Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

inito

  • 1 inito

    ĭnĭto, āre, v. freq. [ineo], to go into, to enter: loca horrida initas, Pac. ap. Diom. 336 P. (Trag. Rel. v. 1 Rib.); cf. inito, embateuô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > inito

  • 2 inito

    inito, āre (Intens. v. ineo, īre), hineingehen, betreten, loca horrida, Pacuv. tr. 1.

    lateinisch-deutsches > inito

  • 3 inito

    inito, āre (Intens. v. ineo, īre), hineingehen, betreten, loca horrida, Pacuv. tr. 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inito

  • 4 inito

    —, —, āre [intens. к ineo ]
    входить, вступать ( horrida loca Pac)

    Латинско-русский словарь > inito

  • 5 Acta diurna

    "Ежедневные события", дневные происшествия, хроника.
    Так в древнем Риме назывались правительственные распоряжения, приказы и т. п., которые каждый день помещали для всеобщего обозрения на форуме.
    Светоний, "Божественный Юлий", 20: Inito honore primus omnium instituit, ut tam senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur, "Вступив в консульскую должность, он первый установил, чтобы записывались и публиковались ежедневные известия о делах как сената, так и народа".
    Инспектор со снисходительной улыбкой отозвался о содержании первого нумера журнала, поговорил о том, что первообраз журнала мы находим в Риме: acta diurna или acta publica. (А. К. Шеллер-Михайлов, Жизнь Шупова, его родных и знакомых, IX. Расплата за прошлое.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Acta diurna

  • 6 ignitus [1]

    1. īgnītus, a, um (v. ignis), feurig, glühend, liquor, Cic. bei Serv. Verg. Aen. 6, 33: aether, Apul. de mund. 1: sidus, Vopisc. Car. 8, 5: globus iste ignibus lucifer, Chalcid. Tim. 247: lapides, Mart. Cap. 1. § 75: vinum naturā ignitius, Gell. 17, 8, 10: draconis effigies ignitissima, Iul. Val. 3, 56 (31). – übtr., ingenium, Prud. ham. 544: istius verbi ignita vis, Paulin. in Augustin. epist. 121, 18: ille morsus dentis igniti, Sidon. epist. 1, 11, 4: voto pennatior de spe voti ignitior, Itin. Alex. 29 (69). – / Cic. de domo 141 lesen Halm u. Müller nach Konjektur indomito furore, Kayser mit den Handschrn. inito furore.

    lateinisch-deutsches > ignitus [1]

  • 7 Anfang

    Anfang, initium. principium (der Zeit u. dem Raume nach, auch mit dem Zusatz primum, mit dem Untersch., daß initium den Beginn, den Anfangspunkt bezeichnet und durch das Nachfolgende verdrängt wird, Ggstz. exitus, finis; dagegen princ. den Teil des Ganzen, der den übrigen Teilen vorangeht und den Grund des Nachfolgenden bildet, Ggstz. extremum, doch häufig auch Ggstz. exitus). – exordium (der Anfang als Einführung od. Einleitung in das Folgende). – primordium (unser Uranfang, Urbeginn, der Anfang als ein erstes Entstehen aus den vorbereitenden Ursachen). – ortus. origo (der Anfang als Entstehen, Ursprung übh., verstärkt, primus ortus, prima origo). – orsus. exorsus. inceptio (nur aktiv = das Anfangen, Beginnen einer Sache). – elementa, verstärkt prima elementa (die ersten Elemente, Anfangsgründe, z. B. grammatices: u. loquendi). – incunabula, gew. quasi od. velut incunabula,n. pl. (gleichs. die Wiege = der Ursprung, die ersten Anfänge). – semina, velut semina,n. pl. (gleichs. der Same = der Ursprung, z. B. artis, veteris eloquentiae); verb. initia quaedam ac semina (z. B. virtutum). – prooemium (προοίμιον, gleichs. das Vorspiel – die Einleitung, der Eingang in einer Rede, einer Erzählung, Abhandlung, in einem Gedicht), – Ost ist. auch »Anfang« durch primus, a, um (der erste) zu geben (z. B. der A. des Briefes, prima epistulae verba: der A. des Tumultes, primus tumultus). – der A. einer Rede, initium dicendi od. orationis. principium dicendi od. orationis. exordium dicendi (der Beginn der Rede = die die R. beginnenden Worte, Ggstz. consequens oratio); prima orationis verba (die ersten Worte der R., Ggstz. extrema orationis verba): orationis exordium. prooemium (die Einleitung, [104] der Eingang, der der eigentlichen Rede vorausgeht, Ggstz. peroratio, der Schluß, die Schlußrede). – im od. am A. der Rede, initio orationis. in principio od. in exordio dicendi (beim Beginnen der Rede = als er zu sprechen anfing); in orationis exordio od. prooemio (in der Einleitung der Rede). – beim A. des Frühlings, initio veris (übh.); vere novo od. ineunte vere (wenn der Frühling eben beginnt); inito vere (wenn er schon begonnen hat): beim A. der Nacht, primā nocte; primo vespere: beim A. des Tages, primā luce – im od. am A., zu A., vom A. an, s. anfangs. – von A. her, ab ultimo initio: vom A. an erzählen, ab initio od. ab ultimo initio repetere: altius ordiri et repetere. – vom A. bis zum Ende, a primo ad extremum: a carceribus usque ad ca lcem (sprichw.). – am A. der Welt, initio od. principio rerum: vom A. der Welt an, seit dem A. der Welt, post homines natos: post hominum memoriam: vom A. der Welt an bis zu etc., ab initio rerum usque ad etc. – wie der A., so das Ende, principiis consentiunt exitus. – den A. machen, nehmen. s. anfangen no. I, 1 u. no. II: einen kleinen A. machen, initium a parvis facere: einen kleinen A. nehmen, ab exiguis proficisci initiis; a parva origine oriri: aller A. ist klein, omnium rerum principia parva sunt: da niemand wußte, wo A. (des Mordens), wo Ende, nullo noscente, quod initium (caedis), quis finis.

    deutsch-lateinisches > Anfang

  • 8 angehen

    angehen, I) v. tr.: 1) sich einem nähern, um ihn zu fragen, zu bitten etc.: adire alqm od. ad alqm, wegen etwas, de alqa re. aggredi alqm. convenire alqm (zu jmd. hingehen, um ihn um etwas zu bitten, zu fragen etc.). – appellare, compellare alqm, wegen etwas, de alqa re, appell. auch mit folg. ut u. Konj. (bittend, ersuchend jmd. ansprechen; dann auch = gerichtlich angehen, verklagen). – jmd. brieflich, schriftlich a., alqm per epistulam, scripto adire: jmd. mit Bitten a., alqm precibus aggredi; precibus fatigare alqm (zudringlich); schriftlich, ah alqo per litteras precibus petere, ut etc. – 2) in Verbindung, Verwandtschaft stehen: a) v. Pers., s. verwandt (sein). – b) v. Sachen = betreffen, pertinere, pervenire ad alqm (auf jmd. Einfluß haben, jmd. treffen, ihm nützen od. schaden). – spectare ad alqm (auf jmd. hinzielen). – attinere ad alqm (auf jmd. Bezug haben, immer nur in der dritten Person; dah. quod ad me attinet, was mich angeht, -anlangt). – es geht dich an, res tua agitur; res ad te spectat; de te fabula narratur (es ist von dir die Rede): was geht es mich an? quid ad me? quid mihi cum illa re? quid id meā interest od. refert? (was sur ein Interesse hat es für mich?: es geht mich nichts an, id nihil ad me attinet; id meā nihil refert od. interest: dies geht uns hier nichts an, eā re nihil hoc loco utimur: was [112] geht das die Sache an? quid hoc ad rem? – II) v. intr.: 1) anfangen, den Anfang nehmen: a) übh.: incipere; initium capere. – das Treffen geht an, proelium incipitur od. committitur: die Nacht geht an, nox appetit: mit angehendem Frühling etc., ineunte od. inito vere (s. »Anfang« den Untersch.): ein angehender Soldat, Schüler, tiro: ein angehender Jüngling, adulescentulus; puer sive iam adulescens; puero quam iuveni propior: etwas angehen lassen, s. anfangen. – b) insbes., anfangen zu brennen: ardescere. exardescere (in Brand geraten, vom Feuer). – aduri (versengt werden, von Speisen, Brot). – ignem od. flammas concipere. ignem comprehendere (Feuer fangen, von brennbaren Stoffen, Gebäuden u. dgl.). – flammis comprehendi od. corripi (von den Flammen ergriffen werden, von Gebäuden). – angegangen sein, auch ardere (brennen); flagrare (lichterloh brennen; beide z. B. von einem Hause); beide mit dem Zus. incendio, wenn das Feuer angelegt ist. – 2) gestattet, möglich, erträglich sein, fieri od. ferri posse licet (möglich, gestattet sein). – tolerari posse. tolerabilem esse (erträglich sein): es geht an, daß etc., copia est, ut etc.: wie geht das an? quī potest?: beides ging nicht an, neutrum fas erat.

    deutsch-lateinisches > angehen

  • 9 Eintritt

    Eintritt, der, ingressus. introitus (das Hineintreten, letzteres auch Eintritt der Sonne in das Zeichen des Krebses etc.). – aditus (das Recht einzutreten). – adventus (Ankunft, z.B. mali [des Übels]). – initium (Anfang). – der rechtzeitige Ei. der Jahreszeiten, temporum maturitates. – jmdm. den Ei. gestatten, verwehren, s. einlassen, nicht einlassen. – beim Eintritt des Frühlings, primo vere (mit dem ersten Frühling); vere ineunte od. inito (erste res, wenn er eben beginnt, letzteres, wenn er schon begonnen hat): beim Ei. in das öffentliche Leben, ineunte aetate: mit dem Ei. in mein viertes Jahr (Lebensjahr), cum quartum annum agere coeperim.

    deutsch-lateinisches > Eintritt

  • 10 ignitus

    1. īgnītus, a, um (v. ignis), feurig, glühend, liquor, Cic. bei Serv. Verg. Aen. 6, 33: aether, Apul. de mund. 1: sidus, Vopisc. Car. 8, 5: globus iste ignibus lucifer, Chalcid. Tim. 247: lapides, Mart. Cap. 1. § 75: vinum naturā ignitius, Gell. 17, 8, 10: draconis effigies ignitissima, Iul. Val. 3, 56 (31). – übtr., ingenium, Prud. ham. 544: istius verbi ignita vis, Paulin. in Augustin. epist. 121, 18: ille morsus dentis igniti, Sidon. epist. 1, 11, 4: voto pennatior de spe voti ignitior, Itin. Alex. 29 (69). – Cic. de domo 141 lesen Halm u. Müller nach Konjektur indomito furore, Kayser mit den Handschrn. inito furore.
    ————————
    2. īgnītus, a, um, Partic. b. ignio, w. s.
    ————————
    3. īgnitus, Adv. (ignis), auf dem Wege des Feuers, durch Flammen, Cassiod. var. 3, 47, 5 (Mommsen imitus).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ignitus

  • 11 ineo

    ĭn-ĕo, īvi and ĭi, ĭtum, īre (iniri only ap. Vop. Procul. 12, 7; fut. iniet, Sen. Ben. 21, 2), v. a. and n.
    I.
    To go into, to enter a place (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., constr. with acc., or with in and acc.
    (α).
    With acc.:

    illius domum,

    Cic. Deiot. 3, 8:

    urbem,

    Liv. 3, 24, 8:

    Argolicas acies non ignarus ini (i. e. inii),

    Stat. Th. 8, 107:

    convivia,

    Cic. Rosc. Am. 18, 52:

    viam, iter,

    to enter on a journey, id. Mur. 12, 26.— Pass.:

    nemus nullis illud initur equis,

    Ov. F. 3, 266:

    (Hispania) prima Romanis inita provinciarum,

    Liv. 28, 12, 12.—
    (β).
    With in and acc.:

    in urbem,

    Liv. 24, 9, 2.—
    2.
    In partic., to know, in mal. part., Liv. 41, 13, 2: reginam, Drusillam, Anton. ap. Suet. Aug. 69:

    feminae viros ineunt,

    Sen. Ep. 95, 21;

    so of animals,

    to pair, Varr. R. R. 2, 7, 9; Plin. 10, 63, 83, § 178.— Pass.:

    vacca ab agresti tauro inita,

    Liv. 41, 13, 2; cf.:

    sic velut inita arbor fecundo semine fertilior exstat,

    Col. 5, 9, 16.—
    B.
    Trop., to enter upon, begin a business, an enterprise, occupation, office, etc.:

    magistratum,

    Cic. Phil. 3, 1, 2:

    consulatum,

    Liv. 24, 9, 7:

    imperium,

    Suet. Tib. 67.— Pass.:

    inito magistratu,

    Liv. 36, 1, 1:

    magnum et difficile certamen iniens,

    Cic. Fin. 4, 12, 31; Curt. 4, 3, 12:

    proelium,

    id. Off. 1, 11, 37; Vell. 2, 55, 3; Suet. Tib. 2; id. Vesp. 4:

    pugnas,

    Verg. A. 11, 912:

    bellum,

    Curt. 5, 9, 4.— Pass.:

    bellum cum rege Philippo initum est,

    Liv. 31, 5, 1; 36, 1, 5: numerum, to go into an enumeration, i. e. to enumerate, give the number:

    numerus interfectorum haud facile iniri potuit,

    Liv. 38, 23, 6:

    numerus inibatur,

    Caes. B. G. 7, 76: rationem, to make an estimate:

    rationem inire oportet operarum, dierum,

    Cato, R. R. 2, 2; cf.:

    initā subductāque ratione,

    Cic. N. D. 3, 29, 71: inire rationem also freq. signifies, to calculate, consider, find out, devise, contrive:

    rogo, ut adjuves ineasque rationem, quemadmodum ea mulier Romam perducatur,

    id. Fam. 13, 28, 2:

    mihi ineunda ratio, et via reperiunda est, qua ad Apronii quaestum possim pervenire,

    id. Verr. 2, 3, 46. § 110: ut multa tam gravis depelleretur, a me inita ratio est. id. Fam. 5, 20, 4:

    rationem de re,

    id. Phil. 5, 19, 53:

    ad hunc interficiendum talem iniit rationem,

    Nep. Hann. 10, 3:

    aestimationem,

    to make an estimate, to estimate, value, Sen. Ben. 3, 8 fin.:

    mensuram agrorum,

    to take the measure of, to measure, survey, Col. 5, 3, 1: societatem cum aliquo, to enter into or form an association with a person, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3; so of an alliance, Suet. Tib. 2:

    bellum,

    to take part in, Cic. Off. 1, 11, 37; Curt. 5, 9, 4:

    pugnas,

    to begin, Verg. A. 11, 912:

    pugnam,

    Vell. 1, 9, 3; 2, 55, 3:

    indutias,

    to conclude, make, Plin. Pan. 11, 5: consilium, to form a plan, Ov. F. 3, 380:

    consilia inibat, quemadmodum a Gergovia discederet,

    formed plans, considered, deliberated, Caes. B. G. 7, 43:

    consilium facinoris contra vitam alicujus,

    Cic. Deiot. 2, 4: gratiam, to get into the good graces, obtaĭn the favor of:

    plures ineuntur gratiae, si, etc.,

    the favor of many is gained, id. Brut. 57, 209:

    gratiam ab aliquo,

    Nep. Alcib. 9 fin.:

    apud regem initam gratiam volebant,

    Liv. 36, 5, 3:

    summam gratiam a bonis omnibus,

    Cic. Att. 7, 9, 3: viam, to find out a way to do any thing:

    ineamus viam aliquam, qua utri utris imperent, decerni possit,

    Liv. 1, 23, 9:

    suffragia, i. q. dare,

    id. 3, 17, 4; 3, 25, 4:

    inită aestate,

    in the beginning of, Caes. B. G. 2, 2; 2, 35, 2; cf.:

    inită hieme,

    id. ib. 3, 7, 1.— Poet.:

    somnum,

    to fall asleep, Verg. E. 1, 56:

    ipse ego paulisper pro te tua munera inibo,

    to undertake, id. A. 5, 846:

    formam vitae,

    to enter upon a course of life, Tac. A. 1, 74:

    teque adeo decus hoc aevi, te consule (puer), inibit, Pollio,

    he will enter on this golden age during your consulship, Verg. E. 4, 11 Ladew.; cf. Forbig. ad loc.—
    II.
    v. n. (= incipere), to make a beginning, to begin:

    ex ineunte aevo,

    Lucr. 5, 859; so,

    ineunte vere,

    Cic. de Imp. Pomp. 12, 35 fin.:

    ineunte aestate,

    id. Att. 4, 2, 6:

    ab ineunte aetate,

    id. de Or. 1, 21, 97:

    ab ineunte adulescentia,

    id. Div. in Caecil. 2, 4; Nep. Alcib. 2, 2; cf. id. Them. 1, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ineo

  • 12 initiamenta

    ĭnĭtĭāmenta, ōrum, n. plur. [inito], an initiation into secret rites;

    trop.: sapientiae,

    Sen. Ep. 90, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > initiamenta

  • 13 intellego

    intellĕgo (less correctly intellĭgo), exi, ectum (intellexti for intellexisti, Ter. Eun. 4, 6, 30; Cic. Att. 13, 32, 3:

    intellexes for intellexisses,

    Plaut. Cist. 2, 3, 81; subj. perf.:

    intellegerint,

    Sall. H. Fragm. 1, 41, 23 Dietsch), 3, v. a. [inter-lego], to see into, perceive, understand.
    I.
    Lit.
    A.
    To perceive, understand, comprehend:

    qualem autem deum intellegere nos possumus nulla virtute praeditum,

    Cic. N. D. 3, 15, 38 Schoemann ad loc.:

    haec dumtaxat in Graecis intellego, quae ipsi, qui scripserunt, voluerunt a vulgo intellegi,

    Cic. de Or. 2, 14:

    puderet me dicere non intellegere, si vos ipsi intellegeretis, qui ista defenditis,

    id. N. D. 1, 39:

    corpus quid sit intellego,

    id. ib. 1, 26:

    quare autem in his vis deorum insit, tum intellegam cum cognovero,

    id. ib. 3, 24:

    quam sis audax hinc omnes intellegere potuerunt, quod,

    id. Rosc. Am. 31:

    magna ex parvis,

    id. Off. 1, 41:

    intellexi ex tuis litteris, te audisse,

    id. Att. 6, 9:

    de gestu intellego, quid respondeas,

    id. Vatin. 15:

    intellegere et sapere plus quam ceteros,

    id. Off. 2, 14:

    cernere aliquid animo atque intellegere,

    id. Top. 5:

    facile intellectu est,

    Nep. Dion. 9:

    intellegi necesse est: esse deos,

    Cic. N. D. 1, 17; id. Tusc. 3, 5:

    quocirca intellegi necesse est, in ipsis rebus invitamenta inesse,

    id. Fin. 5, 11.—In answers, intellego corresponds to our I understand, go on, very well, Plaut. Ep. 2, 2, 63; Ter. Phorm. 2, 3, 93.— Abl. absol.: intellecto; with rel. clause:

    quidam bonorum caesi, postquam, intellecto in quos saeviretur, pessimi quoque arma rapuerant,

    Tac. A. 1, 49;

    intellecto quantum bellum suscitaret,

    Just. 38, 3, 6.—
    B.
    In partic., to have an accurate knowledge of or skill in a thing, to be a connoisseur:

    faciunt intellegendo ut nihil intellegant,

    Ter. And. prol. 17:

    tametsi non multum in istis rebus intellego,

    Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94:

    hoc nugatorium sciebam esse, ista intellegere,

    id. ib. 2, 4, 14, §

    33: quoniam non intellexerunt in operibus domini,

    Lact. 4, 13, 18:

    illi qui linguam ejus intellegebant,

    Petr. S. 73, 3; Sen. Apoc. 5, 2.—
    C.
    To distinguish:

    oraculorum praestigias profani a veritate intellegere non possunt,

    Lact. 2, 16.—
    D.
    To see, perceive, observe by the understanding:

    vehementer nunc mihi est irata: sentio atque intellego,

    Plaut. Truc. 2, 6, 64:

    ubi neque cohortationes suas neque preces audiri intellegit,

    Caes. B. C. 2, 42:

    illi, ante inito, ut intellectum est, consilio,

    id. B. G. 2, 33:

    intellego, quid loquar,

    Cic. Lig. 5.—
    E.
    Of persons, to understand, comprehend, judge rightly (post-Aug.):

    quod Catonem aetas sua parum intellexisset,

    Sen. de Const. Sap. 1:

    quando Socrates ab hominibus sui temporis parum intellegebatur,

    Quint. 11, 1, 10; Vell. 2, 114, 5; Tac. A. 3, 3:

    quem legatum tribunus ita et intellexit et cepit, ut, etc.,

    Plin. Ep. 8, 23, 5. —
    F.
    To understand a language: isti qui linguam avium intellegunt, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131 (Trag. v. 83 Rib.):

    in iis linguis quas non intellegimus,

    Cic. Tusc. 5, 40, 116:

    quantum ego Graece scripta intellegere possum,

    id. de Or. 2, 13, 55:

    linguam ejus,

    Sen. de M. Claud. 5, 2; Petr. 73.—
    G.
    To understand by any thing, to take a thing to mean.
    1.
    With in or sub aliqua re, or per aliquid: illa est eutaxia, in qua intellegitur ordinis conservatio, Cic. Off. 1, 40, 142:

    sub hoc themate intellegere non hoc, sed, etc.,

    Sen. Contr. 9, 28, 10:

    intellego sub hoc verbo multa,

    id. ib. 1, 2, 15:

    per nemo homo,

    Donat. ad Ter. Eun. 3, 5, 1:

    solem sub appellatione Jovis,

    Macr. S. 1, 23, 5:

    per sagittas vim radiorum,

    id. ib. 1, 17, 12. —
    2.
    With two acc.:

    non habeo quod intellegam bonum illud,

    Cic. Tusc. 3, 18, 41. —
    3.
    With acc. and abl.: consuetudo omnibus his nominibus Argesten intellegi, Plin. 2, 47, 46, § 121.—
    II.
    Transf., to perceive, discern by the senses; to see, feel, notice. Alcumenam ante aedis stare saturam intellego, Plaut. Am. 2, 2, 35: Si. Statum vide hominis, Callipho.... Ca. Bene confidenterque astitisse intellego, id. Ps. 1, 5, 41:

    illa quidem primo nullos intellegit ignes,

    Ov. M. 9, 456:

    frigus,

    Col. Arbor. 13:

    vestigia hominum intellegi a feris,

    Plin. 8, 16, 21, § 58; 28, 4, 14, § 55.— Hence, in-tellĕgens, entis, P. a., that has understanding or that understands a thing; intelligent, acquainted with.
    A.
    In gen.:

    semperne vulgi judicium cum intellegentium judicio congruit?

    Cic. Brut. 49:

    intellegens dicendi existimator,

    id. ib. 54:

    judicium,

    id. Opt. Gen. Or. 4:

    vir,

    id. Fin. 3, 5.—With gen.:

    cujusvis generis ejus intellegens,

    id. ib. 2, 20.— Comp.:

    aliquid intellegentiore mente discutere,

    Aug. Retract. 1, 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    Intellegens alicujus, that understands a person, rightly estimates his character:

    intellegens principis nostri, cujus videbam hanc esse laudem,

    Plin. Ep. 6, 27, 2 Döring ad loc.—
    2.
    Well skilled in matters of taste, a connoisseur:

    signa pulcherrima quae non modo istum hominem, ingeniosum atque intellegentem, verum etiam quemvis nostrum, quos iste idiotas appellat, delectare possent,

    Cic. Verr. 2, 4, 2, § 4:

    ut putetur in istis rebus intellegens esse,

    id. ib. 2. 4, 15, § 33.— Adv.: intellĕgenter, intelligently:

    ut amice, ut intelligenter, ut attente audiamur,

    Cic. Part. 8, 28:

    lectitare,

    Plin. Ep. 5, 16, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > intellego

См. также в других словарях:

  • Ореховский, Станислав Станиславович — (Orichovius, Orzechowski, Оржеховский) проповедник, публицист и историк XVI века, краковский каноник, сочувствовавший православию и русской народности. Ореховский родился 11 ноября 1513 года в Перемышльском воеводстве; отец его был земским… …   Большая биографическая энциклопедия

  • Trainer (aircraft) — Trainer Slingsby T 67 Firefly of the UK Defence Elementary Flying Training School, used for training Army and Navy pilots A trainer is a class of aircraft designed specifically to facilitate in flight training of pilots and aircrews. The use of a …   Wikipedia

  • List of de Havilland aircraft — This is a list of aircraft produced or proposed by Geoffrey de Havilland or designed by the de Havilland Aircraft Company from its founding in 1920 until its purchase by (and integration into) the Hawker Siddeley Group in 1959. The aircraft are… …   Wikipedia

  • Oxford Aviation Academy — Motto Skills For Flight Established 1961 Location Oxford …   Wikipedia

  • No.1 Elementary Flying Training School — Infobox Military Unit unit name=Number 1 Elementary Flying Training School caption = Grob Tutor crest of 1EFTS country = flagcountry|United Kingdom branch = nowrap| colors = role = Elementary Flying Training command structure = RAF Air Command… …   Wikipedia

  • Joseph Anthelmi — (Antelmi) (b. at Fréjus, 25 July1648; d. in the same city, 21 June1697) was a French ecclesiastical historian.LifeSeveral of his ancestors had occupied canonries in Fréjus, the history and traditions of which they had investigated and preserved.… …   Wikipedia

  • Ascomanni — Das Gokstad Schiff, ausgestellt im Wikinger Schiff Museum in Oslo, Norwegen. Der Begriff Wikinger bezeichnet Angehörige von kriegerischen, zur See fahrenden meist germanischen Völkern des Nord und Ostseeraumes in der so genannten Wikingerzeit.… …   Deutsch Wikipedia

  • Georg Friedrich Kraus — (auch: Krause; * 10. März 1718 in Wittenberg; † 4. Januar 1784 ebenda) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Familie 3 Werkauswahl …   Deutsch Wikipedia

  • Wikinger — Das Gokstad Schiff, ausgestellt im Wikinger Schiff Museum in Oslo, Norwegen. Der Begriff Wikinger bezeichnet Angehörige von kriegerischen, zur See fahrenden Personengruppen der meist germanischen Völker (es gab darunter auch Balten[1]) des Nord… …   Deutsch Wikipedia

  • Monoxyde d'azote —   Molécule de monoxyde d azote Général …   Wikipédia en Français

  • Batalla de Montecubeiro — Saltar a navegación, búsqueda Batalla de Montecubeiro Fecha h. 774 783 Lugar Montecubeiro, Castroverde, Galicia, España …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»