-
1 dignanter
dīgnanter [ dignor ]любезно, учтиво, милостиво Vop, Symm, Eccl -
2 dignanter
dignanter, Adv. (dignor), gefällig, höflich, gnädig, Vopisc. Tac. 8. § 4. Symm. epist. 5, 63. Ambros. epist. 21, 20. – Superl., Auct. it. Alex. 10 (24)
-
3 dignanter
dignanter, Adv. (dignor), gefällig, höflich, gnädig, Vopisc. Tac. 8. § 4. Symm. epist. 5, 63. Ambros. epist. 21, 20. – Superl., Auct. it. Alex. 10 (24)Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dignanter
-
4 dignanter
dignanter, adv., courteously, etc., v. dignor fin. -
5 dignanter
courteously; with complaisance; worthily (Ecc); properly -
6 dignor
dignor, ātus, 1, v. dep. a. [dignus], to deem worthy or deserving (mostly poet. and in post-Aug. prose).(α).Aliquem aliqua re:(β).haud equidem tali me dignor honore,
Verg. A. 1, 335; so,aliquem honore,
Ov. M. 1, 194; 3, 521; Suet. Vesp. 2 fin. al.:te alio funere,
Verg. A. 11, 169:hunc mensa, cubili (dea),
id. E. 4, 63:aliquem non sermone, non visu,
Tac. A. 4, 74 fin.:libellum veniā,
Ov. Tr. 3, 14, 51; id. Pont. 1, 8, 9 al.—With inf. as object, like the Gr. axiô and axioumai, to regard as fit, becoming, worthy of one's self, to deign; and with a negative, not to deign, to disdain:(γ).jam nemo suspicere in caeli dignatur lucida templa,
Lucr. 2, 1039; so with a neg., * Cat. 64, 407; Verg. A. 10, 732; 866; 12 464; Ov. M. 10, 158; Hor. Ep. 1, 19, 40; Suet. Ner. 22; id. Vesp. 13 al.—Affirmatively:quos eximia specie donare natura dignata est,
Curt. 6, 5, 29:cui se pulcra viro dignetur jungere Dido,
Verg. A. 4, 192; id. E. 6, 1; Ov. Am. 3, 1, 37; id. F. 4, 540; id. Tr. 4, 1, 52; Suet. Vesp. 7; Sen. Contr. 4, 28, 9:si digneris audire,
Vulg. Judith, 5, 5.—With double acc.:(δ).o felix si quem dignabitur, inquit, ista virum,
will hold worthy to be her husband, Ov. M. 8, 326; so,regem nostrum filium,
Curt. 6, 10, 28.—Ellipt. with one acc. (the inf. to be supplied from the context):orant succedere muris Dignarique domos (sc. visere),
Stat. Th. 12, 785:nullo Macedonum dignante Parthorum imperium,
Just. 41, 4.—Hence, dignanter, adv., courteously, with complaisance (post-class. and very rare):loquentem dignanter audite,
Vop. Tac. 8:impertire,
Symm. Ep. 5, 63.— Sup. Auct. Itin. Alex. 10.
См. также в других словарях:
Rymailus — Rymailus, Mönch zu »Solen« in Frankreich leuchtete nach unserm hdf. H. L. um das J. 690. 1 Folgende von ihm herrührenden Verse mögen seine innige Frömmigkeit noch besser beleuchten: Esuries te Christe Deus sitis atque videndi Jam modo carnales me … Vollständiges Heiligen-Lexikon