Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

infirmum+reddere

  • 1 schwächen

    schwächen, I) im allg.: imbecillum od. infirmum reddere (eig., z.B. stomachum). – infirmare (eig., z.B. hominem: u. bildl., z.B. fidem testis). – debilitare (eig. lähmen; dann bildl. – entkräften, z.B. vires: u. alcis furorem). – delumbare (eig. lendenlahm machen; dann bildl. = schwächen, z.B. sententiam). – enervare (entnerven, kraftlos machen). – attenuare. extenuare (eig. dünn machen; dann = verringern übh., z.B. att. vires). – minuere. deminuere. imminuere. comminuere (vermindern, z.B. imm. animum: u. comm. animum od. ingenii vires). – frangere. infringere. refringere (eig. brechen, zerbrechen; dah. = gänzlich schwächen, zunichte machen). – hebetare. obtundere. retundere (stumpf machen, bes. die Sinne, z.B. oculorum aciem: u. heb. aures od. aurium sensum: u. obt. mentem od. ingenium od. aciem mentis). – Körper u. Geist sch., nervos mentis ac corporis frangere: einen Staat sch., opes civitatis comminuere od. affligere; gänzlich, nervos rei publicae exsecare: die Truppen sch., copias extenuare od. imminuere; legiones attenuare: die Hoffnung sch., spem debilitare: den Mut sch., animum od. animos deminuere; animum frangere od. infringere. – II) insbes. = schänden, schwängern, w. s.

    deutsch-lateinisches > schwächen

  • 2 entkräften

    entkräften, infirmare (im allg., eig. u. uneig.). – infirmum od. imbecillum reddere (eig.). – enervare (entnerven, nur eig). – ad languorem dare (ermatten, abspannen, eig.). – debilitare. attenuare. minuere. comminuere. imminuere (uneig., schwächen, vermindern). – frangere (uneig., brechen, sehr schwächen, sehr entkr.). – labefactare (das Ansehen, in dem eine Sache steht, schwächen od. wankend machen, z.B. legem). – exhaurire (erschöpfen, w. s.). – diluere (uneig., gleichs. zerwaschen = unhaltbar machen, z.B. crimen [eine Anschuldigung]: u. confirmationem [die Behauptung] adversarii); verb. infirmare ac diluere. – rescindere (uneig., gleichs. wieder ausreißen, was festgewurzelt war, z.B. res iudicatas, iudicium). – refellere (als irrig, als falsch zurückweisen, z.B. dicta). redarguere (durch Beweise widerlegen); verb. redarguere refellereque, refellere et redarguere (z.B. alcis mendacium). – ein Land ist entkräftet, alcis terrae opes attritae sunt; durch sehr große Kriege, durch Aufwand des Fürsten etc, terra exhausta est maximis bellis, sumptu etc.

    deutsch-lateinisches > entkräften

  • 3 iudicium

    1) суд: а) судебная магистратура, adire iudicia (1. 8 C. 1, 9. 1. 1 C. 12. 62. 1. 30 C. 7, 62);

    b) судебное место, ad s. in indicium venire (1. 3 § 3. 4 D. 2, 10. 1. 1 pr. D. 2, 12. tit. D. 2, 11. 1. 4 pr. D. 11, 1);

    extra iud. admonere (1. 6 § 9 D. 3, 5);

    c) процесс, судопроизводство б) в уголовных делах: publica iudicia (tit. J. 4, 18. D. 48, 1);

    leges iudiciorum publ. (1. 1 eod. 1. 8 eod 1. 1 pr. D. 1, 21);

    capitis (1. 7 pr. D. 48, 11);

    praevaricationis (1. 3 pr. D. 47, 15. 1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 43 § 10 D. 23, 2. 1. 25 § 1 D. 29, 5); в) в гражданских делах = lis, процесс, dies iudicii (1. 2 § 3 D. 2, 11);

    rem in iudicium deducere (см. s. 2); (1, 31 D. 5, 1);

    iudicium accipere (см. s. 2);

    suscipere (1. 3 eod.);

    iud acceptum s. contestatum (1. 25 D. 4, 3. 1. 7 § 1 D. 5, 3. 1. 19 D. 24, 3. 1. 28 pr. D. 49, 1. 1. 60 pr. D. 12, 6. 1. 18 § 1 D. 43, 16).

    2) иск в формулярном процессе, часто = actio или formula;

    iudicium dare, reddere (1. 21 pr. D. 3, 5. 1. 1 § 1 D. 4, 3. 1. 1 pr. D. 4, 9);

    jud. movere (1. 8 § 10 D. 5, 2);

    iud. bonae fidei (Gai. IV. 61. 62. 114); (см. fides s. 5. a.);

    in factum (см. s. 2);

    contrarium (см. s. 1. Gai. IV. 174. 177. 179. 181);

    utile (1. 4 D. 43, 20);

    famosum (1. 1 § 10 D. 3, 1. 1. 104 D. 50, 17);

    poenale (1. 11 D. 2, 4).

    3) = iudicatum, напр. quid si feriatis diebus fuerit judicatum? lege cautum est, ne his diebus iudicium sit (1. 6 D. 2, 12);

    iudicio terminata (1. 230 D. 50, 16);

    exsecutio iudicii (1. 78 § 15 D. 36, 1).

    4) правосудие (1. 2 § 8 D. 5, 1). 5) мнение, суждение (1. 12 § 2 eod.);

    infirmum iud. (pupilli) tutore auctore regitur (1. 25 D. 40, 2).

    6) воля, постановление, leges iudicio populi receptae (1. 32 § 1 D. 1, 3. 1. 2 D. 50; 3. 1. 3 C. 9, 29); особ. последняя воля, iudicium defuncti agnoscere, comprobare (1. 8 § 10. 1. 12 § 1. 1. 23 § 1. 1. 32 D. 5, 2. 1. 34 D. 27, 1. 1. 13 D. 44, 4. 1. 19 D. 5, 2. 1. 20 § 3 D. 10, 2). 7) положение, dogma: a iudicio catholicae religionis deviare (1. 2 § 1 C. 1, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iudicium

См. также в других словарях:

  • PILA — I. PILA apici obelisci, in Campo Martio, addita a Manilio Mathematico, cuius vertice umbra colligeretur in ipsa pila, occurrit apud Plin. l. 36. c. 10. Ei (obelisco) qui est in Campo Divus Augustus addidit mirabilem usum, ad deprehendendas Solis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»