-
1 immane
immāne [ immanis ]чрезвычайно, ужасно V, Cld -
2 immane
immāne, adv., v. immanis fin. -
3 immane
im-māne u. im-māniter, Adv. (immānis), ungeheuer, I) eig., ungeheuer, unmäßig, immaniter clamare, Gell. 1, 26, 8. – II) übtr., furchtbar, wild, schrecklich, α) Form -e: leo imm. hians, Verg.: imm. fremunt torrentes, Claud. – β) Form -iter: imm. saevire per ea loca, Amm.: imm. vivere, Augustin. – γ) Compar.: immanius efferascere, Amm. 18, 7, 5. – / In den Stellen, in denen immane bei Dichtern mit sonare, hiare, fremere u. vgl. verbunden steht, ist es eig. Akk. des Neutrums, s. Verg. georg. 3, 239; Aen. 7, 510; 10, 726; 12, 535. Claud. Mall. Theod. cons. 237.
-
4 immane
im-māne u. im-māniter, Adv. (immānis), ungeheuer, I) eig., ungeheuer, unmäßig, immaniter clamare, Gell. 1, 26, 8. – II) übtr., furchtbar, wild, schrecklich, α) Form -e: leo imm. hians, Verg.: imm. fremunt torrentes, Claud. – β) Form -iter: imm. saevire per ea loca, Amm.: imm. vivere, Augustin. – γ) Compar.: immanius efferascere, Amm. 18, 7, 5. – ⇒ In den Stellen, in denen immane bei Dichtern mit sonare, hiare, fremere u. vgl. verbunden steht, ist es eig. Akk. des Neutrums, s. Verg. georg. 3, 239; Aen. 7, 510; 10, 726; 12, 535. Claud. Mall. Theod. cons. 237. -
5 immāne (inm-)
immāne (inm-) adv. [immanis], frightfully, fiercely, savagely: leo hians, V.: sonat fluctus, V. -
6 Catapultam habeo. Nisi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane mittam
• I have a catapult. Give me all your money, or I will fling an enormous rock at your headLatin Quotes (Latin to English) > Catapultam habeo. Nisi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane mittam
-
7 immanis
immane, immanior -or -us, immanissimus -a -um ADJhuge/vast/immense/tremendous/extreme/monstrous; inhuman/savage/brutal/frightful -
8 immanis
, immane (m = f,n)ужасный, огромный -
9 immanis
immānis, e [in, privatif + mānus = bonus] [st1]1 [-] inhumain, cruel, féroce, barbare. - hostis ferus et immanis, Cic.: ennemi farouche et cruel. [st1]2 [-] horrible, affreux, abominable, monstrueux; terrible, redoutable, effroyable. - immane facinus, Virg.: crime abominable. - quae vis immanibus (te) applicat oris? Virg. En. 1: quelle puissance te jette sur ces rivages redoutables? - immānĭa, ĭum, n.: Tac. histoires effroyables. [st1]3 [-] très grand, très fort, énorme, immense, excessif, monstrueux, formidable; étonnant, prodigieux. - homines, immani avaritia, Sall.: des hommes d'une très grande cupidité. - immanis praeda, Cic.: butin considérable. - immane quantum: extraordinairement (on ne saurait dire à quel point...). - vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: l'épée du Mède diffère d'une façon étrange du vin et des flambeaux. - matrimonium huic immane quanto angori fuit, Apul.: ce mariage le plongea dans une tristesse incroyable.* * *immānis, e [in, privatif + mānus = bonus] [st1]1 [-] inhumain, cruel, féroce, barbare. - hostis ferus et immanis, Cic.: ennemi farouche et cruel. [st1]2 [-] horrible, affreux, abominable, monstrueux; terrible, redoutable, effroyable. - immane facinus, Virg.: crime abominable. - quae vis immanibus (te) applicat oris? Virg. En. 1: quelle puissance te jette sur ces rivages redoutables? - immānĭa, ĭum, n.: Tac. histoires effroyables. [st1]3 [-] très grand, très fort, énorme, immense, excessif, monstrueux, formidable; étonnant, prodigieux. - homines, immani avaritia, Sall.: des hommes d'une très grande cupidité. - immanis praeda, Cic.: butin considérable. - immane quantum: extraordinairement (on ne saurait dire à quel point...). - vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: l'épée du Mède diffère d'une façon étrange du vin et des flambeaux. - matrimonium huic immane quanto angori fuit, Apul.: ce mariage le plongea dans une tristesse incroyable.* * *Immanis, et hoc immane, pen. prod. Virgil. Cruel, Farouche.\Immane. Virgil. Grand oultre mesure, Desmesuré.\Immanis pecunia. Cic. Grande quantité d'argent.\Immanis, pro Ingenti etiam in laudem accipitur: vt Acta Caesaris immania. Ouid. Les haults faicts et grandes vaillances.\Immania saxa. Virgil. Aspre, ou espoventables rochers.\Immane dictu. Sallustius. Chose merveilleuse à dire et incroyable.\Immane quantum animi exarsere. Sallust. Il n'est point croyable, combien, etc. C'est chose incroyable. -
10 immania
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
11 immanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
12 inmanis
immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).I.Lit. (usually of inanim. and abstr. things):II.corporum magnitudo,
Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:simulacra immani magnitudine,
id. ib. 6, 16, 4:immani corpore serpens,
Lucr. 5, 33; 3, 987:ingens immanisque praeda,
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:pecunia,
id. Rosc. Com. 8, 23:pocula,
id. Phil. 2, 25, 63:immania ponti Aequora,
Lucr. 4, 410:templa caeli,
id. 5, 521:antrum,
Verg. A. 6, 11; cf.:spelunca vasto hiatu,
id. ib. 6, 237:barathrum,
id. ib. 8, 245:tegumen leonis,
id. ib. 7, 666:telum,
id. ib. 11, 552 al.:magna atque immanis,
Lucr. 4, 1163:cete,
Verg. A. 5, 822:numerus annorum,
Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:exercitus,
Vell. 2, 51, 1:frequentia amicorum,
id. 2, 59 fin.:geminos immani pondere caestus,
Verg. A. 5, 401:vox,
Quint. 11, 3, 32:ambitus redit immanis: numquam fuit par,
Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:dissensio civitatis,
Vell. 2, 2, 1:studium loquendi,
Ov. M. 5, 678:avaritia,
Sall. J. 31, 12:vitium,
Hor. S. 2, 4, 76:soloecismus,
Gell. 15, 9, 3:impulsae praeceps inmane ruinae,
the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,
how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,
Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,
Sall. Orat. ad Caes. 1.—Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;1. 2. (α).opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,
Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,
id. Tusc. 1, 13, 30:ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,
id. Inv. 1, 2, 2:ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,
id. Rep. 2, 14:belua (with fera),
id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;(with taetra),
id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:immanis et vasta belua,
id. Rep. 2, 40:nihil ista immanius belua est,
id. ib. 3, 33:janitor aulae, Cerberus,
Hor. C. 3, 11, 15:ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,
Cic. Rep. 1, 44:istius immanis atque importuna natura,
id. Verr. 2, 1, 3, § 8:immanis, intolerandus, vesanus,
Plaut. Trin. 4, 1, 7:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
Cic. Font. 10, 21:tantum facinus, tam immane (patris occidendi),
id. Rosc. Am. 24, 68:coeptis effera Dido,
Verg. A. 4, 642:orae,
id. ib. 1, 616:Raeti,
Hor. C. 4, 14, 15:Agathyrsi,
Juv. 15, 125:Pyrrhus,
id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:quamvis fabulosa et immania credebantur,
stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:dira atque inmania pati,
Juv. 15, 104.— Comp.:scelere ante alios immanior omnes,
Verg. A. 1, 347.— Sup.:voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,
Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).Form immane:(β).leo hians immane,
Verg. A. 10, 726:sonat fluctus per saxa,
id. G. 3, 239; cf.:fremant torrentes,
Claud. Cons. Mall. Theod. 237:spirans rapta securi,
Verg. A. 7, 510.—Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:b.perdite et immaniter vivere,
Aug. Conf. 10, 37.—Comp.:immanius efferascunt,
Amm. 18, 7. -
13 immanis
im-mānis, e (in u. altlat. manus = bonus), Adi. m. Compar. u. Superl., ungeheuer, I) der Gestalt, Größe, Menge nach, ungeheuer groß, riesig, unermeßlich, außerordentlich, immani corporum magnitudine homines, Caes.: immanis magnitudinis hostis, Vell.: imm. corpus, Riesenleib, Verg.: immani corpore serpens, Lucr.: anguis, Liv.: poculum, Cic.: antrum, vulnus, Verg.: templa, Verg.: pecuniae (Geldsummen), Cic.: ingens immanisque praeda, Cic.: acta Herculis, Ov.: amicorum frequentia, Vell.: immaniore tonitru, Vopisc.: immanissimis proeliis, Eutr.: im Neutrum absol., immane quantum (griech. ἀμήχανον ὅσον), es ist ungeheuer wie sehr, ungemein, Tac. hist. 3, 62: u. dafür immane quanto angori fuit, immane quantum animi exarsere, Sall. fr.: vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: u. vollst., immane dictu est, quanti et quam multi mortales postea ad Pompeium discesserint, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 7. – II) übtr., der Beschaffenheit, dem Wesen nach ungeschlacht, unmenschlich, furchtbar, graus, wild, schrecklich, entsetzlich, hostis ferus et immanis, Cic.: fera atque immanis belua, Cic.: immanis belua feraque, Suet.: taetra et immanis belua, Cic.: immanes (wild) aliae bestiae, aliae cicures (zahm), Cic.: immanium bestiarum delenitor (v. Orpheus), Apul.: esse immani (bestialischen) acerbā que naturā, Cic.: tauri sunt immanes moribus, Mela: mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro bacchatur vates, schrecklich rast, Verg.: flumen, wilder, Verg.: u. so saxa, Verg.: bestiae immaniores, Cic.: immaniores canes, Cic.: scelere ante alios immanior omnes, Verg.: immanissimus quisque, Cic.: immanissima facta, Suet. – m. 2. Supin., immanis visu, Val. Flacc. 1, 208: immanis paratu, ibid. 2, 510: immane dictu! (als Ausruf), Flor. 1, 10, 6. – m. Infin., constitit immanis cerni immanisque timeri, Stat. Theb. 6, 731. – subst., quamvis fabulosa et immania credebantur, noch so Undenkbares u. Entsetzliches, Tac. ann. 4, 11.
-
14 immanis
im-mānis, e (in u. altlat. manus = bonus), Adi. m. Compar. u. Superl., ungeheuer, I) der Gestalt, Größe, Menge nach, ungeheuer groß, riesig, unermeßlich, außerordentlich, immani corporum magnitudine homines, Caes.: immanis magnitudinis hostis, Vell.: imm. corpus, Riesenleib, Verg.: immani corpore serpens, Lucr.: anguis, Liv.: poculum, Cic.: antrum, vulnus, Verg.: templa, Verg.: pecuniae (Geldsummen), Cic.: ingens immanisque praeda, Cic.: acta Herculis, Ov.: amicorum frequentia, Vell.: immaniore tonitru, Vopisc.: immanissimis proeliis, Eutr.: im Neutrum absol., immane quantum (griech. ἀμήχανον ὅσον), es ist ungeheuer wie sehr, ungemein, Tac. hist. 3, 62: u. dafür immane quanto angori fuit, immane quantum animi exarsere, Sall. fr.: vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: u. vollst., immane dictu est, quanti et quam multi mortales postea ad Pompeium discesserint, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 7. – II) übtr., der Beschaffenheit, dem Wesen nach ungeschlacht, unmenschlich, furchtbar, graus, wild, schrecklich, entsetzlich, hostis ferus et immanis, Cic.: fera atque immanis belua, Cic.: immanis belua feraque, Suet.: taetra et immanis belua, Cic.: immanes (wild) aliae bestiae, aliae cicures (zahm), Cic.: immanium bestiarum delenitor (v. Orpheus), Apul.: esse immani (bestialischen) acerbā-————que naturā, Cic.: tauri sunt immanes moribus, Mela: mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro bacchatur vates, schrecklich rast, Verg.: flumen, wilder, Verg.: u. so saxa, Verg.: bestiae immaniores, Cic.: immaniores canes, Cic.: scelere ante alios immanior omnes, Verg.: immanissimus quisque, Cic.: immanissima facta, Suet. – m. 2. Supin., immanis visu, Val. Flacc. 1, 208: immanis paratu, ibid. 2, 510: immane dictu! (als Ausruf), Flor. 1, 10, 6. – m. Infin., constitit immanis cerni immanisque timeri, Stat. Theb. 6, 731. – subst., quamvis fabulosa et immania credebantur, noch so Undenkbares u. Entsetzliches, Tac. ann. 4, 11. -
15 quantum
[st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de! - quantum auri? = combien d'or? - quantum auri! = que d'or! - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira! - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que. - (tantum)... quantum: autant... que. - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin. - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu. - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire. - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras. - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire. - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté. - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur. - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement. - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie. - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés. - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que. - quantum mutatus erat! = comme il était changé! - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes. - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99. - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains. - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement... - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..." - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile. - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment. - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants. - nimium quantum: extrêmement. - immane quantum: monstrueusement. - immensum quantum: énormément. - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens. - quantum in me est: autant que je le peux. - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne. - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner. - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore. - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.* * *[st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de! - quantum auri? = combien d'or? - quantum auri! = que d'or! - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira! - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que. - (tantum)... quantum: autant... que. - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin. - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu. - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire. - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras. - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire. - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté. - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur. - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement. - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie. - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés. - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que. - quantum mutatus erat! = comme il était changé! - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes. - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99. - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains. - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement... - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..." - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile. - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment. - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants. - nimium quantum: extrêmement. - immane quantum: monstrueusement. - immensum quantum: énormément. - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens. - quantum in me est: autant que je le peux. - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne. - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner. - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore. - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.* * *Quantum, Aduerbium temporis vel quantitatis. Vt quantum nobis expectationis adiecit, tantum ingenii aspiret. Quintil. Autant, etc.\Quantum animis erroris inest! Ouid. Combien errent et s'abusent les esprits humains!\Fortissimus quisque e Batauis, quantum peditum erat, funduntur. Tacit. Autant de gents de pied qu'il y avoit.\Quantum, subintellecto TANTVM. Terent. Quantum imperaui, date. Autant que j'ay commandé.\Quantum ad porticus, nihil, etc. Plin. iunior. Quant au regard des, etc.\Quantum attinet ad antiquos nostros, ante, etc. Varro. En tant que touche, etc.\Quantum est adhibere hominem amicum, vbi quid geras! Plaut. O que c'est grande chose! O que cela prouffite beaucoup!\Nescio quantum tu familiaris sis: nisi actutum hinc abis, Familiaris accipiere faxo haud familiariter. Plaut. Je ne scay pas combien fort familier tu es: mais si tu, etc.\Quantum existimare possum. Cic. Selon que je puis penser.\Quantum ego intelligere possum. Terent. A ce que je puis entendre.\Quantum e vultu eius intelligo. Cic. Selon que je puis entendre à le veoir, Veu sa mine ou sa trongne.\Quantum intelligo. Terent. A ce qu'il me semble.\Quantum intellexi modo senis sententiam de nuptiis. Terent. Veu ce que, etc.\Quantum suspicor. Terent. Selon que je souspeconne.\Quantum ex tuto poterat, rem Romanam fouebat. Liu. Tant qu'il povoit sans danger.\Quantum proxime coniectura potest. Liu. Au plus pres qu'il peult.\Quantum ego illum vidi, nonnihil timeo misera. Terent. Veu l'estat en quoy je l'ay veu.\Quantum in me erit. Cic. Autant que je pourray, autant qu'il sera à moy possible.\Quantum euentu postea praedictum patuit. Sueton. Selon que, etc.\Quantum potest. Terent. Soubdainement, Hastivement, Tant qu'il peult.\Quantum potes, me certiorem inquit face. Terent. Le plus tost que tu pourras.\Quantum potero, minuam contentiones. Cic. Tant que je pourray.\Quantum maximum potuit. Plin. iunior. Tout le plus fort qu'il a peu.\Quantum plurimum salsae aquae vinum pati possit. Colum. Combien tout au plus, ou pour le plus.\Quantum queo. Terent. Tant que je puis. -
16 spiro
spīro, āre, āvi, ātum [st2]1 - intr. - souffler (en parl. du vent). [st2]2 [-] souffler, respirer; être animé, vivre. [st2]3 [-] au fig. respirer, paraître vivant, être vivant, être animé, être vrai, être naturel. [st2]4 [-] être agité. [st2]5 - tr. - rendre par le souffle, exhaler, lancer, jeter. [st2]6 [-] intr. et tr. - exhaler (une odeur). [st2]7 [-] respirer (tel sentiment); afficher, montrer; avoir l'air de, ressembler à; être plein de. [st2]8 - intr. - être inspiré. - spirat aura, Virg.: le vent souffle. - spirare in scriptis mens videtur, Cic.: son âme semble respirer dans ses écrits. - spirantia signa, Virg.: statues qui semblent animées. - immane spirare: respirer la fureur. - tribunatum spirare, Liv. 3, 46: [respirer le tribunat] = avoir tout l'air d'un tribun.* * *spīro, āre, āvi, ātum [st2]1 - intr. - souffler (en parl. du vent). [st2]2 [-] souffler, respirer; être animé, vivre. [st2]3 [-] au fig. respirer, paraître vivant, être vivant, être animé, être vrai, être naturel. [st2]4 [-] être agité. [st2]5 - tr. - rendre par le souffle, exhaler, lancer, jeter. [st2]6 [-] intr. et tr. - exhaler (une odeur). [st2]7 [-] respirer (tel sentiment); afficher, montrer; avoir l'air de, ressembler à; être plein de. [st2]8 - intr. - être inspiré. - spirat aura, Virg.: le vent souffle. - spirare in scriptis mens videtur, Cic.: son âme semble respirer dans ses écrits. - spirantia signa, Virg.: statues qui semblent animées. - immane spirare: respirer la fureur. - tribunatum spirare, Liv. 3, 46: [respirer le tribunat] = avoir tout l'air d'un tribun.* * *Spiro, spiras, spirare. Pli. Halener, Jecter hors un vent ou haleine.\Valentius spirat Eurus. Ouid. Souffle et vente plus fort.\Tetrum odorem spirare. Columel. Rendre, ou jecter hors une puante odeur.\Amores spirare. Horat. Attraire à amour.\Ira spirat sanguinem. Seneca. Affecte, Desire, Convoyte.\Dum anima spirabo mea. Cic. Tant que je vivray.\Spirare tribunatum. Liu. Aspirer à l'office de tribun, Tascher de parvenir à, etc. -
17 immanis
im-mānis, e [ manus II ]1) необыкновенно большой, громадный, огромный, чудовищный (corpus Lcr, V; templum V; poculum, praeda C; avaritia Sl)2) сверхъестественный, нечеловеческий, необыкновенный, удивительный ( acta Herculis O)immane quantum Sl, Ap — невероятно много -
18 immaniter
-
19 argumentum
argūmentum, ī, n. (arguo), die Veranschaulichung = das, was die Kraft hat, etwas zur Veranschaulichung zu bringen, I) die Darstellung, Erzählung, argumentum est ficta res, quae tamen fieri potuit, Cic.: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm, Enn. fr.: cuius contionis primum universum argumentum (Gesamtdarstellung) sententiamque audite, Cic.: sunt certe in columnarum spiris insculptae nominum eorum argumento (zur Andeutung ihrer N.) lacerta atque rana, Plin.: quo spectaculo argumenta inferorum (die Begebenheiten der Unterwelt) explicarentur, Suet.: crateram caelare longo argumento (Geschichte), Ov. – Dah. der Stoff, der Gegenstand, der Inhalt (s. Quint. 5, 10, 9 sq.), a) der schriftlichen od. mündlichen Darstellung, arg. epistulae, Cic.: orationis, Ascon.: libri, Suet.: scribendi argumentum habere, Cic.: in uno argumento versari, Cic. – prägn., der bestimmte, eigentliche, wahre Inhalt ( Gehalt), epistula sine argumento et sententia, Cic.: non sine argumento maledicere, nicht ohne Schein von Wahrheit, Cic.: tabulae vero novae quid habent argumenti, nisi etc., was ist ihr eigentlicher Inhalt, was liegt ihnen anderes zugrunde, Cic.: u. haec tota fabella veteris poetriae... quam est sine argumento! Cic. – b) der Inhalt, der Gegenstand, der Vorwurf (ὑποθεσις), die Fabel (μῦθος) eines epischen od. dramatischen Gedichtes, fabulae, Ter. u.a.: tragoediae, Tac.: argumento fabulam serere, durch einen Gegenstand in einen einheitlichen Zusammenhang bringen, Liv.: agere magis ex argumento et meliores versus facere, Plaut.: argumentum narrare, Ter. – prägn., der als Gedicht, als Theaterstück verarbeitete Stoff, die ganze Darstellung, das Gedicht, Stück, die Szene, explicare argumenti (des Stückes, der Tragödie) exitum, Cic.: hoc argumento (in dieser Fabel), Phaedr. – u. bildl., wie unser Stück, Komödie, Szene = wirkliche, auf Täuschung berechnete Begebenheit, Betrug, auctor argumenti, Liv.: nocturnum hoc fictum et compositum arg., Nachtstück (gleich darauf fabula huius noctis), Liv. – c) vom Gegenstand der bildenden Künste, wie der Bildhauerei (Bildnerkunst), ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Flachreliefs, Cic.; vgl. Verg. Aen. 7, 791. Ov. met. 13, 685: od. der Malerei, Suet. Tib. 44, 2: der Webkunst, Ov. met. 6, 69. – II) der eine Behauptung veranschaulichende Beweis, der Beweisgrund, das Beweismittel, der Überführungsgrund, verb. signa (fachliche Beweise) atque argumenta (Überführungsgründe), Plaut.: u. so signa rerum et argumenta, Quint.: argumenta (Beweise) et rationes (Schlüsse), Cic.: argumenta atque indicia sceleris, Cic.: argumenta ratione concludentia, vernunftgemäß shließende Beweise, Cic.: arg. simplex et breve, Quint.: arg. exile, Gell.: arg. parum potens (schlagend), Sen.: argumenta potentissima, Quint.: immane bellicae civitatis arg., Vell.: arg. laeti animi, Ov.: arg. voti potentis, Ov.: amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr.: addere pro argumento m. folg. Acc. u. Infin., Suet.: afferre argumenta, Cic.: agere argumentis, Cic.: astringere breviter argumenta, Cic.: sparsa argumenta colligere, Quint.: argumenta concludere, Cic.: quibus argumentis hoc doces? Lact.: multis argumentis deos esse docere, Cic.: argumenta ducere ab od. ex alqa re, Quint.: huius rei argumentum est, si etc., Scrib.: alqd est (dient) argumento, Liv., magno od. satis magno argumento, Cic., maximo argumento, Cic.: exquirere alqd argumentis, Cic.: si in omne argumentum modestiae fingimur, wenn wir uns durchaus demütig zu erweisen suchen, Sen.: loqui argumenta, Plaut.: niti argumento odii, Quint., od. niti argumentis admodum exilibus, Gell. (beide v. Pers.): onerare iudicem argumentis, Quint.: premere etiam atque etiam argumentum, Cic.: probare alqd argumento od. argumentis, Cic. u. Lact.: proferat argumenta, quibus doceat m. folg. Acc. u. Infin., Lact.: uti argumento sensus sui (aus seiner Wahrnehmung, Erfahrung), Cic.: argumentis uti in re eius modi, Cic.: uti argumentis ducibus ad probandum, Cic.: quo argumento? aus welchem Grunde? wie meinst du das? oft bei Plaut. (s. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 1001). – III) das Symbol, Apul. met. 11, 3 u. 11, 11.
-
20 damnum
damnum, ī, n. (altlat. dampnum, vgl. griech. δαπάνη; dagegen nach Mommsen u. Ritschl eine Partizipialbildung von dare, eig. da-menum = was [als Buße, Strafe] gegeben wird; vgl. Ritschl opusc. 2, 708 sqq.), die Einbuße = der Verlust, Schaden, Nachteil (Ggstz. lucrum), I) im allg., 1) eig., verb. haec iactura atque damnum, Cic.: damna ac detrimenta, Cic.: libidinis lucra damnaque, Sen.: damnum aut od. et malum (Unheil, bes. körperl. Züchtigung), Komik. (s. Westerh. n. Spengel Ter. Andr. 1, 1, 116 = 143). – d. magnum, maximum, Cic.: d. novum, Cic.: d. infectum, künftiger Sch., Cic. u. Plin.: damna aleatoria, Cic. – m. subj. Genet. od. Pron. poss., d. capitis, V. des Kopfes = V. des einen Horns am Kopfe, Ov.: damnum naturae, Naturgebrechen, Naturfehler, Liv.: sine damno alcis, Plin.: maiore hominum damno quam suo (zum gr. Sch. usw.), Suet.: cum damno meo magno, zu meinem gr. Sch., Plaut.: stomachum suum damno (zum Sch.) Tulli explere, Cic. pro Tull. 15: fortuita damna civium, Vell.: incendiorum damna, Brandverluste, -schäden, Suet.: damna lunae, V. des M. = Abnahme des M., Ggstz. accessiones, Sen., augmenta, Gell., incrementa, Sidon. (vgl. Köler Sen. nat. qu. 6, 8, 1. p. 587): u. so damna caelestia (am Himmel) lunae, Hor.: damnum finium, Schmälerung des Gebietes, Tac. – mit obj. Genet., d. sarcinarum, Curt.: damnum voluntarium unius gemmae, Plin.: d. amissi corporis, Phaedr. – damnum accipere, Hor. u. ICt.: maximis damnis affici (betroffen werden), Cic.: damno augeri (heimgesucht werden), Ter.; aber aucta luctibus damna, zu den V. kamen auch noch Trauerfälle hinzu, Plin. ep.: damnum capere (nehmen, erleiden), ICt.: in maximis lucris paulum aliquid damni contraxisse, Cic.: dare (zufügen) damnum, Cic. pro Tull. § 5. 34 u. 39 u. ICt.: dare (zufügen) alci damnum aut malum, Komik., furtum sive damnum, ICt.: alci damno esse, Plin., Ggstz. alci lucro od. usui esse, Plaut., od. Ggstz. alci lucrosum esse, Ov.: damni nihil erit ex tempestate, Cato: explere (ersetzen) damna sua, Liv.: damnum facere (erleiden, nehmen), Ggstz. lucrum od. aliquid lucri facere, Cic. u.a. (dagegen = Sch. zufügen, Paul. dig. 9, 2, 30. § 3): quod declamationibus nostris cares, damni nihil facis, daran verlierst du nichts, Cic.: magnum damnum factum est in Servio (an S.), Cic.: unius verbi damna grandia ferre, für ein Wort schwer büßen müssen, Ov.: u. so ridendo maxima damna ferre, sich sehr schaden, Ov.: habere (ansehen) alqd in damno (Ggstz. pro munere), Liv.: damnum pati, teils = einen V. geduldig hinnehmen, sich gefallen lassen, Liv. 22, 41, 4; Lucan. 8, 750; teils = einen V. (Sch.) erleiden, Sen. de ira 1, 2, 3. Ulp. dig. 9, 2, 29. § 1: damnum perferre, Cic.: damnum praestare emptori, dem K. für den Sch. haften, Cic.: damna sua sarcire, Cic.: damna vestra, milites, omnium circa qui defecerunt populorum praedā sarcientur, Liv.: damnum in se suscipere, Suet. – 2) meton.: a) der mit Verlust verbundene Aufwand, das Opfer, Plin. pan. 12, 2. – b) Plur. damna, die Verluste = die eingebüßten Gegenstände (Vieh, Kinder), Ov. met. 11, 381; 12, 16. – c) das Verlustbringende, α) die ums Geld bringende Buhldirne, Plaut. Men. 133. – β) das Verlust (Entbehrung) bringende Übel, speciosum damnum, Ov. met. 11, 133.
II) insbes.: 1) der Verlust an Menschen, bes. im Kriege, dah. auch (wie detrimentum) = Niederlage, Schlappe, m. subj. Genet., immane rei publicae (v. Verlust zweier Heere), Vell.: militiae, Iustin.: maiore cum periculo quam damno Romani exercitus, Vell. – m. obj. Genet., utile imperatoris damnum salvo exercitu fuisset rei publicae, Vell. – absol., damna ditia (nach denen das röm. Volk mächtiger wurde), Rutil. Nam.: damna Romano accepta bello, Liv.: carpi parvis cotidie damnis, Liv.: id damnum haud aegerrime pati, Liv.: quae iactura (Einbuße) abundante multitudine inter damna (Verluste) numerata non est, Iustin. – 2) die von einem Magistrate als Strafe verhängte Einbuße, die Buße, Strafe, gew. am Vermögen, der Verlust am Vermögen, die Geldbuße, Geldstrafe, Plaut. trin. 219. Cic. Phil. 1, 12; de off. 3, 23. Liv. 4, 53, 7; 7, 4, 2. Gell. 20, 1, 32. – doch auch im allg., Plin. pan. 35, 3 (wo Ggstz. praemium). Ps. Quint. decl. 331.
См. также в других словарях:
Immane — Im*mane , a. [L. immanis.] Very great; huge; vast; also, monstrous in character; inhuman; atrocious; fierce. [Obs.] So immane a man. Chapman. {Im*mane ly}, adv. [Obs.] … The Collaborative International Dictionary of English
immane — (ant. inmane) agg. [dal lat. immanis crudele , poi gigantesco ]. 1. (lett.) [di grandezza fuori del comune: statua i. ] ▶◀ colossale, enorme, (lett.) giganteo, gigantesco, immenso, smisurato. ↓ grande. ◀▶ lillipuziano, microscopico, minuscolo.… … Enciclopedia Italiana
immane — [i mān′] adj. [L immanis < in , not + manus, good < IE base * ma , good > OIr maith, good] Archaic 1. huge; immense 2. cruel or brutal … English World dictionary
immane — im·mà·ne agg. 1a. LE di enormi proporzioni, smisurato: boschi immani d agavi (Carducci) Sinonimi: enorme, illimitato, immenso, smisurato. Contrari: piccolo. 1b. CO estens., di straordinaria gravità; orribile, spaventoso: un immane sciagura,… … Dizionario italiano
immane — adjective Etymology: Latin immanis, from in + manus good more at mature Date: 1602 archaic huge; also monstrous in character … New Collegiate Dictionary
immane — immanely, adv. immaneness, n. /i mayn /, adj. Archaic. 1. vast in size; enormous. 2. inhumanly cruel. [1595 1605; < L immanis brutal, frightful, enormous, equiv. to im IM 2 + manis, appar. akin to manus good; see MANES] * * * … Universalium
immane — {{hw}}{{immane}}{{/hw}}agg. 1 (lett.) Di smisurate proporzioni. 2 Terribile, spaventoso: disastro –i. ETIMOLOGIA: dal lat. immanis, comp. di in neg. e l agg. arcaico manis ‘buono’ … Enciclopedia di italiano
immane — pl.m. e f. immani … Dizionario dei sinonimi e contrari
immane — adj. huge; extremely big; enormous; inhuman; fierce … English contemporary dictionary
immane — agg. 1. (lett.) enorme, grandissimo, smisurato, immenso, gigantesco, ciclopico, colossale CONTR. piccolissimo, minimo, minuscolo, microscopico 2. (di disastro, di sventura e sim.) terribile, spaventoso, catastrofico, atroce … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
immane — im·mane … English syllables