-
1 imperfectum
imperfectus ( inp-), a, um, adj. [2. inperfectus], unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.):II.quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,
Cic. Fam. 1, 9, 15:quaedam (animalia),
Ov. M. 1, 427; cf.infans,
id. ib. 3, 310:pars manebat,
Verg. A. 8, 428:pons,
Caes. B. G. 6, 35, 6:cibus,
i. e. undigested, Juv. 3, 233:imperfecto adhuc bello,
Suet. Caes. 26:qui imperfectum librum supple verit,
id. ib. 56; cf.Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,
Suet. Gramm. 12:opera reliquit,
id. Tib. 47:quae rudia atque imperfecta adhuc erant,
Quint. 3, 1, 7:causae (opp. perfectae),
id. 4, 2, 3:sermo,
id. 9, 2, 57; 11, 3, 121:vita,
Lucr. 3, 958.— Comp.:insuavius hoc imperfectiusque est,
Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta;imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,
Cic. Univ. 4.—Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes):ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,
Sen. Tranq. 11, 1.— Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely:imperfecte atque praepostere syllogismo uti,
Gell. 2, 8, 1. -
2 imperfectus
imperfectus ( inp-), a, um, adj. [2. inperfectus], unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.):II.quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,
Cic. Fam. 1, 9, 15:quaedam (animalia),
Ov. M. 1, 427; cf.infans,
id. ib. 3, 310:pars manebat,
Verg. A. 8, 428:pons,
Caes. B. G. 6, 35, 6:cibus,
i. e. undigested, Juv. 3, 233:imperfecto adhuc bello,
Suet. Caes. 26:qui imperfectum librum supple verit,
id. ib. 56; cf.Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,
Suet. Gramm. 12:opera reliquit,
id. Tib. 47:quae rudia atque imperfecta adhuc erant,
Quint. 3, 1, 7:causae (opp. perfectae),
id. 4, 2, 3:sermo,
id. 9, 2, 57; 11, 3, 121:vita,
Lucr. 3, 958.— Comp.:insuavius hoc imperfectiusque est,
Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta;imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,
Cic. Univ. 4.—Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes):ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,
Sen. Tranq. 11, 1.— Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely:imperfecte atque praepostere syllogismo uti,
Gell. 2, 8, 1. -
3 incohate
incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].I.Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).A.In gen.(α).With acc.:(β).ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere,
Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.:ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret,
id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33:statuam,
Quint. 2, 1, 12:res in animis nostris,
Cic. Leg. 1, 16, 44:quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit,
id. Arch. 11, 28:philosophiam multis locis incohasti,
id. Ac. 1, 3, 9:quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus,
id. Brut. 5, 20:quod hic liber incohat,
Quint. 3, 1, 2:hanc materiam,
id. 4 praef. §5: abrupto, quem incohaverat, sermone,
id. 4, 3, 13:esse videatur octonarium incohat,
id. 9, 4, 73:referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum,
Cic. Or. 9, 33:Favonius ver incohans,
Plin. 16, 25, 39, § 94:incohandae vindemiae dies,
id. 11, 14, 14, § 35:pulcherrimum facinus,
Curt. 6, 7:tum Stygio regi nocturnas incohat aras,
i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252:reges plures incohantur, ne desint,
are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.—With inf.:B.quam si mens fieri proponit et incohat ipsa,
Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.—In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.):II. A.ne hanc incohatam transigam comoediam,
Plaut. Am. 3, 1, 8:qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,
id. Trin. 1, 2, 95:quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt,
Cic. de Or. 1, 2, 5:cognitio manca atque incohata,
id. Off. 1, 43, 153:incohatum quiddam et confusum,
id. Rep. 3, 2:rem tam praeclaram incohatam relinquere,
id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35:perfecta anteponuntur incohatis,
id. Top. 18, 69; cf.:hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti,
id. Fin. 4, 6, 15.—In gen. (post-class.):* B.moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat,
Symm. Ep. 7, 75:incohante mense,
Pall. Febr. 25, 20 and 33.—In partic., like infit, to begin to speak:post longa silentia rursus Incohat Ismene,
Stat. Th. 8, 623. — Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11. -
4 incohatus
incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].I.Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).A.In gen.(α).With acc.:(β).ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere,
Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.:ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret,
id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33:statuam,
Quint. 2, 1, 12:res in animis nostris,
Cic. Leg. 1, 16, 44:quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit,
id. Arch. 11, 28:philosophiam multis locis incohasti,
id. Ac. 1, 3, 9:quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus,
id. Brut. 5, 20:quod hic liber incohat,
Quint. 3, 1, 2:hanc materiam,
id. 4 praef. §5: abrupto, quem incohaverat, sermone,
id. 4, 3, 13:esse videatur octonarium incohat,
id. 9, 4, 73:referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum,
Cic. Or. 9, 33:Favonius ver incohans,
Plin. 16, 25, 39, § 94:incohandae vindemiae dies,
id. 11, 14, 14, § 35:pulcherrimum facinus,
Curt. 6, 7:tum Stygio regi nocturnas incohat aras,
i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252:reges plures incohantur, ne desint,
are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.—With inf.:B.quam si mens fieri proponit et incohat ipsa,
Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.—In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.):II. A.ne hanc incohatam transigam comoediam,
Plaut. Am. 3, 1, 8:qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,
id. Trin. 1, 2, 95:quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt,
Cic. de Or. 1, 2, 5:cognitio manca atque incohata,
id. Off. 1, 43, 153:incohatum quiddam et confusum,
id. Rep. 3, 2:rem tam praeclaram incohatam relinquere,
id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35:perfecta anteponuntur incohatis,
id. Top. 18, 69; cf.:hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti,
id. Fin. 4, 6, 15.—In gen. (post-class.):* B.moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat,
Symm. Ep. 7, 75:incohante mense,
Pall. Febr. 25, 20 and 33.—In partic., like infit, to begin to speak:post longa silentia rursus Incohat Ismene,
Stat. Th. 8, 623. — Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11. -
5 incoho
incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].I.Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).A.In gen.(α).With acc.:(β).ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere,
Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.:ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret,
id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33:statuam,
Quint. 2, 1, 12:res in animis nostris,
Cic. Leg. 1, 16, 44:quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit,
id. Arch. 11, 28:philosophiam multis locis incohasti,
id. Ac. 1, 3, 9:quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus,
id. Brut. 5, 20:quod hic liber incohat,
Quint. 3, 1, 2:hanc materiam,
id. 4 praef. §5: abrupto, quem incohaverat, sermone,
id. 4, 3, 13:esse videatur octonarium incohat,
id. 9, 4, 73:referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum,
Cic. Or. 9, 33:Favonius ver incohans,
Plin. 16, 25, 39, § 94:incohandae vindemiae dies,
id. 11, 14, 14, § 35:pulcherrimum facinus,
Curt. 6, 7:tum Stygio regi nocturnas incohat aras,
i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252:reges plures incohantur, ne desint,
are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.—With inf.:B.quam si mens fieri proponit et incohat ipsa,
Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.—In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.):II. A.ne hanc incohatam transigam comoediam,
Plaut. Am. 3, 1, 8:qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,
id. Trin. 1, 2, 95:quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt,
Cic. de Or. 1, 2, 5:cognitio manca atque incohata,
id. Off. 1, 43, 153:incohatum quiddam et confusum,
id. Rep. 3, 2:rem tam praeclaram incohatam relinquere,
id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35:perfecta anteponuntur incohatis,
id. Top. 18, 69; cf.:hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti,
id. Fin. 4, 6, 15.—In gen. (post-class.):* B.moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat,
Symm. Ep. 7, 75:incohante mense,
Pall. Febr. 25, 20 and 33.—In partic., like infit, to begin to speak:post longa silentia rursus Incohat Ismene,
Stat. Th. 8, 623. — Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11. -
6 inperfectus
imperfectus ( inp-), a, um, adj. [2. inperfectus], unfinished, incomplete, imperfect (not freq. till after the Aug. per.):II.quidam homines in capite meo solum elaborarunt, reliquum corpus imperfectum ac rude reliquerunt,
Cic. Fam. 1, 9, 15:quaedam (animalia),
Ov. M. 1, 427; cf.infans,
id. ib. 3, 310:pars manebat,
Verg. A. 8, 428:pons,
Caes. B. G. 6, 35, 6:cibus,
i. e. undigested, Juv. 3, 233:imperfecto adhuc bello,
Suet. Caes. 26:qui imperfectum librum supple verit,
id. ib. 56; cf.Hirt. B. G. prooem. § 2: librum reliquerat,
Suet. Gramm. 12:opera reliquit,
id. Tib. 47:quae rudia atque imperfecta adhuc erant,
Quint. 3, 1, 7:causae (opp. perfectae),
id. 4, 2, 3:sermo,
id. 9, 2, 57; 11, 3, 121:vita,
Lucr. 3, 958.— Comp.:insuavius hoc imperfectiusque est,
Gell. 1, 7, 20.—As subst.: imperfectum, i, n.: sunt omnia in quaedam genera partita aut incohata nulla ex parte perfecta;imperfecto autem nec absoluto simile pulchrum esse nihil potest,
Cic. Univ. 4.—Esp., morally imperfect; plur. as subst. (opp. sapientes):ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo pertinet,
Sen. Tranq. 11, 1.— Adv.: imperfectē, imperfectly, incompletely:imperfecte atque praepostere syllogismo uti,
Gell. 2, 8, 1. -
7 semiplenus
sēmĭ-plēnus, a, um, adj., half-full (class.):naves,
Cic. Verr. 2, 5, 25, § 63:scrobes,
Col. 5, 5, 4:favi,
id. 9, 15, 4:vas,
Pall. Febr. 32:stationes,
only half-filled, half-manned, Liv. 25, 30 fin.; cf.legiones,
Vell. 2, 80, 1; 2, 112, 2.—
См. также в других словарях:
Incompletely — In com*plete ly, adv. In an incomplete manner. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
incompletely — index in part Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
incompletely — early 15c., from INCOMPLETE (Cf. incomplete) + LY (Cf. ly) (2) … Etymology dictionary
incompletely — adverb not to a full degree or extent (Freq. 2) words incompletely understood a form filled out incompletely • Derived from adjective: ↑incomplete … Useful english dictionary
incompletely — incomplete ► ADJECTIVE ▪ not complete. DERIVATIVES incompletely adverb incompleteness noun incompletion noun … English terms dictionary
incompletely — adverb see incomplete … New Collegiate Dictionary
incompletely — See incomplete. * * * … Universalium
incompletely — adverb a) In an incomplete manner. b) To an incomplete degree … Wiktionary
incompletely — Synonyms and related words: after a fashion, appreciably, at any rate, at best, at least, at most, at the least, at the most, at the outside, at worst, by halves, comparatively, defectively, deficiently, detectably, fairly, faultily, imperfectly … Moby Thesaurus
incompletely — (Roget s IV) modif. Syn. imperfectly, not entirely, not completely, faultily; see inadequately … English dictionary for students
incompletely — adv. imperfectly; partially, deficiently … English contemporary dictionary