-
1 infigere
1) вбивать;infixa inaedificataque (1. 21 D. 33, 7);
2) впечатлевать, укopeнять: animis hominum infigi (§ 9 J. 3, 6).infigi, воткнуться, засесть: navis infixa inter fines agri (1. 7 D. 47. 9)
Латинско-русский словарь к источникам римского права > infigere
-
2 infigo
infigere, infixi, infixus Vfasten (on), fix, implant, affix; impose; drive/thrust in -
3 in
I 1. praep.cum. acc. на вопрос «куда?»1) в (ire in urbem Pl etc.; mittere in Asiam Nep; mutare aliquid in aliquid PM etc.)2) в направлении, к ( conspicere sursum in caelum Pl)3) по отношению к (amor in patriam C; indulgentia in aliquem C)4) к ( in Ubios legatos mittere Cs)5) относительно, о ( hoc dicitur in philosophiam C)6) против ( oratio in Catilinam C)7) в пользу, в защиту или в похвалу (carmen in aliquem scribere C; senatūs consultum in aliquem factum Cs; in libertatem alicujus pugnare L)8) на (in umeros suos efferre C; ascendere in equum C; dividere in partes tres Cs; invitare aliquem in postĕrum diem C)9) до10) ради, для (cibo in vitam, non in voluptatem uti VP)11) по, по примеру, подобноin omne tempus C — навеки, навсегдаin posterum C, L — на будущееin tempus T — на время, временноin triginta annos L — на 30 лет (вперёд)in utramque partem C etc. — в обоих направлениях, тж. за и противvalere in aliquem C, L — иметь силу (быть действительным) по отношению к кому-л.in vicem C, Cs etc. — попеременноin speciem C — для видуin rem esse L — быть полезным, целесообразнымmirum in modum C etc. — удивительноin luctum alicujus C — кому-л. на горе; иногда с acc. на вопрос «где?»aliquem in potestatem habere Sl — иметь власть над кем-л.in potestatem alicujus esse C etc. — находиться в чьей-л. властиnon in pejus, sed in melius CC — не к худшему, а к лучшемуin omnia VP Q — во всём, во всех отношениях2. cum abl. на вопрос «где?»1) в (in urbe vivere C; in veste domesticā esse O; in fluvio Cs)2) на (coronam habere in capite C; arx in monte sita L; in foro esse C)3) у, среди ( in barbaris Cs)5) перед ( in oculis esse C)6) в течение (in multis annis Nep; bis in die C; in diebus paucis Ter)7) во время (in bello C; in deliberando C; in itinere Cs)8) при, в условияхin praesentiā и in praesenti C etc. — при нынешних обстоятельствахin tantā caritate L etc. — при такой дороговизне9) в отношении, по отношению к (fidelis in amicis Sl; crudelis in hoste C)10) вследствие, из-за (in amicitia alicujus vituperari C)12) в зависимости или во властиnon est in medico semper, relevetur ut aeger O — не всегда во власти врача исцелить больного;— выраженияin tempore Ter etc. — вовремя (своевременно)aliquam in matrimonio habere C, Nep — быть на ком-л. женатымin hoc loco sunt res Cs etc. — дела обстоят (вот) такin Geminis nasci Pt — родиться под знаком (созвездием) Близнецов; иногда с abl. на вопрос «куда?»gratum esse in aliquo C — быть благодарным кому-л.II 1. in- (перед b, p, m — im-; перед l— il-; перед r— ir-)praef. priv. не-, без-2.приставка, соотв. русским в-, на-, воз-, при-imponēre — налагать, возлагать, прикладыватьIII īn' Pl (= isne) 2 л. sg. praes. к eo + ne -
4 infigo
īn-fīgo, fīxī, fīxum, ere, hineinheften, -schlagen, -stechen, -bohren, I) eig.: 1) im allg.: gladium hosti in pectus, Cic.: ferrum pectori alcis, Tac.: sagitta corpori infixa, Curt.: signum (Fahne), Cic.: pila, Liv.: cornua, Verg.: alqm scopulo (Dat.), schmettern gegen usw., Verg.: hasta infigitur portae, bleibt stecken, Verg.: sagitta infigitur arbore mali, Verg.: infigere dentes in vulnere, einbeißen, Curt.: pila infixa, Liv.: infixa corpori extrahere, was im Leibe steckt, Plin.: sidera certis infixa sedibus, Cic. – 2) prägn., aufheften = beibringen, natis oscula, Sil. 12, 738: infixum sub pectore vulnus, Verg. Aen. 4, 689. – II) übtr., befestigen, einprägen, heften, alqd animo, auditori, einprägen, Quint.: cura erit infixa animo, Cic.: animus infixus est in patriae caritate, geheftet, fest gerichtet auf usw., Cic.: res memoriae infixa, Liv.: in hominum sensibus positum atque infixum est, fest gegründet, Cic. – infixum est, es ist fest beschlossen, - fester Vorsatz, m. folg. Infin., Sil. 4, 330; 10, 643: m. folg. Gerund., Vologesi vetus et penitus infixum erat arma Romana vitandi, Tac. amn. 15, 5. – / Partiz. infictus, navis vel inficta vel fracta, Callistr. dig. 47, 9, 7.
-
5 surculus
sūrculus, ī, m. (Demin. v. sūrus, s. Paul. ex Fest. 299, 1), der ( junge) Zweig, Schößling, das Reis, I) im allg., Verg., Plin. u.a.: traiectos surculos (Gesträuch) rasit, Suet.: surculum defringere, als Symbol der Besitzergreifung, Cic. de or. 3, 110 (s. Ellendt z. St.). – II) insbes.: 1) das junge Reis zum Setzen, das Pfropfreis, Setzreis, der Setzling, Cic. u.a.: ruratio omnis in sarculo et surculo, in Bodenbearbeitung und Baumzucht, Apul. flor. 15 in. p. 16, 15 Kr. – 2) ein abgebrochener Zweig, Span, Spänchen, Splitter, a) übh.: ubi surculus corpori infixus est, Cels.: surculum extrahere (v. Pers.), Plin.: surculum educere (v. einem Heilmittel), Cels.: surculum vel manu vel etiam ferramento eicere, Cels. – b) als chirurg. t.t., die kleine Schiene, Cels. 8, 10, 6. – c) als t.t. der Kochkunst, der Speil, das Spießchen (s. Schuch Apic. 5, 181), surculo alligare, Apic. 5, 207: surculo infigere, Apic. 7, 319. – d) das Stäbchen, surculi duo erant teretes, oblonguli, Gell. 17, 9, 7. – / Akk. Plur. synkop. surclos, Varro r.r. 1, 40, 4 K. – Nbf., surculum, ī, n., Plur. surcula, Ven. Fort. carm. 5, 13, 4.
-
6 tenaciter
tenāciter, Adv. (tenax), I) festhaltend, fest, derb, premere, Ov.: vincire, Macr. – Compar., tenacius apprehendere, Val. Max., tenacius infigere, Macr. – Superl., quibus (vinculis) tenacissime tenebatur (bildl.). Augustin. conf. 9, 3, 5. – II) übtr., fest, zähe, beharrlich, miseros urgere, Ov. her. 3, 43. – Compar., psittacus dum in pullo est quae monstrata sunt et citius discit et retinet tenacius, Solin. 52, 44: quibus (cibis et somnis) domi forisque tenacius utebatur, Amm. 25, 4. § 4: tanto tenacius mediatori est inhaerendum, Augustin. de civ. dei 18, 18, 1. p. 278, 1 D.2 – Superl., omni isto apparatu tenacissime dissimulato, Apul. met. 5, 20.
-
7 infigo
infigo, ĕre, fixi, fixum - tr. - [st2]1 [-] ficher dans, enfoncer dans, faire entrer de force (dans, in + acc.). [st2]2 [-] faire pénétrer, imprimer, inculquer, graver (dans l'esprit, la mémoire). - gladium hosti in pectus infixit, Cic. Tusc. 4, 22, 50: il enfonça son épée dans la poitrine de l'ennemi. - infigi: être fixé, être imprimé dans (in + abl. ou dat. seul). - res memoriae infixa, Cic.: chose gravée dans la mémoire. - infixum est mihi + inf.: je suis bien décidé à.* * *infigo, ĕre, fixi, fixum - tr. - [st2]1 [-] ficher dans, enfoncer dans, faire entrer de force (dans, in + acc.). [st2]2 [-] faire pénétrer, imprimer, inculquer, graver (dans l'esprit, la mémoire). - gladium hosti in pectus infixit, Cic. Tusc. 4, 22, 50: il enfonça son épée dans la poitrine de l'ennemi. - infigi: être fixé, être imprimé dans (in + abl. ou dat. seul). - res memoriae infixa, Cic.: chose gravée dans la mémoire. - infixum est mihi + inf.: je suis bien décidé à.* * *Infigo, infigis, pen. prod. infixi, infixum, infigere. Ficher dedens. -
8 infigo
īn-fīgo, fīxī, fīxum, ere, hineinheften, -schlagen, - stechen, -bohren, I) eig.: 1) im allg.: gladium hosti in pectus, Cic.: ferrum pectori alcis, Tac.: sagitta corpori infixa, Curt.: signum (Fahne), Cic.: pila, Liv.: cornua, Verg.: alqm scopulo (Dat.), schmettern gegen usw., Verg.: hasta infigitur portae, bleibt stecken, Verg.: sagitta infigitur arbore mali, Verg.: infigere dentes in vulnere, einbeißen, Curt.: pila infixa, Liv.: infixa corpori extrahere, was im Leibe steckt, Plin.: sidera certis infixa sedibus, Cic. – 2) prägn., aufheften = beibringen, natis oscula, Sil. 12, 738: infixum sub pectore vulnus, Verg. Aen. 4, 689. – II) übtr., befestigen, einprägen, heften, alqd animo, auditori, einprägen, Quint.: cura erit infixa animo, Cic.: animus infixus est in patriae caritate, geheftet, fest gerichtet auf usw., Cic.: res memoriae infixa, Liv.: in hominum sensibus positum atque infixum est, fest gegründet, Cic. – infixum est, es ist fest beschlossen, - fester Vorsatz, m. folg. Infin., Sil. 4, 330; 10, 643: m. folg. Gerund., Vologesi vetus et penitus infixum erat arma Romana vitandi, Tac. amn. 15, 5. – ⇒ Partiz. infictus, navis vel inficta vel fracta, Callistr. dig. 47, 9, 7. -
9 surculus
sūrculus, ī, m. (Demin. v. sūrus, s. Paul. ex Fest. 299, 1), der ( junge) Zweig, Schößling, das Reis, I) im allg., Verg., Plin. u.a.: traiectos surculos (Gesträuch) rasit, Suet.: surculum defringere, als Symbol der Besitzergreifung, Cic. de or. 3, 110 (s. Ellendt z. St.). – II) insbes.: 1) das junge Reis zum Setzen, das Pfropfreis, Setzreis, der Setzling, Cic. u.a.: ruratio omnis in sarculo et surculo, in Bodenbearbeitung und Baumzucht, Apul. flor. 15 in. p. 16, 15 Kr. – 2) ein abgebrochener Zweig, Span, Spänchen, Splitter, a) übh.: ubi surculus corpori infixus est, Cels.: surculum extrahere (v. Pers.), Plin.: surculum educere (v. einem Heilmittel), Cels.: surculum vel manu vel etiam ferramento eicere, Cels. – b) als chirurg. t.t., die kleine Schiene, Cels. 8, 10, 6. – c) als t.t. der Kochkunst, der Speil, das Spießchen (s. Schuch Apic. 5, 181), surculo alligare, Apic. 5, 207: surculo infigere, Apic. 7, 319. – d) das Stäbchen, surculi duo erant teretes, oblonguli, Gell. 17, 9, 7. – ⇒ Akk. Plur. synkop. surclos, Varro r.r. 1, 40, 4 K. – Nbf., surculum, ī, n., Plur. surcula, Ven. Fort. carm. 5, 13, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > surculus
-
10 tenaciter
tenāciter, Adv. (tenax), I) festhaltend, fest, derb, premere, Ov.: vincire, Macr. – Compar., tenacius apprehendere, Val. Max., tenacius infigere, Macr. – Superl., quibus (vinculis) tenacissime tenebatur (bildl.). Augustin. conf. 9, 3, 5. – II) übtr., fest, zähe, beharrlich, miseros urgere, Ov. her. 3, 43. – Compar., psittacus dum in pullo est quae monstrata sunt et citius discit et retinet tenacius, Solin. 52, 44: quibus (cibis et somnis) domi forisque tenacius utebatur, Amm. 25, 4. § 4: tanto tenacius mediatori est inhaerendum, Augustin. de civ. dei 18, 18, 1. p. 278, 1 D.2 – Superl., omni isto apparatu tenacissime dissimulato, Apul. met. 5, 20.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tenaciter
-
11 character
chăracter, ēris, m., = charaktêr.I.An instrument for branding or marking, etc.: character est ferrum coloratum, quo notae pecudibus inuruntur, charaktêr autem Graece, Latine forma dicitur, Isid. Orig. 20, 16, 7.—II. A.Prop. (esp. upon animals):B.quadrupedia charactere signare,
Col. 11, 2, 14; Pall. Jan. 16:characterem infigere alicui,
Aug. Contr. Cresc. 1, 30.—Trop., a characteristic, mark, character, style, etc. (only ante- and postclass.):Luciliano charactere libelli,
Varr. R. R. 3, 2, 17; Serv. ad Verg. E. 3, 1; Diom. p. 481 P. (cf. Cic. Or. 39, 134; id. Q. Fr. 2, 15 (16), 5; and Gell. 7, 14, 1, in which passages it is written as Greek). -
12 infigo
I.Lit.:II.gladium hosti in pectus,
Cic. Tusc. 4, 22, 50:ferreis hamis infixis,
Caes. B. G. 7, 73 fin.:hastam portae,
Verg. A. 9, 746:signum,
Cic. Div. 2, 31:(sagitta) infigitur arbore,
remains fixed, sticks fast, Verg. A. 5, 504:vulnus infixum,
made by a thrust, id. ib. 4, 689:infixa corpori extrahere,
things stuck in the body, Plin. 26, 12, 79, § 128; cf.:infixum moenibus hostem deicere,
standing firmly on, Sil. 11, 173:infixum educere telum,
Ov. M. 13, 393:aliquem in limo,
Vulg. Psa. 68, 3.—Trop., to infix, impress, imprint (esp. freq. in the part. perf.):quod in hominum sensibus atque in ipsa natura positum atque infixum est,
Cic. Clu. 6, 17:infigere animis res,
Quint. 9, 4, 134:religio infixa animo,
Liv. 29, 18, 1:quicquid infixum et ingenitum est,
Sen. Ep. 11:quae sint inculcanda, infigenda, repetenda,
Plin. Ep. 1, 20:infixus pectori dolor haeret,
id. ib.:natis oscula,
Sil. 12, 738:oscula dextris,
id. 12, 592; 8, 127: infixum est mihi, I have firmly resolved, I am determined:Vologesi penitus infixum erat arma Romana vitandi,
Tac. A. 15, 5; so with inf.:infixum est fugere,
Sil. 4, 332; 10, 643.
См. также в других словарях:
înfigere — ÎNFÍGERE, înfigeri, s.f. Acţiunea de a (se) înfige; împlântare. – v. înfige. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 ÎNFÍGERE s. împlântare, vârâre. (înfigere cuţitului în animal.) Trimis de siveco, 05.08.2004. Sursa: Sinonime înfígere s … Dicționar Român
ahíto — (del lat. infictus < infigere, clavar, hundir.) ► adjetivo 1 Se aplica a quien ha comido hasta hartarse. SINÓNIMO harto 2 Que está cansado de alguna persona o de algo: ■ ahíto de tantas críticas abandonó su puesto. SINÓNIMO [hastiado] ►… … Enciclopedia Universal
Infix — Ịn|fix 〈n. 11; Gramm.〉 in den Wortstamm eingefügtes Bildungsglied, z. B. das n in lat. frango „ich zerbreche“, gegenüber fractus „zerbrochen“ [<lat. infixus „hineingeheftet“, Part. Perf. zu infigere „hineinheften“] * * * Ịn|fix [lat.… … Universal-Lexikon
înfige — ÎNFÍGE, înfíg, vb. III. 1. tranz. A face ca un obiect cu vârf ascuţit să intre adânc În ceva; a împlânta, a vârî. ♢ expr. A înfige mâna sau mâinile (în ceva) = a apuca (ceva) cu putere. ♦ A împlânta ceva într un obiect ascuţit. 2. refl. fig. (fam … Dicționar Român
împlântare — ÎMPLÂNTÁRE, împlântări, s.f. Acţiunea de a (se) împlânta şi rezultatul ei; înfigere: p. ext. fixare, înţepenire. – v. împlânta. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 ÎMPLÂNTÁRE s. v. înfigere. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa:… … Dicționar Român
Infix — In*fix , v. t. [imp. & p. p. {Infixed}; p. pr. & vb. n. {Infixing}.] [L. infixus, p. p of infigere to infix; pref. in in + figere to fix: cf. F. infixer. See {Fix}.] 1. To set; to fasten or fix by piercing or thrusting in; as, to infix a sting,… … The Collaborative International Dictionary of English
Infixed — Infix In*fix , v. t. [imp. & p. p. {Infixed}; p. pr. & vb. n. {Infixing}.] [L. infixus, p. p of infigere to infix; pref. in in + figere to fix: cf. F. infixer. See {Fix}.] 1. To set; to fasten or fix by piercing or thrusting in; as, to infix a… … The Collaborative International Dictionary of English
Infixing — Infix In*fix , v. t. [imp. & p. p. {Infixed}; p. pr. & vb. n. {Infixing}.] [L. infixus, p. p of infigere to infix; pref. in in + figere to fix: cf. F. infixer. See {Fix}.] 1. To set; to fasten or fix by piercing or thrusting in; as, to infix a… … The Collaborative International Dictionary of English
infix — I. transitive verb Etymology: Latin infixus, past participle of infigere, from in + figere to fasten more at fix Date: 1502 1. to fasten or fix by piercing or thrusting in 2. to impress firmly in the consciousness or disposition 3. to insert (as… … New Collegiate Dictionary
Angel, die — Die Angel, plur. die n, Diminutivum Angelchen, ein Wort, welches in denjenigen Fällen, in welchen es heut zu Tage gebraucht wird, vornehmlich einen doppelten Begriff mit sich führet. 1. Den Begriff der Spitze, und da wird es, 1) in vielen Fällen… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
infix — infixion /in fik sheuhn/, n. v. /in fiks , in fiks /; n. /in fiks /, v.t. 1. to fix, fasten, or drive in: He infixed the fatal spear. 2. to implant: to infix a habit. 3. to instill (a fact, idea, etc.) in the mind or memory; impress. 4. Gram. to… … Universalium