Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in-docilis

  • 1 docilis

        docilis e, adj.    [doceo], easily taught, teachable, tractable, docile: alqm docilem facere: equorum genus, L.: te magistro Amphion, H.: ingenium, N.: equus tenerā docilis cervice, H.: ad hanc sententiam: imitandis Turpibus omnes, Iu.: modorum, H.: pravi, H. — Tractable, manageable: capilli, O.— Intelligible: usūs, Pr.
    * * *
    docilis, docile ADJ
    easily taught, teachable, responsive; docile

    Latin-English dictionary > docilis

  • 2 docilis

    dŏcĭlis, e, adj. [doceo], easily taught, docile.
    I.
    Prop. (freq. and class.).— Absol.:

    belua docilis et humanis moribus assueta,

    Cic. Rep. 2, 40; id. de Or. 2, 19, 80; Liv. 23, 29; Quint. 2, 9, 3; Hor. C. 3, 11, 1; id. Carm. Sec. 45 et saep.; cf. in the comp., Quint. 1, 12, 9; 4, 2, 24.—With ad:

    ad agriculturam,

    Varr. R. R. 1, 17, 3; Cic. Fam. 7, 20, 3; id. Tusc. 2, 6; Curt. 8, 31, 16; in the comp., Plaut. Bacch. 1, 2, 56.—With abl.:

    habebant luscinias Graeco atque Latino sermone docilis,

    Plin. 10, 42, 59, § 120:

    omnes imitandis turpibus,

    Juv. 14, 40.— Poet., with gen.:

    modorum,

    Hor. C. 4, 6, 43:

    pravi,

    id. S. 2, 2, 52:

    fallendi,

    skilful, Sil. 3, 233:

    freni (equus),

    id. 16, 360; and with inf.:

    cerva accedere mensis,

    id. 13, 120.—
    II.
    Transf. of things:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 13:

    os,

    id. ib. 3, 344:

    et bibula chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 26, § 88: hasta relegi et relinqui, Val. Fl. 6, 237:

    ingenium,

    Nep. Dion. 1, 2:

    pavor pascere rumorem,

    Sil. 4, 8 et saep.— Sup. does not occur.— Adv.: dŏcĭlĭter, with docility, teachably, acc. to Diom. p. 401 P.

    Lewis & Short latin dictionary > docilis

  • 3 in-docilis

        in-docilis e, adj.,    not teachable, not to be taught, indocile: nimis: collum (tigrium), tameless, H.: pauperiem pati, H.—Untaught, unlearned, ignorant: genus, V.: viae, Pr.—Unpolished, rude: Indocili numero mollit opus, O.—Not to be taught, incommunicable: usūs disciplina.

    Latin-English dictionary > in-docilis

  • 4 dociliter

    dŏcĭlis, e, adj. [doceo], easily taught, docile.
    I.
    Prop. (freq. and class.).— Absol.:

    belua docilis et humanis moribus assueta,

    Cic. Rep. 2, 40; id. de Or. 2, 19, 80; Liv. 23, 29; Quint. 2, 9, 3; Hor. C. 3, 11, 1; id. Carm. Sec. 45 et saep.; cf. in the comp., Quint. 1, 12, 9; 4, 2, 24.—With ad:

    ad agriculturam,

    Varr. R. R. 1, 17, 3; Cic. Fam. 7, 20, 3; id. Tusc. 2, 6; Curt. 8, 31, 16; in the comp., Plaut. Bacch. 1, 2, 56.—With abl.:

    habebant luscinias Graeco atque Latino sermone docilis,

    Plin. 10, 42, 59, § 120:

    omnes imitandis turpibus,

    Juv. 14, 40.— Poet., with gen.:

    modorum,

    Hor. C. 4, 6, 43:

    pravi,

    id. S. 2, 2, 52:

    fallendi,

    skilful, Sil. 3, 233:

    freni (equus),

    id. 16, 360; and with inf.:

    cerva accedere mensis,

    id. 13, 120.—
    II.
    Transf. of things:

    capilli,

    Ov. Am. 1, 14, 13:

    os,

    id. ib. 3, 344:

    et bibula chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 26, § 88: hasta relegi et relinqui, Val. Fl. 6, 237:

    ingenium,

    Nep. Dion. 1, 2:

    pavor pascere rumorem,

    Sil. 4, 8 et saep.— Sup. does not occur.— Adv.: dŏcĭlĭter, with docility, teachably, acc. to Diom. p. 401 P.

    Lewis & Short latin dictionary > dociliter

  • 5 docilitās

        docilitās ātis, f    [docilis], teachableness, docility: humana: ingenii, N.
    * * *
    aptitude; docility

    Latin-English dictionary > docilitās

  • 6 eques

        eques itis, m    [equus], a horseman, rider: equites, qui litteras attulerant, L.: equus docilis Ire viam quā monstret eques, H.: equitem docuere sub armis Insultare solo, i. e. the horse and his rider, V.— A horse - soldier, trooper, cavalryman, horseman: equitum milia erant sex, cavalry (opp. pedites), Cs.: equites virique, L. — Sing collect.: equiti admoti equi, L.— A knight, one of the equestrian order (between the Senate and the Plebs): Romanus: equites Romani: equitum centuriae: turma equitum R., S. — Sing collect.: omnis, the equestrian order, O.: Si discordet eques, the spectators in the knights' seats, H.
    * * *
    horseman/cavalryman/rider; horsemen (pl.), cavalry, equestrian order; knight (abb. eq.); (wealthy enough to own his own horse); horse (Bee)

    Latin-English dictionary > eques

  • 7 iuventa

        iuventa ae, f    [iuvenis], the age of youth, youth: membra decora iuventā, V.: primā a parte iuventae: ita se a iuventā gessisse, L.: citra iuventam, in boyhood, O.—Youth, young folk: docilis, H.—Person., the goddess of youth, O.

    Latin-English dictionary > iuventa

  • 8 nam

        nam conj.    [GNA-].    I. Introducing an explanation, for (in prose beginning the sentence, except when enclitic with an interrog. word): is pagus appellabatur Tigurinus, nam civitas in pagos divisa est, Cs.: Pauca... Expediam dictis; prohibent nam cetera Parcae Scire, V.: Belua multorum es capitum; nam quid sequar? H.—Introducing a parenthesis, for certainly, but: colenda iustitia est, cum ipsa per sese (nam aliter iustitia non esset), tum, etc.—Resuming the thought after a parenthesis: simul atque cognovit (audi, audi, atque attende...), nam simul ac me audivit, etc. —With illud or quod, introducing a minor consideration or an exception, for, but: bene, quod Mens, Fides consecratur... nam illud vitiosum Athenis, quod fecerunt Contumeliae fanum.—Introducing an example or illustration, for example, for instance: sed vivo Catone multi oratores floruerunt. Nam et A. Albinus... Nam Q. Metellus, etc.—    II. Introducing a reason, for, seeing that, inasmuch as: celebratote illos dies; nam multi saepe honores dis inmortalibus iusti habiti sunt, sed, etc.: alias urbīs condidere... nam de Carthagine silere melius puto quam parum dicere, S.: una domus erat... nam quid ego de studiis dicam cognoscendi semper aliquid, etc.: Iuppiter, hospitibus nam te dare iura loquuntur, V.: Mercuri (nam te docilis magistro Movit Amphion lapides canendo), etc., H.—In replies, introducing the reason for an implied answer, for, for assuredly, certainly: Sa. tamen tibi a me nullast orta iniuria... Ae. Nam hercle etiam hoc restat, i. e. (not yet); for that is to come hereafter, T.: nos hunc Heracliensem... de nostrā civitate eiciemus? Nam si quis putat... vehementer errat.—In a rhetorical climax, with ne... quidem: in corpora ipsorum, in liberos contumeliae editae. Nam avaritia ne sacrorum quidem spoliatione abstinuit, nay... not even, L.—In eager questions, beginning a clause, why?: Nam quae haec anus est, exanimata a fratre quae egressa'st meo? T.—As enclitic with an interrogative: quisnam igitur tuebitur P. Scipionis memoriam mortui?: in incerto habuere, quidnam consili caperent, S.: num nam haec audivit? T.: quis est nam ludus in undis, V.
    * * *
    for, on the other hand; for instance

    Latin-English dictionary > nam

  • 9 docilitas

    dŏcĭlĭtas, ātis, f. [docilis], aptness for being taught, docility.
    I.
    Prop., Cic. Sest. 42, 91; id. Fin. 5, 13, 36; Nep. Att. 1, 3; Plin. 8, 1, 1, § 3; 8, 42, 64, § 157:

    ad omnes fere artes,

    Suet. Tit. 3.—
    * II.
    Transf., in a moral sense, gentleness, Eutr. 10, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > docilitas

  • 10 indocilis

    in-dŏcĭlis, e, adj. [2. in-doceo].
    I. A.
    Lit. (class): quia nimis indociles quidam tardique sunt, Cic. N. D. 1, 5, 12; so,

    hebetes et indociles homines,

    Quint. 1, 1, 2:

    hirundines,

    Plin. 10, 45, 62, § 128.— Poet. with gen.:

    pacis,

    Sil. 12, 726. —With dat.:

    quieti,

    Juv. 11, 11.—With inf.:

    pauperiem pati,

    Hor. C. 1, 1, 18:

    loqui,

    Luc. 5, 539; Sil. 13, 310:

    teneri,

    Stat. Th. 6, 313. —Of the things to be taught:

    sed incredibilis quaedam ingenii magnitudo non desideravit indocilem usus disciplinam,

    Cic. Ac. 2, 1, 2. —
    B.
    Transf., untaught, unlearned, ignorant ( poet. and post-Aug.):

    genus,

    Verg. A. 8, 321:

    agricola caeli,

    Plin. 18, 25, 60, § 226.—Of inanim. and abstr. things, untaught, rude:

    indocili numero,

    Ov. Tr. 4, 1, 6.— Unapt, unfit for any thing:

    arbores nasci alibi, quam ubi coepere,

    Plin. 14 prooem. init. § 1.—
    * II.
    (= non doctus.) Untaught, not shown:

    et sciat indociles currere lympha vias,

    Prop. 1, 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > indocilis

  • 11 nam

    nam, conj. [ acc. sing. fem. of pronom. stem na-; cf.: egô-nê, tu-nê; Lat. ne, nae; masc. num; cf.: tum, tam; quom, quam].
    I.
    To introduce a confirmation or explanation, for (always in prose beginning the sentence; cf.: enim, etenim, and v. infra C.).
    A.
    Introducing an explanation or fuller statement of something already said.
    1.
    In gen.:

    is pagus appellabatur Tigurinus. Nam omnis civitas Helvetia in quattuor pagos divisa est,

    Caes. B. G. 1, 12, 4:

    quibus rebus auditis... suas quoque copias in tres partes distribuerunt. Nam praesidio e regione castrorum relicto... reliquas copias, etc.,

    id. ib. 7, 61, 5: neque solum colent inter se ac diligent, sed etiam verebuntur. Nam maximum ornamentum amicitiae tollit, qui ex eā tollit verecundiam, Cic. [p. 1185] Lael. 22, 82; id. Part. Or. 11, 38; id. Or. 43, 147; cf.:

    pandite atque aperite propere januam hanc Orci, opsecro. Nam equidem haut aliter esse duco,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 2. —
    2.
    Esp.
    (α).
    To introduce an explanatory parenthetical clause:

    omni ratione colenda justitia est, tum ipsa per sese (nam aliter justitia non esset), tum, etc.,

    Cic. Off. 2, 12, 42:

    et in insulā quae est in Fibreno —nam hoc, opinor, illi alteri flumini nomen est—sermoni reliquo demus operam sedentes,

    id. Leg. 2, 1, 1:

    tamen is ad id locorum talis vir (nam postea ambitione praeceps datus est), consulatum adpetere non audebat,

    Sall. J. 63, 6; Sen. Ep. 40, 9.—
    (β).
    To resume the course of thought after a parenthetical interruption:

    hic vero simul... atque me mare transisse cognovit (audi, audi, atque attende...), nam simul ac me Dyrrachium attigisse audivit, etc.,

    Cic. Planc. 41, 98:

    duplex inde Hannibali gaudium fuit (neque enim quidquam eorum, quae apud hostes agerentur, eum fallebat): nam et liberam Minucii temeritatem se suo modo capturum, et sollertiae Fabii dimidium virium decessisse,

    Liv. 22, 28, 1.—
    (γ).
    To introduce an example, or several examples, illustrating a general statement, for example, for instance:

    sed vivo Catone minores natu multi uno tempore oratores floruerunt. Nam et A. Albinus... et litteratus et disertus fuit. Nam Q. Metellus... in primis est habitus eloquens,

    Cic. Brut. 21, 81:

    quin etiam easdem causas ut quisque egerit utile erit scire. Nam de domo Ciceronis dixit Calidius, et pro Milone orationem Brutus exercitationis gratiā scripsit,

    Quint. 10, 1, 23; 8, 6, 38; Prop. 3 (4), 1, 23.—
    B.
    Introducing a ground or reason for a fact, command, or principle.
    1.
    In gen.:

    quamobrem, Quirites, celebratote illos dies cum conjugibus ac liberis vestris: nam multi saepe honores dīs immortalibus justi habiti sunt, sed profecto justiores numquam,

    Cic. Cat. 3, 10, 23: vires vitaque corpus meum nunc deserit omne: nam me visus homo pulcher, etc., Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40:

    qui... dilectum habere noluerit. Nam sociorum auxilia aut ita imbecilla sunt, ut non multum nos juvare possint, etc.,

    Cic. Fam. 15, 1, 11.—
    2.
    Esp., introducing the speaker's reason for a particular form of statement, etc.:

    Phoenices alias urbes in orā maritumā condidere... nam de Carthagine silere melius puto quam parum dicere,

    Sall. J. 19, 1; cf.

    Mercuri (nam te docilis magistro Movit Amphion lapides canendo), etc.,

    Hor. C. 3, 11, 1;

    so in a question: una domus erat, idem victus isque communis... nam quid ego de studiis dicam cognoscendi semper aliquid, etc.,

    Cic. Lael. 27, 104:

    nam quid ego de cotidiano sermone querimoniāque populi Romani loquar?

    id. Verr. 2, 1, 49, § 129.—
    3.
    Loosely, introducing the speaker's reason for saying what precedes: nam ego ad Menaechmum nunc eo ( I have said this), for, etc., Plaut. Men. 1, 1, 20; id. Trin. 1, 1, 3 Brix ad loc.—So esp. after a general remark, introducing its illustration in the case in hand, Plaut. Truc. 1, 1, 58 Spengel ad loc.; id. Most. 5, 1, 3; id. Mil. 2, 1, 17.—
    4.
    In a still looser connection, introducing a particular fact or argument in support of what precedes, but, now, certainly:

    L. Sisennae omnis facultas ex historiā ipsius perspici potest, quae cum facile vincat superiores, tum indicat quantum absit a summo... Nam Q. Hortensii admodum adulescentis ingenium simul aspectum et probatum est,

    Cic. Brut. 64, 228; 43, 161; id. Div. 2, 31, 66; 2, 32, 68:

    at prooemium aliquando et narrationem dicit malus homo et argumenta sic, ut nihil sit in his requirendum. Nam et latro pugnabit acriter, virtus tamen erit fortitudo,

    Quint. 2, 20, 10.—
    5.
    Ellipt., in reply to a question or remark, where the answer is implied, and nam introduces the reason for it; for assuredly, certainly:

    nos hunc Heracliensem, multis civitatibus expetitum... de nostrā civitate eiciemus? Nam si quis minorem gloriae fructum putat ex Graecis versibus percipi quam ex Latinis, vehementer errat,

    Cic. Arch. 10, 22 sq.:

    numquid ergo hic Lysimachus, felicitate quādam dentibus leonis elapsus, ob hoc cum ipse regnaret mitior fuit? Nam Telesphorum Rhodium amicum suum... in caveā velut novum animal aliquod... pavit,

    Sen. de Ira. 3, 17, 3; cf.: de eis rebus, inquit Crassus, quibus sciam poteroque. Tum ille:

    nam quod tu non poteris aut nescies, quis nostrum tam impudens est, qui se scire aut posse postulet?

    Cic. de Or. 1, 22, 101.—So with particles of asseveration: mehercule, hercule, edepol, etc.: tamen tibi a me nulla orta est injuria. Aes. Nam hercle etiam hoc restat, i. e. not yet; for that is to come hereafter, Ter. Ad. 2, 1, 36: sume, posce, prome quidvis: te facio cellarium. Er. Nam nisi hercle manticinatus probe ero, fusti pectito, Plaut. Capt. 4, 2, 115:

    dicunt ei fere nullam esse columnam, quae ad perpendiculum esse possit. Nam mehercule, inquit, sic agamus: columnae ad perpendiculum exigantur,

    Cic. Verr. 2, 1, 51, § 133.—
    C.
    The conjunction nam sometimes follows a word of the clause ( poet. and perh. not ante-Aug.; v. Lachm. ad Lucr. p. 246):

    prohibent nam cetera Parcae Scire,

    Verg. A. 3, 379:

    solam nam perfidus ille Te colere,

    id. ib. 4, 421; 10, 585;

    1, 444: olim nam quaerere amabam,

    Hor. S. 2, 3, 20; 41:

    ego nam videor mihi sanus,

    id. ib. 2, 3, 302:

    his nam plebecula plaudit,

    id. Ep. 2, 1, 186.
    II.
    In transitions.
    A.
    Introducing a new subject as of secondary importance; but now, on the other hand:

    nam quod rumores distulerunt malivoli, Multas contamināsse Graecas, dum facit Paucas Latinas: factum hic esse id non negat, Neque se pigere,

    Ter. Heaut. prol. 19:

    nam quod purgas eos, quos ego mihi scripsi invidisse, etc.,

    Cic. Att. 3, 15, 2:

    nam quod negas te dubitare quin magnā in offensā sim apud Pompeium hoc tempore, non video causam cur ita sit,

    id. ib. 9, 2, a, 2; id. Off. 2, 13, 47:

    nam auguralis libros ad commune utriusque nostrum otium serva,

    id. Fam. 3, 11, 4:

    nam Vestae nomen a Graecis est, i. e. though that of Janus, before named, is Latin,

    id. N. D. 2, 27, 67; id. Div. 2, 31, 66; 2, 32, 68; Quint. 1, 11, 7; 10, 1, 9.—
    B.
    Esp., in referring to a consideration too obvious to require discussion, for obviously, for it is certain, etc.:

    postremo hoc in pectus tuum demitte, numquam populum Romanum beneficiis victum esse: nam bello quid valeat, tute scis,

    Sall. J. 102, 11; Liv. 39, 26, 3; Cic. Tusc. 4, 23, 52; Tac. H. 4, 76.
    III.
    In interrogations, emphatically, expressing wonder or emotion in the questioner; cf. Gr. gar.
    A.
    With an interrogative.
    1.
    Beginning a sentence (anteclass. and poet.): perdidisti omnem operam? Ep. Nam quī perdidi? but how? but why? Plaut. Ep. 1, 2, 29:

    nam quem ego adspicio?

    id. Poen. 5, 3, 3: quid ego ago? Tr. Nam quid tu, malum, me rogitas quid agas? id. Most. 2, 1, 21:

    nam quae haec anus est exanimata a fratre quae egressa'st meo?

    Ter. Phorm. 5, 1, 5:

    nam quid ita?

    id. Eun. 5, 2, 58:

    nam quem? alium habui neminem,

    id. ib. 4, 4, 13:

    nam quam ob rem? (= quamnam),

    Plaut. Am. 2, 1, 2:

    nam quā me causā extrusisti ex aedibus?

    id. Aul. 1, 1, 5 et saep.:

    nam quis te, juvenum confidentissime, nostras Jussit adire domos?

    Verg. G. 4, 445 (but cf. Forbig. ad loc. and Kritz ad Sall. J. 19, 2):

    nam quae tam sera moratur Segnities?

    id. A. 2, 373:

    bellua multorum es capitum. Nam quid sequar aut quem?

    Hor. Ep. 1, 1, 76.—
    2.
    Joined as enclitic to an interrogative word:

    quinam homo hic ante aedīs nostras conqueritur?

    Plaut. Aul. 4, 9, 17:

    quidnam id est?

    id. Trin. 5, 2, 45:

    quisnam igitur tuebitur P. Scipionis memoriam mortui?

    Cic. Verr. 2, 4, 36, § 80:

    O di immortales, ubinam gentium sumus?

    id. Cat. 1, 4, 9; id. N. D. 1, 10, 24:

    sed Allobroges diu in incerto habuere quidnam consilii caperent,

    Sall. C. 41, 1.—For quianam, v. quia fin.
    3.
    Separated from the interrogative word:

    quid tibi ex filio nam, obsecro, aegre est?

    Plaut. Bacch. 5, 1, 27:

    quis ea'st nam optuma?

    id. Aul. 2, 1, 17; 3, 2, 3:

    quid cerussa opus nam?

    id. Most. 1, 3, 101:

    quis est nam ludus in undis?

    Verg. E. 9, 39.—
    4.
    With num:

    num tibi nam, amabo, janua est mordax mea?

    Plaut. Truc. 2, 4, 1:

    num quid nam tibi molestum est, gnate mi, si, etc.,

    id. As. 5, 1, 3; cf.:

    comicum est et Terentianum numquidnam, cum exemptis num et nam sufficere ad interrogationem potuisset quid,

    Donat. ad Ter. And. 1, 4, 8:

    num nam haec audivit,

    Ter. Heaut. 3, 2, 6:

    num quid nam de oratore ipso restat,

    Cic. Part. Or. 7, 26.—
    B.
    Without an interrogative word (very rare): scis nam tibi quae praecepi? Plaut. Pers. 3, 1, 51. (For fuller details, v. Hand, Turs. 4, pp. 1-22.)

    Lewis & Short latin dictionary > nam

  • 12 relego

    1.
    rĕ-lēgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To send away or out of the way, to despatch, remove (class.; in class. prose usually with an odious accessory meaning; syn. amando).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (L. Manlium tribunus plebis) criminabatur, quod Titum filium ab hominibus relegasset et ruri habitare jussisset,

    Cic. Off. 3, 31, 112; Sen. Ben. 3, 37; Val. Max. 6, 9, 1; cf.:

    filium in praedia rustica,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    rejecti et relegati longe ab ceteris,

    Caes. B. G. 5, 30 fin.:

    procul Europā in ultima orientis relegati senes,

    Curt. 5, 5, 14:

    relegatos in ultimum paene rerum humanarum terminum,

    id. 9, 2, 9:

    cives tam procul ab domo,

    Liv. 9, 26:

    aliquem a republicā sub honorificentissimo ministerii titulo,

    Vell. 2, 45, 4:

    exercitum in aliā insulā,

    Tac. Agr. 15:

    me vel extremos Numidarum in agros Classe releget,

    Hor. C. 3, 11, 48:

    tauros procul atque in sola relegant Pascua,

    Verg. G. 3, 212.— Poet., with dat.:

    terris gens relegata ultimis, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: Trivia Hippolytum... nymphae Egeriae nemorique relegat,

    consigns him to Egeria, Verg. A. 7, 775. —
    b.
    Transf., of a locality, to place at a distance, remove:

    Taprobane extra orbem a naturā relegata,

    Plin. 6, 22, 24, § 84; cf. Claud. Laud. Stil. 1, 250. —
    2.
    In partic., a publicists' t. t., to send into exile, to banish, relegate; said of banishment by which a person was sent only a certain distance from Rome, and usually for a limited time, without suffering a capitis deminutio (cf. deportatio and exilium):

    relegatus, non exsul, dicor in illo,

    Ov. Tr. 2, 137; 5, 11, 21; 5, 2, 61; id. P. 4, 13, 40: (consul) L. Lamiam... in concione relegavit, edixitque, ut ab urbe abesset millia passuum ducenta, Cic. Sest. 12, 29:

    Marcus Piso in decem annos relegatur,

    Tac. A. 3, 17 fin.; Suet. Tib. 50; id. Aug. 24:

    ipse quosdam novo exemplo relegavit, ut ultra lapidem tertium vetaret egredi ab Urbe,

    id. Claud. 23 fin.:

    nemo eorum relegatus in exilium est,

    Liv. 25, 6; cf.:

    milites relegatos prope in exilium,

    id. 26, 2 fin.:

    ultra Karthaginem,

    id. 40, 41:

    aliquem Circeios in perpetuum,

    Suet. Aug. 16 fin.:

    in decem annos,

    Tac. A. 3, 17:

    in insulam,

    id. 3, 86. —
    B.
    Trop., to send away, put aside, reject:

    apud quem ille sedens Samnitium dona relegaverat,

    had sent back, rejected, Cic. Rep. 3, 28, 32 Moser (for which:

    repudiati Samnites,

    Cic. Sen. 16, 55):

    ambitione relegatā,

    put aside, apart, Hor. S. 1, 10, 84:

    bella,

    Luc. 6, 324 (dimoveam, removeam, Schol.):

    inimicas vitiis artes non odio magis quam reverentia,

    Plin. Pan. 47, 1:

    verba alicujus,

    Ov. P. 2, 2, 7. —
    2.
    In partic., with a specification of the term. ad quem, to refer, attribute, ascribe, impute (post-Aug.):

    nec tamen ego in plerisque eorum obstringam fidem meam potiusque ad auctores relegabo,

    Plin. 7, 1, 1, § 8:

    totamque ad solos audito res relegāsse,

    Quint. 3, 7, 1:

    orationem rectae honestaeque vitae ad philosophos,

    id. 1, prooem. §

    10: mala ad crimen fortunae,

    id. 6, prooem. § 13; cf.:

    culpam in hominem,

    id. 7, 4, 13:

    invidiam in aliquem,

    Vell. 2, 44, 2; 2, 64, 2 Ruhnk.— Poet., with dat.:

    causas alicui,

    to ascribe, Tib. 4, 6, 5.—
    3.
    To refer to a book or an author:

    ad auctores,

    Plin. 7, 1, 1, § 8 (cf. Nep. Cat. 3, 5, delegare).—
    II.
    In jurid. Lat., to bequeath, devise, as an inheritance:

    dotem,

    Dig. 33, 4, 1 sq.; 23, 5, 8:

    usum fructum,

    ib. 23, 2, 23.
    2.
    rĕ-lĕgo, lēgi, lectum, 3, v. a.
    I.
    To gather together or collect again (almost exclusively poet.): janua difficilis filo est inventa relecto, i. e. by the thread (of Ariadne) wound up again, Ov. M. 8, 173:

    (abies) docilis relegi, docilisque relinqui,

    i. e. to be drawn back, Val. Fl. 6, 237:

    menses decem a coactore releget (pecuniam),

    Cato, R. R. 150, 2. —
    2.
    In partic., of localities, to travel over or through again, to traverse or sail over again:

    litora,

    Verg. A. 3, 690:

    Hellespontiacas illa (navis) relegit aquas,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    egressi relegunt campos,

    Val. Fl. 8, 121:

    vias,

    id. ib. 4, 54:

    iter,

    Stat. Achill. 1, 23; cf. id. S. 5, 3, 29:

    spatia retro,

    Sen. Agam. 572:

    ter caelum (luna),

    Stat. S. 5, 3, 29:

    vestigia cursu,

    Claud. B. G. 529:

    cursum,

    Prud. Apoth. 1004. —

    In prose: relegit Asiam,

    again coasts along, Tac. A. 2, 54:

    rex cum suis dumeta relegens,

    Amm. 30, 1, 15:

    relegens margines lacus Brigantiae,

    id. 15, 4, 1.—
    II.
    To go through or over again in reading, in speech, or in thought, to read or relate again, = retractare (rarely in prose):

    Trojani belli scriptorem Praeneste relegi,

    Hor. Ep. 1, 2, 2:

    scripta,

    Ov. R. Am. 717 sq.:

    alicui librum,

    to read aloud, Col. 4, 1, 1:

    de nostris releges quemcunque libris,

    Mart. 4, 29, 9. — Absol.:

    deinde relegentes inveniunt, ubi posuerint (verba),

    Quint. 11, 2, 23:

    dum relegunt suos sermone labores,

    Ov. M. 4, 569:

    qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, ut elegantes ex eligendo, etc.,

    Cic. N. D. 2, 28, 72.—Acc to this last passage is to be explained: rĕlĭ-gens, entis, P. a., revering the gods, i. e. pious, religious: religentem esse oportet, religiosumst nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > relego

  • 13 sollertia

    sollertĭa ( sōlert-), ae, f. [sollers], skill, shrewdness, quickness of mind, ingenuity, dexterity, adroitness, expertness, etc. (class.;

    syn.: acumen, subtilitas, scientia): data est quibusdam bestiis machinatio quaedam atque sollertia,

    Cic. N. D. 2, 48, 123:

    nulla ars imitari sollertiam naturae potest,

    id. ib. 1, 33, 92:

    Chaldaei sollertiā ingeniorum antecellunt,

    id. Div. 1, 41, 91; cf.:

    est genus (Gallorum) summae sollertiae,

    Caes. B. G. 7, 22:

    hominum adhibita sollertia,

    id. B. C. 2, 8 fin.:

    ingenii sollertia,

    shrewdness, Sall. J. 7, 7:

    in hac re tanta inest ratio atque sollertia,

    knowledge and skill, Cic. Rep. 1, 16, 25; so (with ratio) Tac. G. 30:

    ut artis pariat sollertia,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 33:

    in omni re fugienda est talis sollertia,

    such subtlety, Cic. Off. 1, 10, 33:

    mirari non modo diligentiam sed enim sollertiam ejus,

    id. Sen. 17, 59:

    quae tua formosos cepit sollertia?

    Tib. 1, 4, 3:

    omnia conando docilis sollertia vicit,

    Manil. 1, 95; Luc. 8, 283:

    placuit sollertia tempore etiam adjuta,

    the ingenious plan, Tac. A. 14, 4.— Plur.:

    egregiis ingeniorum sollertiis ex aevo collocatis,

    Vitr. 7 praef. med.
    (β).
    With gen. obj.:

    (honestum) aut in perspicientiā veri sollertiāque versatur, aut, etc. (shortly after: perspicere et explicare rationem),

    the perception and intelligent development of the true, Cic. Off. 1, 5, 14:

    agendi cogitandique sollertia,

    adroitness, quickness, id. ib. 1, 44, 157:

    judicandi,

    id. Opt. Gen. 4, 11:

    belli,

    Sil. 6, 309.

    Lewis & Short latin dictionary > sollertia

См. также в других словарях:

  • docilis — index tractable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Xylophanes docilis — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Neogonyleptes docilis —   Neogonyleptes docilis Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • docile — [ dɔsil ] adj. • 1495; lat. docilis, de docere « enseigner » 1 ♦ Vieilli Docile à. Qui a de la disposition à céder, à obéir. Élève, écolier docile à ses maîtres, aux leçons de ses maîtres. « Soumis et docile à la critique quand elle lui… …   Encyclopédie Universelle

  • Crave à bec rouge — Pyrrhocorax pyrrhocorax …   Wikipédia en Français

  • docil — DOCÍL, Ă, docili, e, adj. (Adesea adverbial) Care se supune la orice cu uşurinţă, fără să protesteze; supus, ascultător. – Din fr. docile, lat. docilis. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  Docil ≠ indocil, îndărătnic, încăpăţânat,… …   Dicționar Român

  • Red-billed Chough — Adult of subspecies P. p. barbarus on La Palma, Canary Islands Conservation status …   Wikipedia

  • dócil — (Del lat. docilis.) ► adjetivo 1 Que obedece, que cumple lo que otro manda: ■ no te preocupes, es un caballo dócil. SINÓNIMO disciplinado obediente sumiso ANTÓNIMO rebelde 2 Que se puede educar o dirigir con facilidad …   Enciclopedia Universal

  • META — in Circo, creta erat et terminus, in quo currendi finem faciebant quadrigae et palmam accipiebant: Victoriae nota, Solino, c. 47. quod solae victrices quadrigae, quae metam septimo circumagere anticipâssent, eousque decurrebant praemium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PELORUS — apud Silium, ubi de Ludis Scipionis, l. 16. v. 355. Tertius aequatâ currebat fronte Peloro Caucasus: ipse asper, nec qui cervicis amaret Adplausae blandos sonitus, clausumque cruentô Spumeus admorsu gauderet mandere ferrum. Ad docilis freni et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Docile — Doc ile, a. [L. docilis,fr. docere to teach; cf. Gr. ?, and L. discere to learn, Gr. ? learned, ? knowing: cf. F. docile. Cf. {Doctor}, {Didactic}, {Disciple}.] 1. Teachable; easy to teach; docible. [Obs.] [1913 Webster] 2. Disposed to be taught; …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»