Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

inpl-

  • 41 imploratio

    implōrātĭo ( inpl-), ōnis, f. [id.], a beseeching for help, imploring (rare but good prose):

    omnium deorum et hominum et civium et sociorum imploratio,

    Cic. de Or. 2, 47, 196:

    acerba,

    id. Verr. 2, 5, 63, § 163:

    ad invidiosam implorationem converti,

    Quint. 9, 2, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > imploratio

  • 42 imploro

    implōro ( inpl-), āvi, ātum, 1 (archaic form: endoplorato implorato, quod est cum questione inclamare: implorare namque est cum fletu rogare, quod est proprie vapulantis, Paul. ex Fest. p. 77 Müll.), v. a. [in-ploro], to invoke with tears, call to one ' s assistance, call upon for aid; to invoke, beseech, entreat, implore (freq. and class.; cf. invoco).
    I.
    With personal objects:

    quem enim alium appellem? quem obtester? quem implorem?

    Cic. Fl. 2, 4; cf.: vos etiam atque etiam imploro et appello, sanctissimae deae... deos deasque omnes imploro atque obtestor, id. Verr. 2, 5, 72, § 188:

    deos precari, venerari, implorare debetis, ut, etc.,

    id. Cat. 2, 13, 29 fin.; cf.:

    nomen filii, i. e. filium nomine,

    id. Verr. 2, 5, 49, § 129:

    mulieres milites passis crinibus flentes implorabant, ne, etc.,

    Caes. B. G. 1, 51 fin.:

    imploratus a Siculis in auxilium,

    Just. 23, 3; cf.:

    ad cujus auxilium Hamilcar imploratus,

    id. 22, 2:

    a Veiis exercitum Camillumque ducem implorabunt,

    Liv. 9, 4, 13.—With two acc. (very rare):

    Romanos imploratos auxilium adversus Philippum tulisse opem,

    Liv. 34, 23, 3.—
    II.
    With inanim. or abstr. objects, to pray earnestly for, to beseech, entreat, implore, appeal to:

    qui deus appellandus est? cujus hominis fides imploranda est?

    Cic. Quint. 30, 94 fin.:

    misericordiam,

    id. Mur. 40, 86; cf.:

    vestram fidem, dignitatem, religionem in judicando non imploro,

    id. Verr. 2, 3, 62, § 146; id. Mil. 34, 92:

    sensus vestros,

    id. Sull. 23, 64:

    Heracliti memoriam,

    id. Ac. 2, 4, 11:

    implorantes jura libertatis et civitatis,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    mater filii nomen implorans,

    repeating aloud with tears, id. ib. 2, 5, 49, §

    129: auxilium a populo Romano,

    Caes. B. G. 1, 31, 7; so,

    nequicquam ejus auxilium, si postea velit, senatum imploraturum,

    id. B. C. 1, 1 fin.:

    auxilium prope eversae urbi,

    Liv. 4, 9, 1:

    quae (altera pars) non oratoris ingenium, sed consulis auxilium implorat et flagitat,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9; cf. id. de Or. 2, 33, 144; Caes. B. G. 1, 32, 4:

    unius opem,

    Cic. Rep. 1, 40; cf.:

    poscit opem chorus et... Caelestes implorat aquas docta prece blandus,

    Hor. Ep. 2, 1, 135:

    leges,

    Liv. 3, 56, 12.— Rarely absol.:

    mederis erroribus, sed implorantibus,

    Plin. Pan. 46, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > imploro

  • 43 implumbo

    implumbo ( inpl-), āvi, 1, v. a. [inplumbo], to solder in with lead:

    ferreos cnodaces in capitibus scaporum,

    Vitr. 10, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > implumbo

  • 44 implumis

    implūmis ( inpl-), e, adj. [2. in-pluma], without feathers, unfledged, callow.
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

    assidens implumibus pullis avis,

    Hor. Epod. 1, 19:

    fetus columbarum,

    Plin. 11, 37, 64, § 170:

    coni (galearum),

    Sil. 8, 421; Ov. M. 6, 716. —
    * II.
    Transf., without hair, bald:

    aliud in utero pilis vestitum, aliud inplume,

    Plin. 8, 55, 81, § 219.

    Lewis & Short latin dictionary > implumis

  • 45 impluo

    implŭo ( inpl-), ŭi, ūtum, 3, v. n. and a. [in-pluo].
    I.
    Neutr., to rain into or upon, to rain (very rare):

    deorsum, quo impluebat, impluvium dictum,

    Varr. L. L. 5, § 161 Müll.:

    fanum Veneris, in cujus quandam aream non impluit,

    Plin. 2, 96, 97, § 210:

    lacus immane turgescit, ita ut arborum comis, quae margini insistunt, superjectae asperginis fragor impluat,

    Sid. Ep. 2, 2 med.:

    priusquam impluerit, ab avibus aut formicis sata non infestari,

    Col. 2, 8, 5:

    si arcus circa occasum refulsit, rorabit et leviter impluet,

    will rain, Sen. Q. N. 1, 6:

    Penēus... summis aspergine silvis Impluit,

    Ov. M. 1, 573.—
    B.
    Trop.:

    malum quom impluit ceteris, ne impluat mi,

    Plaut. Most. 4, 1, 15.—
    II.
    Act., to rain upon:

    impluviatus color, quasi fumato stillicidio implutus,

    Non. 548, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > impluo

  • 46 implutus

    implūtus ( inpl-), a, um, Part., from impluo.

    Lewis & Short latin dictionary > implutus

  • 47 impluviatus

    implŭvĭātus ( inpl-), a, um, adj. [impluvium], shaped like an impluvium, i. e. four-sided, having a square border:

    vestis,

    a kind of garment worn by women, Plaut. Ep. 2, 2, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > impluviatus

  • 48 impluvium

    implŭvĭum ( inpl-), ĭi, n. [impluo].
    I.
    Lit., a skylight, the opening in the roof of the atrium in a Roman house through which the smoke issued, so called because it admitted the rain (cf. compluvium):

    per inpluvium intro spectant,

    Plaut. Mil. 2, 2, 4 Brix ad loc.:

    nescio quis inspectavit per nostrum inpluvium intus apud nos Philocomasium,

    id. ib. v. 19:

    per inpluvium huc despexi,

    id. ib. 2, 3, 16:

    in alienas tegulas venisse clanculum per inpluvium,

    Ter. Eun. 3, 5, 41:

    anguis per inpluvium decidit de tegulis,

    id. Phorm. 4, 4, 26; cf.:

    utin' inpluvium erat induta?

    Plaut. Ep. 2, 2, 43:

    vincula per impluvium in tegulas subduci,

    Gell. 10, 15, 8.—
    II.
    Transf.
    A.
    The square basin in the atrium into which the rain-water was received: si relictum erat in medio ut lucem caperet, deorsum quo impluebat dictum impluvium, susum [p. 906] qua compluebat, compluvium, Varr. L. L. 5, § 161 Müll.; Paul. ex Fest. p. 108 Müll.:

    rus signa, quae nunc ad impluvium tuum stant,

    Cic. Verr. 2, 1, 23, § 61:

    columnae ad impluvium,

    id. ib. 2, 1, 56, § 147.—
    B.
    The uncovered central space in the atrium:

    palmam enatam in inpluvio suo T. Marcus Figulus nuntiabat,

    Liv. 43, 13, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > impluvium

  • 49 inplacabilis

    implācābĭlis ( inpl-), e, adj. [2. inplacabilis], unappeasable, implacable (rare but class.); constr. with alicui, in aliquem, and absol.:

    seque mihi implacabilem inexpiabilemque praeberet,

    Cic. Pis. 33, 81:

    implacabilis esse alicui,

    Liv. 8, 35, 12:

    in aliquem implacabilis esse,

    Cic. Fam. 3, 10, 8; Liv. 26, 29, 4:

    grave et implacabile numen,

    Ov. M. 4, 452:

    Turnus,

    Verg. A. 12, 3:

    adjuro Stygii caput implacabile fontis,

    id. ib. 12, 816:

    caelum,

    Sil. 17, 253:

    iracundiae,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:

    veteri odio,

    Liv. 25, 16, 12; Ael. Spart. Vit. Sev. 18. — Adv.: implācābĭlĭter, implacably, only comp.:

    cui implacabilius irascebatur,

    Tac. A. 1, 13; so id. H. 3, 53 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inplacabilis

  • 50 inplacabilitas

    implācābĭlĭtas ( inpl-), ātis, f. [implacabilis], implacability (late Lat.), Amm. 14, 1, 5; 26, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > inplacabilitas

  • 51 inplacatus

    implācātus ( inpl-), a, um, adj. [2. in-placatus], unappeased, unsatisfied, unallayed ( poet.):

    Charybdis,

    Verg. A. 3, 420:

    gula,

    Ov. M. 8, 847.

    Lewis & Short latin dictionary > inplacatus

  • 52 inplacidus

    implăcĭdus ( inpl-), a, um, adj. [2. in-placidus], ungentle, rough, savage, fierce ( poet.):

    Genauni, implacidum genus,

    Hor. C. 4, 14, 10:

    Mars divum implacidissimus,

    Stat. Th. 9, 4:

    implacido letalis Sirius igni,

    Stat. S. 2, 1, 216:

    fores,

    Prop. 4 (5), 9, 14:

    cornu,

    Stat. Th. 5, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > inplacidus

  • 53 inplago

    implăgo ( inpl-), āre, v. a. [in-plaga], to bring into a net, to entangle, ensnare. — Trop.:

    in retia sua praecipites implagabuntur,

    Sid. Ep. 9, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inplago

  • 54 inplano

    implāno ( inpl-), āvi, ātum, 1, v. a. [2. in-plano = impedio, hence trop. = decipio], to deceive, delude (late Lat.), Vulg. Sirach, 15, 12 al.

    Lewis & Short latin dictionary > inplano

  • 55 inplanus

    implānus ( inpl-), a, um, adj. [2. inplanus], uneven (post-class.):

    inter implana urbis,

    Aur. Vict. Caes. 27, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inplanus

  • 56 inplebilis

    implēbĭlis ( inpl-), e, adj. [impleo], filling up (post-class.):

    vomitus,

    Cael. Aur. Tard. 3, 8, 139.

    Lewis & Short latin dictionary > inplebilis

  • 57 inplecticus

    implectĭcus ( inpl-), a, um, adj. [2. in-plecto], that turns about with difficulty, immovable:

    bos,

    Veg. Vet. 3, 29 dub.

    Lewis & Short latin dictionary > inplecticus

  • 58 inplecto

    implecto ( inpl-), xi, xum, 3, v. a. [in-plecto], to plait, wind, or twist into, to wind or twist among, to interweave, interlace, entwine ( poet. and in post-Aug. prose; usually in the part. perf.).
    I.
    Lit.:

    multae hirudines dentibus (crocodili) implectuntur,

    App. Mag. p. 278:

    inplexis ita principiis,

    Lucr. 3, 33:

    dracones quaternos quinosque inter se cratium modo implexos,

    Plin. 8, 13, 13, § 35:

    capillus horrore implexus atque impeditus,

    App. Mag. p. 276; cf.

    in a Greek construction, caeruleos implexae crinibus angues Eumenides,

    Verg. G. 4, 482:

    manibus implexis,

    Sen. Ben. 1, 3; cf. App. M. 3, p. 135.—
    * II.
    Trop.:

    vidua implexa luctu continuo,

    implicated, involved, entangled, Tac. A. 16, 10, v. Orell. ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > inplecto

  • 59 inplementum

    implēmentum ( inpl-), i, n. [impleo], a filling up, as a diseased condition:

    capitis,

    i. e. a determination of blood to the head, Cael. Aur. Tard. 1, 5, 148.

    Lewis & Short latin dictionary > inplementum

  • 60 inpleo

    implĕo ( inpl-), ēvi, ētum, 2 (sync. forms:

    implerunt,

    Verg. E. 6, 48; id. G. 4, 461; Pers. 1, 99; Ov. M. 11, 666 al.:

    impleris,

    Hor. Epod. 17, 59:

    implerit,

    Ov. M. 6, 111:

    implerint,

    Cic. Agr. 2, 18, 47:

    implerat,

    Ov. M. 9, 280 al.:

    implessem,

    Verg. A. 4, 605:

    implesset,

    Ov. M. 9, 667:

    inplesse,

    Liv. 4, 41; Tib. 3, 3, 1; Tac. H. 2, 78 al.), v. a. [inpleo], to fill up, fill full, to make full, fill (freq. and class.; cf. expleo, compleo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Aliquid ( aliquem) aliqua re:

    is vomens frustis esculentis gremium suum et totum tribunal implevit,

    Cic. Phil. 2, 25, 63:

    implevitque mero pateram,

    Verg. A. 1, 729:

    foros flammis,

    id. ib. 4, 605:

    herbarum suco expresso caput impleatur,

    i. e. be wet all over with, Cels. 3, 18 med.; so,

    caput calido oleo,

    id. 4, 2, 1 med.:

    cibis vinoque venas,

    Liv. 26, 14, 5: manum pinu flagranti, fills his hand with, i. e. grasps, Verg. A. 9, 72:

    fusti istorum caput,

    Plaut. Aul. 3, 3, 6; cf.

    in the comic pun: quae (dolia) nisi erunt semper plena, ego te implebo flagris,

    id. Cas. 1, 35:

    tuis oraculis Chrysippus totum volumen implevit,

    Cic. Div. 2, 56, 115; cf. in the foll. g:

    Neptunus ventis implevit vela secundis,

    filled, swelled, Verg. A. 7, 23.—
    (β).
    Aliquid alicujus rei (in analogy with plenus; cf.

    compleo): ollam denariorum implere,

    Cic. Fam. 9, 18, 4.—
    (γ).
    With a simple acc.:

    id mustum coicies in amphoram et implebis ad summum,

    Col. 12, 36:

    alter de ipsa justitia quatuor implevit sane grandes libros,

    Cic. Rep. 3, 8; cf. id. Ac. 2, 27, 87.—
    B.
    In partic.
    1.
    To fill with food, to satisfy, satiate:

    praeparatā nos implevimus cenā,

    Petr. 16:

    implentur veteris Bacchi pinguisque ferinae,

    satisfy, regale themselves, Verg. A. 1, 215; so,

    vis impleri, mid.,

    Juv. 5, 75; cf.:

    se interdiu,

    Cels. 1, 2 fin.
    2.
    To fill, to make fleshy, fat, stout:

    si aqua inter cutem quem implevit,

    Cels. 2, 8 med.:

    implet corpus modica exercitatio, etc.,

    makes fat, id. 1, 3 med.:

    nascentes implent conchylia lunae,

    fill up, fatten, Hor. S. 2, 4, 30:

    Nomentanae vites se frequenter implent,

    Col. 3, 2, 14.—Hence also of women and animals, to make pregnant, impregnate:

    (Peleus Thetidem) ingenti implet Achille,

    Ov. M. 11, 265; 4, 698; 5, 111; 9, 280; so of animals: sues implentur uno coitu, Plin. 8, 51, 77, § 205; 9, 23, 39, § 76; Col. 7, 6, 3. —
    3.
    To fill up, amount to a certain measure:

    mensuraque roboris ulnas Quinque ter implebat,

    Ov. M. 8, 748:

    arboris crassitudo quatuor hominum ulnas complectentium implebat,

    Plin. 16, 40, 76, § 202; cf. id. 18, 10, 20, § 92:

    luna quater junctis implerat cornibus orbem,

    Ov. M. 2, 344; 7, 530.
    II.
    Trop.
    A.
    Ingen., to fill, make full.
    (α).
    Aliquid ( aliquem) aliqua re:

    impune ut urbem nomine impleris meo,

    Hor. Epod. 17, 59:

    urbem tumultu,

    Liv. 24, 26, 12; cf.:

    voce deos,

    Val. Fl. 2, 167:

    aliquem hortatibus,

    id. 4, 81:

    aliquem spe,

    Just. 29, 4 fin.:

    pectus falsis terroribus,

    Hor. Ep. 2, 1, 212:

    scopulos lacrimosis vocibus,

    Verg. A. 11, 274:

    multitudinem exspectatione vana,

    Liv. 36, 29, 3; 41, 5, 2:

    milites praeda,

    satisfy, id. 7, 16, 3; 25, 20, 6:

    omnia terrore,

    id. 9, 24, 8:

    anxiis curis,

    id. 1, 56, 4 et saep.:

    vacua causarum conviciis,

    Quint. 12, 9, 8; 4, 2, 114; Tac. A. 1, 22:

    rem alioqui levem sententiarum pondere,

    Quint. 9, 3, 74; cf. id. 5, 13, 56; Liv. 7, 2, 7:

    cum sese sociorum, cum regum sanguine implerint,

    have filled, covered, Cic. Agr. 2, 18, 47:

    se caedibus,

    Sil. 9, 528:

    te ager vitibus implet,

    enriches, Juv. 9, 56.— Pass.:

    omnia delubra pacem deum exposcentium virorum turba inplebantur,

    were thronged, Liv. 3, 5, 14.—
    (β).
    Aliquid ( aliquem) alicujus rei:

    celeriter adulescentem suae temeritatis implet,

    Liv. 1, 46, 8:

    omnia erroris mutui,

    id. 4, 41, 7:

    aliquem spei animorumque,

    id. 7, 7, 5:

    aliquem religionis,

    id. 5, 28, 4:

    hostes fugae et formidinis,

    id. 10, 14, 20 et saep.—
    (γ).
    With the simple acc.:

    acta magni Herculis implerant terras,

    Ov. M. 9, 135; 9, 667; id. F. 1, 93:

    quod tectum magnus hospes impleveris,

    hast filled with thy presence, thy greatness, Plin. Pan. 15, 4; id. Ep. 7, 24 fin.:

    non semper implet (Demosthenes) aures meas,

    does not always satisfy, Cic. Or. 29, 104:

    odium novercae,

    Ov. M. 9, 135: implere ceterorum rudes animos, i. q. to inflame, to poison, Tac. A. 1, 31; cf.:

    urbs deinde impletur (sc. contagione morbi),

    Liv. 4, 30, 8:

    nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,

    Juv. 14, 215:

    vestigia alicujus,

    to follow after, imitate, Plin. Ep. 8, 13, 1:

    ceras pusillas,

    i. e. to cover with writing, Juv. 14, 30; cf.:

    ceras capaces,

    id. 1, 63:

    tabulas,

    id. 2, 58:

    vices,

    Claud. VI. Cons. Hon. 432.—
    (δ).
    With the simple abl.: Minyae clamoribus implent (sc. Jasonem), fill, i. e. spur on, inflame by acclamation, Ov. M. 7, 120.—
    B.
    In partic.
    1.
    To fill up a portion of time or a number, to make out, complete, finish, end:

    puer, qui nondum impleverat annum,

    Ov. M. 9, 338:

    octavum et nonagesimum annum,

    Quint. 3, 1, 14; cf.:

    me quater undenos sciat implevisse Decembres,

    Hor. Ep. 1, 20, 27:

    vitae cursum,

    Plin. 7, 16, 16, § 75:

    finem vitae sponte an fato,

    Tac. A. 2, 42 fin.:

    impleta ut essent sex milia,

    Liv. 33, 14; cf.:

    cohortes conscripserat ac triginta legionum instar impleverat,

    Vell. 2, 20, 4:

    si numerum, si tres implevero,

    Juv. 9, 90.—
    2.
    With the accessory notion of activity, to fulfil, discharge, execute, satisfy, content:

    ne id profiteri videar, quod non possim implere,

    Cic. Clu. 18, 51; cf.

    promissum,

    Plin. Ep. 2, 12, 6:

    munia sua,

    Tac. A. 3, 53:

    incohatas delationes,

    Dig. 48, 1, 5:

    consilium,

    Tac. H. 1, 16:

    vera bona,

    id. Agr. 44:

    fata,

    Liv. 1, 7, 11:

    utinam quam spem ille de me concepit, partes officii,

    Plin. Ep. 5, 56, 3; 10, 52, 2 (D):

    impleverim!

    id. ib. 1, 10, 3; Quint. 6, 1, 12:

    desideria naturae,

    Curt. 6, 2, 3:

    exsequiarum officium,

    Just. 23, 2, 8:

    religionis officium,

    Sulp. Sev. Chron. 2, 35, 3:

    hominis officium, Lact. Op. Dei, 20, 9: officium (opp. suscipere),

    id. 6, 6, 15:

    mandatum,

    Gai. Inst. 3, 161:

    legem,

    Vulg. Rom. 13, 8.—Rarely with a personal object:

    implere censorem,

    i. e. to discharge the office of censor, Vell. 2, 95 fin. Ruhnk.—
    3.
    Rhet. t. t., to make emphatic, make prominent:

    infirma, nisi majore quodam oratoris spiritu implentur,

    Quint. 5, 13, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > inpleo

См. также в других словарях:

  • INPL — Institut national polytechnique de Lorraine Pour les articles homonymes, voir École polytechnique. Institut national polytechnique de Lorraine …   Wikipédia en Français

  • Institut national polytechnique de Lorraine — Vorlage:Infobox Hochschule/Logo fehltVorlage:Infobox Hochschule/Träger fehltVorlage:Infobox Hochschule/Professoren fehlt Institut national polytechnique de Lorraine Gründung 1971[1] Ort Nancy Staat …   Deutsch Wikipedia

  • Institut national polytechnique de Lorraine — Pour les articles homonymes, voir École polytechnique. Institut national polytechnique de Lorraine Informations Fondation 1969 Type institut national polytechnique (assimilé à une université) …   Wikipédia en Français

  • Institut National Polytechnique De Lorraine — Pour les articles homonymes, voir École polytechnique. Institut national polytechnique de Lorraine …   Wikipédia en Français

  • Institut National Polytechnique de Lorraine — Pour les articles homonymes, voir École polytechnique. Institut national polytechnique de Lorraine …   Wikipédia en Français

  • Institut national polytechnique de lorraine — Pour les articles homonymes, voir École polytechnique. Institut national polytechnique de Lorraine …   Wikipédia en Français

  • École nationale supérieure d'électricité et de mécanique — Cet article concerne une école d ingénieurs française située à Nancy. Pour l école d ingénieurs marocaine, voir École nationale supérieure d électricité et mécanique. École nationale supérieure d électricité et de mécanique Nom original Institut… …   Wikipédia en Français

  • ENSMN — École nationale supérieure des mines de Nancy Ecole des Mines de Nancy Localisation Localisation Nancy, France Informations Fondation 1919 …   Wikipédia en Français

  • Ecole Nationale Supérieure des Mines de Nancy — École nationale supérieure des mines de Nancy Ecole des Mines de Nancy Localisation Localisation Nancy, France Informations Fondation 1919 …   Wikipédia en Français

  • Ecole des Mines de Nancy — École nationale supérieure des mines de Nancy Ecole des Mines de Nancy Localisation Localisation Nancy, France Informations Fondation 1919 …   Wikipédia en Français

  • Ecole des mines de nancy — École nationale supérieure des mines de Nancy Ecole des Mines de Nancy Localisation Localisation Nancy, France Informations Fondation 1919 …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»