ins. Praefecto (1. 6 C. 10, 63); (1. 20 pr. § 1 C. 5, 3. 1. 30 - 32. 36 § 3 C. 8, 54). Insinuatio (gestorum), заявление в суде (1. 32 cit. 1. 3 C. 7, 37. § 2 J. 2, 7). 2) вооб. объявлять, возвещать;insinuatio, oбъявление, возвещение, voluntatem insin. heredibus (1. 11 § 2 D. 32);
litem insin. = denunciare (1. 2 C. 5, 40. 1. 1 pr. C. 1, 1. 1. 6 C. 1, 4. 1. 2 C. 1, 5);
insinuatio testamenti, вскрытие завещания (1. 22 § 9 C. 6, 30. cf. 1. 23 C. 6, 23).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > insinuare
-
8 ἔφ-οδος [3]
ἔφ-οδος, ἡ, 1) der Zugang, der Weg, der zu Etwas führt; τὰς ἐφόδους καταλαμβάνειν Thuc. 6, 99; ἀπὸ ταύτης (τῆς κορυφῆς) ἔφοδος ἐπὶ τὸν λόφον Xen. An. 3, 4, 41; αὐτόϑεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἦν 4, 2, 6; ἀποκλείειν τὰς ἐφόδους τῶν ἐπιτηδείων, die Zufuhr abschneiden, Hell. 2, 4, 3; ἔφοδον δοῦναι ἐπὶ τοὺς πολλούς, die Erlaubniß geben zum Volke zu sprechen, Pol. 4, 34, 5. – Die Abführungsgänge im Körper, Hippocr. – Uebertr., Weg, Mittel zu Etwas, πρός τι, Diosc.; τῆς ἐξηγήσεως, Methode, Pol. 3, 1, 11; γνώμης μᾶλλον ἐφόδῳ ἢ ἰσχύος Thuc. 3, 11; im philosophischen Sinne, die Beweisführung, Plut. u. a. Sp.; bes., wie bei den Rhetoren, der Kunstgriff, im Eingange der Rede die Zuhörer zu gewinnen, auf künstliche u. versteckte Weise, insinuatio, D. Hal. de Isaeo 3 u. a. Rhett. – 2) das Hinzu-, Herangehen; im freundlichen Sinne, Besuch, Verkehr, ἀσφαλεῖς παρ' ἀλλήλους ἐφόδους Thuc. 1, 6, wie 5, 35; gew. im feindlichen Sinne, das Anrücken des Heeres, der Angriff, Anfall; von den Furien, Aesch. Eum. 353; στρατιᾶς ἡ κατὰ ϑάλατταν ἔφοδος Thuc. 1, 93; ἔφοδον ποιεῖσϑαι, angreifen, 2, 95; ἥ τε φυγὴ καὶ ἡ ἔφοδος 4, 126; Xen. u. A.; auch übertr., εὐϑὺς τὴν πρώτην ἔφοδον οὐ δέξασϑαι τοῦ σοῦ λόγου, den ersten Angriff aushalten, Plat. Phaed. 95 b; vgl. Thuc. 4, 126; ὑπομένειν Hdn. 8, 1, 10; – ἐξ ἐφόδου, beim ersten Angriff, Pol. u. a. Sp.; geradezu mit ῥᾳδίως τρέψασϑαι τοὺς πολεμίους verbunden, Pol. 1, 36, 11, wofür D. Hal. 3, 4 αὐτῇ τῇ ἐφόδῳ sagt. – Bei den Medic. von Paroxismen, von entscheidenden Tagen, auch φύσεως, der Andrang der Natur, Reaction gegen eine Krankheit, Hippocr. – Allgemein, Εἰνοδία, ἃ τῶν νυκτιπόλων ἐφόδων ἀνάσσεις, die Pfade der Nacht, Eur. Ion 1049.
-
9 incongruus
неудобный, не имеющий права на что, incongr. Insinuatio;ab incongrius usurpari (1. 23 C. 6, 23), ridex incongr. = non competens (1. 1 C. 3, 13).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > incongruus
-
10 intimare
a) докладывать, представлять, int. suas petitiones (1. 6 C. 10, 63);arrogatio apud Praetorem intimata (1. 2 C. 8, 48. 1. 30 C. 8, 54. 1. 19 C. 1, 2. 1. 1 pr. C. 10, 22);
b) объявлять;
intimatio, объявление (1. 3 C. 1, 9. 1. 1 C. 9, 4. 1. 22 C. 9, 47);
int. elogia: intimatio = insinuatio testaraenti (1. 23 C. 6, 23).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > intimare
-
11 insinuation
f. (lat. insinuatio) 1. ост. вмъкване, вкарване; 2. инсинуация, намек, внушение, подмятане; 3. ост., юр. вписване на акт в регистър. -
12 Вкрадчивость
- blanditia; insinuatio; -
13 subrepo
sur-rēpo ( subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).I.Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126:II.clathris facile,
Col. 9, 1, 9:urbis moenia,
Hor. S. 2, 6, 100:surrepens lacerta,
Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.— Poet., of inanim. subjects:mediis surrepit vinea muris,
advances slowly, Luc. 2, 506:surrepit crinibus umor,
Claud. Rapt. Pros. 3, 251:ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis,
to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.—Trop.:alicui,
Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5:blanda quies furtim surrepit ocellis,
Ov. F. 3, 19:surrepsit fratribus horror,
Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. [p. 1818] 1, 1, 71:insinuatio surrepat animis,
Quint. 4, 1, 42:dissimulata actio,
id. 4, 1, 60:oblivio cibi huic,
Plin. 8, 22, 34, § 84:paulatimque et Romae subrepsit appellatio,
id. 21, 2, 3, § 5:vitia,
Sen. Ep. 90, 5:terror pectora,
Sil. 15, 136:nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas,
Luc. 2, 391.— Impers. pass.:ita surrepetur animo judicis,
Quint. 4, 5, 20. — Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.:scandentes in subreptum felium modo,
stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40. -
14 subreptum
sur-rēpo ( subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).I.Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126:II.clathris facile,
Col. 9, 1, 9:urbis moenia,
Hor. S. 2, 6, 100:surrepens lacerta,
Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.— Poet., of inanim. subjects:mediis surrepit vinea muris,
advances slowly, Luc. 2, 506:surrepit crinibus umor,
Claud. Rapt. Pros. 3, 251:ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis,
to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.—Trop.:alicui,
Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5:blanda quies furtim surrepit ocellis,
Ov. F. 3, 19:surrepsit fratribus horror,
Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. [p. 1818] 1, 1, 71:insinuatio surrepat animis,
Quint. 4, 1, 42:dissimulata actio,
id. 4, 1, 60:oblivio cibi huic,
Plin. 8, 22, 34, § 84:paulatimque et Romae subrepsit appellatio,
id. 21, 2, 3, § 5:vitia,
Sen. Ep. 90, 5:terror pectora,
Sil. 15, 136:nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas,
Luc. 2, 391.— Impers. pass.:ita surrepetur animo judicis,
Quint. 4, 5, 20. — Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.:scandentes in subreptum felium modo,
stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40. -
15 surrepo
sur-rēpo ( subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).I.Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126:II.clathris facile,
Col. 9, 1, 9:urbis moenia,
Hor. S. 2, 6, 100:surrepens lacerta,
Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.— Poet., of inanim. subjects:mediis surrepit vinea muris,
advances slowly, Luc. 2, 506:surrepit crinibus umor,
Claud. Rapt. Pros. 3, 251:ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis,
to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.—Trop.:alicui,
Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5:blanda quies furtim surrepit ocellis,
Ov. F. 3, 19:surrepsit fratribus horror,
Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. [p. 1818] 1, 1, 71:insinuatio surrepat animis,
Quint. 4, 1, 42:dissimulata actio,
id. 4, 1, 60:oblivio cibi huic,
Plin. 8, 22, 34, § 84:paulatimque et Romae subrepsit appellatio,
id. 21, 2, 3, § 5:vitia,
Sen. Ep. 90, 5:terror pectora,
Sil. 15, 136:nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas,
Luc. 2, 391.— Impers. pass.:ita surrepetur animo judicis,
Quint. 4, 5, 20. — Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.:scandentes in subreptum felium modo,
stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40. -
16 FAVORING
[A]APSOLUTORIUS (-A -UM)[N]INSINUATIO (-ONIS) (F)SUBSCRIPTOR (-ORIS) (M) -
17 FAVOURING
[A]APSOLUTORIUS (-A -UM)[N]INSINUATIO (-ONIS) (F)SUBSCRIPTOR (-ORIS) (M) -
18 INSINUATION
[N]INSINUATIO (-ONIS) (F)SUSPICIO (-ONIS) (F)SUSPITIO (-ONIS) (F) -
19 παρεγγύη
παρεγγῠ-η, ἡ,2 = allegatio, insinuatio, Gloss.II [dialect] Dor. [full] παρεγγύα, deposit paid by a contractor, IG42(1).109 ii 152 (Epid., iii B. C.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παρεγγύη
-
20 ἔφοδος
ἔφοδ-ος (A), ον,------------------------------------ἔφοδ-ος (B), ὁ,2 inspector, PTeb.30.27 (ii B. C.).------------------------------------ἔφοδ-ος (C), ἡ,A approach, Th.4.129, 6.99 (pl.);αὐτόθεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους X. An.4.2.6
; εἰς τὸν λόφον ib.3.4.41; entrance to a holy place, Jahresh. 18 Beibl.23 (Cilicia, ii A. D.); ἔφοδον θύειν sacrifice on arrival, GDI 2501.34 (Delph.).b ἔφοδοι θαλάττης advance of the tides, Thphr. Metaph.29.c in argument, method of reasoning,ἡ ἀπὸ τῶν καθ' ἕκαστον ἐπὶ τὰ καθόλου ἔ. Arist.Top. 105a14
; τὰ ἀκόλουθα, τὰ ἑξῆς τῆς ἐ., Ph.1.572, 598; ἐξ ἐναργέος ἐφόδου, i. e. from the clear teaching of experience, Hp.Praec.1.d Archit., course of masonry, IG22.244.98 (iv B. C.), 5(2).33 (Tegea, iii B. C.).2 means of approach, Plb.1.13.9; right of access,δίδοσθαί τινι τὴν ἔ. ἐπὶ τοὺς πολλούς Id.4.34.5
; (Priene, iv B. C.), cf. IG11(4).547 (Delos, iii B. C.); access for traffic and intercourse, communication,ἔφοδοι παρ' ἀλλήλους Th.1.6
;πρὸς ἀλλ. Id.5.35
; right of importation,τῶν ἐπιτηδείων X.HG2.4.3
.b pl., natural passages, e.g. nostrils, Hp.Epid.6.2.16.3 attempt, plan, method, ib.6.5.1, Arist.EE 1230a35, Thphr.Sens.60;ἔ. τῆς ἐξηγήσεως Plb.3.1.11
; method of procedure, Vett. Val.24.12; .II attack, onslaught, A.Eu. 375 (lyr., pl.), Th.1.93, etc.;τοῦ στρατεύματος X.An.2.2.18
;ἔφοδον ποιεῖσθαι Th.2.95
;δέξασθαι Id.4.126
, Pl.Phd. 95b;γνώμης μᾶλλον ἐφόδῳ ἢ ἰσχύος Th.3.11
; ἐξ ἐφόδου τρέψασθαι at the first assault, Plb.1.36.11, cf. OGI 654.4 (Egypt, i B. C.), etc.;τῇ πρώτῃ ἐφόδῳ ἁλῶναι D.H.4.51
;αὐτῆ ἐ. τρεψόμενοι τοὺς πολεμίους Id.3.4
; of ships, εἰς τὴν ὁδὸν καὶ εἰς τὴν ἔφοδον dub.l. in Plb.3.25.4 codd. (leg. ἄφ-) ; νυκτιπόλοι ἔφοδοι of the haunting powers of darkness, as subject to Persephone, E. Ion 1049 (lyr.).3 Rhet., artful exordium, D.H.Is.3 (pl.), Lys.15; = insinuatio, [Cic.] ad Herenn.1.4.6, cf. Aphth.Prog. 13, etc.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Insinuatio — Als Exordium (lat. exordium „Einleitung, Anfang“) bezeichnet man in der Rhetorik die Einleitung und damit einen der vier klassischen Teile einer Rede neben narratio (Erzählung), argumentatio (Beweisführung) und peroratio (Redeschluss).… … Deutsch Wikipedia
insinuatio — (s.f.) Consiste nel lasciare intendere qualcosa a metà o senza dimostrare di voler fare intendere alcunché; è un metodo per assicurarsi, all interno dell exordium, una buona predisposizione dell uditorio … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
insinuatio — /insinyuweysh(iy)ow/ In old English law, information or suggestion. Ex insinuatione, on the information … Black's law dictionary
insinuatio — /insinyuweysh(iy)ow/ In old English law, information or suggestion. Ex insinuatione, on the information … Black's law dictionary
insinuatio — Suggestion; information … Ballentine's law dictionary
insinuation — [ ɛ̃sinɥasjɔ̃ ] n. f. • 1319; lat. insinuatio 1 ♦ Anc. Dr. Inscription d un acte sur un registre; insertion. Insinuation d un testament, d un contrat. 2 ♦ (XVIIe) Vx Action de s insinuer (1o), de pénétrer. « L insinuation de l aliment dans les… … Encyclopédie Universelle
Exordium (Rhetorik) — Als Exordium (lat. exordium ‚Einleitung‘, ‚Anfang‘) bezeichnet man in der Rhetorik die Einleitung und damit einen der vier klassischen Teile einer Rede neben narratio (Erzählung), argumentatio (Beweisführung) und peroratio, auch conclusio… … Deutsch Wikipedia
ИНСИНУАЦИЯ — (этим. см. инсинуировать). 1) внушение известных мыслей, тайное подстрекательство, нашептывание. 2) очернение кого либо исподтишка. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ИНСИНУАЦИЯ [лат. insinuatio… … Словарь иностранных слов русского языка
Insinuation — In|si|nu|a|ti|on 〈f. 20; veraltet〉 1. Einschmeichelung, Einflüsterung, Zuträgerei 2. Eingabe 3. gerichtl. Zustellung (eines Schriftstücks) [<lat. insinuatio] * * * In|si|nu|a|ti|on, die; , en [lat. insinuatio = Eingang; Einschmeichelung]… … Universal-Lexikon
инсинуация — и; ж. [от лат. insinuare пролезать, прокрадываться] Книжн. Клеветнический, порочащий кого л. вымысел; клевета. Стать жертвой злостной инсинуации. Протестовать против чьих л. инсинуаций. ◁ Инсинуационный, ая, ое. И ое выступление. * * * инсинуация … Энциклопедический словарь
ИНСИНУАЦИЯ — (от латинского insinuatio, буквально вкрадчивость), клеветническое измышление, злостный вымысел … Современная энциклопедия