-
1 Unwille
Unwille, indignatio. indignitas (der Unmut, auch über etw., alcis rei). – stomachus (Empfindlichkeit, Ärger, innerer Unwille). – ira (Ingrimm, Zorn). – ein kleiner U., indignatinucula: U. des Volks (über einen Staatsmann), invidia populi: voller U., indignabundus (von Pers.); stomachi plenus (von Lebl., z.B. epistula): halb im U., subiratus: im U., animo [2446] iniquo od. irato; indignabundus: aus U. über etc., indignans alqd; stomachatus alqā re: U. erregen, indignationem movere: jmds. U. erregen, alci stomachum facere; alci stomachum od. bilem movere: jmds. U. sich zuziehen, alcis indignationem in se convertere: seinen U. gegen jmd. auslassen, indignationem od. indignatiunculam apud alqm effundere; stomachum in alqm erumpere: seinen U. äußern, fremere.
-
2 ärgern
ärgern, jmd., stomachum alci facere od. movere. indignationem alci movere (unwillig-, ärgerlich machen). – bilem alci movere oder commovere. irritare alqm oder alcis iram (jmd. in gereizte Stimmung versetzen). – offendere alqm (jmdm. anstößig sein, mißfallen, v. Pers. u. Dingen). – es ärgert mich etwas, alqd mihi stomacho est: alqd aegre fero; alqd mihi molestum est; alqd male me habet; alqd dolet (z. B. an dolent ioci?): nichts ärgert mich mehr, als daß etc., nihil aegrius factum est, quam ut etc.: das hat mich noch mehr geärgertals den Quintus selbst, haec mihi maiori stomacho quam ipsi Quinto fuerunt. – sich ärgern, indignari; stomachari; commoveri dolore; irasci. – sich sehr ä., dolore od. irā exardescere; dolore od. irā incensum esse: sich über etwas ä., indignari oder stomachari alqd; irasci propteralqd: moleste, aegre, indigne oder inique ferre alqd (od. mit folg. Akk. u. Infin. od. mit folg. quod): sehr, iniquissime ferre alqd; dirumpi alqā re (platzen mögen vor Ärger über etc.): sich über jmd. ä., cum alqo stomachari; alci irasci.
См. также в других словарях:
courroux — Courroux, Indignatio, Ira, Stomachus. Grands courroux, Indomitae irae. Plus grands courroux, Ampliores irae. Un vieil courroux, Odium, Tenax ira. Courroux viennent entre deux, Irae interueniunt. Courroux qui durent long temps, Plumbeae irae. Par … Thresor de la langue françoyse
Fiducit — Georg Mühlberg „Schmollis antragend“ (um 1900) Schmollis (auch: Smollis, Schmolles), bereits vor 1795 belegt als Zuruf unter Studenten verbunden mit der Aufforderung, Brüderschaft zu trinken und damit einen vertrauteren Umgang zu pflegen. Noch… … Deutsch Wikipedia
Schmolles — Georg Mühlberg „Schmollis antragend“ (um 1900) Schmollis (auch: Smollis, Schmolles), bereits vor 1795 belegt als Zuruf unter Studenten verbunden mit der Aufforderung, Brüderschaft zu trinken und damit einen vertrauteren Umgang zu pflegen. Noch… … Deutsch Wikipedia
Schmollis — Georg Mühlberg „Schmollis antragend“ (um 1900) Der Ausdruck Schmollis (auch: Smollis, Schmolles) ist bereits vor 1795 belegt als Zuruf unter Studenten verbunden mit der Aufforderung, Brüderschaft zu trinken und damit einen vertrauteren Umgang zu… … Deutsch Wikipedia
Smollis — Georg Mühlberg „Schmollis antragend“ (um 1900) Schmollis (auch: Smollis, Schmolles), bereits vor 1795 belegt als Zuruf unter Studenten verbunden mit der Aufforderung, Brüderschaft zu trinken und damit einen vertrauteren Umgang zu pflegen. Noch… … Deutsch Wikipedia
Ancienne université de Louvain — Université de Louvain Nom original Studium Generale Lovaniense Informations Fondation 1425 Fondateur … Wikipédia en Français
indignation — [ ɛ̃diɲasjɔ̃ ] n. f. • 1120; lat. indignatio ♦ Sentiment de colère que soulève une action qui heurte la conscience morale, le sentiment de la justice. ⇒ révolte. « Je ne quitterai sans doute l indignation qu avec la vie. C est le revers même de l … Encyclopédie Universelle
indignation — (in di gna sion ; en vers, de cinq syllabes) s. f. Sentiment de colère et de mépris qu excite une personne ou une chose indigne. • L indignation qu on prend avec étude, Augmente avec le temps et porte un coup plus rude, CORN. M. de Pomp. IV, 1 … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ADELHEIDIS — I. ADELHEIDIS Friderici Saxoniye principis uxor, formâ venustâ, sed libidinum flammis furens, posthabitô mariti sui thorô, cum Ludovico Thuringiae Marchione clam consuevit, et ut honestate coniugii facinus tegeret, cum adultero de tollendo… … Hofmann J. Lexicon universale
AELIUS Donatus — Grammaticus, D. Hieronymi praeceptor, Romae cum Victorino rhetore, ethnicus: Praeonius dictus, quod pater eius praeconium faceret, et Stylo, quod orationes nobilissimas scriberet. Volaterran. l. 13. c. 3. Anthropol. Sigonius l. 5. Imper. occident … Hofmann J. Lexicon universale
ATTILIUS Regulus — Consul Roman. primô bellô Punicô, cum Carthaginenses saepe vicisset, horribilem etiam serpentem, ad fluv. Bagrada, necâsset, tandem per insidias captus, Romam mislus est, pro permutandis captivis, quam permutationem ipsemet disluasit, et… … Hofmann J. Lexicon universale