-
1 dignor
dignor, āri, ātus sum - tr. - juger digne, trouver convenable, consentir à, daigner, vouloir. - nemo suspicere in caeli dignatur lucida templa, Lucr. 2, 1039: personne ne daigne lever les yeux vers la voûte lumineuse du ciel. - o felix si quem dignabitur ista virum! Ov. M. 8.326: heureux celui que cette femme jugera digne d'être son époux! - dignari (sens passif) → digno. - nihil respondere dignantes: ne daignant pas répondre.* * *dignor, āri, ātus sum - tr. - juger digne, trouver convenable, consentir à, daigner, vouloir. - nemo suspicere in caeli dignatur lucida templa, Lucr. 2, 1039: personne ne daigne lever les yeux vers la voûte lumineuse du ciel. - o felix si quem dignabitur ista virum! Ov. M. 8.326: heureux celui que cette femme jugera digne d'être son époux! - dignari (sens passif) → digno. - nihil respondere dignantes: ne daignant pas répondre.* * *Dignor, Deponens in significatione actiua, Hoc est, dignum puto siue iudico. Virgil. Estimer et reputer digne.\Non dignor ambire grammaticos. Horat. Je ne daigne prier et faire la court aux grammariens, Je ne les repute pas dignes d'estre priez par moy. -
2 dignor
dignor dignor, atus sum, ari удостаивать -
3 dignor
dignor, ātus, 1, v. dep. a. [dignus], to deem worthy or deserving (mostly poet. and in post-Aug. prose).(α).Aliquem aliqua re:(β).haud equidem tali me dignor honore,
Verg. A. 1, 335; so,aliquem honore,
Ov. M. 1, 194; 3, 521; Suet. Vesp. 2 fin. al.:te alio funere,
Verg. A. 11, 169:hunc mensa, cubili (dea),
id. E. 4, 63:aliquem non sermone, non visu,
Tac. A. 4, 74 fin.:libellum veniā,
Ov. Tr. 3, 14, 51; id. Pont. 1, 8, 9 al.—With inf. as object, like the Gr. axiô and axioumai, to regard as fit, becoming, worthy of one's self, to deign; and with a negative, not to deign, to disdain:(γ).jam nemo suspicere in caeli dignatur lucida templa,
Lucr. 2, 1039; so with a neg., * Cat. 64, 407; Verg. A. 10, 732; 866; 12 464; Ov. M. 10, 158; Hor. Ep. 1, 19, 40; Suet. Ner. 22; id. Vesp. 13 al.—Affirmatively:quos eximia specie donare natura dignata est,
Curt. 6, 5, 29:cui se pulcra viro dignetur jungere Dido,
Verg. A. 4, 192; id. E. 6, 1; Ov. Am. 3, 1, 37; id. F. 4, 540; id. Tr. 4, 1, 52; Suet. Vesp. 7; Sen. Contr. 4, 28, 9:si digneris audire,
Vulg. Judith, 5, 5.—With double acc.:(δ).o felix si quem dignabitur, inquit, ista virum,
will hold worthy to be her husband, Ov. M. 8, 326; so,regem nostrum filium,
Curt. 6, 10, 28.—Ellipt. with one acc. (the inf. to be supplied from the context):orant succedere muris Dignarique domos (sc. visere),
Stat. Th. 12, 785:nullo Macedonum dignante Parthorum imperium,
Just. 41, 4.—Hence, dignanter, adv., courteously, with complaisance (post-class. and very rare):loquentem dignanter audite,
Vop. Tac. 8:impertire,
Symm. Ep. 5, 63.— Sup. Auct. Itin. Alex. 10. -
4 dignor
dīgnor, ātus sum, ārī depon. [ dignus ]1) считать достойным, удостоить (aliquem aliquā re V, T, Su)d. aliquem virum alicujus O — считать кого-л. достойным быть чьим-л. мужем2) считать приличным (d. illud facere Sen etc.)3) благоволить, соизволитьalicui viro d. se jungere V — соизволить выйти за кого-л. замуж -
5 dignor
dignor, ātus sum, ārī (dignus), I) würdigen, für würdig halten, alqm honore, Verg. u. Suet.: alqm non sermone, non visu, Tac.: m. dopp. Acc., alqm filium, für würdig halten, sein Sohn zu heißen (Ggstz. dedignari), Curt.: alqm virum (Gatten), Ov. – m. Infin., Sen. u.a. – II) für anständig halten, wollen, Belieben tragen, in der Kaiserzeit = geruhen, m. Infin., Catull. 64, 407. Verg. Suet. u.a. – / Parag. Infin. dignarier, Sulpic. sat. 64.
-
6 dignor
dignor, ātus sum, ārī (dignus), I) würdigen, für würdig halten, alqm honore, Verg. u. Suet.: alqm non sermone, non visu, Tac.: m. dopp. Acc., alqm filium, für würdig halten, sein Sohn zu heißen (Ggstz. dedignari), Curt.: alqm virum (Gatten), Ov. – m. Infin., Sen. u.a. – II) für anständig halten, wollen, Belieben tragen, in der Kaiserzeit = geruhen, m. Infin., Catull. 64, 407. Verg. Suet. u.a. – ⇒ Parag. Infin. dignarier, Sulpic. sat. 64. -
7 dīgnor
dīgnor ātus, ārī, dep. [dignus], to deem worthy, honor, deign, condescend: tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te funere, V.: Bis septem ordinibus quam (summam) lex dignatur Othonis, requires for a knight, Iu.: Verba conectere digner, shall I stoop, H.: Cui se viro dignetur iungere Dido, V.: inter amabilīs ponere me choros, H.: si quem dignabitur ista virum, accepts, O.: fugientem haud est dignatus Sternere, disdained, V.: alite verti, O.: ambire pulpita, H.* * *dignari, dignatus sum V DEPdeem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend -
8 dignor
dignor, 1, deem worthy, 2 Th. 1:11.* -
9 dē-dīgnor
dē-dīgnor ātus, ārī, dep., to reject as unworthy, disdain, scorn, refuse: alquos maritos, V.: virum, O.: genibus procumbere Iovis, O.: venire, Ta.: sollicitare, O. -
10 in-dīgnor
in-dīgnor ātus, ārī, dep. [indignus], to deem unworthy, be indignant, despise, resent, be offended: ea, quae indignentur adversarii: suam vicem, L.: pontem indignatus Araxes, disdaining to bear, V.: indignantes milites, quod, etc., Cs.: quod sola careret Munere, V.: vinci, O.: parere clienti, Iu.: Indignatur narrari cena, etc., i. e. is not fit, H.: regem ad causam dicendam evocari, Cs. -
11 dedignor
dē-dīgnor, ātus sum, ārī depon.не признавать достойным, отвергать, презиратьaliquem d. maritum V, O — отвергнуть чьё-л. брачное предложениеaliquid intueri d. Sen — отказываться разглядывать что-л.is me nec comitem nec dedignatus amicum est O — он не отверг меня ни как товарища, ни как друга -
12 dignanter
dīgnanter [ dignor ]любезно, учтиво, милостиво Vop, Symm, Eccl -
13 dignatio
dīgnātio, ōnis f. [ dignor ]1) почтение, уважение, признание, высокая оценка (alicujus VP, Su, Just)2) высокое положение, достоинство, почёт C, Sen, L, T -
14 digno
dīgno, āvī, ātum, āreчтить ( deos Pac); удостаивать ( aliquem aliquā re C); преим. pass. dignari удостаиваться, быть достойным (aliquā re Lcr, C etc.). — см. тж. dignor -
15 indignor
in-dīgnor, ātus sum, ārī depon. [ indignus ]1) считать недостойным, возмутительным, негодовать, возмущаться, досадовать, сердиться (i. aliquam rem C, V etc., реже de aliquā re bH)i. quod hoc factum est Cs etc. — возмущаться тем, что это произошлоindignandus O, VF — приводящий в негодование, возмутительный2) поэт. не выносить, гневно бушевать, яростно биться (fluvius indignatur pontem V; freta indignantia O) -
16 dedignor
dē-dīgnor, ātus sum, ārī, als unwürdig abschlagen, verschmähen, verweigern, ded. maritum, Ov.: honorem (Ggstz. concupiscere), Plin. pan.: honores non ded., Plin. pan.: ded. conubia, Iustin. – mit dopp. Acc., Philippum patrem (als V.), Curt.: Nomades maritos (als G.), Verg.: me nec comitem (als B.) nec amicum (als Fr.), Ov. – m. Infin., sollicitare, Ov.: praedia nostra colere, Col.: venire, Tac.: cibos attingere, Plin. pan.: aegrorum obscena contrectare non ded., Sen. – m. Acc. u. Infin., dedignatus est subolem sui pignoris nuncupari, Arnob. 5, 13. – absol., accendebat dedignantes, Tac. ann. 2, 2.
-
17 dignabilis
dignābilis, e (dignor), wohlwollend, gnädig, Alcim. Av. ep. 10 u. 72.
-
18 dignans
-
19 dignanter
dignanter, Adv. (dignor), gefällig, höflich, gnädig, Vopisc. Tac. 8. § 4. Symm. epist. 5, 63. Ambros. epist. 21, 20. – Superl., Auct. it. Alex. 10 (24)
-
20 dignatio
dignātio, ōnis, f. (dignor), I) aktiv, die Würdigung, Anerkennung des Wertes (Verdienstes) einer Person, die Auszeichnung, Achtung, Gnade, die man jmdm. zollt, Cic. ad Att. 10, 9, 2 M. Vell. 2, 59, 2. Suet. Cal. 24, 3; Galb. 7, 1. Iustin. 28, 4, 10. – II) passiv, die durch Verdienst erregte hohe Meinung, persönliche Achtung, -Hochachtung, Ehre, Gnade, Gunst, die man bei od. von andern genießt, der Rang, die Stellung, die man einnimmt, Sen. contr. 1, 2, 17 u. die Histor. seit Liv. (vgl. Drak. Liv. 2 15, 6. Mützell Curt. 7, 1 [4], 27. Bremi Suet. Cal. 24. Walther Tac. ann. 1, 34. p. 59).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
daigner — Daigner, Il vient de Dignor, dignaris. Je ne daigne prier et faire la cour aux grammairiens, Je ne les repute pas dignes d estre priez par moy, Non dignor ambire grammaticos, Horat. Ne daigner regarder aucun, Auersari aliquem. Il n y a nul qui… … Thresor de la langue françoyse
L'Orfeo — This article is about the Monteverdi opera. For the German record company, see ORFEO. Claudio Monteverdi … Wikipedia
NUPTIALIS Annulus — apud Hebraeos, nullus primo, postea rarus fuit, ut diserte scribit Leo Mutin ensis Archisynagogus Venetus, de gli Riti Hebraici part. 4. c. 3. Nimirum non in Nuptiis, sed in ipsis Sponsalibus, primus annuli usus. Unde, quod aliqui habent fidei… … Hofmann J. Lexicon universale
ԱՐԺԱՆԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 1 0356 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 10c ն. ἁξιόω dignor, dignum existimo Տալ արժանանալ. արժանի առնել կամ կացուցանել կամ համարել. արժանաւորել. եւ Վարձ կամ գին հատանել. ... *Ամենայն որ զինքն արժանացոյց մաքրութեամբն,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԱՐԺԱՆԱՒՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0356 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 11c ն. ἁξιόω dignum facio, efficio Արժանաւոր առնել. արժանի կացուցանել. արժանացուցանել. ... *Իւր հանգստեանն արժանաւորեսցէ զամենեսեան. Ագաթ.: *Աղաչէր, զի արժանաւորեսցէ… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԿԱՄԻՄ — (մեցայ, մեա՛ց, մեցեալ, մեցօղ կամ մօղ, մել.) NBH 1 1042 Chronological Sequence: Early classical հ. βούλομαι, θέλω , ἑθέλω volo. իսկ՝ ո՛չ կամիմ, չկամիմ, οὑ θέλω, οὑκ ἑθέλω nolo, non vis. եւ եւս δοκέω , εὑδοκέω complaceo, approbo αἰρέω eligo ἁξιόω… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՉԱՓԱՒՈՐԱԿԻՑ — ( ) NBH 2 0574 Chronological Sequence: Unknown date ՉԱՓԱՒՈՐԱԿԻՑ ԼԻՆԵԼ. Խոնարհիլ՝ զիջանել ի չափ տկարութեան այլոց. ըստ յն. καταξιόω dignor. արժանաւորել, արժան համարել եւ յանձն առնուլ. *Չափաւորակի՛ց լեր եւ այժմ նուաստ եւ անմաքուր շրթանց իմոց:… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
