-
1 inquisitor
inquīsītor, ōris, m. [id.], a searcher.I.Lit., one who searches for a suspected person, an inquisitor, tracker, detective, spy:II.scrutatur vestigia (canis) atque persequitur, comitantem ad feram inquisitorem loro trahens,
the hunter, Plin. 8, 40, 61, § 147:se ab inquisitoribus pecunia redimere,
Suet. Caes. 1:inquisitores algae,
they who search the very sea-weed, Juv. 4, 49.—Transf., an examiner, investigator.A.In gen.:B.rerum inquisitorem decet esse sapientem, Cic. Fragm. Ac. ap. Aug. cont. Ac. 2, 11: rerum naturae,
Sen. Q. N. 6, 13, 2.—In partic., one who searches for proofs to support an accusation, Cic. Verr. 1, 2, 6:Norbanus legatus et inquisitor reum postulavit,
Plin. Ep. 3, 9, 29; Sen. Ben. 5, 25, 2; Tac. A. 15, 66. -
2 inquīsītor
inquīsītor ōris, m [inquiro], a searcher, an inspector, examiner: algae, Iu.—In law, an investigator, collector of evidence: Achaicus.* * *investigator, researcger; who inquires/collects evidence; inspector (goods) -
3 inquisitor
[med] juror, member of an inquest, trustee. -
4 Tityra inquisitor
ENG black-crowned tityra -
5 quaesītor
quaesītor ōris, m [QVAES-], an investigator, examining magistrate, examiner, inquisitor, prosecuting officer: illa tormenta regit quaesitor: Minos, V.: quaesitori gratulationem decrevit: consules et quaesitor erant ex illius voluntate, i. e. the praetor (who conducted the trial). -
6 cognoscens
I(gen.), cognoscentis ADJacquainted with; aware ofIIjudge; inquisitor; one taking part/conducting a judicial investigation -
7 quaesitor
I.In gen., as for gold, connected with scrutator, Pacat. Pan. Th. 28.—II.In partic., an investigator.A.In judicial (esp. in criminal) matters, an examiner, inquisitor:B.quid mihi opus est sapiente judice? quid aequo quaesitore?
Cic. Font. 6, 11; id. Sull. 28, 78; id. Verr. 1, 10, 29:quaesitorem edere,
id. Planc. 17, 43:quaesitor Minos,
Verg. A. 6, 432:tres,
Sall. J. 40, 4.—Of Cicero, as the investigator of the Catilinarian conspiracy,
Cic. Cat. 4, 5, 10:judex desiit esse, quaesitor est,
Sen. Brev. Vit. 17, 3.—Esp. of the prætor who presided in criminal trials,
Cic. Verr. 1, 10. —In a scientific point of view, an inquirer, examiner, considerer, as a transl. of the Gr. skeptikos, a sceptic (post-class.), Gell. 11, 5, 2: quaesitor ille solus animaeque corporisque, Prud. Hymn. ante Somn. 89. -
8 quaestio
quaestĭo, ōnis, f. [quaero], a seeking.I.In gen. (Plautin.):II.cave, fuas mi in quaestione,
lest you suffer yourself to be to seek, lest I have to look after you, Plaut. Pers. 1, 1, 52:tibi ne in quaestione essemus,
id. Capt. 2, 2, 3; id. Ps. 2, 2, 68.—In partic., an inquiry, investigation, a questioning, question, subject of inquiry:2.quaestio est appetitio cognitionis, quaestionisque finis inventio,
Cic. Ac. 2, 8, 26; 2, 36, 115:quae veri simillima (sententia sit), magna quaestio est,
id. Tusc. 1, 11, 23; id. Fin. 2, 11, 34:rem in disceptationem quaestionemque vocare,
to investigate, id. de Or. 3, 32, 129:res in quaestione versatur,
is under investigation, id. Clu. 58, 159:de moribus ultima fiet quaestio,
Juv. 3, 141:res in quaestionem venit,
comes under investigation, Quint. 5, 14, 16:modo aliquam quaestionem poëticam ei proponeret,
Nep. Att. 20, 2; cf. Cic. Att. 7, 19 fin.; Sen. Ben. 5, 8, 6; id. Ep. 48, 1; Suet. Tib. 56:quaestionem instituere,
to institute an investigation, Quint. 7, 1, 6:quaestionem solvere,
Sen. Ep. 48, 11; Quint. 5, 10, 26.—A public judicial investigation, examination by torture, a criminal inquiry, inquisition; the crime is usu. constr. with de:B.cum praetor quaestionem inter sicarios exercuisset,
instituted a trial for assassination, Cic. Fin. 2, 16, 54:verberibus ac tormentis quaestionem habuit pecuniae publicae,
id. Phil. 11, 2, 5:quaestionem mortis paternae de servis paternis habere,
id. Rosc. Am. 28, 78:quaestionem fugitare,
id. ib. 28, 78:servos in quaestionem polliceri,
id. ib. 28, 77:quaestionem ferre in aliquem,
to appoint, institute, make a motion for, id. de Or. 1, 53, 227:habere ex aliquo,
Liv. 33, 28:facere alicui,
against any one, Dig. 34, 3, 20:quaestionem de furto constituere,
Cic. Clu. 64, 181:quaestionem instituere de morte alicujus,
id. ib. 64, 181:quaestionem de morte viri habere,
id. ib. 65, 182;63, 176: quaestionem habere de servis in caput filii,
id. ib. 63, 176:ad quaestionem abripi,
to examination by torture, id. ib. 33, 89:alicui servum in quaestionem ferre,
id. ib. 64, 181:postulare servum in quaestionem,
id. ib. 64, 181:quaestiones severius exercere,
Liv. 9, 34:quaestioni praeesse,
to conduct a trial as judge, Cic. Rosc. Am. 4, 11: quaestiones perpetuae, the inquisitions concerning certain crimes (repetundarum, majestatis, de falso, de sicariis, de injuriis, etc.), conducted annually, after 605 A. U. C., by a standing commission, and presided over by the prætor, Cic. Brut. 27, 106:judex quaestionis,
the director of the criminal court under the presidency of the prætor, id. Clu. 54, 148; 33, 89; id. Brut. 76, 264:quaestiones extraordinariae,
trials out of the common course, held under a special commission, Liv. 39, 14; so,quaestio nova,
Cic. Mil. 5, 13:A QVAESTIONIBVS,
an attendant in examinations, a torturer, inquisitor, Inscr. Grut. 545, 6; 560, 1. —Transf.1.The court, the judges:2.dimittere eo tempore quaestionem,
Cic. Verr. 2, 2, 30, § 74:totam quaestionem a severitate ad clementiam transtulit,
Val. Max. 8, 1, 6.—The subject of investigation, the matter, case, question:b.perdifficilis et perobscura quaestio est de naturā deorum,
Cic. N. D. 1, 1, 1:dividere totam de dis immortalibus quaestionem in partis quattuor,
id. ib. 2, 1, 3:quaestio proposita,
Quint. 9, 2, 39.—In partic., in rhet.(α).The rhetorical subject of debate: quaestionum duo sunt genera: alterum infinitum, alterum definitum. Definitum est, quod hupothesin Graeci, nos causam: infinitum, quod thesin illi appellant, nos propositum possumus nominare, Cic. Top. 21, 79. —(β).The main point in a disputed matter, the issue in a cause: quaestio est quae ex conflictione causarum gignitur controversia, hoc modo: Non jure fecisti: jure feci. Causarum autem haec est conflictio, in quā constitutio constat;(γ).ex eā igitur nascitur controversia, quam quaestionem dicimus, hoc modo: jurene fecerit,
Cic. Inv. 1, 13, 18; cf. id. ib. 1, 6, 8.—A question, a disputed point, quaestio est, it is doubtful, may be disputed:sapientia efficit sapientis sola per se: beatos efficiat necne sola per se quaestio est,
Cic. Top. 15, 60; id. Tusc. 4, 13, 29; id. Inv. 2, 20, 60:quaestio est, an, etc.,
Quint. 7, 3, 22; cf.:nulla quaestio est,
Aug. Retract. 1, 19, 6; cf.also: in quaestione est,
Plin. 11, 17, 18, § 57; 10, 22, 27, § 52:quaestionis est immensae,
id. 7, 28, 29, § 101; 28, 2, 3, § 10.
См. также в других словарях:
Inquisitor — est un jeu de figurines créé par Gavin Thorpe et publié par Games Workshop (GW) en 2001. Inquisitor se déroule dans l univers futuriste de Warhammer 40,000, autre jeu produit par GW. GW ne produit plus régulièrement de figurines pour Inquisitor… … Wikipédia en Français
inquisitor — c.1400, from O.Fr. inquisiteur (c.1400) or directly from L. inquisitor searcher, examiner, in law, an investigator, collector of evidence, agent noun from L. inquirere (see INQUIRE (Cf. inquire)). As the title of an officer of the Inquisition,… … Etymology dictionary
inquisitor — [in kwiz′ə tər] n. [OFr inquisiteur < L inquisitor < inquisitus, pp.: see INQUIRE] 1. an official whose work is examining, or making an inquisition 2. any harsh or prying questioner 3. [I ] an official of the Inquisition … English World dictionary
Inquisitor — In*quis i*tor, n. [L.: cf. F. inquisiteur. See {Inquire}.] 1. An inquisitive person; one fond of asking questions. [R.] Inquisitors are tatlers. Feltham. [1913 Webster] 2. (Law) One whose official duty it is to examine and inquire, as coroners,… … The Collaborative International Dictionary of English
Inquisītor — Inquisītor, 1) so v.w. Inquirent; 2) Richter bei der kirchlichen Inquisition, s.d. 2). Daher Inquisitorisch, untersuchend; Inquisitorisches Verfahren, die Wirksamkeit des Gerichts nach den Grundsätzen des Inquisitionsprocesses od.… … Pierer's Universal-Lexikon
Inquisītor — (lat.), soviel wie Inquirent; Richter bei der Inquisition (s. d.); Inquisitoriat, das peinliche Verhör im ehemaligen Inquisitionsprozeß (s. Strafprozeß); inquisitorisch, nach Art eines Inquisitors, peinlich ausfragend … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Inquisitor — Inquisītor (lat.), Untersuchungs , insbes. Glaubens oder Ketzerrichter (s. Inquisition); inquisitōrisch, peinlich ausfragend, nach Art eines I … Kleines Konversations-Lexikon
inquisitor — index detective, dictator Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inquisitor — ► NOUN ▪ a person making an inquiry or conducting an inquisition, especially when regarded as harsh or very searching. DERIVATIVES inquisitorial adjective … English terms dictionary
Inquisitor — Der Papst und der Inquisitor. Historisierendes Gemälde von Jean Paul Laurens, 1882 Ein Inquisitor (lat. Aufspürer, Verfolger) war Leiter und Vorsitzender eines kirchlichen Verfahrens im Rahmen der Inquisition zum vorrangigen Ziel der Verfolgung… … Deutsch Wikipedia
Inquisitor — An inquisitor was an official in an Inquisition, an organisation or program intended to eliminate heresy and other things frowned on by the Roman Catholic Church. Literally, an inquisitor is one who searches out or inquires (Latin inquirere … Wikipedia