-
1 ineptus
ĭneptus, a, um [in + aptus] [st1]1 [-] qui n'est pas approprié, déplacé, hors de propos, maladroit, gauche, impertinent. - [en parl. des choses et des pers.]: Cic. Or. 29 ; Tusc. 1, 86, 7 ; de Or. 2, 17 ; 2, 20. [st1]2 [-] déraisonnable, sot. - Cic. Clu. 176 ; Nat. 1, 59 ; Caec. 14. - ĭneptior, Quint. 9, 2, 70. - ĭneptissimus, Quint. 9, 3, 100. - ineptissimum est + inf.: c'est vraiment déraisonnable de. --- Quint. Sid.* * *ĭneptus, a, um [in + aptus] [st1]1 [-] qui n'est pas approprié, déplacé, hors de propos, maladroit, gauche, impertinent. - [en parl. des choses et des pers.]: Cic. Or. 29 ; Tusc. 1, 86, 7 ; de Or. 2, 17 ; 2, 20. [st1]2 [-] déraisonnable, sot. - Cic. Clu. 176 ; Nat. 1, 59 ; Caec. 14. - ĭneptior, Quint. 9, 2, 70. - ĭneptissimus, Quint. 9, 3, 100. - ineptissimum est + inf.: c'est vraiment déraisonnable de. --- Quint. Sid.* * *Ineptus, Adiect. Non aptus. Cic. Mal à droict et mal propre en ce qu'il fait ou dit, Inepte, Messeant, Mal advenant, Badin, Niez Sot, Dandin.\Ineptum. Donatus. Chose si sotte et si folle, que tout le monde la blasme et s'en mocque.\Causa inepta. Teren. Excuse lourde et qui n'ha point de couleur.\Labor ineptus. Plin. iunior. Labeur qui ne proficte en rien, Vain, Inutile.\Lenitas inepta. Terent. Qui se monstre hors temps, Sotte.\Via inepta. Cic. Mauvais chemin.\Ineptum est de tam perspicua istius impudentia pluribus verbis disputare. Cic. C'est folie et chose mal convenable de, etc. -
2 ineptus
ĭneptus, a, um, adj. [2. in-aptus], unsuitable, impertinent, improper, tasteless, senseless, silly, pedantic, absurd, inept, without tact (class.):quem enim nos ineptum vocamus, is mihi videtur ab hoc nomen habere ductum, quod non sit aptus. Idque in sermonis nostri consuetudine perlate patet. Nam qui aut tempus quid postulet, non videt, aut plura loquitur, aut se ostentat, aut eorum quibuscum est, vel dignitatis, vel commodi rationem non habet, aut denique in aliquo genere aut inconcinnus aut multus est, is ineptus esse dicitur,
Cic. de Or. 2, 4, 17:nihil insolens aut ineptum,
id. Or. 9, 29:negotium,
id. Tusc. 1, 35, 86:causa,
Ter. And. 1, 5, 22:lusibus advertere numen ineptis,
Ov. Tr. 2, 223:sententiae inepto inanique impetu,
Gell. 12, 2, 1:ineptus et jactantior hic paulo est (i. q. nimis officiosus, negotiosus ardelio),
Hor. S. 1, 3, 49:chartae,
waste-paper, id. Ep. 2, 1, 270:lictor,
foolish, impertinent, Pers. 5, 175.— Comp.:quod est multo ineptius,
Quint. 9, 2, 70.— Sup.:ineptissimae figurae,
Quint. 9, 3, 100: ineptissimum est, with a subject - clause, id. 1, 7, 2; 11, 3, 126.—As an abusive epithet: quid est, inepta, quid rides?
Ter. Eun. 5, 7, 6; so,inepte,
Ov. R. Am. 472; id. Am. 1, 14, 36; id. A. A. 1, 306.— Adv.: ĭneptē, improperly, impertinently, foolishly, absurdly, ineptly (class.):interdum inepte stultus es,
Plaut. Most. 2, 2, 64:disserere,
Cic. Tusc. 1, 6, 11:dicere,
id. Brut. 82, 284:nil molitur inepte,
Hor. A. P. 140:inepte et frigide uti verbis,
Gell. 13, 24, 7:fautor ( = favens),
Hor. S. 1, 10, 2:cornicari,
Pers. 5, 12. — Comp.:delirare,
Lact. Inst. 3, 17.— Sup.:ineptissime fieri,
Quint. 11, 3, 131. -
3 ineptus
ineptus ineptus, a, um бессмысленный, нелепый -
4 ineptus
ineptus ineptus, a, um глупый -
5 ineptus
ineptus adj. with comp. [2 in+aptus].—Of persons, absurd, awkward, silly, inept, impertinent: Quid est, inepta, quid vis? T.: ineptus Et iactantior hic paulo est, without tact, H.—Of things, absurd, unsuitable, unfit, impertinent: illa concedis <*>epta esse: causa, T.: ioca: chartae, waste-paper, H.: risu inepto res ineptior nulla est, Ct.: quid est ineptius quam, etc.* * *inepta, ineptum ADJsilly, foolish; having no sense of what is fitting -
6 ineptus
in-eptus, a, um (in u. aptus), I) unpassend, untauglich, chartae, Makulatur, Hor. ep. 2, 1, 270. – II) übtr., ungehörig, unpassend, unschicklich, ungereimt, läppisch, abgeschmackt, lenitas patris, Ter.: causa, ungenügender Grund, Ter.: negotium, Cic.: lusus (Plur.), Ov.: rei ineptae inservire, Val. Max.: neutr. subst., nihil habere insolens aut ineptum, Cic. – v. Pers., homo, Quint. u.a.: Crispinus, Hor.: Graeculus, Cic.: subst., age, inepte, Ter.: eho, inepta, Ter.: quae narrare inepti est, Caecil. com. fr.: u. so bes. Plur. inepti = Leute, die alles übertreiben, Leute von verdorbenem Geschmack, Pedanten, Gecken, Cic. bei Suet. Caes. 56, 2; vgl. Cic. de or. 2, 17 (wo der Singul. ineptus definiert wird). – Compar., risu inepto res ineptior nulla est, Catull.: nam quid est ineptius, quam etc., Cic.: utrum ineptior fuerit, qui etc.... an qui etc., Sen.: Superl., figurae ineptissimae, Quint.: res ineptissimae, Treb. Poll.: ineptissimum est m. folg. Infin., Quint. 1, 7, 2. Sidon. epist. 9, 3, 7.
-
7 ineptus
in-eptus, a, um (in u. aptus), I) unpassend, untauglich, chartae, Makulatur, Hor. ep. 2, 1, 270. – II) übtr., ungehörig, unpassend, unschicklich, ungereimt, läppisch, abgeschmackt, lenitas patris, Ter.: causa, ungenügender Grund, Ter.: negotium, Cic.: lusus (Plur.), Ov.: rei ineptae inservire, Val. Max.: neutr. subst., nihil habere insolens aut ineptum, Cic. – v. Pers., homo, Quint. u.a.: Crispinus, Hor.: Graeculus, Cic.: subst., age, inepte, Ter.: eho, inepta, Ter.: quae narrare inepti est, Caecil. com. fr.: u. so bes. Plur. inepti = Leute, die alles übertreiben, Leute von verdorbenem Geschmack, Pedanten, Gecken, Cic. bei Suet. Caes. 56, 2; vgl. Cic. de or. 2, 17 (wo der Singul. ineptus definiert wird). – Compar., risu inepto res ineptior nulla est, Catull.: nam quid est ineptius, quam etc., Cic.: utrum ineptior fuerit, qui etc.... an qui etc., Sen.: Superl., figurae ineptissimae, Quint.: res ineptissimae, Treb. Poll.: ineptissimum est m. folg. Infin., Quint. 1, 7, 2. Sidon. epist. 9, 3, 7. -
8 ineptus
-
9 ineptus
неуместный, нелепый, in. conditio (1. 86 pr. D. 28, 5. 1. 59 § 1 D. 28, 5. 1. 113. § 5. D. 30. 1. 3 § 23. D. 41, 2). Ineptia, нелепость, глупость, ob ineptiam removeri a cura s. tutela (1. 3 § 18 D. 26, 10).Латинско-русский словарь к источникам римского права > ineptus
-
10 ineptus
, inepta, ineptum (m,f,n)неподходящий, глупый -
11 inepte
ĭneptē, adv. [ineptus] maladroitement, gauchement, à contretemps. --- Cic. Tusc. 1, 11; Br. 284 ; Gell. 13, 24, 7. - ĭneptĭus. --- Lact. Inst. 3, 17. - ĭneptissĭme. --- Quint. 11, 3, 131.* * *ĭneptē, adv. [ineptus] maladroitement, gauchement, à contretemps. --- Cic. Tusc. 1, 11; Br. 284 ; Gell. 13, 24, 7. - ĭneptĭus. --- Lact. Inst. 3, 17. - ĭneptissĭme. --- Quint. 11, 3, 131.* * *Inepte, Aduerbium. Cic. Sottement, Messeamment, Maulsadement, Mal proprement, Ineptement. -
12 ineptio
ĭneptĭo, īre [ineptus] - intr. - être fou, perdre la tête. --- Ter. Ad. 934 ; Catul. 8, 1.* * *ĭneptĭo, īre [ineptus] - intr. - être fou, perdre la tête. --- Ter. Ad. 934 ; Catul. 8, 1.* * *Ineptio, ineptis, ineptiui, ineptire. Terent. Dire ou faire chose mal à propos, Resver, Baver, Folastrer, Badiner. -
13 inepte
-
14 ineptia
глупость, нелепость, вздор, бессмыслица ( hominum ineptiae et stultitiae C) -
15 ineptio
—, —, īre [ ineptus ]болтать вздор, делать глупости Ctl -
16 aptus
aptus, a, um (v. apio), I) Partic., und zwar: A) angefügt, 1) eig.: crescebant uteri terram radicibus apti, befestigt mit Wurzeln an dem Boden, Lucr.: gladius e lacunari setā equinā aptus, Cic. – 2) übtr.: a) an etw. gebunden, otio aptus, Plaut. trin. 658. – b) von etw. abhängend, entspringend, m. folg. ex u. Abl., rerum causae aliae ex aliis aptae et necessitate nexae, Cic.: honestum, ex quo aptum est officium, Cic.: non ex verbis aptum pendēre ius, Cic.: nemo potest non beatissimus esse, qui est totus aptus ex sese quique in se uno sua ponit omnia, Cic. – m. bl. Abl., vita modica et apta virtute, Cic.: rudentibus apta fortuna, Cic. – B) zusammengefügt, verbunden, verknüpft, 1) eig.: a) übh.: coniugio corporis atque animae consistimus uniter apti, Lucr.: qui tam certos caeli motus tamque omnia inter se conexa et apta viderit, Cic.: facilius est apta dissolvere, quam dissipata conectere, Cic. – b) prägn., gehörig zusammengefügt = gehörig instand gesetzt, gehörig eingerichtet, in guter Ordnung befindlich, gerüstet, illae triremes omnes et quinqueremes aptae instructaeque omnibus rebus ad navigandum, Caes.: omnia sibi esse ad bellum apta et parata, Caes.: aptae et instructae remigio XXXII quinqueremes erant, Liv.: socordius ire milites non aptis armis, Sall. fr.: aptus exercitus, kampfschlagfertiges, Liv.: m. Abl. instr., mit etw. ausgestattet, ausgeschmückt, nautico instrumento apta et armata classis, Liv.: Fides apta pinnis, Enn. fr.: caelum stellis fulgentibus aptum, Verg. – 2) übtr.: provincia, Cic.: oratio, gehörig abgerundete, Cic.: Thucydides verbis aptus et pressus, bündig u. gedrängt im Ausdruck, Cic.: sic inter se sunt pleraque conexa et apta, ut etc., Cic.: apta inter se et cohaerentia, Cic.: efficiatur aptum illud, quod fuerit antea diffluens ac solutum, Cic. – naturā nihil est aptius, nihil descriptius, es gibt nichts Harmonischeres, nichts Organischeres als die Natur, Cic. – II) Adi. m. Compar. u. Superl. (eig. einer Sache angepaßt; dah.) zu etw. passend, geeignet, tauglich, geschickt, fähig, zweckdienlich, dienlich, einer Pers. od. Sache angemessen, wohlangebracht (Ggstz. ineptus, Augustin. ep. 138, 5), m. ad u. Akk., calcei habiles atque apti ad pedem, Cic.: milites minus apti ad huius generis hostem (für den Kampf mit einem solchen Feinde), Caes.: id pallium esse aptum ad omne anni tempus, Cic.: ossa commissuras habent et ad stabilitatem aptas et ad artus finiendos accommodatas, Cic.: ex omnibus ad dicendum maxime natum aptumque esse, Cic.: locus ad insidias aptior, Cic.: castra erant ad bellum ducendum aptissima naturā loci et munitione, Caes.: qui locus est ad exsulandum aptissimus, Cic.: Epicurus, homo non aptissimus ad iocandum, Cic.: genus ad omnia imitanda et efficienda, quae ab quoque traduntur, aptissimum, Caes. – m. in u. Akk., in quod (genus pugnae) minime apti sunt, Liv. – m. Dat., initia apta et accommodata naturae, Cic.: aptum esse consentaneum que tempori et personae, Cic.: reliqua pro loci natura, pro vi tempestatum illis essent aptiora et accommodatiora, Caes.: non alium locum aptiorem proelio esse censebat, Curt.: itineri quam proelio aptiores erant, Curt.: haec genera dicendi aptiora sunt adulescentibus, Cic.: hos (oratores) aptissimos cognovi turbulentis contionibus, Cic. – solibus aptus, ›ein großer Freund der Sonnenstrahlen‹, Hor. ep. 1, 20, 24. – bes. m. Dat. Gerund., quod bellando aptus sum, Acc. fr.: aptus alliciendis feminarum animis, Tac.: an (umeri) apti essent oneri ferendo, Capit.: silvestre iter aptum insidiis tegendis erat, Curt.: quicquid alendo igni aptum est, Curt.: tanto aptiora exportandis oneribus tarda iumenta sunt quam nobiles equi, Sen.: amnis gignendae herbae non alius est aptior, Curt.: gens aptior novandis quam gignendis rebus, Curt. – mit Abl. (durch), aptior sermone, gewandter im mündlichen Verkehre, Tac. hist. 2, 4. – poet. m. folg. Infin., Circe apta cantu mutare figuras, Tibull. 4, 1, 62 (vgl. Ov. art. am. 3, 534; fast. 2, 216): m. Infin. Pass., mens apta capi, Ov. art. am. 1, 358 (vgl. Ov. am. 1, 5, 20; fast. 2, 254). – mit folg. Relativsatz, nulla videbatur aptior persona, quae de illa aetate loqueretur, Cic.: est mihi qui lanas molliat apta manus, Ov. – absol., oratio, Curt.: tempus, die gelegene, rechte Z., Liv.: occasio, Curt.: nunc quid aptum sit, hoc est quid maxime deceat in oratione, videamus, Cic.: lar, ein angemessenes, genügendes Vermögen, Hor.: ego enim neminem nec motu corporis neque ipso habitu atque formā aptiorem mihi videor audisse, Cic.: verbis uti usitatissimis et quam maxime aptis, Cic.: ita opere ipso coniungi haud paulo aptius videri potest, Curt. 5, 1, 2.
-
17 baburrus
baburrus = stultus, ineptus, Isid. 10, 31. Gloss. IV, 589, 4; vgl. Löwe Prodr. p. 54.
-
18 festuca [1]
1. fēstūca, ae, f. (vermutlich aus *ferstuca, zu fastigium), I) der Halm, Grashalm, Varro LL. 5, 136. Col. 8, 15, 7, Plin. 10, 116: cum herba creverit in festucam, Plin. 18, 254. – ein halmartiges Unkraut, Plin. 18, 155. – II) übtr., die Rute od. das Stäbchen, womit nach röm. Sitte der assertor libertatis den Sklaven berührte, der für frei erklärt werden sollte, sonst auch vindicta gen., die Freiheitsrute, der Freiheitsstab, ingenuan an festucā facta e serva liberast? Plaut. mil. 961: non in festucā, lictor quam iactat ineptus, Pers. 5, 175.
-
19 inepte
ineptē, Adv. m. Compar. u. Superl. (ineptus), unpassend, I) zu unrechter Zeit, Caecin. in Cic. ep. 6, 7. § 1. – II) unschicklich, ungereimt, läppisch, Cic. u.a.
-
20 ineptia
ineptia, ae, f. u. ineptiae, ārum, f. (ineptus), a) Sing., die Ungehörigkeit, Verkehrtheit, Albernheit im Handeln u. Reden, Plaut. merc. 26. Ter. eun. 741 u. adelph. 749. Prud. c. Symm. 1, 146 u. 2, 57. – b) Plur., Ungehörigkeiten (ungehörige Dinge), Verkehrtheiten, Albernheiten, Torheiten, Phantastereien, Fadheiten, Spielereien, Tändeleien, Geschwätz, törichte Einfälle, Unsinn, im Handeln u. Benehmen, o tristes ineptias! Caecil. com. fr.: humiles ineptiae, gemeine Späße (v. Tänzen), Petron.: mimicae ineptiae, Sen.: hominum ineptiae ac stultitiae, Cic.: nugae ineptiaeque maximae, Plaut.: nec tu quid facias ineptiarum, Catull.: ut eos partim scelerum suorum, partim etiam ineptiarum paeniteat, Cic.: quos certum habeo dicturos me ineptiis meis plausisse, habe meinen eigenen törichten Liebhabereien das Wort geredet (mein Steckenpferd geritten), Tac. – im Denken, Reden und Schreiben, mit subj. Genet., iurisconsultorum istae ineptiae, Sen.: aliae ineptiae verba quaerentium, Sen.: mit obj. Genet., sententiarum ineptiae, Suet.: mit Pron. poss. u. Adii., si qui forte mearum ineptiarum lectores eritis, Catull.: quid ad istas ineptias abis? inquies, Cic.: ut ad pauca redeam ac mittam illius ineptias, Ter.: ridere ineptias Graecas, Sen.: pellantur ergo istae ineptiae paene aniles (alberne Ansichten der alten Weiber), Cic.: curavit notitiam historiae fabularis usque ad ineptias et derisum (bis zum Läppischen u. Lächerlichen), Suet. – als Titel einer Schrift u. übh. von Schriften, libellos ineptiarum (Einfälle), qui nunc iocorum (Schwänke) inscribuntur, componere instituit, Suet. gr. 21.
См. также в других словарях:
ineptus — index fatuous, inept (incompetent), insipid Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
Aethomys ineptus — Aethomys ineptus Estado de conservación … Wikipedia Español
Chauliognathus ineptus — Chauliognathus ineptus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Didus ineptus — Dodo Do do, n.; pl. {Dodoes}. [Said to be fr. Pg. doudo silly, foolish (cf. {Booby}); this is fr. Prov. E. dold, the same word as E. dolt.] (Zo[ o]l.) A large, extinct bird ({Didus ineptus}), formerly inhabiting the Island of Mauritius. It had… … The Collaborative International Dictionary of English
Didus ineptus — Raphus cucullatus Pour les articles homonymes, voir Dodo … Wikipédia en Français
Astragalus lentiginosus var. ineptus — ID 8103 Symbol Key ASLEI2 Common Name freckled milkvetch Family Fabaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution CA Growth Habit Forb/herb Duration … USDA Plant Characteristics
O dii quam ineptus! quam se ipse amans sine rivali! — См. Самолюб никому не люб … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Astragalus ineptus A. Gray — Symbol ASLEI2 Synonym Symbol ASIN24 Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
Astragalus lentiginosus Douglas ex Hook. var. ineptus (A. Gray) M.E. Jones — Symbol ASLEI2 Common Name freckled milkvetch Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
Astragalus lentiginosus Douglas ex Hook. var. ineptus (A. Gray) M.E. Jones — Symbol ASLEI2 Common Name freckled milkvetch Botanical Family Fabaceae … Scientific plant list
inepte — [ inɛpt ] adj. • mil. XVe; lat. ineptus « qui n est pas approprié » 1 ♦ Vx ⇒ inapte. « mon cœur serait moins inepte à l amour » (Rousseau). 2 ♦ (1495) Mod. Qui dénote l absurdité, la sottise. ⇒ absurde, idiot, sot, stupide. Une histoire, un roman … Encyclopédie Universelle