Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

in-oblītus

  • 1 oblitus

        oblitus    P. of oblino.
    * * *
    oblita, oblitum ADJ
    forgetful (with gen.)

    Latin-English dictionary > oblitus

  • 2 oblītus

        oblītus adj.    [P. of obliviscor], forgetful, unmindful, not remembering: sui: veterum honorum, O.—Forgetful, regardless, indifferent, neglectful: Illum gementem Obliti relinquunt, V.: pectus, Ct.: mei, i. e. of my dignity: salutis meae: decoris sui, V.: obliti ad metam tendere equi, O.
    * * *
    oblita, oblitum ADJ
    forgetful (with gen.)

    Latin-English dictionary > oblītus

  • 3 oblitus

    [st1]1 [-] oblĭtus, a, um: part. passé de oblino. - [abcl][b]a - enduit, oint, frotté. - [abcl]b - couvert, recouvert, chargé, rempli, surchargé. - [abcl]c - obstrué, bouché, fermé. - [abcl]d - décoré, orné. - [abcl]e - souillé, sali, flétri.[/b]    - oblitus caeno, Cic.: couvert de boue.    - oblitus parricidio, Cic.: souillé d’un parricide.    - oblitus unguentis, Cic.: parfumé.    - gypso oblitus cadus, Plin.: tonneau plâtré.    - villa oblita tabulis pictis, Varr.: villa garnie de tableaux. [st1]2 [-] oblītus, a, um: part. passé de obliviscor. - [abcl][b]a - qui a oublié, qui a perdu le souvenir (de qqch, aliquid ou alicujus rei; de qqn, aliquem ou alicujus). - [abcl]b - sens passif: oublié, dont le souvenir est perdu.[/b]
    * * *
    [st1]1 [-] oblĭtus, a, um: part. passé de oblino. - [abcl][b]a - enduit, oint, frotté. - [abcl]b - couvert, recouvert, chargé, rempli, surchargé. - [abcl]c - obstrué, bouché, fermé. - [abcl]d - décoré, orné. - [abcl]e - souillé, sali, flétri.[/b]    - oblitus caeno, Cic.: couvert de boue.    - oblitus parricidio, Cic.: souillé d’un parricide.    - oblitus unguentis, Cic.: parfumé.    - gypso oblitus cadus, Plin.: tonneau plâtré.    - villa oblita tabulis pictis, Varr.: villa garnie de tableaux. [st1]2 [-] oblītus, a, um: part. passé de obliviscor. - [abcl][b]a - qui a oublié, qui a perdu le souvenir (de qqch, aliquid ou alicujus rei; de qqn, aliquem ou alicujus). - [abcl]b - sens passif: oublié, dont le souvenir est perdu.[/b]
    * * *
    I.
        Oblitus, oblita, oblitum, pen. corr. Particip. Tibull. Frotté ou enduict de quelque liqueur, Barbouillé, Maculé, Souillé.
    \
        Coeno obliti. Cic. Embouez.
    II.
        Oblitus, pen. prod. Participium. Plin. Qui a oublié.

    Dictionarium latinogallicum > oblitus

  • 4 oblitus

    1.
    oblĭtus, a, um, Part., from oblino.
    2.
    oblītus, a, um, Part., from obliviscor.

    Lewis & Short latin dictionary > oblitus

  • 5 oblitus

    I a, um part. pf. к oblino II oblītus, a, um part. pf. к obliviscor (act. и pass.)

    Латинско-русский словарь > oblitus

  • 6 Oblitus sum perpolire clepsydras!

    I forgot to polish the clocks!

    Latin Quotes (Latin to English) > Oblitus sum perpolire clepsydras!

  • 7 oblitus

    , oblita, oblitum (m,f,n) см. obliviscor

    Dictionary Latin-Russian new > oblitus

  • 8 in-oblītus

        in-oblītus adj.,    not forgetful, mindful, O.

    Latin-English dictionary > in-oblītus

  • 9 obliviscor

    , oblitus sum, oblivisci 3 (c. acc. или gen.)
      забывать

    Dictionary Latin-Russian new > obliviscor

  • 10 obliviscor

    oblīvīscor, lītus sum, līvīscī (viell. von oblino), vergessen, auch absichtlich = nicht mehr denken an usw. (Ggstz. memini, in mentem venit), I) eig., m. Genet., temporum suorum, Cic.: numquam noctis illius, cum etc., Cic.: controversiarum ac dissensionis, Caes.: offensarum, Tac.: oblivisci sui non sinere (v. einer Gabe), Sen.: o nimium nimiumque oblite tuorum, Ov.: meminens naturae et professionis oblitus, Sidon. epist. 4, 12, 1. – m. Acc. rei, iniurias, Cic.: haec tam crebra Etruriae concilia, Liv.: velut aliquid oblitus, als hätte er etwas vergessen (mitzunehmen), Liv.: ut alia obliviscar, anderes zu vergessen (als Parenthese), Cic. – m. Acc. pers., semet, Acc. tr. 190: Ulixem, ibid. 488: deum, Vulg. psalm. 49, 22; Baruch 4, 8: oblitusque meorum obliviscendus et illis, Hor. ep. 1, 11, 9. – m. folg. Infin., et nescio qui tibi sum oblitus hodie ac volui dicere, Ter.: ne obliviscar vigilare, Cic.: quod scribere oblitus es, Cic.: quod auspicari esset oblitus, Cic.: paene est oblita tollere, sie hätte beinahe vergessen, Ov.: obliti de natali suo edicere, Suet.: m. folg. Acc. u. Infin., obliviscor Roscium et Cluvium esse viros primarios, Cic.: oblitus se paulo ante defensum (esse) ab illo, Sen. rhet.: oblitus tot civium animas trahere se in casum, Curt.: neu patruum sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam aut nimium meminisset, Tac. hist. 2, 48 extr. – m. folg. indir. Fragesatz, haud obliti, in qua urbe, inter quos simus, quali praeside ac rege spoliati, Curt.: etiam in scriptis obliviscebatur, quid paulo ante posuisset, Cic.: prae metu obliti, quid relinquerent, quid secum ferrent, Liv.: oblitus, quam caducis confideret, Sen. – v. Lebl., poma degenerant sucos oblita priores, Verg.: absol., oblito pectore, Catull.: obliviscentia saecla, die vergeßlichen, Catull.: oblito palato, Ov. – refl., oblivisci sui, sich vergessen = α) nichts von sich wissen, bei Lebzeiten = nicht daran denken, in welcher Zeit man lebe, Tac. dial. 2 (Andresen »aus sich, aus seinem Wesen heraustreten«): nach dem Tode, Sen. Herc. fur. 292 (296). – β) sich nicht besinnen, nicht recht die Gedanken beisammen haben, Ter. eun. 306. – γ) sich vergessen = seiner Würde uneingedenk sein, non oblita Iuno sui, Val. Flacc. 3, 664 sq. – II) übtr., etw. vergessen = etw. aus den Augen setzen, consuetudinis suae, Cic.: paterni generis, Cic.: feritatis ingenitae, Liv.: pudoris, Ov.: oblitus nugarum, Scherz beiseite lassend, keinen Spaß verstehend, Sen. u. Petron.: oblivisci sui, sich selbst (seinem Charakter) untreu werden, seiner Gewohnheit nicht gemäß handeln, Cic. Phil. 2, 10; ep. 9, 12, 1. Verg. Aen. 3, 629. – m. Acc., cultum oblitus es, Caecil. com. 61. – m. Infin., obliti sunt Romae loquier linguā Latinā, Naev. fr. b. Gell. 1, 24, 2. – / Passiv, adoptivae familiae obliviscuntur, Paul. dig. 23, 2, 60. § 3. – öfter Partiz. oblītus, Verg., Val. Max. u.a. – Metaplast. Fut. obliviscebor, Itala (Psalt. Veron.) psalm. 118, 16. – Partiz. oblīvītus, Commodian. instr. 1, 27, 8. – Nbf. oblīscor, wovon obliscar, Acc. tr. 488 u. parag. Infin. Präs. obliscier, Acc. tr. 190 u. Partiz. Fut. Pass. obliscendus, Plaut. mil. 1359 Leo.

    lateinisch-deutsches > obliviscor

  • 11 obliviscor

    oblīvīscor, lītus sum, līvīscī (viell. von oblino), vergessen, auch absichtlich = nicht mehr denken an usw. (Ggstz. memini, in mentem venit), I) eig., m. Genet., temporum suorum, Cic.: numquam noctis illius, cum etc., Cic.: controversiarum ac dissensionis, Caes.: offensarum, Tac.: oblivisci sui non sinere (v. einer Gabe), Sen.: o nimium nimiumque oblite tuorum, Ov.: meminens naturae et professionis oblitus, Sidon. epist. 4, 12, 1. – m. Acc. rei, iniurias, Cic.: haec tam crebra Etruriae concilia, Liv.: velut aliquid oblitus, als hätte er etwas vergessen (mitzunehmen), Liv.: ut alia obliviscar, anderes zu vergessen (als Parenthese), Cic. – m. Acc. pers., semet, Acc. tr. 190: Ulixem, ibid. 488: deum, Vulg. psalm. 49, 22; Baruch 4, 8: oblitusque meorum obliviscendus et illis, Hor. ep. 1, 11, 9. – m. folg. Infin., et nescio qui tibi sum oblitus hodie ac volui dicere, Ter.: ne obliviscar vigilare, Cic.: quod scribere oblitus es, Cic.: quod auspicari esset oblitus, Cic.: paene est oblita tollere, sie hätte beinahe vergessen, Ov.: obliti de natali suo edicere, Suet.: m. folg. Acc. u. Infin., obliviscor Roscium et Cluvium esse viros primarios, Cic.: oblitus se paulo ante defensum (esse) ab illo, Sen. rhet.: oblitus tot civium animas trahere se in casum, Curt.: neu patruum sibi Othonem fuisse aut oblivisceretur umquam aut nimium meminisset, Tac. hist. 2,
    ————
    48 extr. – m. folg. indir. Fragesatz, haud obliti, in qua urbe, inter quos simus, quali praeside ac rege spoliati, Curt.: etiam in scriptis obliviscebatur, quid paulo ante posuisset, Cic.: prae metu obliti, quid relinquerent, quid secum ferrent, Liv.: oblitus, quam caducis confideret, Sen. – v. Lebl., poma degenerant sucos oblita priores, Verg.: absol., oblito pectore, Catull.: obliviscentia saecla, die vergeßlichen, Catull.: oblito palato, Ov. – refl., oblivisci sui, sich vergessen = α) nichts von sich wissen, bei Lebzeiten = nicht daran denken, in welcher Zeit man lebe, Tac. dial. 2 (Andresen »aus sich, aus seinem Wesen heraustreten«): nach dem Tode, Sen. Herc. fur. 292 (296). – β) sich nicht besinnen, nicht recht die Gedanken beisammen haben, Ter. eun. 306. – γ) sich vergessen = seiner Würde uneingedenk sein, non oblita Iuno sui, Val. Flacc. 3, 664 sq. – II) übtr., etw. vergessen = etw. aus den Augen setzen, consuetudinis suae, Cic.: paterni generis, Cic.: feritatis ingenitae, Liv.: pudoris, Ov.: oblitus nugarum, Scherz beiseite lassend, keinen Spaß verstehend, Sen. u. Petron.: oblivisci sui, sich selbst (seinem Charakter) untreu werden, seiner Gewohnheit nicht gemäß handeln, Cic. Phil. 2, 10; ep. 9, 12, 1. Verg. Aen. 3, 629. – m. Acc., cultum oblitus es, Caecil. com. 61. – m. Infin., obliti sunt Romae loquier linguā Latinā, Naev. fr. b. Gell. 1, 24, 2. – Passiv, adoptivae fa-
    ————
    miliae obliviscuntur, Paul. dig. 23, 2, 60. § 3. – öfter Partiz. oblītus, Verg., Val. Max. u.a. – Metaplast. Fut. obliviscebor, Itala (Psalt. Veron.) psalm. 118, 16. – Partiz. oblīvītus, Commodian. instr. 1, 27, 8. – Nbf. oblīscor, wovon obliscar, Acc. tr. 488 u. parag. Infin. Präs. obliscier, Acc. tr. 190 u. Partiz. Fut. Pass. obliscendus, Plaut. mil. 1359 Leo.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obliviscor

  • 12 oblino

    ob-lino, lēvī, litum, ere, I) beschmieren = bestreichen, A) eig.: 1) im allg.: se visco, Varro: se luto, Lact.: malas cerussā, Plaut.: omnem materiam alumine, Cl. Quadr. fr.: sanguine interemptorum hausto prius vultus suos, Solin.: oblitus caeno, Cornif. rhet.: oblitus unguentis, Cic. fr.: oblitus cruore et luto, Cic.: oblitus faciem suo cruore, ne nosceretur, Tac.: oblitā facie (mit einem mit Teig überzogenen Gesichte), vehi, ne sol neve frigus teneram cutem laedat, Sen. – 2) insbes.: a) verschmieren, verpichen, dolia, Cato: ora urceolorum oblita, Colum.: gypso oblitus cadus, Plin. – b) ausstreichen, das Geschriebene auf der Wachstafel, Gell. 20, 6, 14. – B) übtr.: a) verschmieren, zuschmieren, verstopfen, oblinitur minimae si qua est suspicio rimae, Mart. 11, 45, 5. – b) mit etwas vollmachen, erfüllen, auch überladen, villa oblita tabulis, Varro: lacunaria auro oblita, überladen, Apul. flor. 23: facetiae oblitae Latio, Cic.: actor oblitus divitiis, bekleidet, bedeckt, Hor.: oblitam reddunt orationem, mit Schmuck überladen, Cornif. rhet. – II) beschmieren = mit Kot besudeln, A) eig.: catulos, Varro: quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter, Lucil. – B) übtr.: a) beflecken, besudeln, se externis moribus, Cic.: oblitus parricidio, Cic.: alqm versibus atris, schmähen, Hor.: sunt omnia cum summo dedecore ac turpitudine tum singulari stultitiā atque inhumanitate oblita, Cic. – b) os alci, jmdm. das Maul beschmieren, d.i. etw. weismachen, hintergehen, Plaut. Curc. 589. – / Archaist. Perf., cum oblinerunt vasa, Varro fr. b. Prisc. 10, 39.

    lateinisch-deutsches > oblino

  • 13 oblino

    ob-lino, lēvī, litum, ere, I) beschmieren = bestreichen, A) eig.: 1) im allg.: se visco, Varro: se luto, Lact.: malas cerussā, Plaut.: omnem materiam alumine, Cl. Quadr. fr.: sanguine interemptorum hausto prius vultus suos, Solin.: oblitus caeno, Cornif. rhet.: oblitus unguentis, Cic. fr.: oblitus cruore et luto, Cic.: oblitus faciem suo cruore, ne nosceretur, Tac.: oblitā facie (mit einem mit Teig überzogenen Gesichte), vehi, ne sol neve frigus teneram cutem laedat, Sen. – 2) insbes.: a) verschmieren, verpichen, dolia, Cato: ora urceolorum oblita, Colum.: gypso oblitus cadus, Plin. – b) ausstreichen, das Geschriebene auf der Wachstafel, Gell. 20, 6, 14. – B) übtr.: a) verschmieren, zuschmieren, verstopfen, oblinitur minimae si qua est suspicio rimae, Mart. 11, 45, 5. – b) mit etwas vollmachen, erfüllen, auch überladen, villa oblita tabulis, Varro: lacunaria auro oblita, überladen, Apul. flor. 23: facetiae oblitae Latio, Cic.: actor oblitus divitiis, bekleidet, bedeckt, Hor.: oblitam reddunt orationem, mit Schmuck überladen, Cornif. rhet. – II) beschmieren = mit Kot besudeln, A) eig.: catulos, Varro: quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter, Lucil. – B) übtr.: a) beflecken, besudeln, se externis moribus, Cic.: oblitus parricidio, Cic.: alqm versibus atris, schmähen, Hor.: sunt omnia cum summo dedecore ac turpitudine tum singu-
    ————
    lari stultitiā atque inhumanitate oblita, Cic. – b) os alci, jmdm. das Maul beschmieren, d.i. etw. weismachen, hintergehen, Plaut. Curc. 589. – Archaist. Perf., cum oblinerunt vasa, Varro fr. b. Prisc. 10, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oblino

  • 14 obliviscor

    oblīviscor, lītus (archaic inf. obliscier. Att. Tr. 190; 488), 3, v. dep. [ob and livor, q. v.; livēre, to become dark; hence, to have the mind darkened, forget], to forget; constr. with gen. of pers. and with gen. or acc. of thing; less freq. with inf. or a rel.clause (class.; cf. dedisco).
    (α).
    With gen. of person:

    vivorum memini, nec tamen Epicuri licet oblivisci,

    Cic. Fin. 5, 1, 3: nescio hercule, neque unde eam, neque quorsum eam;

    ita prorsum oblitus sum mei,

    I have so completely forgotten myself, been lost in thought, Ter. Eun. 2, 3, 15:

    regisque ducumque meique,

    Ov. M. 13, 276:

    dum tu ades, sunt oblitae sui,

    Cic. Fam. 9, 12, 1:

    nec oblitus sui est Ithacus discrimine tanto,

    was not forgetful of himself, untrue to his nature, Verg. A. 3, 629; cf. Val. Fl. 3, 664: sui, to forget one's self, know nothing of one's former self, sc. after death, Sen. Herc. Fur. 292; also, to forget one's self in a character represented or assumed:

    tamquam in eo tragoediae argumento sui oblitus tantum Catonem cogitāsset,

    Tac. Or. 2. —
    (β).
    With gen. of thing:

    meminens naturae et professionis oblitus,

    Sid. Ep. 4, 12:

    nec umquam obliviscar noctis illius, etc.,

    Cic. Planc. 42, 101; cf.:

    oblivisci temporum meorum,

    id. Fam. 1, 9, 8:

    ut nostrae dignitatis simus obliti,

    id. ib. 1, 7, 7:

    veterumque oblitus honorum,

    Ov. M. 7, 543; Just. 4, 2, 5:

    oblivisci veteris contumeliae, recentium injuriarum,

    Caes. B. G. 1, 14:

    controversiarum ac dissensionum,

    id. ib. 7, 34:

    pristini instituti,

    id. B. C. 3, 57:

    offensarum,

    Tac. H. 2, 1:

    tot exemplorum,

    Quint. 9, 2, 86.—
    (γ).
    With acc. of thing:

    qui quod dedit id ob litust datum,

    Plaut. Truc. 2, 1, 24:

    officium meum,

    id. Cas. 1, 1, 16:

    injurias,

    Cic. Cael. 20, 50; cf.:

    artificium obliviscatur,

    id. Rosc. Am. 17, 49:

    res praeclarissimas,

    id. Mil. 23, 63:

    totam causam,

    id. Brut. 60, 218:

    haec tam crebra Etruriae concilia,

    Liv. 5, 5, Drak. N. cr.:

    ut alia obliviscar,

    Cic. Rosc. Am. 31, 87.—With acc. of person:

    obliti sunt Deum,

    Vulg. Psa. 105, 21; 49, 22.—
    (δ).
    With inf.:

    oblita pharetram tollere,

    Ov. M. 2, 439:

    suas quatere pennas,

    id. ib. 4, 676: dicere aliquid. Ter. And. 5, 1, 22:

    obliviscor, Roscium et Cluvium viros esse primarios,

    Cic. Rosc. Com. 17, 50.—
    (ε).
    With a rel.clause:

    in scriptis obliviscebatur, quid paulo ante posuisset,

    Cic. Brut. 60, 218.—
    b.
    Poet., transf., of things:

    saeclis obliviscentibus,

    i. e. causing forgetfulness, Cat. 68, 43:

    oblito pectore,

    id. 64, 207: pomaque degenerant sucos oblita priores, forgetting, i. e. being deprived of losing, Verg. G. 2, 59; imitated by Col. poët. 10, 408.—
    c.
    Prov.:

    oblivisci nomen suum,

    to forget one's own name, to have a bad memory, Petr. 66.—
    d.
    Part. fut. pass.:

    oblitusque meorum, obliviscendus et illis,

    Hor. Ep. 1, 11, 9:

    obliviscendi stratiotici,

    Plaut. Mil. 4, 8, 49.
    In Pass.
    signif. ( poet. and late Lat.):

    post emancipationem in totum adoptivae familiae obliviscuntur,

    Dig. 23, 2, 60, § 6:

    oblita carmina,

    Verg. E. 9, 53; Val. Fl. 2, 388:

    oblitos superūm dolores,

    id. 1, 791:

    suis hominibus oblitus,

    August. Mus. 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obliviscor

  • 15 oblino

    ob-lĭno, lēvi, rarely lĭni (Varr. ap. Prisc. p. 898 P.), lĭtum, 3 (form acc. to the 4th conj. oblinio, q. v.), v. a., to daub or smear over, to bedaub, besmear (syn.: inficio, induco).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cerussā malas oblinere,

    Plaut. Most. 1, 3, 101:

    se visco,

    Varr. R. R. 3, 7:

    obliti unguentis,

    Cic. Cat. 2, 5, 10:

    oblitus caeno,

    id. Att. 1, 21:

    oblitus faciem suo cruore,

    having besmeared his face with his own blood, Tac. A. 2, 17:

    caede,

    Ov. M. 4, 97:

    sanguine,

    id. ib. 11, 367.—
    B.
    In partic.
    1.
    To smear over, blot out, rub out any thing written (post-class.; cf.:

    deleo, interpolo, oblittero): vestrum obleverunt et vestri superscripserunt,

    Gell. 20, 6, 4.— Trop.:

    veritatem oblinire,

    to blot out, Ambros. de Spic. Savet. 3, 10, 60.—
    2.
    To bemire, befoul, defile (syn.: polluo, inquino, maculo): quid tu istuc curas, ubi ego oblinar atque voluter? Lucil. ap. Non. 420, 22:

    catulos,

    Varr. R. R. 2, 9, 13:

    aliquem caeno,

    Dig. 47, 11, 1, § 1; cf. also II. A.—
    3.
    To stop up by smearing, to plaster over (syn. obturo):

    dolia oblinito,

    Cato, R. R. 36:

    amphoram,

    id. ib. 127:

    oblinitur minimae si qua est suspicio rimae,

    is stopped up, Mart. 11, 45, 5:

    gypso oblitus cadus,

    Plin. 20, 9, 39, § 98.—
    C.
    Transf., to cover over, fill with any thing (of things;

    very rare): villa oblita tabulis pictis,

    Varr. R. R. 3, 2, 5.—
    II.
    Trop.
    A.
    To befoui, defile (class.): se externis moribus. Cic. Brut. 13, 51:

    oblitus parricidio,

    id. Phil. 11, 12, 27:

    sunt omnia dedecore oblita,

    id. Verr. 2, 3, 4, § 8:

    geram morem vobis et me oblinam sciens,

    id. Rep. 3, 5, 8:

    aliquem versibus atris,

    to defame, Hor. Ep. 1, 19, 30.—
    B.
    To cover over, to fill with any thing; to fill to excess, to overload: facetiae oblitae Latio. Roman wit which had received a Latin tincture (through the right of citizenship granted to the Latins), Cic. Fam. 9, 15, 2:

    divitiis oblitus actor,

    covered, decked, Hor. Ep. 2, 1, 204:

    oblita oratio,

    overloaded, Auct. Her. 4, 11, 16:

    Sallustii scripta nimiā priscorum verborum affectatione oblita,

    Suet. Gram. 10.—
    C.
    To cover over, blind, deceive:

    sicine mihi esse os oblitum,

    Plaut. Curc. 4, 4, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > oblino

  • 16 obliviscor

    oblīvīscor, lītus sum, līvīscī depon. [ oblino ]
    1)
    а) забывать, не помнить (alicujus rei или aliquid C etc.); упускать из виду, не обращать внимания, не принимать во внимание ( consuetudinis suae C)
    o. sui C, V — изменить себе, поступать вопреки своему обыкновению, тж. VF забыть о своём достоинстве, Ter не помнить себя или T не думать о реальных условиях
    quid deceat, quid non, oblitus H — забыв(ший), что подобает, а что нет
    nomen suum o. погов. Pt — забыть собственное имя, т. е. иметь очень плохую память
    б) иногда pass.
    2) покрывать забвением, изглаживать из памяти ( saecla obliviscentia Ctl)

    Латинско-русский словарь > obliviscor

  • 17 oblīvīscor

        oblīvīscor lītus, ī    [ob+LIV-], to forget: cui placet obliviscitur: Latine, forget their mother tongue: oblitus sum mei, have forgotten myself, T.: sceleris eorum, S.: veteris contumeliae, Cs.: artificium: concilia, L.: tibi sum oblitus, ac volui, dicere, T.: suas quatere pennas, O.: obliviscebatur, quid paulo ante posuisset.— Pass: Oblitusque meorum, obliviscendus et illis, H.: Nunc oblita mihi tot carmina (sunt), I have forgotten, V.—To forget, disregard, omit, neglect, be indifferent to, cease from: temporum meorum: dissensionum, Cs.: sui, unworthy of himself, V.: tuas iniurias: (eos) viros esse primarios.—Poet.: Poma sucos oblita priores, i. e. having lost, V.
    * * *
    oblivisci, oblitus sum V DEP
    forget; (with GEN)

    Latin-English dictionary > oblīvīscor

  • 18 gypsum

    gypsum, i, n.    - cf. gr. γύψος. [st1]1 [-] pierre à plâtre, gypse, plâtre. --- Cato, Agr. 39, 1; Sen. Nat. 3, 25, 1; Plin. 36, 182.    - gypso oblitus, Plin.: plâtré. [st1]2 [-] plâtre, statue ou portrait en plâtre. --- Juv. 2, 4.
    * * *
    gypsum, i, n.    - cf. gr. γύψος. [st1]1 [-] pierre à plâtre, gypse, plâtre. --- Cato, Agr. 39, 1; Sen. Nat. 3, 25, 1; Plin. 36, 182.    - gypso oblitus, Plin.: plâtré. [st1]2 [-] plâtre, statue ou portrait en plâtre. --- Juv. 2, 4.
    * * *
        Gypsum, huius gypsi. Plin. Plastre.

    Dictionarium latinogallicum > gypsum

  • 19 incrementum

    incrēmentum, i, n. [incresco] [st1]1 [-] accroissement, développement.    - dum de incremento cogitat, oblitus est usus, Sen. Ep. 2, 14, 18: préoccupé d'augmenter le capital, il a oublié de l'utiliser.    - parvi incrementi animalia, Col. 8, 15, 6: animaux qui grossissent peu. --- Cic. CM 52; Pall. Feb. 24, 7; 25, 22. [st1]2 [-] progéniture; recrues.    - Virg. B. 4, 49: Curt. 6, 1, 23.    - incremento renovare exercitum, Curt. 5, 1, 23: refaire une armée avec des recrues. [st1]3 [-] augmentation, addition, promotion, avancement.    - incrementum afferre rei, Cic. Fin. 2, 88: ajouter qqch à une chose.    - virtus tua semper in incremento erit, Curt. 9, 3: ta valeur ne cessera de grandir.    - ducum haec incrementa sunt, Curt. 5, 1, 24: ce sont là les degrés qui mènent au grade de général.    - Vell. 2, 51; Liv. 40, 58, 2; 21, 7, 3; Suet. Vit. 3. [st1]4 [-] gradation [rhét.].    - Quint. 8, 4, 3. --- cf. gr. αὔξησις. [st1]5 [-] ce qui développe.    - viperei dentes, populi incrementa futuri, Ov. M. 3, 103: les dents du dragon qui feront naître un peuple.
    * * *
    incrēmentum, i, n. [incresco] [st1]1 [-] accroissement, développement.    - dum de incremento cogitat, oblitus est usus, Sen. Ep. 2, 14, 18: préoccupé d'augmenter le capital, il a oublié de l'utiliser.    - parvi incrementi animalia, Col. 8, 15, 6: animaux qui grossissent peu. --- Cic. CM 52; Pall. Feb. 24, 7; 25, 22. [st1]2 [-] progéniture; recrues.    - Virg. B. 4, 49: Curt. 6, 1, 23.    - incremento renovare exercitum, Curt. 5, 1, 23: refaire une armée avec des recrues. [st1]3 [-] augmentation, addition, promotion, avancement.    - incrementum afferre rei, Cic. Fin. 2, 88: ajouter qqch à une chose.    - virtus tua semper in incremento erit, Curt. 9, 3: ta valeur ne cessera de grandir.    - ducum haec incrementa sunt, Curt. 5, 1, 24: ce sont là les degrés qui mènent au grade de général.    - Vell. 2, 51; Liv. 40, 58, 2; 21, 7, 3; Suet. Vit. 3. [st1]4 [-] gradation [rhét.].    - Quint. 8, 4, 3. --- cf. gr. αὔξησις. [st1]5 [-] ce qui développe.    - viperei dentes, populi incrementa futuri, Ov. M. 3, 103: les dents du dragon qui feront naître un peuple.
    * * *
        Incrementum, incrementi. Quintil. Accroissement, Croissance, Augmentation.

    Dictionarium latinogallicum > incrementum

  • 20 institutum

    instĭtūtum, i, n. [instituo] [st2]1 [-] ce qui est établi, ce qui est institué. [st2]2 [-] arrangement, organisation; plan (d'un ouvrage); ordre de bataille. [st2]3 [-] entreprise, intention, idée, projet, plan. [st2]4 [-] institution (politique ou sociale), usage, coutume, règle, principe, règlement, tradition. [st2]5 [-] enseignement, leçon, précepte. [st2]6 [-] pacte, arrangement, convention, traité.    - Caesar, instituto suo... Caes.: César, conformément à son plan...    - non oblitus pristini instituti Caesar, Caes. BC. 3: César, qui n'avait pas oublié son premier projet.    - Caesar, superius institutum servans decimam legionem in dextro cornu, nonam in sinistro collocaverat, Caes. BC. 3: César, gardant toujours son ancien ordre de bataille, avait placé la dixième légion à l'aile droite.    - institutum vitae capere, Cic.: adopter une manière de vivre, adopter une règle de conduite.    - instituta meretricum, Cic.: les habitudes des courtisanes.    - institutum flaminum, Tac.: règles relatives aux flamines.    - decedere instituto, Liv.: s'écarter des usages reçus.    - militare institutum servare, Caes. BC. 3: conserver les usages militaires.    - nulla lege, nullo instituto, Cic.: sans respecter les lois et les règlements.    - majorum institutis judicare, Nep.: juger d'après la tradition des ancêtres.    - quippe cum cives ejus eodem uterentur instituto, Nep.: puisque ses concitoyens suivaient la même règle de conduite.    - ex instituto: conformément au traité ou conformément à la tradition.    - Mamertini more atque instituto suo, Cic.: les Mamertins, selon leur usage.    - ex instituto ac lege Rupilia, Cic.: d'après la tradition et la loi Rupilia.    - formare quam optimis institutis mentem infantium, Quint.: former l'âme des enfants par les meilleures règles possible.
    * * *
    instĭtūtum, i, n. [instituo] [st2]1 [-] ce qui est établi, ce qui est institué. [st2]2 [-] arrangement, organisation; plan (d'un ouvrage); ordre de bataille. [st2]3 [-] entreprise, intention, idée, projet, plan. [st2]4 [-] institution (politique ou sociale), usage, coutume, règle, principe, règlement, tradition. [st2]5 [-] enseignement, leçon, précepte. [st2]6 [-] pacte, arrangement, convention, traité.    - Caesar, instituto suo... Caes.: César, conformément à son plan...    - non oblitus pristini instituti Caesar, Caes. BC. 3: César, qui n'avait pas oublié son premier projet.    - Caesar, superius institutum servans decimam legionem in dextro cornu, nonam in sinistro collocaverat, Caes. BC. 3: César, gardant toujours son ancien ordre de bataille, avait placé la dixième légion à l'aile droite.    - institutum vitae capere, Cic.: adopter une manière de vivre, adopter une règle de conduite.    - instituta meretricum, Cic.: les habitudes des courtisanes.    - institutum flaminum, Tac.: règles relatives aux flamines.    - decedere instituto, Liv.: s'écarter des usages reçus.    - militare institutum servare, Caes. BC. 3: conserver les usages militaires.    - nulla lege, nullo instituto, Cic.: sans respecter les lois et les règlements.    - majorum institutis judicare, Nep.: juger d'après la tradition des ancêtres.    - quippe cum cives ejus eodem uterentur instituto, Nep.: puisque ses concitoyens suivaient la même règle de conduite.    - ex instituto: conformément au traité ou conformément à la tradition.    - Mamertini more atque instituto suo, Cic.: les Mamertins, selon leur usage.    - ex instituto ac lege Rupilia, Cic.: d'après la tradition et la loi Rupilia.    - formare quam optimis institutis mentem infantium, Quint.: former l'âme des enfants par les meilleures règles possible.
    * * *
        Institutum, huius instituti, pen. prod. Une coustume et maniere de faire qu'on ha, Un train, Une facon de faire.
    \
        Instituta, plurali numero. Quintil. Bonnes meurs, Louables coustumes, ou observances.
    \
        Homo domesticis institutis clarus. Cic. Qui gouverne bien sa maison. B.
    \
        Consuetudo et institutum maiorum. Cic. Maniere de faire.
    \
        Abduci ab institutis suis pecunia. Cic. Estre par argent destourné de sa bonne maniere de faire.
    \
        Institutum vitae capiendum. Cic. Maniere de vivre.
    \
        Instituto suo facere aliquid. Cic. Selon sa coustume et maniere de faire, A sa mode, A sa guise.
    \
        Vti instituto suo. Caesar. Faire selon sa coustume.

    Dictionarium latinogallicum > institutum

См. также в других словарях:

  • Cyperus filiculmis Vahl var. oblitus Fernald & Grisc. — Symbol CYGR2 Synonym Symbol CYFIO Botanical Family Cyperaceae …   Scientific plant list

  • Clan MacTavish — Crest badge …   Wikipedia

  • Harpalus — Harpalus …   Wikipédia en Français

  • Harpalus — affinis …   Wikipédia en Français

  • oublier — [ ublije ] v. tr. <conjug. : 7> • ublier 1080; oblider Xe; lat. pop. °oblitare, de oblitus, p. p. de oblivisci I ♦ 1 ♦ Ne pas avoir, ne pas retrouver (le souvenir d une chose, d un événement, d une personne). J ai oublié son nom. J ai… …   Encyclopédie Universelle

  • Kryztof Penderecki — Krzysztof Penderecki in einem Café 1993 Krzysztof Penderecki (* 23. November 1933 in Dębica, Woiwodschaft Karpatenvorland, Polen) ist ein zeitgenössischer polnischer Komponist, dessen Werk der postseriellen Musik zugeordnet wird und der vor allem …   Deutsch Wikipedia

  • Krzysztof Penderecki — in einem Café 1993 Krzysztof Penderecki (* 23. November 1933 in Dębica, Woiwodschaft Karpatenvorland, Polen) ist ein zeitgenössischer polnischer Komponist, dessen Werk der postseriellen Musik zugeordnet wird und der vor allem durch seine… …   Deutsch Wikipedia

  • Krzyztof Penderecki — Krzysztof Penderecki in einem Café 1993 Krzysztof Penderecki (* 23. November 1933 in Dębica, Woiwodschaft Karpatenvorland, Polen) ist ein zeitgenössischer polnischer Komponist, dessen Werk der postseriellen Musik zugeordnet wird und der vor allem …   Deutsch Wikipedia

  • Penderecki — Krzysztof Penderecki in einem Café 1993 Krzysztof Penderecki (* 23. November 1933 in Dębica, Woiwodschaft Karpatenvorland, Polen) ist ein zeitgenössischer polnischer Komponist, dessen Werk der postseriellen Musik zugeordnet wird und der vor allem …   Deutsch Wikipedia

  • Symphonie no 7 de Penderecki — Symphonie n° 7 de Penderecki La Septième Symphonie les sept portes de Jérusalem est une œuvre de Krzysztof Penderecki, composée en 1996. Le musicien a écrit symphonies numérotées de 1 à 8, la sixième n étant pas transcrite. La septième est donc… …   Wikipédia en Français

  • Symphonie n° 7 de Penderecki — La Septième Symphonie les sept portes de Jérusalem est une œuvre de Krzysztof Penderecki, composée en 1996. Le musicien a écrit symphonies numérotées de 1 à 8, la sixième n étant pas transcrite. La septième est donc son avant dernière symphonie,… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»