Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

indagare

  • 1 indagare

    исследовать, cura indagandi desertores (1. 9 pr. C. Th. 7, 18);

    indagatio = investigatio, inquisitio (1. 3 C. 5, 60. 1. 9 C. 9 22. 1. 10 C. 12, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > indagare

  • 2 indago

    [st1]1 [-] indāgo, āre, āvi, ātum [indu + ago]: - tr. - a - suivre la piste.    - ut ad cursum equum, ad arandum bovem, ad indagandum canem, sic hominem ad intellegendum et agendum, esse natum: Cic. Fin. 2, 39: (ils n'ont pas vu) que l'homme est né pour penser et agir comme le cheval pour courir, le boeuf pour labvourer, le chien pour chasser.    - indagare feras, Varr. L. 51, 94: suivre les animaux à la piste. --- cf. Col. 3, 10, 9. b - au fig. chercher avec soin, rechercher. rechercher, dépister.    - Cic. Verr. 2, 135 ; Mil. 103 ; Or. 11; Tusc. 5, 64 ; Plin. 2, 80.    - indagare aliquid de re publica,, Cic. Att. 2, 4, 4: dépister, découvrir qqch concernant les affaires publiques. [st1]2 [-] indāgo, ĭnis, f.: a - entourage de filets, cordon de filets ou de chasseurs.    - Virg. En. 4, 121; Tib. 4, 3, 7. b - filet, réseau.    - Hirt. BG. 8, 18 ; Liv. 7, 37, 14. c - recherche, investigation.    - Plin. 9, 16 ; Gell. 7, 16, 6.
    * * *
    [st1]1 [-] indāgo, āre, āvi, ātum [indu + ago]: - tr. - a - suivre la piste.    - ut ad cursum equum, ad arandum bovem, ad indagandum canem, sic hominem ad intellegendum et agendum, esse natum: Cic. Fin. 2, 39: (ils n'ont pas vu) que l'homme est né pour penser et agir comme le cheval pour courir, le boeuf pour labvourer, le chien pour chasser.    - indagare feras, Varr. L. 51, 94: suivre les animaux à la piste. --- cf. Col. 3, 10, 9. b - au fig. chercher avec soin, rechercher. rechercher, dépister.    - Cic. Verr. 2, 135 ; Mil. 103 ; Or. 11; Tusc. 5, 64 ; Plin. 2, 80.    - indagare aliquid de re publica,, Cic. Att. 2, 4, 4: dépister, découvrir qqch concernant les affaires publiques. [st1]2 [-] indāgo, ĭnis, f.: a - entourage de filets, cordon de filets ou de chasseurs.    - Virg. En. 4, 121; Tib. 4, 3, 7. b - filet, réseau.    - Hirt. BG. 8, 18 ; Liv. 7, 37, 14. c - recherche, investigation.    - Plin. 9, 16 ; Gell. 7, 16, 6.
    * * *
    I.
        Indago, indagas, pen. prod. indagare, Ab in et ago compositum, d interposito euphoniae gratia. Plaut. Cercher à la trace, ou à la route, Cercher diligemment, S'enquerir soingneusement de quelque chose.
    II.
        Indago, pen. prod. indaginis, foem. gen. Plin. Cerchement.
    \
        Indago. Virgil. Pan, ou panneaux, ou toiles dequoy on ceinct et entourne lon un bois pour prendre bestes sauvages.
    \
        Indagine poenarum cingi. Plin. iunior. Estre environné d'un tour de peines.

    Dictionarium latinogallicum > indago

  • 3 indago [1]

    1. indāgo, āvī, ātum, āre (ind[u] u. agere), aufspüren, I) eig.: videmus hominibus sensus iniectos ad ea discernenda, quae tactu quaeque naribus auribusque et oculis indagantur, Colum. 3, 10, 9: v. Jägern, ind. bestiarum cubilia, Sen. de vit. beat. 14, 4: feras, Apul. met. 8, 4: v. Jagdhunden, canis natus ad indagandum, Cic. de fin. 2, 39. – Depon. Nbf., vestigator a vestigiis ferarum, quas indagatur, Varro LL. 5, 94 M. (Spengel ferarum quasi indagator). – II) übtr., 1) = aufsuchen, erforschen, forschen, vias inusitatas, Cic.: indicia, Cic.: intervalla siderum a terra, Plin.: extera mundi, Plin.: externa et barbaros ritus, Plin.: aliena, Apul.: convenit iudici futuro de pluribus indagare, Donat.: tu quidquid indagaris de re publica facito ut sciam, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, acutissime tota provincia, quid cuique esset necesse, indagare et odorari solebat, Cic.: Depon. Nbf., qui altius indagantur, negant hoc caelum ab initio factum, Chalcid. Tim. 277. – 2) = nach etw. haschen, misericordiam, Gell. 6 (7), 3, 18. – / Parag. Infin. indagarier, Plaut. merc. 623.

    lateinisch-deutsches > indago [1]

  • 4 indagatio

    indāgātĭo, ōnis, f. [indagare] recherche. --- Cic. Off. 1, 15 ; Tusc. 4, 69; Gell. 18, 2, 6.
    * * *
    indāgātĭo, ōnis, f. [indagare] recherche. --- Cic. Off. 1, 15 ; Tusc. 4, 69; Gell. 18, 2, 6.
    * * *
        Indagatio, Verbale. Cic. Cerchement.

    Dictionarium latinogallicum > indagatio

  • 5 indago

    1. indāgo, āvī, ātum, āre (ind[u] u. agere), aufspüren, I) eig.: videmus hominibus sensus iniectos ad ea discernenda, quae tactu quaeque naribus auribusque et oculis indagantur, Colum. 3, 10, 9: v. Jägern, ind. bestiarum cubilia, Sen. de vit. beat. 14, 4: feras, Apul. met. 8, 4: v. Jagdhunden, canis natus ad indagandum, Cic. de fin. 2, 39. – Depon. Nbf., vestigator a vestigiis ferarum, quas indagatur, Varro LL. 5, 94 M. (Spengel ferarum quasi indagator). – II) übtr., 1) = aufsuchen, erforschen, forschen, vias inusitatas, Cic.: indicia, Cic.: intervalla siderum a terra, Plin.: extera mundi, Plin.: externa et barbaros ritus, Plin.: aliena, Apul.: convenit iudici futuro de pluribus indagare, Donat.: tu quidquid indagaris de re publica facito ut sciam, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, acutissime tota provincia, quid cuique esset necesse, indagare et odorari solebat, Cic.: Depon. Nbf., qui altius indagantur, negant hoc caelum ab initio factum, Chalcid. Tim. 277. – 2) = nach etw. haschen, misericordiam, Gell. 6 (7), 3, 18. – Parag. Infin. indagarier, Plaut. merc. 623.
    ————————
    2. indāgo, inis, f., die Umzingelung, I) eig.: a) als t. t. der Jägerspr. = die Umzingelung, Umstellung des Waldes, saltus indagine cingere, Verg.: latos indagine cingere agros, Ov.: colles indagine claudere, Tibull.: campum velut indagine insidiis circumdare, Hirt. b. G.: quādam indagine inclusum esse, gleichs. wie ein Wild eingelappt sein, Flor.: ad Equitii vertuntur indaginem (Hinterhalt), Amm.: velut indagine (wie bei einer Treibjagd) dissipatos Samnites agere, Liv.: testamenta et orbos velut indagine eius capi, in sein ausgespanntes Netz fallen, Tac. – b) poet. v. der Zirkumvallationslinie, Lucan. 6, 42. – II) übtr.: A) im allg.: mille poenarum indagine inclusi, von tausend Str. umzäunt, Plin. pan. 35, 2. – B) insbes., die Aufsuchung, Erforschung, die Untersuchung, a) übh.: cuppediarum, Gell.: nidoris, Schnüffeln nach dem Küchengeruche, Amm.: veritatis, Amm.: rectae perfectaeque rationis, Amm.: Plur., Aristotelem multis doctrinam persuasisse indaginibus, Plin. 9, 16 D. (Mayh. insignibus). – b) die richterliche Untersuchung, auch im Plur., Amm. u. spät. ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indago

  • 6 cubile

    cubīle, is, Abl. ī, n. (cubo), I) die Lagerstatt, das Lager im allg. (während lectus, lectulus = das künstlich bereitete Lager für Menschen, das Sofa, Bett), a) der Menschen: α) übh.: mihi od. alci cubile terra est, Cic. u. Sen.: fatigatis humus c. erat, Curt.: victui herba, vestitui pelles, cubili humus, Tac.; vgl. Mützell Curt. 5, 2 (5), 15. – c. Typhonis, Mela: c. filiae, Cic. – c. durum (Ggstz. c. molle), Cels.: c. insolitum (Ggstz. c. cotidianum), Cels.: c. humi positum, Sen.: nulli sunt, qui non cubile et lectulum (Lotterbettlein) suum salvum esse velint, Cic. – collocare alqm in cubili, vulnus obligare, Cic.: alvus inter febres fluens conquiescere hominem in cubili non patitur, Cels.: rapti e publico plerique, plures in tabernis et cubilibus intercepti (bei der Überschwemmung des Tiber), Tac.: inter torpidos somno et inermes in cubilibus suis oppressos illa caedes edatur, Liv. – poet., ad ortus solis ab Hesperio cubili, vom hesp. Lager, d.i. vom Untergang (weil die Sonne im Westen gleichs. zur Küste geht), Hor. carm. 4, 15, 16; u. so solis cubile auch Pacat. pan. 23, 1: dass. c. noctis, Sen. Herc. Oet. 1444. – β) das Ehebett, c. viduum, Ov.: ascendere alcis cubile, Verg.: inire cubile alcis (v. Ehebrecher), Cic.: castum servare cubile coniugis, Verg.: non tangere cubile alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Faunus adulter) ad strati captata cubilia lecti, Ov. – γ) die Lagerstatt = der Schlafraum (cubiculum), Curt. 9, 3 (13), 19: cubili praepositus, Amm. 18, 4, 3 codd. optt. (Gardth. cubiculi). – b) der Tiere: c. canis, Phaedr.: c. setosae suis, Phaedr.: c. vulpis, Kessel, Phaedr.: cubilia bestiarum, Sen.: ferarum c., Firm.: cubilia gallinarum, Varro. – c. mollius catulorum (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, blattae), Verg.: construere sibi cubilia nidosque (v. Vögeln), Cic.: delitescere in cubilibus, Cic.: alcibus sunt arbores pro cubilibus, Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v. Maulwurf usw.), Phaedr. u. Verg.: indagare bestiarum cubilia, Sen.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv.: in cubile concito properare gradu, Phaedr.: prosilire e cubili, Sen.: redire ad cubilia expilata (v. wilden Tieren), Sen.: referre catulos ad cubilia sua (v. Tigern), Mela: substernere fronde cubilia catulorum (jungen Hunde), Varro. – im Bilde = der eigentliche Sitz eines Übels usw., quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile vobis ducibus venire possumus? Cic.: ut omnes mortales istius avaritiae non iam vestigia, sed ipsa cubilia videre possint, Cic.: an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? quas quidem nos non vestigiis odorantes ingressus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus, Cic.: in ipsum veritatis descendere cubile, Ambros. de off. 2, 16, 84: ad ipsa cubilia pervenire causarum, Amm. 30, 4, 8. – II) übtr., als t. t. der Baukunst, die Fuge, in der Steine, Balken usw. ruhen od. eingezapft sind, das Lager, Vitr. 2, 8, 1 u.a. Plin. 36, 96. – / Akk. Sing. cubilem, Vict. Vit. 3, 44. Itala (Weing.) Daniel 2, 28 u. 29.

    lateinisch-deutsches > cubile

  • 7 indagabilis

    indāgābilis, e (indagare), forschend, untersuchend, ratio, Gromat. vet. 394, 5. Cassiod. in psalm. 145, 1.

    lateinisch-deutsches > indagabilis

  • 8 minutia

    minūtia, ae, f. (minutus), die Kleinheit, ad minutiam redigere, zu Staub machen, ganz klein machen, Sen. ep. 90, 23: pulveris minutiae, kleine Teilchen, Lact. de ira dei 10. § 9. – Plur. übtr. = Kleinigkeiten, unbedeutende Gegenstände, Lumpereien, cetera, quae propter minutias suas scribi nequeunt, Treb. Poll. Claud. 14, 14: ut praetereamus negotiorum minutias, Amm. 23, 1, 1: humilium minutias indagare causarum, allen Kleinigkeiten bis auf den geringfügigsten Grund nachspüren, Amm. 26, 1, 1: historiam producere per ignobiles minutias, Amm. 27, 2, 11: u. so per minutias (bis ins kleinliche, bis ins einzelne), z.B. scrutari alqd, Amm. 14, 6, 25, demonstrare alqd, Amm. 23, 6, 74, gesta narrare, Amm. 28, 2, 12.

    lateinisch-deutsches > minutia

  • 9 vestigium

    vestīgĭum, ĭi, n [st1]1 [-] plante du pied.    - Cic. Ac. 2, 123; Virg. En. 5, 666.    - fallente vestigio, Plin. Ep. 2, 1, 6: par suite d'un faux pas. [st1]2 [-] semelle artificielle, fer d'un cheval.    - vestigium equi, Plin. 28, 263: fer de cheval.    - vestigium abscedere, Liv. 27, 4, 1, s'écarter d'une semelle. [st1]3 [-] empreinte des pas, trace du pied.    - socci video vestigium in pulvere, Plaut. Cist. 698: je vois l'empreinte de la chaussure dans la poussière.    - vestigia ponere, Cic. Phil. 3, 31: imprimer ses pas, porter ses pas.    - in foro vestigium facere, Cic. R. Post. 48: fouler du pied le forum. --- cf. Caec. 39.    - leviter pressum vestigium, Cic. Verr. 4, 53: empreinte faiblement marquée.    - curricula, in quibus Platonis primum sunt impressa vestigia, Cic. Or. 12: carrière, où Platon a le premier marqué ses pas.    - glacie non recipiente vestigium, Liv. 21, 36, 7: la glace ne recevant pas l'empreinte des pas.    - vestigia tenere Liv. 29, 32, 6: ne pas perdre la trace, suivre à la trace.    - vestigiis sequi hostem, Liv. 9, 45, 16: suivre l'ennemi à la trace.    - fig. vestigiis alicujus ingredi, Cic. Rep. 6, 26, marcher sur les traces de qqn.    - aliquem ipsius vestigiis persequi, Cic. Br. 307: ne pas cesser de suivre qqn en marchant sur ses propres traces.    - au fig. usquequo claudicatis in utroque vestigio ? Jérom.: jusqu'à quand serez-vous homme à boiter des deux côtés ? [st1]4 [-] traces, empreinte, marque.    - [empreinte du corps d'une pers.]. --- Cic. Verr. 3, 79.    - place où s'est tenu qqn. --- Cic. de Or. 3, 6.    - mori in vestigio, Liv.: se faire tuer sur place.    - vestigia urbis, Cic. Cat. 4, 12: les vestiges, les ruines d'une ville.    - vestigia violatae religionis, Cic. Verr. 4, 97: traces d'une profanation religieuse.    - expressa sceleris vestigia, Cic. Amer. 62: des traces visibles du crime.    - amoris vestigia, Quint. 11, 1, 59: marques d'affection. [st1]5 [-] fig. trace, vestige.    - ne quod in vita vestigium libidinis appareat, Cic. Verr. 3, 4: [prendre garde] de ne laisser voir dans votre vie aucune trace de libertinage.    - cf. Cic. de Or. 1, 37 ; Fam. 4, 14, 1. [st1]6 [-] parcelle de temps, moment, instant.    - illud vestigium temporis Caes. BG. 7, 15: ce point de la durée.    - eodem et loci vestigio et temporis, Cic. Pis. 21: en ce même point à la fois de l'espace et du temps.    - vestigio temporis, Caes. BC. 2, 26, 2: en un moment.    - e (ou ex) vestigio, Cic. Caecil. 57, ou ex vestigio, Caes. BG. 2, 25, 6: sur-le-champ, instantanément.
    * * *
    vestīgĭum, ĭi, n [st1]1 [-] plante du pied.    - Cic. Ac. 2, 123; Virg. En. 5, 666.    - fallente vestigio, Plin. Ep. 2, 1, 6: par suite d'un faux pas. [st1]2 [-] semelle artificielle, fer d'un cheval.    - vestigium equi, Plin. 28, 263: fer de cheval.    - vestigium abscedere, Liv. 27, 4, 1, s'écarter d'une semelle. [st1]3 [-] empreinte des pas, trace du pied.    - socci video vestigium in pulvere, Plaut. Cist. 698: je vois l'empreinte de la chaussure dans la poussière.    - vestigia ponere, Cic. Phil. 3, 31: imprimer ses pas, porter ses pas.    - in foro vestigium facere, Cic. R. Post. 48: fouler du pied le forum. --- cf. Caec. 39.    - leviter pressum vestigium, Cic. Verr. 4, 53: empreinte faiblement marquée.    - curricula, in quibus Platonis primum sunt impressa vestigia, Cic. Or. 12: carrière, où Platon a le premier marqué ses pas.    - glacie non recipiente vestigium, Liv. 21, 36, 7: la glace ne recevant pas l'empreinte des pas.    - vestigia tenere Liv. 29, 32, 6: ne pas perdre la trace, suivre à la trace.    - vestigiis sequi hostem, Liv. 9, 45, 16: suivre l'ennemi à la trace.    - fig. vestigiis alicujus ingredi, Cic. Rep. 6, 26, marcher sur les traces de qqn.    - aliquem ipsius vestigiis persequi, Cic. Br. 307: ne pas cesser de suivre qqn en marchant sur ses propres traces.    - au fig. usquequo claudicatis in utroque vestigio ? Jérom.: jusqu'à quand serez-vous homme à boiter des deux côtés ? [st1]4 [-] traces, empreinte, marque.    - [empreinte du corps d'une pers.]. --- Cic. Verr. 3, 79.    - place où s'est tenu qqn. --- Cic. de Or. 3, 6.    - mori in vestigio, Liv.: se faire tuer sur place.    - vestigia urbis, Cic. Cat. 4, 12: les vestiges, les ruines d'une ville.    - vestigia violatae religionis, Cic. Verr. 4, 97: traces d'une profanation religieuse.    - expressa sceleris vestigia, Cic. Amer. 62: des traces visibles du crime.    - amoris vestigia, Quint. 11, 1, 59: marques d'affection. [st1]5 [-] fig. trace, vestige.    - ne quod in vita vestigium libidinis appareat, Cic. Verr. 3, 4: [prendre garde] de ne laisser voir dans votre vie aucune trace de libertinage.    - cf. Cic. de Or. 1, 37 ; Fam. 4, 14, 1. [st1]6 [-] parcelle de temps, moment, instant.    - illud vestigium temporis Caes. BG. 7, 15: ce point de la durée.    - eodem et loci vestigio et temporis, Cic. Pis. 21: en ce même point à la fois de l'espace et du temps.    - vestigio temporis, Caes. BC. 2, 26, 2: en un moment.    - e (ou ex) vestigio, Cic. Caecil. 57, ou ex vestigio, Caes. BG. 2, 25, 6: sur-le-champ, instantanément.
    * * *
        Vestigium, vestigii. Virgil. Un pas, ou trace, ou marque qui demeure apres qu'on a marché, Vestige.
    \
        Vestigium. Virgil. La plante du pied.
    \
        Carnosum vestigium. Plin. Pied charnu, ou La plante des pieds charnue.
    \
        Vestigium canis. Columel. La pate d'un chien.
    \
        Vestigium equi excussum vngula. Plin. Un fer de cheval qui s'est defferré en chevauchant.
    \
        Caeca vestigia. Virgil. Quand on chemine en lieu obscur et tenebreux.
    \
        Taciturna vestigia ferre gradu suspenso digitis. Ouid. Cheminer sur le bout des doigts tout bellement sans faire bruit, Marcher à pas de larron.
    \
        Consequi vestigiis. Cic. Suyvre pas à pas, Suyvre le train, ou la trace, ou la route.
    \
        Facere vestigia in loco aliquo. Cic. Marcher.
    \
        Fallere vestigium dicitur locus lubricus. Curt. Faire griller, ou glisser, Faire faire un faulx pas.
    \
        Ferre vestigia per ignes. Propert. Marcher parmi le feu.
    \
        Flectere vestigia. Stat. Retourner.
    \
        Haerere in vestigio. Plin. Arrester sur ses pieds, Ne pouvoir bouger de là.
    \
        Haerere vestigio suo non posse. Liu. Ne se povoir tenir ferme sur ses pieds.
    \
        Impedire vestigia cursu. Virgil. Entrelasser et entremesler.
    \
        Implere vestigia alicuius. Plin. iun. Le suyvre et imiter, Estre aussi homme de bien que luy, Parvenir à pareille perfection que luy.
    \
        Imprimere vestigium. Cic. Laisser la marque de son pied, Empreindre, Imprimer.
    \
        Inflectere vestigia cursus sui. Cic. Retourner, Flechir et se destourner à costé de sa voye.
    \
        Insistere vestigia certa viae. Lucret. Trouver et entrer dedens la vraye trace et route par où la beste sauvage est passee.
    \
        Mouere vestigium. Curt. Bouger le pied, S'en aller.
    \
        Nusquam te vestigio moueris. Liu. Garde que tu ne marches plus avant, ou plus arriere. B.
    \
        Occumbere in vestigio. Tacit. Mourir sur le lieu où l'on a commencé à combatre.
    \
        Permulcere vestigia lymphis. Catul. Laver les pieds.
    \
        Persequi aliquem vestigiis ipsius. Cic. Le suyvre par ses pas, A la route, A la trace: comme quand il a fort neigé, le chasseur suit le lievre par la trace et route qu'il veoit imprimee en la neige, jusques à ce qu'il l'ait trouvé en forme ou en giste.
    \
        Persequi aliquem vestigiis ipsius. Cic. Le poursuyvre à la trace qu'il a faicte et empreincte parmi ses comptes.
    \
        Vbicunque posuit vestigia. Cic. Par tout où il a passé.
    \
        Quacunque ingredimur, in aliquam historiam vestigium ponimus. Cic. Nous touchons quelque histoire.
    \
        Premere vestigia alicuius. Tacit. Le suyvre de pres.
    \
        Premere vestigia. Virgil. Reprimer son pas, S'arrester.
    \
        Premere vestigia leuiter. Cic. Ne marquer ou imprimer pas fort son pas, Marcher doulcement.
    \
        Relinquere vestigium auaritiae. Cic. La trace et appercevance.
    \
        Stare in vestigio. Author ad Heren. Se tenir tout debout sans bouger d'une place.
    \
        Canis stringit vestigia leporis. Ouid. Quand le levrier poursuit le lievre de si pres, qu'il luy touche du museau, et le mort ou pince un bien peu, mais non pas à plain, en sorte que le lievre ne laisse point de courir et se sauver.
    \
        Tenere vestigia inconcussa. Lucan. Demourer ferme et constant en son opinion.
    \
        Titubata vestigia. Virgil. Glissants, ou Vacillants.
    \
        Torquere vestigia. Virgil. Retourner.
    \
        Turbare incerta fugae vestigia. Lucan. Ne point aller le droict chemin, mais tourner tantost d'un costé, tantost de l'autre, à fin que ceuls qui nous poursuyvent, soyent incertains quel chemin nous tenons.
    \
        Omnibus vestigiis indagare. Cicero. Cercher par tout diligemment.
    \
        Vestigium. Cic. Apparence, et enseigne restant de quelque chose.
    \
        Annulorum vestigium. Plin. Les enseignes que autresfois on avoit usé d'anneauls.
    \
        Nullum vestigium ciuitatis. Cic. Nulle forme et enseigne de cité et de Republique.
    \
        Ne vestigium quidem vllum est reliquum nobis dignitatis. Cic. Il ne nous en est rien demeuré, Il ne nous est point seulement demeuré la trace.
    \
        Ne quod iudiciorum esset vestigium. Cic. A fin que nulle apparence de jugement restast.
    \
        Vestigia antiqui officii remanent. Cic. Les traces et vestiges.
    \
        Olfactus vestigia non habent delphini. Plin. Il n'y a nulle apparence qu'ils ayent aucun flairement.
    \
        Vnum aliquod a Cluentio profectae pecuniae vestigium ostende. Cic. Quelque indice.
    \
        Stirpis vestigia ostendere. Curt. Les indices et enseignes de sa race.
    \
        Vestigio temporis. Caes. Tout incontinent.
    \
        Eodem et loci vestigio et temporis. Cic. Au lieu mesme et à l'heure mesme.

    Dictionarium latinogallicum > vestigium

  • 10 cubile

    cubīle, is, Abl. ī, n. (cubo), I) die Lagerstatt, das Lager im allg. (während lectus, lectulus = das künstlich bereitete Lager für Menschen, das Sofa, Bett), a) der Menschen: α) übh.: mihi od. alci cubile terra est, Cic. u. Sen.: fatigatis humus c. erat, Curt.: victui herba, vestitui pelles, cubili humus, Tac.; vgl. Mützell Curt. 5, 2 (5), 15. – c. Typhonis, Mela: c. filiae, Cic. – c. durum (Ggstz. c. molle), Cels.: c. insolitum (Ggstz. c. cotidianum), Cels.: c. humi positum, Sen.: nulli sunt, qui non cubile et lectulum (Lotterbettlein) suum salvum esse velint, Cic. – collocare alqm in cubili, vulnus obligare, Cic.: alvus inter febres fluens conquiescere hominem in cubili non patitur, Cels.: rapti e publico plerique, plures in tabernis et cubilibus intercepti (bei der Überschwemmung des Tiber), Tac.: inter torpidos somno et inermes in cubilibus suis oppressos illa caedes edatur, Liv. – poet., ad ortus solis ab Hesperio cubili, vom hesp. Lager, d.i. vom Untergang (weil die Sonne im Westen gleichs. zur Küste geht), Hor. carm. 4, 15, 16; u. so solis cubile auch Pacat. pan. 23, 1: dass. c. noctis, Sen. Herc. Oet. 1444. – β) das Ehebett, c. viduum, Ov.: ascendere alcis cubile, Verg.: inire cubile alcis (v. Ehebrecher), Cic.: castum servare cubile coniugis, Verg.: non tangere cubile alcis, Verg.: temerare patrium cubile, Ov.: sociare cubilia cum alqo, Ov.: venerat (Fau-
    ————
    nus adulter) ad strati captata cubilia lecti, Ov. – γ) die Lagerstatt = der Schlafraum (cubiculum), Curt. 9, 3 (13), 19: cubili praepositus, Amm. 18, 4, 3 codd. optt. (Gardth. cubiculi). – b) der Tiere: c. canis, Phaedr.: c. setosae suis, Phaedr.: c. vulpis, Kessel, Phaedr.: cubilia bestiarum, Sen.: ferarum c., Firm.: cubilia gallinarum, Varro. – c. mollius catulorum (jungen Hunde), Varro: rimosa cubilia (apium), Verg. – congerere cubilia (v. Schaben, blattae), Verg.: construere sibi cubilia nidosque (v. Vögeln), Cic.: delitescere in cubilibus, Cic.: alcibus sunt arbores pro cubilibus, Caes.: excutere (aufscheuchen) cubilibus feras, Plin. pan.: fodere cubile (v. Fuchs, v. Maulwurf usw.), Phaedr. u. Verg.: indagare bestiarum cubilia, Sen.: ad cubilia et catulos ferarum bestiarum ire, Liv.: in cubile concito properare gradu, Phaedr.: prosilire e cubili, Sen.: redire ad cubilia expilata (v. wilden Tieren), Sen.: referre catulos ad cubilia sua (v. Tigern), Mela: substernere fronde cubilia catulorum (jungen Hunde), Varro. – im Bilde = der eigentliche Sitz eines Übels usw., quid? Albiana pecunia vestigiisne nobis odoranda est an ad ipsum cubile vobis ducibus venire possumus? Cic.: ut omnes mortales istius avaritiae non iam vestigia, sed ipsa cubilia videre possint, Cic.: an vero tu parum putas investigatas esse a nobis labes imperii tui stragesque provinciae? quas quidem nos non vestigiis odorantes ingres-
    ————
    sus tuos, sed totis volutationibus corporis et cubilibus persecuti sumus, Cic.: in ipsum veritatis descendere cubile, Ambros. de off. 2, 16, 84: ad ipsa cubilia pervenire causarum, Amm. 30, 4, 8. – II) übtr., als t. t. der Baukunst, die Fuge, in der Steine, Balken usw. ruhen od. eingezapft sind, das Lager, Vitr. 2, 8, 1 u.a. Plin. 36, 96. – Akk. Sing. cubilem, Vict. Vit. 3, 44. Itala (Weing.) Daniel 2, 28 u. 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cubile

  • 11 indagabilis

    indāgābilis, e (indagare), forschend, untersuchend, ratio, Gromat. vet. 394, 5. Cassiod. in psalm. 145, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indagabilis

  • 12 minutia

    minūtia, ae, f. (minutus), die Kleinheit, ad minutiam redigere, zu Staub machen, ganz klein machen, Sen. ep. 90, 23: pulveris minutiae, kleine Teilchen, Lact. de ira dei 10. § 9. – Plur. übtr. = Kleinigkeiten, unbedeutende Gegenstände, Lumpereien, cetera, quae propter minutias suas scribi nequeunt, Treb. Poll. Claud. 14, 14: ut praetereamus negotiorum minutias, Amm. 23, 1, 1: humilium minutias indagare causarum, allen Kleinigkeiten bis auf den geringfügigsten Grund nachspüren, Amm. 26, 1, 1: historiam producere per ignobiles minutias, Amm. 27, 2, 11: u. so per minutias (bis ins kleinliche, bis ins einzelne), z.B. scrutari alqd, Amm. 14, 6, 25, demonstrare alqd, Amm. 23, 6, 74, gesta narrare, Amm. 28, 2, 12.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > minutia

  • 13 indāgō

        indāgō āvī, ātus, āre    [indu+1 AG-], to trace out, track: canis natus ad indagandum.— Fig., to investigate, explore, hunt for, trail: quod in causā quaerendum est: indicia exiti: de re p.
    * * *
    I
    indagare, indagavi, indagatus V TRANS
    track down, hunt out; search out, try to find/procure by seeking; investigate
    II
    ring of huntsmen/nets/troops/forts; encircling with snares; tracking down

    Latin-English dictionary > indāgō

  • 14 indāgō

        indāgō inis, f    [indu+1 AG-], an encircling with toils, surrounding: saltūs indagine cingunt, V.: indaginis modo silvas persultare, Ta.: velut indagine Samnites agere, hunt like game, L.
    * * *
    I
    indagare, indagavi, indagatus V TRANS
    track down, hunt out; search out, try to find/procure by seeking; investigate
    II
    ring of huntsmen/nets/troops/forts; encircling with snares; tracking down

    Latin-English dictionary > indāgō

  • 15 contineo

    con-tĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. and n. [teneo].
    I.
    Act., to hold or keep together.
    A.
    In gen. (rare).
    1.
    Lit. (syn.:

    coërceo, conjungo): contine quaeso caput,

    Plaut. Rud. 2, 6, 26:

    quod omnem continet amplexu terram,

    Lucr. 5, 319; cf.:

    mundus omnia conplexu suo coërcet et continet,

    Cic. N. D. 2, 22, 58:

    vitem levi nodo,

    Plin. 17, 22, 35, § 187:

    magni refert primordia saepe cum quibus... contineantur,

    Lucr. 1, 818; 1, 908; 2, 761;

    2, 1008: pars oppidi, mari dijuncta angusto, ponte adjungitur et continetur,

    Cic. Verr. 2, 4, 52, § 117.—
    b.
    Of places, to bound, limit, enclose (very rare in act.):

    reliquum spatium mons continet,

    Caes. B. G. 1, 38:

    Oceanus ponto qua continet orbem,

    Tib. 4, 1, 147; but more freq. in pass., to be comprised, enclosed, surrounded, encompassed, environed by:

    qui vicus altissimis montibus undique continetur,

    Caes. B. G. 3, 1; so,

    undique loci naturā Helvetii,

    id. ib. 1, 2:

    mare montibus angustis,

    id. ib. 4, 23:

    una pars Galliae Garumnā flumine, Oceano, finibus Belgarum,

    id. ib. 1, 1.—
    2.
    Trop.:

    omnes artes quasi cognatione quādam inter se continentur,

    hang together, Cic. Arch. 1, 2.—Far more freq. in all periods and species of composition.,
    B.
    With partic. access. ideas.
    1.
    With the access. idea of firmness, quiet, permanence, etc., to hold or keep together, to keep, hold fast, preserve, retain (syn. servo).
    a.
    Lit.:

    (alvus) arcet et continet... quod recepit,

    Cic. N. D. 2, 54, 136:

    merces (opp. partiri),

    id. Vatin. 5, 12; cf.

    exercitum (opp. dividere),

    Liv. 28, 2, 16:

    arida continent odorem diutius,

    Plin. 21, 7, 18, § 39.—
    b.
    Trop.:

    nec ulla res vehementius rem publicam continet quam fides,

    Cic. Off. 2, 24, 84:

    Remos reliquosque Belgas in officio,

    Caes. B. G. 3, 11:

    in officio Dumnorigem,

    id. ib. 5, 7:

    te in exercitatione,

    Cic. Fam. 7, 19 fin.:

    te in tuis perenuibus studiis,

    id. Brut. 97, 332:

    ceteros in armis (plaga),

    Liv. 9, 41, 15:

    alicujus hospitio,

    Nep. Lys. 1, 5.—
    2.
    With the access. idea of hindering, preventing motion, to keep, keep still, detain, restrain, repress, enclose.
    a.
    Lit.: milites [p. 449] sub pellibus, Caes. B. G. 3, 29; cf.:

    pecudem sub tecto,

    Col. 7, 10, 3:

    exercitum castris,

    Caes. B. G. 1, 48; 2, 11; Liv. 31, 26, 6; 28, 9, 14 al.; cf.:

    nostros in castris (tempestates),

    Caes. B. G. 4, 34; 6, 36; and:

    copias in castris,

    id. B. C. 1, 66; 3, 30; Auct. B. Afr. 1; 7; Liv. 36, 17, 9:

    Pompeium quam angustissime,

    Caes. B. C. 3, 45:

    aliquem limine,

    Liv. 34, 1, 5:

    ora frenis,

    Phaedr. 3, 6, 7:

    ventos carcere,

    Ov. M. 11, 432:

    animam in dicendo,

    Cic. de Or. 1, 61, 261 et saep.:

    se ruri,

    to stay, remain, Ter. Phorm. 2, 3, 17; cf.:

    se domi,

    Suet. Caes. 81:

    suo se loco,

    Caes. B. G. 4, 34:

    oppido sese,

    id. ib. 2, 30:

    castris se continere,

    id. B. C. 3, 37:

    se vallo,

    id. B. G. 5, 44:

    se finibus Romanis,

    Liv. 39, 17, 4; 34, 58, 3:

    moenibus sese,

    id. 42, 7, 4:

    agrorum suorum terminis se,

    id. 38, 40, 2:

    se moenibus,

    Ov. M. 13, 208:

    sese intra silvas,

    Caes. B. G. 2, 18:

    suos intra munitionem,

    id. ib. 5, 57;

    5, 58: milites intra castrorum vallum,

    id. B. C. 3, 76; Liv. 31, 34, 9;

    Auct. B. Afr. 24: intra castra militem,

    Tac. H. 4, 19:

    praesidibus provinciarum propagavit imperium, ut a peritis et assuetis socii continerentur,

    Suet. Aug. 23 et saep.:

    an te auspicium commoratum est? an tempestas continet?

    Plaut. Am. 2, 2, 67.—
    b.
    Trop., to hold back, detain, repress, hold in check, curb, check, stay, stop, tame, subdue, etc. (syn. cohibeo):

    adpetitiones animi,

    Cic. Tusc. 4, 9, 22:

    omnis cupiditates,

    id. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32:

    modeste insolentiam suam,

    id. Agr. 1, 6, 18:

    risum,

    id. Fin. 4, 25, 71 et saep.:

    formido mortales omnes,

    Lucr. 1, 151:

    Etruriam non tam armis quam judiciorum terrore,

    Liv. 29, 36, 10:

    oppida magis metu quam fide,

    id. 30, 20, 5; cf.:

    quosdam continet metus,

    Quint. 1, 3, 6:

    solo metu,

    id. 12, 7, 2 et saep.:

    animum a consuetā libidine,

    Sall. J. 15, 3:

    temeritatem ab omni lapsu (with cohibere),

    Cic. Ac. 1, 12, 45:

    suos a proelio,

    Caes. B. G. 1, 15:

    manum juventus Metu deorum,

    Hor. C. 1, 35, 37 al.:

    se ab adsentiendo,

    Cic. Ac. 2, 32, 104; so,

    se ab exemplis,

    id. Fin. 2, 19, 62:

    temperans, qui se in aliquā libidine continuerit,

    id. Par. 3, 1, 21:

    se male continet amens,

    Ov. M. 4, 351:

    male me, quin vera faterer, Continui,

    id. ib. 7, 729:

    nequeo continere quin loquar,

    Plaut. Men. 2, 1, 28.—

    Mid.: contineri, quin complectar, non queo,

    restrain myself, refrain, Plaut. Rud. 4, 4, 128; cf.:

    vix me contineo, quin, etc.,

    Ter. Eun. 5, 2, 20:

    jam nequeo contineri,

    Plaut. Capt. 3, 4, 60; cf.:

    vix contineor,

    Ter. Hec. 4, 3, 9:

    quae vera audivi, taceo et contineo optime,

    keep it to myself, conceal it, id. Eun. 1, 2, 23:

    ea quae continet, neque adhuc protulit, explicet nobis,

    Cic. de Or. 1, 47, 206:

    dicta,

    id. ib. 2, 55, 222.—
    3.
    With the access. idea of containing, to comprise, contain, involve, comprehend something in itself (syn. complector):

    (aqua gelum) quod continet in se, mittit,

    Lucr. 6, 877; cf.:

    ut omnia, quae aluntur et crescunt, contineant in se vim caloris,

    Cic. N. D. 2, 9, 23; so,

    in se,

    Quint. 1, 6, 31; 2, 10, 2:

    Quattuor aeternus genitalia corpora mundus Continet,

    Ov. M. 15, 240:

    rem militarem,

    Liv. 5, 52, 16:

    panis innumeras paene continet medicinas,

    Plin. 22, 25, 68, § 138:

    (linea) centum continet (pedes),

    Quint. 1, 10, 44:

    Idus Martiae magnum mendum continent,

    Cic. Att. 14, 22, 2:

    paucas species (vox),

    Quint. 11, 3, 18:

    tales res, quales hic liber continet,

    Cic. Or. 43, 148; Plin. Ep. 5, 9, 1:

    narrationes, quae summam criminis contineant,

    Quint. 4, 2, 10:

    fabula stultorum regum et populorum continet aestus,

    Hor. Ep. 1, 2, 8; cf.:

    liber primus ea continebit, quae, etc., Quint. prooem. § 21: tertia epistula continebat, etc.,

    Plin. Ep. 9, 28, 5.—With subj.-clause:

    quando ipsos loqui deceat, quartus liber continet,

    Quint. 11, 1, 59.—Esp. freq.,
    b.
    In pass.: contineri aliquā re, to be contained in something, be composed of, consist of or in, to rest upon, to be supported by, etc.:

    terreno corpore,

    Lucr. 1, 1085:

    non venis et nervis et ossibus continentur (dii),

    Cic. N. D. 2, 23, 59:

    artem negabat esse ullam, nisi quae cognitis penitusque perspectis... rebus contineretur,

    id. de Or. 1, 20, 92:

    forma honestatis, quae tota quattuor his virtutibus... continetur,

    id. Fin. 2, 15, 48:

    versus paucis (pedibus) continetur,

    Quint. 9, 4, 60: quae philosophorum libris continentur, id. prooem. § 11; cf. id. 5, 10, 111 et saep.: artes, quae conjecturā continentur et sunt opinabiles, Cic. Div. 1, 14, 24:

    foedere,

    Liv. 41, 23, 9:

    actu,

    Quint. 2, 18, 5; 12, 9, 1; 3, 7, 28.—Rarely with in and abl.:

    forum, in quo omnis aequitas continetur,

    Cic. Cat. 4, 1, 2; cf.:

    quibus (legibus) in singulis civitatibus res publica continetur,

    id. Off. 3, 5, 23.—
    II.
    Neutr., to hold together in itself, to hang together (in the verb. finit. very rare; but freq. as P. a.; cf. also the deriv. continuus):

    per hortum utroque commeatus continet,

    Plaut. Stich. 3, 1, 43.—Hence,
    1.
    contĭnens, entis, P. a.
    A.
    (Acc. to II.) Holding or hanging together (freq. and class.).
    1.
    Bordering upon, neighboring, contiguous, lying near, adjacent (syn.: junctus, adjunctus, contiguus); constr. with dat., cum, or absol.
    a.
    Prop.:

    aër mari,

    Cic. N. D. 2, 45, 117:

    continentia atque adjuncta praedia huic fundo,

    id. Caecin. 4, 11:

    (mare) dissimile est proximo ei continenti,

    id. Ac. 2, 33, 105 al.:

    Cappadociae pars ea, quae cum Cilicià continens est,

    id. Fam. 15, 2, 2:

    (Morini) continentes silvas ac paludes habebant,

    Caes. B. G. 3, 28; cf. so absol.:

    parum locuples continente ripā,

    Hor. C. 2, 18, 22; cf.:

    pars eorum, qui propiores erant continenti litori,

    Liv. 44, 28, 12.— Subst.: contĭnentĭa, ĭum, n. (sc. loca), adjoining places, the neighborhood:

    Cherronesum et continentia usque Atho montem,

    Plin. 18, 25, 57, § 215 al.:

    urbis,

    the suburbs, Dig. 50, 16, 147.—
    b.
    Trop., in time, following, next:

    continentibus diebus,

    Caes. B. C. 3, 84;

    and of other abstract things: motus sensui junctus et continens,

    Cic. N. D. 1, 11, 26:

    timori perpetuo ipsum malum continens fuit,

    followed at its heels, Liv. 5, 39, 8.—
    2.
    Holding together, cohering in itself, connected, continuous, uninterrupted.
    a.
    Prop.:

    continens agmen migrantium,

    Liv. 1, 29, 4:

    agmen,

    id. 2, 50, 7; 8, 8, 13 al.:

    ruinae,

    id. 21, 8, 5; terra, the mainland, continent, Varr. ap. Charis. p. 100 P.; Cic. Fragm. ap. Non. p. 274, 6; Nep. Them. 3, 2; and in the same sense far more freq. subst.: contĭnens, entis, f. (rarely masc., Curt. 4, 2, 1 Zumpt, dub.; abl. in e and i equally used;

    v. the 4th and 5th books of Caes. B. G.),

    Caes. B. G. 4, 27; 4, 28; 4, 31; 4, 36 bis et saep.; Nep. Milt. 7, 3; Liv. 35, 43, 4; Plin. 5, 31, 34, § 128; Suet Aug. 65; id. Tib. 40 et saep.—
    b.
    Trop., in time, continual, consecutive, uninterrupted:

    labor omnium dierum,

    Caes. B. C. 3, 63; Liv. 42, 54, 3:

    bella,

    Caes. B. G. 5, 11 fin.:

    imperium usque ad nos,

    Liv. 7, 30, 8:

    imber per noctem totam,

    id. 23, 44, 6:

    biduo,

    Suet. Calig. 19:

    febres sine intermissione,

    Cels. 3, 5 fin.:

    e continenti genere,

    in continuous descent, Cic. Fin. 2, 19, 61:

    spiritus,

    id. de Or. 3, 57, 216 et saep.: ex continenti (sc. tempore), instantly, immediately, = continuo, statim, Just. 1, 9; so,

    in continenti,

    Dig. 44, 5, 1.—
    B.
    (Acc. to I. B. 2. b.) That restrains his passions, continent, moderate, temperate, enkratês (rare, but in good prose):

    continentior in vitā hominum quam in pecuniā,

    Caes. B. C. 1, 23:

    cum reges tam sint continentes, multo magis consularis esse oportere,

    Cic. Fam. 9, 19, 1:

    puer,

    id. Att. 6, 6, 3:

    Epaminondas,

    Nep. Epam. 3, 2 al. — Sup., Cic. Par. 1, 1, 7; Suet. Aug. 71.—
    C.
    (Acc. to I. B. 3.) In rhet., subst.: contĭnens, entis, n., that on which something rests or depends, the chief point, hinge:

    causae,

    Cic. Part. Or. 29, 103; id. Top. 25, 95:

    intuendum videtur, quid sit quaestio, ratio, judicatio, continens, vel ut alii vocant, firmamentum,

    Quint. 3, 11, 1; cf. id. ib. § 18 sqq.— Adv.: contĭnen-ter.
    1.
    (Acc. to A. 2.)
    a.
    In space, in unbroken succession, in a row. continenter sedetis, Cat. 37, 6.—More freq. and class.,
    b.
    In time, continuously, without interruption:

    totā nocte ierunt,

    Caes. B. G. 1, 26:

    jam amplius horis sex pugnaretur,

    id. ib. 3, 5:

    biduum lapidibus pluit,

    Liv. 25, 7, 7:

    usque ad ipsum negotium,

    Cic. Inv. 1, 26, 37:

    ferri imagines,

    id. N. D. 1, 39, 109.—
    2.
    (Acc. to B.) Temperately, moderately (rare):

    vivere,

    Cic. Off. 1, 30, 106; in sup.:

    vivere,

    Aug. Ep. 199; id. Conf. 6, 12.—Hence also,
    2.
    contentus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2. b.); medial., satisfying one's self with, contented, satisfied, content (freq. in all periods and species of composition); constr. in gen. with the abl.; more rarely absol.; after the Aug. per. very freq. with the inf.
    (α).
    With abl.: his versibus, Lucil. ap. Non. p. 264, 3:

    suis rebus,

    Cic. Par. 6, 3, 51:

    paucis,

    Hor. S. 1, 3, 16:

    illā (sorte),

    id. ib. 1, 1, 3:

    viverem uti contentus eo quod mī ipse parasset,

    id. ib. 1, 4, 108; cf. Suet. Aug. 82:

    solā Dianā,

    Verg. A. 11, 582.—
    (β).
    Absol.:

    cum ipsum audires sine comparatione, non modo contentus esses, sed melius non quaereres,

    Cic. Brut. 35, 134; so comp., Plaut. Poen. 2, 15.—
    (γ).
    With inf.:

    indagare,

    Ov. M. 1, 461:

    edidicisse,

    id. ib. 2, 638:

    retinere titulum provinciae,

    Vell. 2, 49:

    hostes sustinuisse,

    id. 2, 112:

    indicare,

    Quint. 4, 2, 128:

    ostendere,

    id. 5, 10, 31:

    id consequi, quod imiteris,

    id. 10, 2, 7 et saep.— Adv.: contentē (ante-and post-class., and rare), in a restrained manner, closely:

    arte contenteque habere aliquem,

    Plaut. As. 1, 1, 63:

    parce contenteque vivere,

    Pacat. Pan. Theod. 13.

    Lewis & Short latin dictionary > contineo

  • 16 ideo

    ĭdĕo, adv. [id-eo, i. e. this for this], for that reason, on that account, therefore (class.; esp. freq. in Quint.; cf.: eo, idcirco; ergo, igitur, itaque).
    I.
    Relatively.
    A.
    With causal particles, quod, quia, quoniam.
    (α).
    With quod:

    ideo quod plerique deducuntur ad molas,

    Varr. R. R. 2, 6, 5:

    re quidem ipsa ideo mihi non satis facio, quod nullam partem tuorum meritorum consequi possum,

    Cic. Tusc. 1, 8, 6; so,

    ideo quod,

    id. Rosc. Am. 30, 85; id. Att. 3, 14, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 23:

    ne me foliis ideo brevioribus ornes, Quod timui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 19, 26:

    vel ideo, quod exercere potest utrimque judicium,

    Quint. 10, 1, 131; 10, 5, 16.—
    (β).
    With quia:

    ideo quia uxor ruri est,

    Plaut. Merc. 3, 1, 46; id. Men. 1, 1, 2; so,

    ideo quia, introducing a reason,

    Cic. de Off. 1, 30, 110:

    ut mulieres ideo bene olere quia nihil olebant, videbantur,

    Cic. Att. 2, 1, 1:

    qui ideo felicia bella vestra esse, quia justa sint, prae vobis fertis,

    Liv. 45, 22, 5; Cic. Fam. 13, 7, 3:

    nec medicina ideo non erit ars, quia unctio... cum coquorum ei sit arte communis,

    Quint. 2, 21, 11:

    atque ideo nondum est perfectus orator, non solum quia aliud in alio magis eminet, sed quod non una omnibus forma placuit,

    id. 12, 10, 2; id. 9, 2, 69:

    competit enim actio, non ideo, quia nunc abest, sed quia umquam beneficio furis abfuit,

    Dig. 47, 2, 47.—
    (γ).
    With quoniam: ideo supervacaneum esse contendunt, quoniam comprehensibilis natura est, Cels. praef. med.:

    quae omnia ideo noscenda sunt, quoniam, etc.,

    id. 2, 19:

    immo ideo magis propera, quoniam id nunc aggressus est,

    Sen. Ep. 76; Plin. 20, 18, 76, § 200:

    hoc ideo adjectum est, quoniam multa genera sunt missionum,

    Dig. 3, 2, 2.—
    B.
    With intentional particles, ut, ne, quo, quin.
    (α).
    With ut:

    quas (alvos) ideo videntur medias facere angustissimas, ut figuram imitentur earum,

    Varr. R. R. 3, 16, 15:

    ideo C. Claudius Pulcher retulit, ut C. Verres posset auferre?

    Cic. Verr. 2, 4, 4, § 7:

    hanc ideo rationem subjecimus, ut, etc.,

    id. Inv. 2, 23, 70:

    neque vero nunc ideo disputabo, quod hunc statum rei publicae non magnopere defendendum putem... sed, ut doceam Rullum, etc.,

    id. Agr. 3, 2, 4:

    quos non ideo excuso, quia non probem, sed ut sint magis admirabiles,

    Quint. 10, 7, 31.—
    (β).
    With ne:

    an ideo aliquid contra mulieres scripsit, ne, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 41, § 106:

    ideoque decemviros conubium diremisse, ne, etc.,

    Liv. 4, 6, 2:

    non tamen omittenda, vel ideo, ne occupentur,

    Quint. 4, 1, 33:

    nec ideo Rhenum insedimus, ut Italiam tueremur, sed ne quis alius Ariovistus regno Galliarum potiretur,

    Tac. H. 4, 73.—
    * (γ).
    With quo:

    quod id ideo facerent, quo facilius deminuerent hostes,

    Varr. L. L. 5, § 90 Müll. —
    * (δ).
    With quin:

    non, quin breviter reddi responsum potuerit, non recipi reges, ideo potius delectos patrum ad eum missos, quam, etc., sed ut, etc.,

    Liv. 2, 15, 2.—
    C.
    Non ( nec) ideo, with conditional particle si, [p. 878] or referring to an abl. absol.: non, si non potuero indagare, eo ero tardior;

    sed velocior ideo si quivero,

    Varr. L. L. 5, § 5 Müll.; id. R. R. 1, 18, 3:

    vestrae sapientiae est, judices, non, si causa justa est viris fortibus oppugnandi M. Caelium, ideo vobis quoque vos causam putare esse justam, etc.,

    Cic. Cael. 9, 21;

    his et talibus recitatis,... non ideo Thrasea decessit sententia,

    Tac. A. 14, 49:

    si tamen tempestate fuerit abreptus, non ideo minus erit gubernator,

    Quint. 2, 17, 24; 5, 11, 34.—
    II.
    Absol. (rare):

    te velle uxorem aiebat tuo nato dare, Ideo aedificare hoc velle aiebat in tuis,

    Plaut. Most. 4, 3, 34: ex illa investigatione naturae consequi volebat, bono ut esset animo. Ideo enim ille summum bonum euthumian appellat, etc., it was for this reason that, etc., Cic. Fin. 5, 29, 87:

    ideo conducta Paulus agebat sardonyche,

    Juv. 7, 143: nam ideo dictus eirôn, agens imperitum, Quint. 9, 2, 46:

    nihil laboras: ideo, cum opus est, nihil habes,

    Phaedr. 4, 23, 16; Quint. 5, 10, 2:

    atque ideo ad Pompeium contendit,

    Caes. B. C. 3, 11, 1:

    me nemo ministro fur erit, atque ideo nulli comes exeo,

    Juv. 3, 47; 7, 23; 8, 251 al.; so, ideoque, Quint. prooem. § 9; 25; 1, 4, 19; 1, 5, 42; 1, 6, 22 et saep.; cf.:

    ideoque et medius ille orationis modus maxime convenit,

    id. 6, 2, 19; 7, 4, 13:

    videbat id sine rege Persarum non posse fieri, ideoque eum amicum sibi cupiebat adjungi,

    Nep. Alc. 9, 5:

    ideoque necesse est, etc.,

    Lucr. 4, 490; 495; 678 al.; Suet. Caes. 45; 86 al.:

    considerandum est, num cui saepius horum aliquid eveniat, neque ideo corporis ulla difficultas subsequatur,

    Cels. 2, 2:

    nec ideo iram ejus lenient = nec tamen ideo,

    Tac. A. 1, 12; Verg. G. 2, 96; Suet. Aug. 45:

    non tamen his ulla umquam opsonia fiunt rancidula, aut ideo pejor gallina secatur,

    Juv. 11, 135.

    Lewis & Short latin dictionary > ideo

  • 17 indago

    1.
    indāgo, āvi, ātum, āre ( dep. form indagatur, Varr. L. L. 5, § 94 Müll.), v. a., [p. 932] to trace out, track, as dogs in hunting (syn.: vestigo, scrutor; class.).
    I.
    Lit.:

    canis natus ad indagandum,

    Cic. Fin. 2, 13, 39:

    feras,

    Varr. L. L. 5, § 94 Müll.:

    quae tactu quaeque naribus auribusque et oculis indagantur,

    Col. 3, 10, 9.—So of hunting in gen.:

    bestiarum cubilia,

    Sen. Vit. Beat. 14, 4.—
    II.
    Trop., to search into, investigate, explore; hunt for, strive to obtain:

    neu rem ipsam indaget, si, etc.,

    Plaut. Trin. 3, 3, 26; cf.:

    eo si pacto posset indagarier mulier,

    be traced, id. Merc. 3, 4, 38:

    indagare et odorari quid cuique opus esset,

    Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135:

    indicia communis exitii,

    id. Mil. 37, 103:

    inusitatas vias,

    id. Or. 3, 11:

    de re publica,

    id. Att. 2, 4, 4:

    clementiam misericordiamque apud judices,

    Gell. 6, 3, 18:

    intervalla siderum a terra,

    Plin. 2, 21, 19, § 80:

    sepulchrum (Archimedis),

    Cic. Tusc. 5, 23, 64.
    2.
    indāgo, ĭnis, f., an encircling, enclosing (mostly post - Aug.).
    I.
    Lit., of surrounding wild beasts with nets, in hunting:

    dum trepidant alae, saltusque indagine cingunt,

    Verg. A. 4, 121:

    densos indagine colles Claudere,

    Tib. 4, 3, 7:

    rates captae quasi per indaginem,

    Flor. 4, 2, 32:

    indaginis modo sylvas persultare,

    Tac. Agr. 37. —
    B.
    Transf., an enclosing, surrounding of enemies:

    efferam gentem, ritu ferarum, quasi indagine debellabat,

    Flor. 4, 12, 48; cf. id. 3, 6, 11; so,

    velut indagine aliquem insidiis circumdare,

    Hirt. B. G. 8, 18; cf.:

    cum praemissus eques velut indagine dissipatos Samnites ageret,

    Liv. 7, 37, 14:

    vastaque feras indagine claudit,

    Luc. 6, 42:

    (delatores) in illa poenarum indagine inclusos,

    Plin. Pan. 35, 2.—Of legacy-hunting:

    testamenta et orbos velut indagine capi,

    Tac. A. 13, 42.—
    II.
    Trop., a searching into, examining after, investigation:

    multis persuasisse doctrinae indaginibus,

    Plin. 9, 7, 6, § 16:

    cupediarum,

    Gell. 7, 16, 6:

    ampliorem exposcere indaginem,

    Cod. Just. 4, 31, 14:

    consilium occulta scrutari indagine,

    Amm. 15, 5, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > indago

  • 18 minutia

    mĭnūtĭa, ae, f. [minutus], smallness, fineness, minuteness (post-Aug.):

    donec ad minutiam redigantur,

    to make quite small, reduce to powder, Sen. Ep. 90, 23: pulveris minutiae, little particles, Lact. Ira Dei, 10, 9.— Plur., insignificant matters, trifles:

    ut praetereamus negotiorum minutias,

    Amm. 23, 1, 1:

    humilium minutias indagare causarum,

    id. 26, 1, 1:

    historiam producere per ignobiles minutias,

    id. 27, 2, 11: per minutias, into the minutest detail; with scrutari, id. 14, 6, 25;

    with demonstrare,

    id. 23, 6, 74:

    gesta narrare,

    id. 28, 2, 12.—Postclass. collat. form mĭnūtĭes, ēi, f.:

    ad summam minutiem conterere,

    App. M. 9, p. 229:

    humana,

    id. ib. 11, p. 263; Arn. 6, p. 256; Lact. 2, 4, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > minutia

  • 19 minuties

    mĭnūtĭa, ae, f. [minutus], smallness, fineness, minuteness (post-Aug.):

    donec ad minutiam redigantur,

    to make quite small, reduce to powder, Sen. Ep. 90, 23: pulveris minutiae, little particles, Lact. Ira Dei, 10, 9.— Plur., insignificant matters, trifles:

    ut praetereamus negotiorum minutias,

    Amm. 23, 1, 1:

    humilium minutias indagare causarum,

    id. 26, 1, 1:

    historiam producere per ignobiles minutias,

    id. 27, 2, 11: per minutias, into the minutest detail; with scrutari, id. 14, 6, 25;

    with demonstrare,

    id. 23, 6, 74:

    gesta narrare,

    id. 28, 2, 12.—Postclass. collat. form mĭnūtĭes, ēi, f.:

    ad summam minutiem conterere,

    App. M. 9, p. 229:

    humana,

    id. ib. 11, p. 263; Arn. 6, p. 256; Lact. 2, 4, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > minuties

  • 20 indago

    , indagavi, indagatum, indagare 1
      выслеживать, отыскивать, вынюхивать

    Dictionary Latin-Russian new > indago

См. также в других словарях:

  • indagare — [dal lat. indagare ] (io indago, tu indaghi, ecc.). ■ v. intr. (aus. avere ) [fare sistematiche ricerche per acquisire conoscenze o stabilire la verità di qualche cosa, assol. o con la prep. su o con la perifr. prep. intorno a : la polizia sta… …   Enciclopedia Italiana

  • indagare — in·da·gà·re v.tr. e intr. AU 1. v.tr., compiere ricerche sistematiche per conoscere, scoprire informazioni su qcs.: indagare la causa di un fenomeno, la natura di un evento Sinonimi: esaminare, esplorare, 1ricercare, scrutare, studiare. 2. v.intr …   Dizionario italiano

  • indagare — {{hw}}{{indagare}}{{/hw}}A v. tr.  (io indago , tu indaghi ) Ricercare con attenzione e diligenza: indagare un mistero | Sottoporre a indagine, a inchiesta. B v. intr.  ( aus. avere ) Compiere ricerche: la commissione indaga sulle cause del… …   Enciclopedia di italiano

  • indagare — A v. tr. investigare, inquisire, ispezionare □ cercare, ricercare, esaminare, scrutare, esplorare, curiosare □ scandagliare, scavare, sondare, spiare □ studiare, sviscerare □ speculare, filosofare CONTR. coprire, nascondere B v. intr. fare… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • indagar — (Del lat. indagare, investigar.) ► verbo transitivo Hacer todo lo necesario para saber una cosa: ■ indagan las causas del asesinato. SE CONJUGA COMO pagar * * * indagar (del lat. «indagāre») 1 tr. Hacer lo necesario para llegar a conocer cierta… …   Enciclopedia Universal

  • indagar — Se conjuga como: llegar Infinitivo: Gerundio: Participio: indagar indagando indagado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. indago indagas indaga indagamos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • indaguer — ⇒INDAGUER, verbe intrans. Région. (Belgique), DR. Mener une enquête judiciaire. Les autorités judiciaires se sont rendues à bord pour y indaguer sur les faits (L Étoile belge, 14 mars 1902). P. ext. Enquêter. Les 19 administrations [de l… …   Encyclopédie Universelle

  • indagabile — in·da·gà·bi·le agg. CO che si può indagare, che può essere indagato Sinonimi: analizzabile, esaminabile, 1investigabile. {{line}} {{/line}} DATA: 1690. ETIMO: dal lat. indagabĭle(m), v. anche indagare …   Dizionario italiano

  • inquisire — in·qui·sì·re v.tr. e intr. 1. v.tr. CO indagare, studiare accuratamente, minuziosamente: inquisire l operato di qcn. | TS dir. sottoporre a un inchiesta Sinonimi: investigare. 2. v.intr. (avere) CO indagare accuratamente su qcn. o su qcs., spec.… …   Dizionario italiano

  • ricercare — 1ri·cer·cà·re v.tr. (io ricérco) AD 1. cercare di nuovo qcs. o qcn.: oggi non sono riuscito a trovare quel documento, lo ricercherò domani; anche ass.: cerca e ricerca finalmente trovò il sentiero Sinonimi: cercare. 2a. prendere in esame o in… …   Dizionario italiano

  • spiare — spi·à·re v.tr. AU 1. guardare, osservare attentamente e di nascosto qcn. o qcs., per indiscreta curiosità o per ricavarne notizie utili: spiare una telefonata, spiare i fatti degli altri, spiare i movimenti di qcn., spiare il nemico; anche ass.:… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»