-
1 incito
in-cito, āvī, ātum, āre, in rasche Bewegung setzen, antreiben, anregen, I) eig. u. übtr.: A) eig. (Ggstz. tardare), equos, Caes.: hastas, Val. Flacc.: naves remis, Caes.: currentem, s. curro(Bd. 1. S. 1839). – refl. se incitare u. medial incitari, sich in schnelle Bewegung setzen, seinen Lauf beschleunigen, alii ex castris sese incitant, stürzen aus usw., Caes.: ex alto se aestus incitat, dringt heran, Caes. – stellarum motus tum incitantur, tum retardantur, Cic. – B) übtr., erregen, aufregen, antreiben, anspornen, anstacheln, anfeuern, reizen, anreizen (Ggstz. reprimere, refrenare, languefacere), 1) im allg.: alcis animum (Ggstz. sedare, lenire), Cic.: studium, Cic.: sitim, Ov.: suos sensus voluptarios omnes, Cic.: incitatā illā suā vecordi mente, in heftiger Aufregung seines wahnsinnigen Geistes, Cic. – alqm cupiditate imitandi, Cic.: alqm ad studium, Cic.: ad id bellum, Caes.: his vocibus in se dictatorem, Liv. – 2) insbes.: a) divinatorisch anregen, begeistern, Pythiam, Cic.: quasi mente incitati, Cic. – b) feindlich aufregen, reizen, aufreizen, aufbringen, alqm in alqm, Cic., od. contra alqm, Hirt. b. G.: civitas ob eam rem incitata, Caes. – II) prägn., wachsen machen, vergrößern, A) eig.: 1) im allg.: amnis hibernus incitatus pluviis, Liv. 44, 8, 6. – 2) insbes., als t. t. des Landbaus = das Wachstum eines Baumes befördern, einen Baum treiben, vitem, Colum. u. Pallad. – B) übtr.: a) steigern, eloquendi celeritatem, Cic.: poenas, verschärfen, Tac. – b) Passiv incitari, lebhafter werden (v. Farben), Ggstz. relanguescere, Sen. nat. qu. 1, 3, 13.
-
2 incito
in-cito, āvī, ātum, āre, in rasche Bewegung setzen, antreiben, anregen, I) eig. u. übtr.: A) eig. (Ggstz. tardare), equos, Caes.: hastas, Val. Flacc.: naves remis, Caes.: currentem, s. curro (Bd. 1. S. 1839). – refl. se incitare u. medial incitari, sich in schnelle Bewegung setzen, seinen Lauf beschleunigen, alii ex castris sese incitant, stürzen aus usw., Caes.: ex alto se aestus incitat, dringt heran, Caes. – stellarum motus tum incitantur, tum retardantur, Cic. – B) übtr., erregen, aufregen, antreiben, anspornen, anstacheln, anfeuern, reizen, anreizen (Ggstz. reprimere, refrenare, languefacere), 1) im allg.: alcis animum (Ggstz. sedare, lenire), Cic.: studium, Cic.: sitim, Ov.: suos sensus voluptarios omnes, Cic.: incitatā illā suā vecordi mente, in heftiger Aufregung seines wahnsinnigen Geistes, Cic. – alqm cupiditate imitandi, Cic.: alqm ad studium, Cic.: ad id bellum, Caes.: his vocibus in se dictatorem, Liv. – 2) insbes.: a) divinatorisch anregen, begeistern, Pythiam, Cic.: quasi mente incitati, Cic. – b) feindlich aufregen, reizen, aufreizen, aufbringen, alqm in alqm, Cic., od. contra alqm, Hirt. b. G.: civitas ob eam rem incitata, Caes. – II) prägn., wachsen machen, vergrößern, A) eig.: 1) im allg.: amnis hibernus incitatus pluviis, Liv. 44, 8, 6. – 2) insbes., als t. t. des Landbaus = das Wachstum eines Baumes befördern,————einen Baum treiben, vitem, Colum. u. Pallad. – B) übtr.: a) steigern, eloquendi celeritatem, Cic.: poenas, verschärfen, Tac. – b) Passiv incitari, lebhafter werden (v. Farben), Ggstz. relanguescere, Sen. nat. qu. 1, 3, 13. -
3 incitabilis
incitābilis, e (incito) = παροξυντικός, ermunternd, Gloss. II, 399, 11.
-
4 incitabulum
incitābulum, ī, n. (incito), das Anreizungsmittel, ingenii virtutisque, Gell. 15, 2, 3.
-
5 incitamentum
incitāmentum, ī, n. (incito), das Anreizungs-, Aufmunterungsmittel, die Anreizung, der Antrieb, der Stachel, Sporn, (s. Mützell Curt. 4, 10 [41], 24), a) v. Lebl., absol., id maximum erat bellantibus incitamentum, Curt. 8, 14 (48), 11. – m. subj. Genet., inc. tubarum, Amm. 21, 12, 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, Tac.: incitamenta irarum, Tac. – inc. periculorum et laborum, Cic.: incitamenta victoriae, Tac.: inc. educandi, Plin. pan. – mit ad u. Akk., pugnabat pro rege nominis fama, deinde desperatio, magnum ad honeste moriendum inc., Curt. 9, 5 (19), 6. – Ggstz., omnia animarum placamenta vel incitamenta, Apul. de deo Socr. 13. – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, Tac. ann. 6, 29. – m. ad u. Akk., Dareus curru sublimis eminebat, et suis ad se tuendum et hostibus ad incessendum ingens inc., Curt. 3, 11 (27), 7.
-
6 incitatio
incitātio, ōnis, f. (incito), das Antreiben, Anregen, I) aktiv (übtr.) = das Erregen, Anfeuern, die Aufregung, animi iudicis, Cic. de or. 2, 183: languentis populi, Cic. de or. 2, 35. – II) passiv = das Angetriebensein, die rasche Bewegung, A) eig.: sol tantā fertur incitatione, ut etc., wird mit solcher Gewalt vorwärts getrieben, daß usw., Cic. Acad. 2, 82. – B) übtr., a) v. der Rede, vis atque inc. orationis, Gewalt u. Schwung, Cic. de or. 1, 161. – b) v. Geiste, der innere Trieb, -Drang, mentis inc. et permotio divina, Cic. de div. 1, 89: quaedam animi inc., Caes. b. c. 3, 92, 3: inc. eius, Amm. 14, 1, 10.
-
7 incitator
-
8 incitatus
incitātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. incito), beschleunigt, rasch, schnell, schleunig, I) eig.: equo incitato, equis incitatis, in gestrecktem Galopp, spornstreichs, Cic. u. Caes.: incitatissima conversio, Cic. – II) übtr.: 1) im allg.: cursus in oratione incitatior, Cic.: alter (Thucydides) incitatior fertur, Cic.: hoc fuit tempus viris armis incitatissimum, Flor. – 2) insbes.: a) v. Pers., gemütlich aufgeregt, incitatior mulier, Apul.: legio incitatissima, As. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 4. – b) v. Affekten, heftig, incitatissimum odium, Val. Max. 1, 8, 6.
-
9 incitabilis
incitābilis, e (incito) = παροξυντικός, ermunternd, Gloss. II, 399, 11.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitabilis
-
10 incitabulum
incitābulum, ī, n. (incito), das Anreizungsmittel, ingenii virtutisque, Gell. 15, 2, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitabulum
-
11 incitamentum
incitāmentum, ī, n. (incito), das Anreizungs-, Aufmunterungsmittel, die Anreizung, der Antrieb, der Stachel, Sporn, (s. Mützell Curt. 4, 10 [41], 24), a) v. Lebl., absol., id maximum erat bellantibus incitamentum, Curt. 8, 14 (48), 11. – m. subj. Genet., inc. tubarum, Amm. 21, 12, 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, Tac.: incitamenta irarum, Tac. – inc. periculorum et laborum, Cic.: incitamenta victoriae, Tac.: inc. educandi, Plin. pan. – mit ad u. Akk., pugnabat pro rege nominis fama, deinde desperatio, magnum ad honeste moriendum inc., Curt. 9, 5 (19), 6. – Ggstz., omnia animarum placamenta vel incitamenta, Apul. de deo Socr. 13. – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, Tac. ann. 6, 29. – m. ad u. Akk., Dareus curru sublimis eminebat, et suis ad se tuendum et hostibus ad incessendum ingens inc., Curt. 3, 11 (27), 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitamentum
-
12 incitatio
incitātio, ōnis, f. (incito), das Antreiben, Anregen, I) aktiv (übtr.) = das Erregen, Anfeuern, die Aufregung, animi iudicis, Cic. de or. 2, 183: languentis populi, Cic. de or. 2, 35. – II) passiv = das Angetriebensein, die rasche Bewegung, A) eig.: sol tantā fertur incitatione, ut etc., wird mit solcher Gewalt vorwärts getrieben, daß usw., Cic. Acad. 2, 82. – B) übtr., a) v. der Rede, vis atque inc. orationis, Gewalt u. Schwung, Cic. de or. 1, 161. – b) v. Geiste, der innere Trieb, -Drang, mentis inc. et permotio divina, Cic. de div. 1, 89: quaedam animi inc., Caes. b. c. 3, 92, 3: inc. eius, Amm. 14, 1, 10.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitatio
-
13 incitator
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitator
-
14 incitatus
incitātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. incito), beschleunigt, rasch, schnell, schleunig, I) eig.: equo incitato, equis incitatis, in gestrecktem Galopp, spornstreichs, Cic. u. Caes.: incitatissima conversio, Cic. – II) übtr.: 1) im allg.: cursus in oratione incitatior, Cic.: alter (Thucydides) incitatior fertur, Cic.: hoc fuit tempus viris armis incitatissimum, Flor. – 2) insbes.: a) v. Pers., gemütlich aufgeregt, incitatior mulier, Apul.: legio incitatissima, As. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 4. – b) v. Affekten, heftig, incitatissimum odium, Val. Max. 1, 8, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitatus
См. также в других словарях:
Incito-motor — In*ci to mo tor, a. [L. incitus incited + E. motor.] (Physiol.) Inciting to motion; applied to that action which, in the case of muscular motion, commences in the nerve centers, and excites the muscles to contraction. Opposed to {excito motor}.… … The Collaborative International Dictionary of English
Incito-motory — In*ci to mo to*ry, a. (Physiol.) Incitomotor. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
incito-moteur — incito moteur, trice (in si to mo teur, tri s ) adj. Terme de physiologie. Action incitomotrice, action des centres nerveux qui détermine la contraction des muscles par l intermédiaire des nerfs moteurs. ÉTYMOLOGIE Inciter, moteur … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
incito-motricité — (in si to mo tri si té) s. f. Action incito motrice. ÉTYMOLOGIE Inciter, et motricité … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
incito-motor — … Useful english dictionary
Backmasking — El Backmasking, popularmente conocido como mensajes al revés y cuya traducción literal sería enmascaramiento hacia atrás , es una técnica sonora en la cual, los sonidos son grabados a la inversa sobre una pista musical planeada para ser tocada… … Wikipedia Español
Café — Para otros usos de este término, véase Café (desambiguación). Café … Wikipedia Español
Cometa Hale-Bopp — C/1912 O1 (Hale Bopp) Descubrimiento Descubridor Alan Hale y Thomas Bopp … Wikipedia Español
Francia en época merovingia — Reinos Francos Reinos Francos Merovingios ← … Wikipedia Español
Guerra del Brasil — Batalla de Juncal Fecha 25 de octubre de 1825 28 de agosto de 1828 … Wikipedia Español
Historia de Túnez — Batalla de Zama, símbolo de la decadencia de la República cartaginesa … Wikipedia Español