-
1 ascensus
ascēnsus, ūs, m. (ascendo), das Hinaufsteigen, Besteigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus de caelo), Himmelfahrt (Christi), Eccl.: quorum (Alpium) mihi citus et facilis ascensus, Sidon.: alqm ascensu prohibere, Caes.: alqm ab eius templi aditu atque ascensu repellere, Cic.: alci aditum ascensumque difficilem praebere, Liv.: ascensum dare Gallis, die Möglichkeit des Erklimmens verschaffen, Caes.: mollioris ascensus viam invenire, Liv.: in ascensum arduos colles emunire, Sen.: ascensu summi fastigia tecti superare, emporsteigen zu usw., Verg.: aber ascensu vincere montes, übersteigen, Claud.: Plur., scalis ascensus tentare, Liv. 36, 24, 4. – von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr., das Auf-, Emporsteigen = Gelangen zu etw., primus ad amplioris honoris gradum, Cic.: ad victoriam facilis ascensus, Nazar. pan.: hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – II) meton.: A) der Ort, auf dem man wohin steigt, der Zugang, Aufgang, die Anhöhe, der Abhang (sofern man ihn ersteigt), difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: minime arduus ad munitiones, Caes.: alio ascensu Aequos mittit, Caes.: tanto collis ascensu, bei der so starken Steigung des Hügels, Caes.: animadverso ad saxum ascensu aequo, Liv.: aedes tribunal habent et ascensum, einen Aufgang, eine Treppe, Vitr.: so ascensus valli duplices, Hyg. – im Bilde, in virtute multi ascensus, viele Stufen, Cic. Planc. 60. – B) eine Maschine, die emporgehoben wurde, um die Angreifenden auf gleiche Höhe mit der Mauer zu bringen, die Hebemaschine, Vitr. 10, 13 (19), 8 (ibid. § 3 ascendens machina). – C) als rhet. u. gramm. t. t., a) = κλιμαξ, die Steigerung, Klimax, Aquil. Rom. § 40. Mart. Cap. 5. § 536. – b) die Steigerung der Vergleichungsgrade, ascensus quidam ad amplificandam significationem gradus sunt dicti, Cledon. 37, 30 K. – D) personif., Ascēnsus, ī, m., der Gott der Aufgänge u. Abhänge, Tert. ad nat. 2, 15.
-
2 ascensus
ascēnsus, ūs, m. (ascendo), das Hinaufsteigen, Besteigen, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus de caelo), Himmelfahrt (Christi), Eccl.: quorum (Alpium) mihi citus et facilis ascensus, Sidon.: alqm ascensu prohibere, Caes.: alqm ab eius templi aditu atque ascensu repellere, Cic.: alci aditum ascensumque difficilem praebere, Liv.: ascensum dare Gallis, die Möglichkeit des Erklimmens verschaffen, Caes.: mollioris ascensus viam invenire, Liv.: in ascensum arduos colles emunire, Sen.: ascensu summi fastigia tecti superare, emporsteigen zu usw., Verg.: aber ascensu vincere montes, übersteigen, Claud.: Plur., scalis ascensus tentare, Liv. 36, 24, 4. – von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr., das Auf-, Emporsteigen = Gelangen zu etw., primus ad amplioris honoris gradum, Cic.: ad victoriam facilis ascensus, Nazar. pan.: hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – II) meton.: A) der Ort, auf dem man wohin steigt, der Zugang, Aufgang, die Anhöhe, der Abhang (sofern man ihn ersteigt), difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: minime arduus ad munitiones, Caes.: alio ascensu Aequos mittit, Caes.: tanto collis ascensu, bei der so————starken Steigung des Hügels, Caes.: animadverso ad saxum ascensu aequo, Liv.: aedes tribunal habent et ascensum, einen Aufgang, eine Treppe, Vitr.: so ascensus valli duplices, Hyg. – im Bilde, in virtute multi ascensus, viele Stufen, Cic. Planc. 60. – B) eine Maschine, die emporgehoben wurde, um die Angreifenden auf gleiche Höhe mit der Mauer zu bringen, die Hebemaschine, Vitr. 10, 13 (19), 8 (ibid. § 3 ascendens machina). – C) als rhet. u. gramm. t. t., a) = κλιμαξ, die Steigerung, Klimax, Aquil. Rom. § 40. Mart. Cap. 5. § 536. – b) die Steigerung der Vergleichungsgrade, ascensus quidam ad amplificandam significationem gradus sunt dicti, Cledon. 37, 30 K. – D) personif., Ascēnsus, ī, m., der Gott der Aufgänge u. Abhänge, Tert. ad nat. 2, 15.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ascensus
-
3 ascensus
Ascensus, huius ascensus, Verbale. Montee.\Primos prohibere ascensu. Caes. Garder les premiers de monter.\Iniquus ascensus. Liu. Difficile, Mal aisé.\Ascensu superare fastigia. Virg. Monter par dessus.\Mollis ascensus. Liuius. Aisé, Facile. -
4 ascēnsus (adsc-)
ascēnsus (adsc-) ūs, m [ascendo], a climbing, ascent: primos prohibere ascensu, Cs.: difficilis, L.: mollioris ascensūs via, L.: fastigia Ascensu supero, V.—Fig., a rising: ad civitatem, to citizenship.—A way up, approach, ascent: agger ascensum dat Gallis, Cs.: arduus: in circuitu, i. e. winding, Cs.: riget Tmolus in ascensu, O.—Fig.: in virtute multi sunt ascensūs. -
5 ascensus
ascensus ascensus, us m подъём -
6 ascēnsus (adsc-)
ascēnsus (adsc-) P. of ascendo. -
7 ascensus
ascent; act of scaling (walls); approach; a stage/step in advancement; height -
8 ascensus
1. 2. I.A.. Lit.:B.primos prohibere ascensu coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32:homines audaces ab ejus templi aditu atque ascensu repulisti,
Cic. Dom. 21:quod hosti aditum ascensum ve difficilem praeberet,
Liv. 25, 36 summi fastigia tecti Ascensu supero, Verg. A. 2, 303 ascensus muri, Vulg. 2 Esdr. 12, 36. ascensus altaris, ib. Eccli. 50, 12. adscensus siderum, a rising of the stars to our hemisphere, Plin. 29, 4, 15, § 59:ascensus aurorae,
Vulg. 2 Esdr. 4, 21; ib. Jon. 4, 7.—Also in plur: hostes partim scalis ascensus tentant, Liv 36, 24.—Trop.:II.ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto,
Cic. Leg. 3, 3;olla propter quae datur homini ascensus in caelum,
id. ib. 2, 8.—Meton. (abstr. for concr., cf.. aditus, accessus, etc.), a place by which one ascends, an approach, ascent:inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or 1, 61, 261 difficilis atque arduus, id. Verr 2, 4, 23:riget arduus alto Tmolus in ascensu,
Ov. M. 11, 151:quae aedes tribunal habent et ascensum,
a flight of stairs, ascent, Vitr. 4, 7, p. 93 Rode; so id. 5, 6, p. 111 Rode.—In plur ut obtinerent ascensus montium, Vulg. Judith, 2, 6; ib. 1 Reg. 14, 4.— Trop.. in virtute multi ascensus many degrees, Cic. Planc. 25 Wund. -
9 ascensus
I ascēnsus, a, um part. pf. к ascendo II ascēnsus, ūs m. [ ascendo ]1) восхождение, подъём (a. Gallorum in Capitolium PM)ascensum alicui dare Cs — дать кому-л. возможность подняться (взобраться)ascensu aliquem prohibere Cs — мешать кому-л. подняться2) доступ, подъём, подступ (difficilis L; arduus Cs)3) лестница, ступень ( aedes ascensum habent Vr)5) грам. изменение по степеням сравнения -
10 ascensus (adscensus)
[st1]1 [-] ascensus, a, um: part. passé de ascendo. [st1]2 [-] ascensŭs, ūs, m.: montée, escalade, ascension. - ascensus mollis, Caes.: pente aisée. - ascensu prohibere, Caes.: empêcher de monter. -
11 ascensus
мед.сущ. восхождение -
12 ascensus
صعود* * *صُعود -
13 ascensus
, us mподъём -
14 In virtute sunt multi ascensus
• There are many degrees in excellence. (Cicero)Latin Quotes (Latin to English) > In virtute sunt multi ascensus
-
15 صعود
ascensus -
16 صعود الرحم
ascensus uteri -
17 Подъём
- ascensus; ascensio; restagnatio; tumor (loci; curvata tumore planities); -
18 adscensus
1. 2. I.A.. Lit.:B.primos prohibere ascensu coeperunt,
Caes. B. G. 5, 32:homines audaces ab ejus templi aditu atque ascensu repulisti,
Cic. Dom. 21:quod hosti aditum ascensum ve difficilem praeberet,
Liv. 25, 36 summi fastigia tecti Ascensu supero, Verg. A. 2, 303 ascensus muri, Vulg. 2 Esdr. 12, 36. ascensus altaris, ib. Eccli. 50, 12. adscensus siderum, a rising of the stars to our hemisphere, Plin. 29, 4, 15, § 59:ascensus aurorae,
Vulg. 2 Esdr. 4, 21; ib. Jon. 4, 7.—Also in plur: hostes partim scalis ascensus tentant, Liv 36, 24.—Trop.:II.ollisque ad honoris amplioris gradum is primus ascensus esto,
Cic. Leg. 3, 3;olla propter quae datur homini ascensus in caelum,
id. ib. 2, 8.—Meton. (abstr. for concr., cf.. aditus, accessus, etc.), a place by which one ascends, an approach, ascent:inambulans atque ascensu ingrediens arduo,
Cic. de Or 1, 61, 261 difficilis atque arduus, id. Verr 2, 4, 23:riget arduus alto Tmolus in ascensu,
Ov. M. 11, 151:quae aedes tribunal habent et ascensum,
a flight of stairs, ascent, Vitr. 4, 7, p. 93 Rode; so id. 5, 6, p. 111 Rode.—In plur ut obtinerent ascensus montium, Vulg. Judith, 2, 6; ib. 1 Reg. 14, 4.— Trop.. in virtute multi ascensus many degrees, Cic. Planc. 25 Wund. -
19 descensus
dēscēnsus, ūs, m. (descendo), das Herabsteigen, I) eig., v. Herabsteigen des Zuchtstieres von der Kuh nach der Begattung, Varro r. r. 2, 5, 13. – v. Herabsteigen, -ziehen von einer Höhe, desc. facilis (Ggstz. in ulteriorem ripam minime iniquus ascensus), Liv.: desc. difficilis et artae viae (auf einem usw.), Liv.: quā illi descensus erat, wo jener hinabziehen mußte, Sall.: desc. dei de caelo (Ggstz. ascensus in caelum), Lact.: placidus eius desc. de caelo in carnem, Tert.: poet. m. Dat. (in), facilis desc. Averno, Verg. Aen. 6, 126. – v. Herabsteigen, -sinken lebl. Ggstde. (Ggstz. ascensus), cum levibus semper ascensus et gravibus descensus sit, Macr. somn. Scip. 2, 14, 13. – II) meton., der abwärts führende Weg, gew. m. Ang. wohin? durch Adv. od. durch in m. Akk., erat oppidanis difficilis et praeruptus eo descensus, Hirt. b. G.: descensus ripae utriusque in alveum trecentorum ferme passuum, der abw. führende Weg an beiden U., Liv.: labyrinthus unum in se descensum habet, Mela.
-
20 descensus
dēscēnsus, ūs, m. (descendo), das Herabsteigen, I) eig., v. Herabsteigen des Zuchtstieres von der Kuh nach der Begattung, Varro r. r. 2, 5, 13. – v. Herabsteigen, -ziehen von einer Höhe, desc. facilis (Ggstz. in ulteriorem ripam minime iniquus ascensus), Liv.: desc. difficilis et artae viae (auf einem usw.), Liv.: quā illi descensus erat, wo jener hinabziehen mußte, Sall.: desc. dei de caelo (Ggstz. ascensus in caelum), Lact.: placidus eius desc. de caelo in carnem, Tert.: poet. m. Dat. (in), facilis desc. Averno, Verg. Aen. 6, 126. – v. Herabsteigen, -sinken lebl. Ggstde. (Ggstz. ascensus), cum levibus semper ascensus et gravibus descensus sit, Macr. somn. Scip. 2, 14, 13. – II) meton., der abwärts führende Weg, gew. m. Ang. wohin? durch Adv. od. durch in m. Akk., erat oppidanis difficilis et praeruptus eo descensus, Hirt. b. G.: descensus ripae utriusque in alveum trecentorum ferme passuum, der abw. führende Weg an beiden U., Liv.: labyrinthus unum in se descensum habet, Mela.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > descensus
См. также в других словарях:
Ascensus utĕri — (lat.), so v.w. Aufsteigung der Gebärmutter … Pierer's Universal-Lexikon
Ascensus medullae spinalis — aukštoji nugaros smegenų padėtis statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Ascensus medullae spinalis ryšiai: platesnis terminas – nugaros smegenys … Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai
ascensus — A moving upward; having an abnormally high position. [L. ascent] … Medical dictionary
ascensus — (s.m.) Lo stesso che gradatio, climax … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
Zeacolpus ascensus — Taxobox name = Zeacolpus ascensus status = regnum = Animalia phylum = Mollusa classis = Gastropoda infraclassis = Apogastropoda superordo = Caenogastropoda ordo = Sorbeoconcha subordo = Cerithiimorpha superfamilia = Cerithioidea familia =… … Wikipedia
Zeacolpus ascensus — Zeacolpus ascensus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Anterolaterales Bahnsystem — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Anterolaterales System — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Kleinhirnseitenstrangbahn — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Medulla spinalis — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia
Myelon — Lage des unteren Rückenmarks im Spinalkanal Das Rückenmark (lat. Medulla spinalis, griech. μύελος – myelos) ist der Teil des zentralen Nervensystems (ZNS) der Wirbeltiere, der innerhalb des Wirbelkanals verläuft. Als Teil des ZNS ist das… … Deutsch Wikipedia