-
1 incursio
incursĭo, ōnis, f. [incurro] [st1]1 [-] choc contre. --- Cic. Nat. 1, 114 ; Fin. 1, 21. [st1]2 [-] attaque. --- Cic. Caec. 44. [st1]3 [-] incursion. - prohibere hostem ab incursionibus, Caes. BG. 6, 10: s'opposer aux incursions des ennemis. - in fines Romanorum incursionem facere, Liv. 1, 11, 1: faire une incursion sur le territoire des Romains.* * *incursĭo, ōnis, f. [incurro] [st1]1 [-] choc contre. --- Cic. Nat. 1, 114 ; Fin. 1, 21. [st1]2 [-] attaque. --- Cic. Caec. 44. [st1]3 [-] incursion. - prohibere hostem ab incursionibus, Caes. BG. 6, 10: s'opposer aux incursions des ennemis. - in fines Romanorum incursionem facere, Liv. 1, 11, 1: faire une incursion sur le territoire des Romains.* * *Incursio, Verbale. Cic. Quand quelque chose vient au devant des yeulx.\Incursio militum in agros hostium. Cic. Courses de gensdarmes, Saillie.\Incursionem facere. Liu. Faire course ou saillie sur les ennemis. -
2 incursio
incursio, ōnis, f. (incurro), I) das Anlaufen, der Andrang, atomorum, Cic. de nat. deor. 1, 114. – II) insbes., der feindl. Anfall, Angriff, inc. seditionis, Cic.: inc. atque impetus armatorum, Cic.: subitae latronum incursiones, Sen.: incursiones a suis corporibus arcere, Lact. – u. (als milit. t. t.) der feindliche Einfall, Überfall, Streifzug, incursionem facere in fines Romanos, Liv.: Cheruscos ab Suebis iniuriis incursionibusque prohibere, sicherstellen gegen Unbill u. Einfall von seiten der Sueben, Caes.: subitas hostium incursiones sustinere, Hirt. b. G.
-
3 incursio
incursio, ōnis, f. (incurro), I) das Anlaufen, der Andrang, atomorum, Cic. de nat. deor. 1, 114. – II) insbes., der feindl. Anfall, Angriff, inc. seditionis, Cic.: inc. atque impetus armatorum, Cic.: subitae latronum incursiones, Sen.: incursiones a suis corporibus arcere, Lact. – u. (als milit. t. t.) der feindliche Einfall, Überfall, Streifzug, incursionem facere in fines Romanos, Liv.: Cheruscos ab Suebis iniuriis incursionibusque prohibere, sicherstellen gegen Unbill u. Einfall von seiten der Sueben, Caes.: subitas hostium incursiones sustinere, Hirt. b. G.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incursio
-
4 incursiō
incursiō ōnis, f [in+1 CEL-], a running against, onset, assault, attack: atomorum: seditionis, outbreak: armatorum.—A hostile inroad, incursion: in finīs Romanos incursionem facit, L.: Suebos ab Cheruscis incursionibus prohibere, on the side of, Cs.* * *onrush, attack, raid; incursion -
5 incursio
I.In gen.:II.atomorum,
Cic. N. D. 1, 41, 114:atque impetus armatorum,
id. Caecin. 15, 44; Quint. 6, 4, 14 Spald. N. cr. —In partic., a hostile inroad, incursion:hostiliter in fines Romanos incursionem facit,
Liv. 1, 11, 1:prohibere hostem ab incursionibus,
Caes. B. G. 6, 10 fin.:subitas hostium incursiones sustinere,
Hirt. B. G. 8, 11 fin.:moliri incursionem,
Plin. 6, 28, 32, § 146. -
6 incursio
1) набег, нападение, вторжение ( facere incursionem in fines Romanorum L)2) столкновение или стечение, натиск ( atomorum C) -
7 incursió
incursión -
8 incursio
incursus, см. incurrere s. 2.Латинско-русский словарь к источникам римского права > incursio
-
9 incursio
clash, collision / attack, raid, foray, invasion -
10 incursión
incursió -
11 Наскакивание
- incursio; incursus,us; -
12 Streifzug
Streifzug, excursio. excursus (Ausflug, Ausfall etc., übh.). – expeditio (einzelne Unternehmung im Felde). – incursio in fines hostium facta; auch bl. incursio (Einfall oder Streiferei in das feindliche Gebiet). – subita hostium incursio (unvermuteter Einfall der Feinde in ein Gebiet). – einen St. unternehmen, milites in expeditionem educere (vom Feldherrn); excursionem facere (v. den Soldaten). – Streifzüge in eine Gegend machen, excursionem od. incursiones facere in fines alcis regionis; excurrere in fines alcis regionis.
-
13 RAID
s incursió, ràtzia, atac, exploració, batuda | agafada | assaltsigles Redundant Array of Independent Disks RAID, sistema amb diversos discs durs que permeten un eficaç emmagatzematge i recuperació de la informacióv fer una incursió, atacar per sorpresa, envair, assaltar | bombardejar, atacar | registrar -
14 Angriff
Angriff, I) das Beginnen: aggressio (z. B. prima). – etwas in A. nehmen, aggredi, absol. od. alqd od. ad alqd od. mit Infin. (sich an etwas machen, Hand an etwas legen). – incipere alqd od. mit Infin. (anfangen, beginnen). – einen Bau in A. nehmen, instruere coepisse (anfangen herzurichten, z. B. muros); instituere (ins Werk setzen, z. B. turrim, naves). – II) der Anfall: a) der tätliche: petitio (das Losgehen auf einen einzelnen Gegner). – impetus. incursio. incursus (allgemeiner A., bes. vom heftigen, lebhaften A.). – excursio (von leichten Truppen). – exscensio (feindliche Landung). – concursus. congressus (gleichzeitiger A. beider Parteien, das Aneinandergeraten). – impugnatio. oppugnatio (bes. Bestürmung eines Ortes). – procella equestris (stürmischer Reiterangriff). – durch einen militärischen A., signis inferendis od. (wenn er geschehen ist) illatis. – das Zeichen zum A. geben, bel licum canere: der A. beginnt, proelium incipitur: der A. beginnt allgemein, es geschieht ein allgemeiner A., impetus fit ab universis: einen A. machen (auf etc.), s. angreifen no. I, 3, a: den A. ab-, zurückschlagen, impetum frangere, reprimere, propulsare: den A. aushalten, impetum sustinere. – b) mit Worten: intentio (in einer Rechtssache, z. B. intentionis depulsio). – auf jmd. Angriffe machen, s. angreifen no. I, 3, b: jmd. durch einen A. auf seine Vorfahren beleidigen, alqm offendere lacessendo maiores eius. – Angriffsart, petitio (auch im Plur.). – Angriffskrieg, bellum, quod ultro infertur; bellum ultro illatum. – einen A. führen, bellum inferre (Ggstz. bellum illatum defendere). – Angriffssignal, classicum. – Angriffswaffen, tela, ōrum,n. – Angriffsweise, die, petitio (auch im Plur.). – angriffsweise, gegen den Feind vorgehen, prior proelio lacesso hostem. – nicht a. verfahren, armis abstinere nisi lacessitum.
-
15 Anlauf
Anlauf, incursio; incursus; impetus.
-
16 Anrennen [2]
-
17 Einfall
Einfall, I) das Zusammenfallen, der Einsturz: ruina (eines Gebäudes, Zimmers, der Erde). – labes lapsus (das Niedergleiten, z.B. lab. od. [673] laps. terrae: u. lab. montis, agri Privernatis: u. concidentis soli lapsus). – strages (das Niedergeworfenwerden, z.B. aedificiorum). – den Ei. drohen, ruinam minari; in ruinam pronum esse: vor dem (drohenden) Ei. sichern, ab imminenti ruina vindicare. – II) das plötzliche, gewaltsame Eindringen: 1) eig.: irruptio; incursio; incursus (auch v. Flüssen). – einen Ei. tun, irruptionem od. incursionem facere in mit Akk. – 2) übtr.: ein plötzlicher Gedanke: cogitatio (repentina). – cogitatum (das Gedachte). – inventum (Erfindung, z.B. mirum, callidum). – consilium (Plan zu etwas). – dictum (ausgesprochener Ei., Spruch, Bonmot etc., z.B. gesuchter; arcessitum: geistreiche Einfälle, belle et litterate dicta: witzige, facete dicta). – ich habe den Ei., zu etc., venit mihi in mentem mit Infin. od. mit ut u. Konj.: jmd. auf den Ei. bringen, daß er od. zu etc., ad eam cogitationem alqm deducere, ut etc. (darauf leiten); consilium alci impertire mit Genet. Gerund. (den Rat geben). – Zuw. wird im Zshg. das deutsche »Einfall« bei einem Pronomen od. Adjektiv im Lateinischen bl. durch das Neutrum des Pronomens od. Adjektivs angedeutet, z.B. jener Ei. des Kato, illud Catonis: wie geistreich sind alle Ei., quam acuta omnia.
-
18 Überfall
Überfall, adventus repentinus. – feindlicher, impetus repentinus od. repente factus; incursio subita. – ein nächtlicher Üb., nocturnus impetus.
-
19 hostis
1) чужой - иностранец (XII tab. adversus hostem aeterna auctoritas (tab. III. 7.);2) неприятель: а) внешний враг (1. 24 D. 49, 15. 1. 118 D. 50, 16);status dies cum hoste (1 c. II. 2), qui hostem concitaverit (1. c. IX. 4).
hostilis, неприятельский, incursio host. (1. 1 C. 4, 23. 1. 51 § 1 D. 41, 1);
hosticum, hosticolum (subst.) неприят. область (1. 1 pr. D. 37, 13. cf. 1. 44 D. 29, 1);
b) тот, кто питает вражду к Римскому государству (внутренний враг) (1. 5 § 1 D. 4, 5. 1. 8 § 2 D. 48, 19).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > hostis
-
20 incurrere
1) ударить (обо что) = impigni (1. 29 § 2 D. 9, 2). 2) нападать (1. 2 § 4 C. 1, 27);3) подвергнуться, попасться: inc. aculeos legis (1. 1 C. 9, 44);incursus s. incursio, нападение, inc. hostium, latronum praedonum (1. 18 pr. D. 13, 6. 1. 15 § 1 D. 19, 2. 1. 1 § 4 D. 44, 7. 1. 1 C. 4, 23. 1. 1 C. 4, 34).
stilum proscriptionis (1. 7 C. 9, 49);
4) встречаться, случаться, si nulla fraudis incurrat suspicio (1. 2 D. 42, 6. 1. 13 § 1 D. 24. 1);crimen (1. 1 C. 9, 5).
incurrebat haesitatio (1. 42 pr. D. 39. 6);
quae extra testamentum incurrunt, прот. quae ex ipso testam. oriuntur (1. 16 D. 35, 1).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > incurrere
См. также в других словарях:
incursio — index incursion, invasion Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
incursió — in|cur|si|ó Mot Agut Nom femení … Diccionari Català-Català
incursion — [ ɛ̃kyrsjɔ̃ ] n. f. • 1352; lat. incursio « invasion », de currere « courir » 1 ♦ Entrée, court séjour d envahisseurs en pays ennemi. ⇒ attaque, coup (de main), descente, invasion . Les incursions de pillards, de bandes nomades. ⇒ raid, razzia. ♢ … Encyclopédie Universelle
incursiune — INCURSIÚNE, incursiuni, s.f. 1. (mil.) Acţiune de cercetare, de mică amploare, executată prin surprindere pe teritoriul inamicului de către un grup de militari, în scopul obţinerii unor informaţii, distrugerii unor obiective, capturării de… … Dicționar Român
Incursion — In*cur sion, n. [L. incursio: cf. F. incursion. See {Incur}.] [1913 Webster] 1. A running into; hence, an entering into a territory with hostile intention; a temporary invasion; a predatory or harassing inroad; a raid. [1913 Webster] The Scythian … The Collaborative International Dictionary of English
incursion — noun Etymology: Middle English, from Middle French or Latin; Middle French, from Latin incursion , incursio, from incurrere Date: 15th century 1. a hostile entrance into a territory ; raid 2. an entering in or into (as an activity or undertaking) … New Collegiate Dictionary
incursion — /in kerr zheuhn, sheuhn/, n. 1. a hostile entrance into or invasion of a place or territory, esp. a sudden one; raid: The bandits made brief incursions on the village. 2. a harmful inroad. 3. a running in: the incursion of sea water. [1400 50;… … Universalium
Jacob Morild — Jacob C. Jensen Morild (nacido 16 de septiembre de 1966) es un actor, director, teksforfatter, presentador y tegnefilmsdubber danés. Su carrera empezó primeramente como un autodidacta actor. En la década de los años 1980 fue un letrista en la que … Wikipedia Español
incursion — I noun advancement, aggression, assault, attack, breach, encroachment, entrance, foray, forced entry, hostile entrance, incursio, infiltration, influx, infringement, ingress, ingression, inroad, introgression, intrusion, invasion, irruption,… … Law dictionary
invasion — in·va·sion /in vā zhən/ n: the act of or an instance of invading Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. invasion … Law dictionary
incursión — ► sustantivo femenino 1 MILITAR Penetración de un grupo armado en un territorio ajeno, quebrantando la paz: ■ varios comandos subversivos hicieron una incursión en la finca del gran hacendado. SINÓNIMO correría penetración 2 Acción de incurrir. * … Enciclopedia Universal