-
1 indignanter
с негодованием, возмущённо Amm. Eccl -
2 indignanter
indignanter, Adv. (indignans), unwillig, mit Unwillen, Amm. 15, 1, 3 u. 27, 3, 5. Arnob. 3, 7.
-
3 indignanter
indignanter, Adv. (indignans), unwillig, mit Unwillen, Amm. 15, 1, 3 u. 27, 3, 5. Arnob. 3, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indignanter
-
4 indignanter
indignanter, adv., v. indignor fin. -
5 subindignanter
sub-indignanter, Adv., etwas unwillig, etwas im Tone des Unwillens, Donat. Ter. adelph. 1, 2, 21.
-
6 subindignanter
sub-indignanter, Adv., etwas unwillig, etwas im Tone des Unwillens, Donat. Ter. adelph. 1, 2, 21.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subindignanter
-
7 indignor
in-dignor, ātus, 1 (archaic inf. indignarier for indignari, Lucr. 3, 870), v. dep. a. [in-dignus], to consider as unworthy or improper, to be angry or displeased at, to be indignant (syn. stomachor).I.In gen. (class.).(α).With acc.:(β).se ipsum, Lucr. l. l.: ea, quae indignentur adversarii, tibi quoque indigna videri,
Cic. Inv. 1, 17, 24; Sen. Tranq. 10:suam vicem,
Liv. 2, 31 fin.:imperia,
Quint. 1, 3, 6:casum insontis amici,
Verg. A. 2, 93 al. —With quod:(γ).indignantes milites, quod conspectum suum hostes ferre possent,
Caes. B. G. 7, 19, 4; Verg. A. 5, 651.—With si: nos homunculi indignamur, si quis nostrum interiit, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; so Curt. 6, 5, 5.—(δ).With inf. or acc. and inf.:(ε).cedere peritis indignantur,
Quint. 1, 1, 8:vinci,
Ov. M. 10, 604:regem ad causam dicendam evocari,
Caes. B. C. 3, 108; so Sall. J. 31, 9; Quint. 10, 1, 101:veteri parere clienti,
Juv. 5, 64 al. —With dat. (only post-class.):(ζ).quique contaminationi non indignatur,
Dig. 48, 5, 2.—Absol.:B.utrum ridere audientes an indignari debuerint,
Quint. 6, 3, 83; so id. 11, 3, 58; 61; 123 al.—Of inanim. and abstr. things:* II.(venti) indignantes Circum claustra fremunt,
Verg. A. 1, 55:pontem indignatus Araxes,
disdaining to bear, id. ib. 8, 728:indignatum magnis stridoribus aequor,
id. G. 2, 162.—In partic., of wounds, to injure, damage:A.ne tumentia indignentur,
Cael. Aur. Acut. 3, 3, 13.— Hence,indignandus, a, um, P. a., that at which one should be indignant, deserving of indignation:B.(vestis) lecto non indignanda saligno,
Ov. M. 8, 660; Val. Fl. 1, 547.—indignans, antis, P. a., that cannot endure or suffer any thing, impatient, indignant (a favorite word of Ovid):genus indignantissimum servitutis,
Col. 8, 17, 7:verbaque quaerenti satis indignantia linguae Defuerunt,
Ov. M. 6, 584:pectus,
id. F. 4, 896; cf.corda,
Stat. Th. 3, 599:bella gerunt venti, fretaque indignantia miscent,
Ov. M. 11, 491.— Adv.: indignanter, indignantly, with indignation (post-class.):mussitare,
Arn. 3, 103:ferre,
Amm. 15, 1, 3.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский