-
101 timor
tĭmŏr, ōris, m. [st2]1 [-] crainte, appréhension, effroi, peur. [st2]2 [-] crainte religieuse. [st2]3 [-] objet de crainte, crainte. - timor ne + subj.: la crainte que. - timor ne frumentum deficiat: la crainte de voir le blé manquer. - timor + prop. inf.: la crainte que. - in timore civitas fuit, obsides captivosque Poenorum ea moliri, Liv. 32, 26, 16: la cité craignit que des otages et des prisonniers de guerre eussent trempé dans ce complot des Carthaginois. - alicui res timori est: une chose cause de la crainte à qqn. - facere (injicere) timorem alicui: inspirer de la crainte à qqn. - esse in magno timore: éprouver de grandes craintes. - timor de illo meus: ma crainte pour lui, la crainte que j'éprouve pour lui. - e timore se colligere: se remettre de sa peur. - timorem omittere, Cic.: cesser de craindre. - Cacus Aventinae timor atque infamia silvae, Ov. F. 1, 551: Cacus, la crainte et la honte des forêts de l'Aventin. - magnus uterque timor latronibus, Hor. S. 1, 4, 67: (jurisconsultes) tous deux la terreur des brigands. - timores, Stat. S. 3, 2, 80: ceux pour qui l'on craint. - Timor, oris, m.: la Crainte (personnifiée).* * *tĭmŏr, ōris, m. [st2]1 [-] crainte, appréhension, effroi, peur. [st2]2 [-] crainte religieuse. [st2]3 [-] objet de crainte, crainte. - timor ne + subj.: la crainte que. - timor ne frumentum deficiat: la crainte de voir le blé manquer. - timor + prop. inf.: la crainte que. - in timore civitas fuit, obsides captivosque Poenorum ea moliri, Liv. 32, 26, 16: la cité craignit que des otages et des prisonniers de guerre eussent trempé dans ce complot des Carthaginois. - alicui res timori est: une chose cause de la crainte à qqn. - facere (injicere) timorem alicui: inspirer de la crainte à qqn. - esse in magno timore: éprouver de grandes craintes. - timor de illo meus: ma crainte pour lui, la crainte que j'éprouve pour lui. - e timore se colligere: se remettre de sa peur. - timorem omittere, Cic.: cesser de craindre. - Cacus Aventinae timor atque infamia silvae, Ov. F. 1, 551: Cacus, la crainte et la honte des forêts de l'Aventin. - magnus uterque timor latronibus, Hor. S. 1, 4, 67: (jurisconsultes) tous deux la terreur des brigands. - timores, Stat. S. 3, 2, 80: ceux pour qui l'on craint. - Timor, oris, m.: la Crainte (personnifiée).* * *Timor, timoris. Cic. Crainte, Peur, ou Paour, Cremeur.\Timor meus de te. Brutus ad Ciceronem. La crainte ou peur que j'ay que mal ne t'advienne.\Afficere timore. Brut. Antonio. Donner crainte, Intimider.\Maximo timore de nobis afficiuntur amici nostri. Brutus. Ont fort grand peur de nous, que mal ne nous advienne.\Ferre timorem. Catull. Avoir peur.\Iniicere timorem. Cic. Faire peur, Intimider.\Magno timore sum. Cic. J'ay fort grand peur.\Magno timori esse populis. Lucanus. Estre fort craint et redoubté de, etc.\Tantum trahit ille timoris. Ouid. Tant de peur Hector traine ou ameine avec soy, Tant de peur il fait à ses ennemis, quelque part qu'il arrive sur eulx. -
102 бесчестье
сущ.• bezczeszczenie• bezeceństwo• blamaż• dyshonor• haniebność• hańba• hańbienie• infamia• niegodziwość• niesława• niełaska• nikczemność• podłość• sromota• wstyd• zakała* * * -
103 позор
сущ.• bezczeszczenie• bezeceństwo• blamaż• dyshonor• haniebność• hańba• hańbienie• infamia• karcenie• kompromitacja• niesława• niełaska• nikczemność• podłość• srom• sromota• wstyd• zakała* * *hańba, infamia перен., niesława -
104 Niedertracht
'niːdərtraxtfinfamia f, bajeza f -
105 infamy
-
106 бесславие
-
107 бесчестье
-
108 гнусность
ж.infamia, carognata, vigliaccheria* * *n1) gener. sozzeria (ñì. zozzeria), zozzeria (ñì. sozzeria), indegnita, sozzura, turpezza, abiettezza, bruttura, esecrabilita, ignobilta, infamia, infamita, mostruosita, nequizia, turpitudine2) liter. immondizia -
109 клеймо позора
-
110 обесчестить
* * *сов. - обесче́стить, несов. - обесче́щиватьсм. бесчестить infamare vt, macchiare d'infamia, disonorare vt* * *vgener. condurre alle gemonie, esporre alle gemonie, fare vergogna (=svergognare), fruttare infamia, privare dell'onore, togliere l'onore, trascinare alle gemonie -
111 notare
1) обозначать, exheredatione notati = nominatim exheredati (1. 8 pr. D. 37, 4). 2) отмечать, замечать (1. 9 § 2 D. 1, 8. 1. 21 § 1 D. 4, 6. 1. 1 § 5 D. 25, 4. 1. 7 § 5 D. 43, 24); особ. о замечаниях юристов (1. 10 § 1 D. 3, 5. 1. 7 § 7 D. 4, 3. 1. 7 § 1 D. 15, 1. 1. 10 § 1 D. 18, 6. 1. 39 D. 28, 5. 1. 20. 69. D. 35, 1. 1. 9 D. 50, 16). 3) порицать, хулить: sententia notata ab aliquo (1. 16 D. 5, 1. 1. 42 pr. D. 29, 2. cf. 1. 9 § 8 D. 4, 2. 1. 17 § 5 D. 28, 5). 4) нанести бесчестие, опозорить кого (infamia), qui edicto Praetoris ut infames notantur (1. 1 § 8 D. 3, 1);notari infamia, ignominia (1. 1 pr. 1. 2 pr. 1. 11 § 4 D. 3, 2. 1. 42 D. 47, 10. 1. 6 § 3 D. 50, 2. 1. 43 § 4. 12. 13 D. 23, 2. 1. 22 D. 34, 9. 1. 4 D. 48, 2. 1. 15 D. 49, 16. 1. 3 pr. D. 22, 5. 1. 2 C. 12, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > notare
-
112 ignominy
-
113 ♦ shame
♦ shame /ʃeɪm/n.1 [u] vergogna; pudore; ritegno: to feel no shame at doing st., non provare vergogna a fare qc.; to blush (o to flush) with shame, arrossire per la vergogna; He has [he feels] no shame at all, non ha [non sente] vergogna; ha perduto il pudore2 vergogna; infamia; ignominia; onta; vituperio: He is a shame to his parents è un'onta per i suoi genitori; to bring shame on oneself [one's family], disonorarsi [disonorare la propria famiglia]; What a shame to treat you in that way!, che infamia trattarti in quel modo!; To my shame, I couldn't answer, con mia grande vergogna non seppi rispondere● to cry shame on sb. [st.], disapprovare recisamente q. [qc.] □ (fam. ingl.) a crying (o a stinking) shame, un vero peccato; una grossa vergogna □ out of shame, per pudore □ to put sb. [st.] to shame, svergognare q.; (fig.) eclissare q.; oscurare, fare scomparire q. [qc.] □ to take shame on oneself, addossarsi una colpa □ Shame on you!, vergognati!; vergogna! □ For shame!, vergogna! □ There's no shame in being poor, non c'è da vergognarsi a esser povero.(to) shame /ʃeɪm/v. t.3 far sfigurare; eclissare; oscurare: His honesty shames most of his competitors, la sua onestà fa sfigurare la maggior parte dei suoi concorrenti● to shame sb. into ( doing) st., indurre q. a (fare) qc. facendogli sentire vergogna: They shamed me into apologizing, facendomi sentire vergogna mi indussero a scusarmi □ to shame sb. out of a prejudice, liberare q. da un pregiudizio facendogliene provare vergogna. -
114 Бесславный
famosus, a, um; ignobilis, e; infamis, e; infamia notatus, a, um; ignominiosus, a, um; ingloriosus, a, um;• быть бесславным - infamem esse; infamia laborare, flagrare;
-
115 infamy
-
116 turpitude
s.1 torpeza, vileza, infamia; deshonestidad.2 infamia, bajeza, corrupción. -
117 adspergo
1.a-spergo ( adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].I.Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).A.Lit.:B.aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis,
Lucr. 1, 719 Lachm.:Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus,
you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15:Euax, adspersisti aquam,
id. Bacch. 2, 3, 13:guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus),
Cic. Clu. 26, 71:pigmenta in tabulā,
id. Div. 1, 13, 23:corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus,
Plin. 8, 38, 57, § 136:liquor adspersus oculis,
id. 12, 8, 18, § 34:Bubus glandem tum adspergi convenit,
id. 18, 26, 63, § 232:corpus floribus aspersis veneratus est,
Suet. Aug. 18:pecori virus aspergere,
to infect, poison, Verg. G. 3, 419:aspergens cinerem capiti,
Vulg. 2 Reg. 13, 15:huc tu jussos asperge sapores,
Verg. G. 4, 62:Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis,
Prop. 1, 12, 16:sanguinem aspergere,
Vulg. 2 Par. 29, 24:nivem,
ib. Eccli. 43, 19.—Trop.:II.cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas,
fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41:ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur,
id. ib. 6, 15:notam alicui,
Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.:allinere notam,
Cic. Verr. 1, 6, 17).—So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for:Aebutio sextulam aspergit,
Cic. Caecin. 6, 17.— Poet.:alas: lacteus extentas aspergit circulus alas,
Claud. VI. Cons. Hon. 175.—In gen., to add to, to join, = adjungere:si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,
Cic. Mur. 31 fin.:huic generi orationis aspergentur etiam sales,
id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10:hos aspersi, ut scires etc.,
id. Fam. 2, 16 fin. —Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.A.Lit.:B.ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam),
Plaut. Ep. 4, 1, 28:quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt,
Lucr. 3, 20:ne aram sanguine aspergeret,
Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, [p. 175] 33; ib. Apoc. 19, 13:sanguine mensas,
Ov. M. 5, 40; and with de:asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris,
Vulg. Lev. 5, 9:vaccam semine,
Liv. 41, 13:Vinxit et aspersas altera vitta comas,
the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas):imbre lutoque Aspersus,
Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494:aquā,
Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21:hyssopo,
ib. Psa. 50, 9:cinere,
ib. Jer. 25, 34:terrā,
ib. 2 Macc. 10, 25 al.—Trop.:2.(Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat,
dotted over with, Mel. 1, 18, 2:aures gemitu,
to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1:auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus,
instructed, Gell. 13, 19, 5:aspersi corda a conscientiā malā,
Vulg. Heb. 10, 22.—Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse:hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis?
Cic. Planc. 12, 30; so also absol.:leviter aspersus,
id. Fam. 6, 6, 9:istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus,
id. Cael. 10; so Liv. 23, 30:aspergebatur etiam infamiā, quod, etc.,
Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62:e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere,
Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.aspergo (Merk., Müller, Strüb.; in MSS. sometimes aspargo, Lachm., Rib., e. g. Verg. A. 3, 534, acc. to Non. p. 405, 5, and Vel. Long. p. 2234 P.; v. 1. aspergo), ĭnis, f. (in the ante-class. per. com. acc. to Prisc. p. 658 P.) [1. aspergo].I.A sprinkling, besprinkling (most freq. in the poets, never in Cic., who uses aspersio, q. v.):II.aspergo aquarum,
Ov. M. 7, 108:aquae,
Petr. 102, 15:(Peneus) Nubila conducit, summasque aspergine silvas Impluit,
Ov. M. 1, 572:sanguis virides aspergine tinxerat herbas,
id. ib. 3, 86;3, 683 al.: Aspergine et gelu pruinisque (lapides) rumpuntur,
Plin. 36, 22, 48, § 167:parietum,
the moisture, sweat, upon walls, Cato, R. R. 128; so Vitr. 5, 11, 1, and Plin. 22, 21, 30, § 63.— Trop.:omni culparum aspergine liber,
Prud. Apoth. 1005.—Meton. (abstr. for concr.), that which is sprinkled, drops:hic ubi sol radiis.... Adversa fulsit nimborum aspargine contra,
opposite to the falling rain, Lucr. 6, 525 Lachm.:Objectae salsā spumant aspargine cautes,
the spray, Verg. A. 3, 534:Flammiferā gemini fumant aspergine postes,
Ov. M. 14, 796:maduere graves aspergine pennae,
id. ib. 4, 729:arborei fetus aspergine caedis in atram Vertuntur faciem,
by means of the sprinkled blood, id. ib. 4, 125 al. -
118 aspergo
1.a-spergo ( adsp-, Ritschl, Jan; asp-, others; in MSS. sometimes aspar-go, v. Cort. ad Luc. 1, 384, and Wagner ad Verg. G. 3, 419, and infra examples from Lucr. and Hor.; cf. 2. aspergo), ersi, ersum, 3, v. a. [spargo].I.Aliquid (alicui rei), to scatter, strew something on something; or of liquids, to sprinkle, spatter over (syn.: adfundo, inicio; never in Ovid, but he often uses the simple spargo).A.Lit.:B.aequor Ionium glaucis aspargit virus ab undis,
Lucr. 1, 719 Lachm.:Ah! adspersisti aquam, Jam rediit animus,
you have dashed water on me, have revived me, Plaut. Truc. 2, 4, 15:Euax, adspersisti aquam,
id. Bacch. 2, 3, 13:guttam bulbo (with a play upon the names Gutta and Bulbus),
Cic. Clu. 26, 71:pigmenta in tabulā,
id. Div. 1, 13, 23:corpus ejus adustum adspergunt aliis carnibus,
Plin. 8, 38, 57, § 136:liquor adspersus oculis,
id. 12, 8, 18, § 34:Bubus glandem tum adspergi convenit,
id. 18, 26, 63, § 232:corpus floribus aspersis veneratus est,
Suet. Aug. 18:pecori virus aspergere,
to infect, poison, Verg. G. 3, 419:aspergens cinerem capiti,
Vulg. 2 Reg. 13, 15:huc tu jussos asperge sapores,
Verg. G. 4, 62:Non nihil aspersis gaudet Amor lacrimis,
Prop. 1, 12, 16:sanguinem aspergere,
Vulg. 2 Par. 29, 24:nivem,
ib. Eccli. 43, 19.—Trop.:II.cum clarissimo viro non nullam laudatione tuā labeculam aspergas,
fasten upon, Cic. Vatin. 17, 41:ne qua ex tuā summā indignitate labes illius dignitati aspersa videatur,
id. ib. 6, 15:notam alicui,
Dig. 37, 14, 17 fin. (cf.:allinere notam,
Cic. Verr. 1, 6, 17).—So of an inheritance, to bestow, bequeath something to, to set apart for:Aebutio sextulam aspergit,
Cic. Caecin. 6, 17.— Poet.:alas: lacteus extentas aspergit circulus alas,
Claud. VI. Cons. Hon. 175.—In gen., to add to, to join, = adjungere:si illius (sc. Catonis majoris) comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,
Cic. Mur. 31 fin.:huic generi orationis aspergentur etiam sales,
id. Or. 26, 87; id. ad Q. Fr. 2, 10:hos aspersi, ut scires etc.,
id. Fam. 2, 16 fin. —Aliquem or aliquid aliquā re (cf. Ramsh. Gr. p. 362; Zumpt, Gr. § 418), to strew some person or thing with something, to splash over, besprinkle, bespatter, bedew, lit. and trop.A.Lit.:B.ah, guttulā Pectus ardens mihi adspersisti (cf. supra, aquam),
Plaut. Ep. 4, 1, 28:quas (sedes) nec nubila nimbis Aspergunt,
Lucr. 3, 20:ne aram sanguine aspergeret,
Cic. N. D. 3, 36, 88; so Vulg. 4 Reg. 9, [p. 175] 33; ib. Apoc. 19, 13:sanguine mensas,
Ov. M. 5, 40; and with de:asperget de sanguine ejus (turturis) parietem altaris,
Vulg. Lev. 5, 9:vaccam semine,
Liv. 41, 13:Vinxit et aspersas altera vitta comas,
the sprinkled hair, Prop. 5, 11, 34 (Müller, † acceptas):imbre lutoque Aspersus,
Hor. Ep. 1, 11, 12 K. and H.; Claud. B. Gild. 494:aquā,
Vulg. Num. 8, 7; ib. 2 Macc. 1, 21:hyssopo,
ib. Psa. 50, 9:cinere,
ib. Jer. 25, 34:terrā,
ib. 2 Macc. 10, 25 al.—Trop.:2.(Mons Idae) primo parvis urbibus aspersus erat,
dotted over with, Mel. 1, 18, 2:aures gemitu,
to fill, Val. Max. 3, 3, ext. 1:auditiunculā quādam aspersus, i. e. imbutus,
instructed, Gell. 13, 19, 5:aspersi corda a conscientiā malā,
Vulg. Heb. 10, 22.—Esp., to spot, stain, sully, defile, asperse:hunc tu vitae splendorem maculis aspergis istis?
Cic. Planc. 12, 30; so also absol.:leviter aspersus,
id. Fam. 6, 6, 9:istius facti non modo suspitione, sed ne infamiā quidem est aspersus,
id. Cael. 10; so Liv. 23, 30:aspergebatur etiam infamiā, quod, etc.,
Nep. Alcib. 3 fin.; so Suet. Ner. 3: aliquem linguā, Auct. ad Her. 4, 49, 62:e quibus unus amet quāvis aspargere cunctos, i. e. quibusvis dicteriis perstringere, laedere,
Hor. S. 1, 4, 87 K. and H.aspergo (Merk., Müller, Strüb.; in MSS. sometimes aspargo, Lachm., Rib., e. g. Verg. A. 3, 534, acc. to Non. p. 405, 5, and Vel. Long. p. 2234 P.; v. 1. aspergo), ĭnis, f. (in the ante-class. per. com. acc. to Prisc. p. 658 P.) [1. aspergo].I.A sprinkling, besprinkling (most freq. in the poets, never in Cic., who uses aspersio, q. v.):II.aspergo aquarum,
Ov. M. 7, 108:aquae,
Petr. 102, 15:(Peneus) Nubila conducit, summasque aspergine silvas Impluit,
Ov. M. 1, 572:sanguis virides aspergine tinxerat herbas,
id. ib. 3, 86;3, 683 al.: Aspergine et gelu pruinisque (lapides) rumpuntur,
Plin. 36, 22, 48, § 167:parietum,
the moisture, sweat, upon walls, Cato, R. R. 128; so Vitr. 5, 11, 1, and Plin. 22, 21, 30, § 63.— Trop.:omni culparum aspergine liber,
Prud. Apoth. 1005.—Meton. (abstr. for concr.), that which is sprinkled, drops:hic ubi sol radiis.... Adversa fulsit nimborum aspargine contra,
opposite to the falling rain, Lucr. 6, 525 Lachm.:Objectae salsā spumant aspargine cautes,
the spray, Verg. A. 3, 534:Flammiferā gemini fumant aspergine postes,
Ov. M. 14, 796:maduere graves aspergine pennae,
id. ib. 4, 729:arborei fetus aspergine caedis in atram Vertuntur faciem,
by means of the sprinkled blood, id. ib. 4, 125 al. -
119 dedecus
dē-dĕcus, ŏris, n., disgrace, dishonor, infamy, shame (for syn. cf.: offensio, contumelia, infamia, ignominia, turpitudo, obscoenitas, injuria—freq. and class.).I.In gen.: eos dolores atque carnificinas per dedecus atque maximam contumeliam te facere ausum esse? Cato ap. Gell. 10, 3, 17;B.so with ignominia,
Cic. Div. 2, 9;with infamia,
id. Cluent. 22, 61; cf. id. Cat. 1, 6;with flagitium,
id. Mur. 5, 12;with probrum,
id. Rosc. Am. 24, 68:vitam per dedecus amittere,
Sall. C. 20, 9:in dedecora incurrunt,
Cic. Fin. 1, 14, 47; cf.with damnum,
Plaut. Bacch. 1, 1, 39:magnum fuit generi vestro,
Cic. Brut. 34, 130:dedecori est,
Ter. Heaut. 2, 3, 93:dedecori esse (alicui),
Cic. Off. 1, 33 fin.; id. Att. 8, 11 et saep.; cf.also: aliter ampla domus dedecori domino fit,
id. Off. 1, 39, 139.—Concr. (as sometimes our word shame), that which causes shame; a disgrace, blot, blemish: cum nec prodere visum dedecus auderet (viz., the ass's ears of Midas), Ov. M. 11, 184; cf.: naturae dedecus, a monster, said of the ass, Phaedr. 1, 21, 11; cf. Petr. 74, 9; Vulg. Sir. 3, 13. —II.(Acc. to decus, no. II.) Like to kakon, moral dishonor, vice, turpitude; a vicious action, shameful deed, etc. (very freq.):decus, quod antiqui summum bonum esse dixerant... itemque dedecus illi summum malum,
Cic. Leg. 1, 21, 55; cf. id. Tusc. 2, 5, 14; id. Fin. 3, 11, 38:dedecus admittere,
Caes. B. G. 4, 25, 5; id. B. C. 3, 64 fin.; Cic. Verr. 1, 17, 51; id. Fam. 3, 10, 2 al.:ad avertendos tantorum dedecorum rumores,
Suet. Calig. 48 et saep.; of unchastity, Ov. M. 2, 473; 9, 26; Suet. Aug. 68:dedecorum pretiosus emptor,
Hor. Od. 3, 6, 32:abdicamus occulta dedecoris,
Vulg. 2 Cor. 4, 2. -
120 ignominia
ignōmĭnĭa, ae, f. [in - nomen; qs. a deprivation of one's good name, of one's honor as a citizen], disgrace, dishonor, ignominy, esp. as the result of civil or military punishment (class.; in sing. and plur.; cf.: infamia, dedecus, probrum, opprobrium).I.A legal and military term: censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert. Itaque, ut omnis ea judicatio versatur tantummodo in nomine, animadversio illa ignominia dicta est, Cic. Fragm. ap. Non. 24, 9 sq. (Rep. 4, 6 Mos.); Cic. Clu. 47, 130:II.tu non animadvertes in omnes, sed carpes ut velis, et paucos ex multis ad ignominiam sortiere?
id. ib. 46, 129:ignominiae causa post omnes interrogatus,
Suet. Claud. 9:nonnullos signiferos ignominiā notavit ac loco movit,
Caes. B. C. 3, 74, 1; cf.:qui ignominiā notandos censuerunt eos, si qui militiam subterfugissent,
Cic. Phil. 7, 9, 23:mille milites, quia serum auxilium post proelium venerant, prope cum ignominia dimissi,
Liv. 3, 5, 15; cf. Suet. Caes. 69:sine ignominia domum reverti,
Caes. B. C. 1, 85, 10; cf. id. B. G. 7, 17, 5; id. B. C. 3, 101, 6; Suet. Ner. 39; id. Oth. 9; id. Vesp. 8 al.: ignominiae aut poenae causa ab urbe Roma abesse, Paul. ex Fest. p. 278 Müll.:in omnibus, quibus damnatus unusquisque ignominia notatur,
Gai. Inst. 4, 60:ne laboret ignominia,
id. ib. 4, 182.—In plur.:variis ignominiis afficere,
Suet. Aug. 24:animadversionum et ignominiarum genera,
id. Tib. 19. —In gen.(α).Absol.: maculam atque ignominiam imponere, Lucil. ap. Non. 24, 14:(β).in quibus (civitatibus) expetunt laudem optimi et decus ignominiam fugiunt ac dedecus,
Cic. Rep. 5, 4;so with dedecus,
id. Div. 2, 9, 22; id. Quint. 20, 64;with infamia,
id. Tusc. 4, 20, 45:per summam injuriam ignominiamque,
id. Verr. 2, 3, 97, § 226:injuriam sine ignominia imponere,
id. Quint. 31, 96:haec insignis ignominia,
id. Prov. Cons. 7, 16:ignominiā mortuum afficere,
id. Rosc. Am. 39, 113:adjecta quibusdam ignominia,
Quint. 3, 7, 20:ad depellendam ignominiam,
id. 1, 2, 24:in urbanas tribus transferri ignominiae est,
Plin. 18, 3, 3, § 13:gravior omni vulnere,
Juv. 8, 210.—In plur.:ut homines castigationibus, reprehensionibus, ignominiis affici se in delicto dolerent,
Cic. Tusc. 4, 20, 45:judiciis ignominiisque concisus,
id. Phil. 12, 4, 11.—With gen.:hac tamen una plaga conciderit, ignominia senatus,
a disgrace inflicted by the Senate, Cic. Prov. Cons. 7, 16:labes ignominiaque mortis,
id. Rab. Perd. 10, 27:ignominia amissarum navium,
Caes. B. C. 1, 100 fin.:cum summa ignominia familiae,
Nep. Timoth. 4, 1.
См. также в других словарях:
infamia — sustantivo femenino 1. (no contable) Cualidad de infame: la infamia de su conducta. 2. Pérdida de la honra, el buen nombre o la estimación: Que viva en la infamia para siempre. 3. Acción o palabra infame: No le alteraron tus infamias … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Infamia — • Infamia, в общем смысле называлось дурное слово, скверные слухи о ком либо, в тесном смысле ignominia, высказанная преторским эдиктом, вследствие чего лица, этому подвергшиеся, терпели большой ущерб в своих правах. Infamis терял ius… … Реальный словарь классических древностей
infamia — /in famja/ s.f. [dal lat. infamia, der. di infamis infame ]. 1. [condizione di disonore e di biasimo pubblico] ▶◀ abiezione, abominio, (lett.) disdoro, disonore, ignominia, (pop.) infamità, (lett.) onta, vergogna. ◀▶ onorabilità, onore, stima. 2 … Enciclopedia Italiana
infamia — (Del lat. infamĭa). 1. f. Descrédito, deshonra. 2. Maldad, vileza en cualquier línea … Diccionario de la lengua española
infamia — index discredit, disgrace, dishonor (shame), disrepute, ignominy, infamy, notoriety, shame … Law dictionary
infâmia — s. f. 1. Ato ou dito que revela sentimentos vis. 2. Descrédito. 3. Desonra, ignomínia. 4. Calúnia, aleive … Dicionário da Língua Portuguesa
infamia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. infamiamii {{/stl 8}}{{stl 7}} w dawnym prawie polskim: pozbawienie szlachcica praw obywatelskich, ochrony prawnej i czci na podstawie wyroku sądowego; niesława, hańba; także: czyn niegodny szlachcica : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
infamia — in·fà·mia s.f. 1a. CO condizione di disonore e di pubblico biasimo in cui si trova qcn. dopo avere commesso azioni vergognose: macchiarsi, coprirsi di infamia, cadere nell infamia, bollare d infamia, procurare, causare infamia a qcn. Sinonimi:… … Dizionario italiano
Infamia — La Infamia en la Antigua Roma, es lo que se conceptúa como la Degradación del honor civil , que consiste en la pérdida de reputación o descrédito en la que caía el ciudadano romano una vez efectuado el Censo por parte del magistrado competente… … Wikipedia Español
infamia — (Del lat. infamia.) ► sustantivo femenino 1 Acción infame y ruin cometida contra una persona: ■ estaba enojado por las infamias y acusaciones de que fue objeto. SINÓNIMO afrenta abyección 2 Situación del que ha perdido la reputación y el honor: ■ … Enciclopedia Universal
infamia — {{#}}{{LM I21734}}{{〓}} {{SynI22285}} {{[}}infamia{{]}} ‹in·fa·mia› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Deshonra, descrédito o pérdida de la buena fama o de la estimación: • La infamia cayó sobre la familia cuando se descubrió el escándalo.{{○}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos