Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

immane

  • 1 immane

    immāne [ immanis ]
    чрезвычайно, ужасно V, Cld

    Латинско-русский словарь > immane

  • 2 immane

    immāne, adv., v. immanis fin.

    Lewis & Short latin dictionary > immane

  • 3 immane

    im-māne u. im-māniter, Adv. (immānis), ungeheuer, I) eig., ungeheuer, unmäßig, immaniter clamare, Gell. 1, 26, 8. – II) übtr., furchtbar, wild, schrecklich, α) Form -e: leo imm. hians, Verg.: imm. fremunt torrentes, Claud. – β) Form -iter: imm. saevire per ea loca, Amm.: imm. vivere, Augustin. – γ) Compar.: immanius efferascere, Amm. 18, 7, 5. – / In den Stellen, in denen immane bei Dichtern mit sonare, hiare, fremere u. vgl. verbunden steht, ist es eig. Akk. des Neutrums, s. Verg. georg. 3, 239; Aen. 7, 510; 10, 726; 12, 535. Claud. Mall. Theod. cons. 237.

    lateinisch-deutsches > immane

  • 4 immane

    im-māne u. im-māniter, Adv. (immānis), ungeheuer, I) eig., ungeheuer, unmäßig, immaniter clamare, Gell. 1, 26, 8. – II) übtr., furchtbar, wild, schrecklich, α) Form -e: leo imm. hians, Verg.: imm. fremunt torrentes, Claud. – β) Form -iter: imm. saevire per ea loca, Amm.: imm. vivere, Augustin. – γ) Compar.: immanius efferascere, Amm. 18, 7, 5. – In den Stellen, in denen immane bei Dichtern mit sonare, hiare, fremere u. vgl. verbunden steht, ist es eig. Akk. des Neutrums, s. Verg. georg. 3, 239; Aen. 7, 510; 10, 726; 12, 535. Claud. Mall. Theod. cons. 237.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immane

  • 5 immāne (inm-)

        immāne (inm-) adv.    [immanis], frightfully, fiercely, savagely: leo hians, V.: sonat fluctus, V.

    Latin-English dictionary > immāne (inm-)

  • 6 Catapultam habeo. Nisi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane mittam

    I have a catapult. Give me all your money, or I will fling an enormous rock at your head

    Latin Quotes (Latin to English) > Catapultam habeo. Nisi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane mittam

  • 7 immanis

    immane, immanior -or -us, immanissimus -a -um ADJ
    huge/vast/immense/tremendous/extreme/monstrous; inhuman/savage/brutal/frightful

    Latin-English dictionary > immanis

  • 8 immanis

    , immane (m = f,n)
      ужасный, огромный

    Dictionary Latin-Russian new > immanis

  • 9 immanis

    immānis, e [in, privatif + mānus = bonus] [st1]1 [-] inhumain, cruel, féroce, barbare.    - hostis ferus et immanis, Cic.: ennemi farouche et cruel. [st1]2 [-] horrible, affreux, abominable, monstrueux; terrible, redoutable, effroyable.    - immane facinus, Virg.: crime abominable.    - quae vis immanibus (te) applicat oris? Virg. En. 1: quelle puissance te jette sur ces rivages redoutables?    - immānĭa, ĭum, n.: Tac. histoires effroyables. [st1]3 [-] très grand, très fort, énorme, immense, excessif, monstrueux, formidable; étonnant, prodigieux.    - homines, immani avaritia, Sall.: des hommes d'une très grande cupidité.    - immanis praeda, Cic.: butin considérable.    - immane quantum: extraordinairement (on ne saurait dire à quel point...).    - vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: l'épée du Mède diffère d'une façon étrange du vin et des flambeaux.    - matrimonium huic immane quanto angori fuit, Apul.: ce mariage le plongea dans une tristesse incroyable.
    * * *
    immānis, e [in, privatif + mānus = bonus] [st1]1 [-] inhumain, cruel, féroce, barbare.    - hostis ferus et immanis, Cic.: ennemi farouche et cruel. [st1]2 [-] horrible, affreux, abominable, monstrueux; terrible, redoutable, effroyable.    - immane facinus, Virg.: crime abominable.    - quae vis immanibus (te) applicat oris? Virg. En. 1: quelle puissance te jette sur ces rivages redoutables?    - immānĭa, ĭum, n.: Tac. histoires effroyables. [st1]3 [-] très grand, très fort, énorme, immense, excessif, monstrueux, formidable; étonnant, prodigieux.    - homines, immani avaritia, Sall.: des hommes d'une très grande cupidité.    - immanis praeda, Cic.: butin considérable.    - immane quantum: extraordinairement (on ne saurait dire à quel point...).    - vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: l'épée du Mède diffère d'une façon étrange du vin et des flambeaux.    - matrimonium huic immane quanto angori fuit, Apul.: ce mariage le plongea dans une tristesse incroyable.
    * * *
        Immanis, et hoc immane, pen. prod. Virgil. Cruel, Farouche.
    \
        Immane. Virgil. Grand oultre mesure, Desmesuré.
    \
        Immanis pecunia. Cic. Grande quantité d'argent.
    \
        Immanis, pro Ingenti etiam in laudem accipitur: vt Acta Caesaris immania. Ouid. Les haults faicts et grandes vaillances.
    \
        Immania saxa. Virgil. Aspre, ou espoventables rochers.
    \
        Immane dictu. Sallustius. Chose merveilleuse à dire et incroyable.
    \
        Immane quantum animi exarsere. Sallust. Il n'est point croyable, combien, etc. C'est chose incroyable.

    Dictionarium latinogallicum > immanis

  • 10 immania

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immania

  • 11 immanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > immanis

  • 12 inmanis

    immānis ( inm-), e, adj. [i. e. in- and old Lat. mānus=bonus; kindr. with Sanscr. ma=metior, to measure; Lat. mānes, good spirits], monstrous in size, enormous, immense, huge, vast (class.).
    I.
    Lit. (usually of inanim. and abstr. things):

    corporum magnitudo,

    Caes. B. G. 4, 1, 9; cf.:

    simulacra immani magnitudine,

    id. ib. 6, 16, 4:

    immani corpore serpens,

    Lucr. 5, 33; 3, 987:

    ingens immanisque praeda,

    Cic. Verr. 2, 3, 46, § 110:

    pecunia,

    id. Rosc. Com. 8, 23:

    pocula,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    immania ponti Aequora,

    Lucr. 4, 410:

    templa caeli,

    id. 5, 521:

    antrum,

    Verg. A. 6, 11; cf.:

    spelunca vasto hiatu,

    id. ib. 6, 237:

    barathrum,

    id. ib. 8, 245:

    tegumen leonis,

    id. ib. 7, 666:

    telum,

    id. ib. 11, 552 al.:

    magna atque immanis,

    Lucr. 4, 1163:

    cete,

    Verg. A. 5, 822:

    numerus annorum,

    Varr. R. R. 3, 1, 3; cf.:

    exercitus,

    Vell. 2, 51, 1:

    frequentia amicorum,

    id. 2, 59 fin.:

    geminos immani pondere caestus,

    Verg. A. 5, 401:

    vox,

    Quint. 11, 3, 32:

    ambitus redit immanis: numquam fuit par,

    Cic. Q. Fr. 2, 15, b, 4:

    dissensio civitatis,

    Vell. 2, 2, 1:

    studium loquendi,

    Ov. M. 5, 678:

    avaritia,

    Sall. J. 31, 12:

    vitium,

    Hor. S. 2, 4, 76:

    soloecismus,

    Gell. 15, 9, 3:

    impulsae praeceps inmane ruinae,

    the vast crash, Juv. 10, 107.— Neutr. absol.: Immane quantum animi exarsere, Sall. H. Fragm. ap. Non. 127, 27 (2, 79 Dietsch); so,

    vino et lucernis Medus acinaces Immane quantum discrepat,

    how exceedingly, wonderfully, Hor. C. 1, 27, 6:

    civilis lapsu equi prostratus immane quantum suis pavoris et hostibus alacritatis indidit,

    Tac. H. 4, 34: quod matrimonium Aemiliano huic immane quanto fuit, App. Mag.;

    and in full: immane dictu est, quanti et quam multi ad Pompeium discesserint,

    Sall. Orat. ad Caes. 1.—
    II.
    Trop., monstrous in character, frightful, inhuman, fierce, savage, wild (class.; syn.: ferus, immitis, barbarus, durus, saevus;

    opp. mansuetus, mitis): hostis in ceteris rebus nimis ferus et immanis,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 51; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    ad humanitatem atque mansuetudinem revocavit animos hominum studiis bellandi jam immanes ac feros,

    id. Rep. 2, 14:

    belua (with fera),

    id. Ac. 2, 34, 108; id. N. D. 2, 64, 161;

    (with taetra),

    id. Tusc. 4, 20, 45; cf.:

    immanis et vasta belua,

    id. Rep. 2, 40:

    nihil ista immanius belua est,

    id. ib. 3, 33:

    janitor aulae, Cerberus,

    Hor. C. 3, 11, 15:

    ex hoc populo indomito, vel potius immani, etc.,

    Cic. Rep. 1, 44:

    istius immanis atque importuna natura,

    id. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    immanis, intolerandus, vesanus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 7:

    immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21:

    tantum facinus, tam immane (patris occidendi),

    id. Rosc. Am. 24, 68:

    coeptis effera Dido,

    Verg. A. 4, 642:

    orae,

    id. ib. 1, 616:

    Raeti,

    Hor. C. 4, 14, 15:

    Agathyrsi,

    Juv. 15, 125:

    Pyrrhus,

    id. 14, 162.— Subst.: immānĭa, ium, n., frightful deeds or sayings:

    quamvis fabulosa et immania credebantur,

    stories however fabulous and frightful, Tac. A. 4, 11:

    dira atque inmania pati,

    Juv. 15, 104.— Comp.:

    scelere ante alios immanior omnes,

    Verg. A. 1, 347.— Sup.:

    voluptatem immanissimus quisque acerrime sequitur,

    Cic. Part. Or. 25, 90.—Hence, adv. in two forms, im-māne and immānĭter (not ante-Aug.).
    1.
    (Acc. to I.) Monstrously, immoderately, excessively:

    immaniter clamare,

    Gell. 1, 26, 8.—More freq.,
    2.
    (Acc. to II.) Frightfully, dreadfully, fiercely, savagely, wildly.
    (α).
    Form immane:

    leo hians immane,

    Verg. A. 10, 726:

    sonat fluctus per saxa,

    id. G. 3, 239; cf.:

    fremant torrentes,

    Claud. Cons. Mall. Theod. 237:

    spirans rapta securi,

    Verg. A. 7, 510.—
    (β).
    Form immaniter: leones per ea loca saevientes immaniter, Amm. 18, 7:

    perdite et immaniter vivere,

    Aug. Conf. 10, 37.—
    b.
    Comp.:

    immanius efferascunt,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > inmanis

  • 13 immanis

    im-mānis, e (in u. altlat. manus = bonus), Adi. m. Compar. u. Superl., ungeheuer, I) der Gestalt, Größe, Menge nach, ungeheuer groß, riesig, unermeßlich, außerordentlich, immani corporum magnitudine homines, Caes.: immanis magnitudinis hostis, Vell.: imm. corpus, Riesenleib, Verg.: immani corpore serpens, Lucr.: anguis, Liv.: poculum, Cic.: antrum, vulnus, Verg.: templa, Verg.: pecuniae (Geldsummen), Cic.: ingens immanisque praeda, Cic.: acta Herculis, Ov.: amicorum frequentia, Vell.: immaniore tonitru, Vopisc.: immanissimis proeliis, Eutr.: im Neutrum absol., immane quantum (griech. ἀμήχανον ὅσον), es ist ungeheuer wie sehr, ungemein, Tac. hist. 3, 62: u. dafür immane quanto angori fuit, immane quantum animi exarsere, Sall. fr.: vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: u. vollst., immane dictu est, quanti et quam multi mortales postea ad Pompeium discesserint, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 7. – II) übtr., der Beschaffenheit, dem Wesen nach ungeschlacht, unmenschlich, furchtbar, graus, wild, schrecklich, entsetzlich, hostis ferus et immanis, Cic.: fera atque immanis belua, Cic.: immanis belua feraque, Suet.: taetra et immanis belua, Cic.: immanes (wild) aliae bestiae, aliae cicures (zahm), Cic.: immanium bestiarum delenitor (v. Orpheus), Apul.: esse immani (bestialischen) acerbā que naturā, Cic.: tauri sunt immanes moribus, Mela: mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro bacchatur vates, schrecklich rast, Verg.: flumen, wilder, Verg.: u. so saxa, Verg.: bestiae immaniores, Cic.: immaniores canes, Cic.: scelere ante alios immanior omnes, Verg.: immanissimus quisque, Cic.: immanissima facta, Suet. – m. 2. Supin., immanis visu, Val. Flacc. 1, 208: immanis paratu, ibid. 2, 510: immane dictu! (als Ausruf), Flor. 1, 10, 6. – m. Infin., constitit immanis cerni immanisque timeri, Stat. Theb. 6, 731. – subst., quamvis fabulosa et immania credebantur, noch so Undenkbares u. Entsetzliches, Tac. ann. 4, 11.

    lateinisch-deutsches > immanis

  • 14 immanis

    im-mānis, e (in u. altlat. manus = bonus), Adi. m. Compar. u. Superl., ungeheuer, I) der Gestalt, Größe, Menge nach, ungeheuer groß, riesig, unermeßlich, außerordentlich, immani corporum magnitudine homines, Caes.: immanis magnitudinis hostis, Vell.: imm. corpus, Riesenleib, Verg.: immani corpore serpens, Lucr.: anguis, Liv.: poculum, Cic.: antrum, vulnus, Verg.: templa, Verg.: pecuniae (Geldsummen), Cic.: ingens immanisque praeda, Cic.: acta Herculis, Ov.: amicorum frequentia, Vell.: immaniore tonitru, Vopisc.: immanissimis proeliis, Eutr.: im Neutrum absol., immane quantum (griech. ἀμήχανον ὅσον), es ist ungeheuer wie sehr, ungemein, Tac. hist. 3, 62: u. dafür immane quanto angori fuit, immane quantum animi exarsere, Sall. fr.: vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: u. vollst., immane dictu est, quanti et quam multi mortales postea ad Pompeium discesserint, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 7. – II) übtr., der Beschaffenheit, dem Wesen nach ungeschlacht, unmenschlich, furchtbar, graus, wild, schrecklich, entsetzlich, hostis ferus et immanis, Cic.: fera atque immanis belua, Cic.: immanis belua feraque, Suet.: taetra et immanis belua, Cic.: immanes (wild) aliae bestiae, aliae cicures (zahm), Cic.: immanium bestiarum delenitor (v. Orpheus), Apul.: esse immani (bestialischen) acerbā-
    ————
    que naturā, Cic.: tauri sunt immanes moribus, Mela: mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro bacchatur vates, schrecklich rast, Verg.: flumen, wilder, Verg.: u. so saxa, Verg.: bestiae immaniores, Cic.: immaniores canes, Cic.: scelere ante alios immanior omnes, Verg.: immanissimus quisque, Cic.: immanissima facta, Suet. – m. 2. Supin., immanis visu, Val. Flacc. 1, 208: immanis paratu, ibid. 2, 510: immane dictu! (als Ausruf), Flor. 1, 10, 6. – m. Infin., constitit immanis cerni immanisque timeri, Stat. Theb. 6, 731. – subst., quamvis fabulosa et immania credebantur, noch so Undenkbares u. Entsetzliches, Tac. ann. 4, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immanis

  • 15 quantum

    [st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de!    - quantum auri? = combien d'or?    - quantum auri! = que d'or!    - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira!    - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que.    - (tantum)... quantum: autant... que.    - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin.    - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu.    - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire.    - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras.    - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire.    - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté.    - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur.    - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement.    - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie.    - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés.    - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que.    - quantum mutatus erat! = comme il était changé!    - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes.    - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99.    - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains.    - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement...    - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..."    - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile.    - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment.    - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants.    - nimium quantum: extrêmement.    - immane quantum: monstrueusement.    - immensum quantum: énormément.    - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens.    - quantum in me est: autant que je le peux.    - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne.    - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner.    - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore.    - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.
    * * *
    [st1]1 [-] quantum + gén.: combien de? que de!    - quantum auri? = combien d'or?    - quantum auri! = que d'or!    - quantum terroris injecit! Cic. Verr. 5, 14: que d'effroi il inspira!    - quantum militum transportatum sit... Liv. 29, 25, 1 [int. ind.]: combien de soldats furent transportés... [st1]2 [-] relatif: que.    - (tantum)... quantum: autant... que.    - da mihi tantum aquae quantum vini: donne-moi autant d'eau que de vin.    - quantum accepisti redde: rends autant que tu as reçu.    - tantum verborum quantum necesse est: il y a autant de mots qu'il est nécessaire.    - tribues his voluminibus temporis quantum poteris, Cic. Off. 3, 121: tu consacreras à ces livres autant de temps que tu pourras.    - quantum mihi vel fraus inimicorum... vel res publica tribuet otii, ad scribendum potissimum conferam, Cic. de Or. 1, 3: tout ce que la malveillance de mes ennemis... la vie politique me donneront de loisir, je le consacrerai de préférence à écrire.    - iis plus frumenti imperabatur quam quantum exararant, Cic. Verr. 3, 57: on leur commandait plus de blé qu'ils n'en avaient récolté.    - avec nuance conséc. mihi videris tantum juris civilis scire voluisse quantum satis esset oratori, Cic. Br. 150: tu as voulu, me semble-t-il, savoir de droit civil juste ce qui suffit à l'orateur.    - en parenth. quantum importunitatis habent, Sall. J. 31, 22: vu leur acharnement.    - gén. de prix quæ mihi tanti restimanda sunt, quanti vitam æstimo meam, Cic. Fam. 15: témoignages que je dois mettre à aussi haut prix que ma propre vie.    - pluris æstimavit quam quanti erat annona, Verr. 3, 195: il évalua à un prix supérieur à celui du cours des blés.    - quanti quanti, bene emitur, quod necesse est Cic. Att. 12. 23, 3, quel que soit le prix, on fait un bon achat quand il est nécessaire. [st1]3 [-] adv.: combien, comme, que.    - quantum mutatus erat! = comme il était changé!    - tantum te amat quantum tu eum: il t'aime autant que tu l'aimes.    - quantum opere processerant, tanto aberant ab aqua longius, Caes. BC. 1, 81, 4: à mesure qu'ils avançaient dans le travail, ils s'éloignaient davantage de l'eau. --- cf. Liv. 5, 10, 5; 27, 47, 11; 32, 5, 2; Virg. En. 12, 20; Tac. An. 6, 21; H. 2, 99.    - quantum a mari recessisset, minus obvium fore Romanum credens, Liv. 21, 31, 2: croyant qu'à mesure qu'il s'écarterait de la mer, il rencontrerait moins les Romains.    - quantum juniores patrum plebi se magis insinuabant, eo acrius... Liv. 3, 15, 2: à mesure que les jeunes patriciens s'insinuaient davantage dans le peuple, d'autant plus âprement...    - phrase nominale avec les adj. n. mirum, immane, nimium, immensum: "étonnante est la quantité dont..."    - id mirum quantum profuit, Liv. 2, 1, 11: cette mesure fut étonnamment (merveilleusement) utile.    - nimium quantum, Cic. Or. 87: étonnamment.    - mirum quantum profecit: **il est étonnant combien il a progressé**, il a fait des progrès étonnants.    - nimium quantum: extrêmement.    - immane quantum: monstrueusement.    - immensum quantum: énormément.    - quantum in te est, Cic. Nat. 3, 15 (quantum potes, Cic. Att. 9, 7, 7.): autant qu'il est en toi, dans la mesure de tes moyens.    - quantum in me est: autant que je le peux.    - quantum ad te (pertinet): en ce qui te concerne.    - quantum quisque daret imperabat, Nep.: il fixait combien chacun devait donner.    - quantum Hortensio credendum sit, nescio, Cic.: dans quelle mesure on doit se fier à Hortensius? je l'ignore.    - in quantum: dans la mesure où, autant que. --- cf. Tac. D. 2; Sen. Ben. 2, 23, 1; Quint. 2, 10, 4; Ov. M. 11, 71.
    * * *
        Quantum, Aduerbium temporis vel quantitatis. Vt quantum nobis expectationis adiecit, tantum ingenii aspiret. Quintil. Autant, etc.
    \
        Quantum animis erroris inest! Ouid. Combien errent et s'abusent les esprits humains!
    \
        Fortissimus quisque e Batauis, quantum peditum erat, funduntur. Tacit. Autant de gents de pied qu'il y avoit.
    \
        Quantum, subintellecto TANTVM. Terent. Quantum imperaui, date. Autant que j'ay commandé.
    \
        Quantum ad porticus, nihil, etc. Plin. iunior. Quant au regard des, etc.
    \
        Quantum attinet ad antiquos nostros, ante, etc. Varro. En tant que touche, etc.
    \
        Quantum est adhibere hominem amicum, vbi quid geras! Plaut. O que c'est grande chose! O que cela prouffite beaucoup!
    \
        Nescio quantum tu familiaris sis: nisi actutum hinc abis, Familiaris accipiere faxo haud familiariter. Plaut. Je ne scay pas combien fort familier tu es: mais si tu, etc.
    \
        Quantum existimare possum. Cic. Selon que je puis penser.
    \
        Quantum ego intelligere possum. Terent. A ce que je puis entendre.
    \
        Quantum e vultu eius intelligo. Cic. Selon que je puis entendre à le veoir, Veu sa mine ou sa trongne.
    \
        Quantum intelligo. Terent. A ce qu'il me semble.
    \
        Quantum intellexi modo senis sententiam de nuptiis. Terent. Veu ce que, etc.
    \
        Quantum suspicor. Terent. Selon que je souspeconne.
    \
        Quantum ex tuto poterat, rem Romanam fouebat. Liu. Tant qu'il povoit sans danger.
    \
        Quantum proxime coniectura potest. Liu. Au plus pres qu'il peult.
    \
        Quantum ego illum vidi, nonnihil timeo misera. Terent. Veu l'estat en quoy je l'ay veu.
    \
        Quantum in me erit. Cic. Autant que je pourray, autant qu'il sera à moy possible.
    \
        Quantum euentu postea praedictum patuit. Sueton. Selon que, etc.
    \
        Quantum potest. Terent. Soubdainement, Hastivement, Tant qu'il peult.
    \
        Quantum potes, me certiorem inquit face. Terent. Le plus tost que tu pourras.
    \
        Quantum potero, minuam contentiones. Cic. Tant que je pourray.
    \
        Quantum maximum potuit. Plin. iunior. Tout le plus fort qu'il a peu.
    \
        Quantum plurimum salsae aquae vinum pati possit. Colum. Combien tout au plus, ou pour le plus.
    \
        Quantum queo. Terent. Tant que je puis.

    Dictionarium latinogallicum > quantum

  • 16 spiro

    spīro, āre, āvi, ātum [st2]1 - intr. - souffler (en parl. du vent). [st2]2 [-] souffler, respirer; être animé, vivre. [st2]3 [-] au fig. respirer, paraître vivant, être vivant, être animé, être vrai, être naturel. [st2]4 [-] être agité. [st2]5 - tr. - rendre par le souffle, exhaler, lancer, jeter. [st2]6 [-] intr. et tr. - exhaler (une odeur). [st2]7 [-] respirer (tel sentiment); afficher, montrer; avoir l'air de, ressembler à; être plein de. [st2]8 - intr. - être inspiré.    - spirat aura, Virg.: le vent souffle.    - spirare in scriptis mens videtur, Cic.: son âme semble respirer dans ses écrits.    - spirantia signa, Virg.: statues qui semblent animées.    - immane spirare: respirer la fureur.    - tribunatum spirare, Liv. 3, 46: [respirer le tribunat] = avoir tout l'air d'un tribun.
    * * *
    spīro, āre, āvi, ātum [st2]1 - intr. - souffler (en parl. du vent). [st2]2 [-] souffler, respirer; être animé, vivre. [st2]3 [-] au fig. respirer, paraître vivant, être vivant, être animé, être vrai, être naturel. [st2]4 [-] être agité. [st2]5 - tr. - rendre par le souffle, exhaler, lancer, jeter. [st2]6 [-] intr. et tr. - exhaler (une odeur). [st2]7 [-] respirer (tel sentiment); afficher, montrer; avoir l'air de, ressembler à; être plein de. [st2]8 - intr. - être inspiré.    - spirat aura, Virg.: le vent souffle.    - spirare in scriptis mens videtur, Cic.: son âme semble respirer dans ses écrits.    - spirantia signa, Virg.: statues qui semblent animées.    - immane spirare: respirer la fureur.    - tribunatum spirare, Liv. 3, 46: [respirer le tribunat] = avoir tout l'air d'un tribun.
    * * *
        Spiro, spiras, spirare. Pli. Halener, Jecter hors un vent ou haleine.
    \
        Valentius spirat Eurus. Ouid. Souffle et vente plus fort.
    \
        Tetrum odorem spirare. Columel. Rendre, ou jecter hors une puante odeur.
    \
        Amores spirare. Horat. Attraire à amour.
    \
        Ira spirat sanguinem. Seneca. Affecte, Desire, Convoyte.
    \
        Dum anima spirabo mea. Cic. Tant que je vivray.
    \
        Spirare tribunatum. Liu. Aspirer à l'office de tribun, Tascher de parvenir à, etc.

    Dictionarium latinogallicum > spiro

  • 17 immanis

    im-mānis, e [ manus II ]
    1) необыкновенно большой, громадный, огромный, чудовищный (corpus Lcr, V; templum V; poculum, praeda C; avaritia Sl)
    2) сверхъестественный, нечеловеческий, необыкновенный, удивительный ( acta Herculis O)
    3) страшный, жуткий, ужасный, свирепый, лютый (belua C, Su; hostis VP; facinus, gens C); бешеный, неистовый ( flumen V)

    Латинско-русский словарь > immanis

  • 18 immaniter

    immāniter AG, Amm, Aug = immane

    Латинско-русский словарь > immaniter

  • 19 argumentum

    argūmentum, ī, n. (arguo), die Veranschaulichung = das, was die Kraft hat, etwas zur Veranschaulichung zu bringen, I) die Darstellung, Erzählung, argumentum est ficta res, quae tamen fieri potuit, Cic.: hoc erit tibi argumentum semper in promptu situm, Enn. fr.: cuius contionis primum universum argumentum (Gesamtdarstellung) sententiamque audite, Cic.: sunt certe in columnarum spiris insculptae nominum eorum argumento (zur Andeutung ihrer N.) lacerta atque rana, Plin.: quo spectaculo argumenta inferorum (die Begebenheiten der Unterwelt) explicarentur, Suet.: crateram caelare longo argumento (Geschichte), Ov. – Dah. der Stoff, der Gegenstand, der Inhalt (s. Quint. 5, 10, 9 sq.), a) der schriftlichen od. mündlichen Darstellung, arg. epistulae, Cic.: orationis, Ascon.: libri, Suet.: scribendi argumentum habere, Cic.: in uno argumento versari, Cic. – prägn., der bestimmte, eigentliche, wahre Inhalt ( Gehalt), epistula sine argumento et sententia, Cic.: non sine argumento maledicere, nicht ohne Schein von Wahrheit, Cic.: tabulae vero novae quid habent argumenti, nisi etc., was ist ihr eigentlicher Inhalt, was liegt ihnen anderes zugrunde, Cic.: u. haec tota fabella veteris poetriae... quam est sine argumento! Cic. – b) der Inhalt, der Gegenstand, der Vorwurf (ὑποθεσις), die Fabel (μῦθος) eines epischen od. dramatischen Gedichtes, fabulae, Ter. u.a.: tragoediae, Tac.: argumento fabulam serere, durch einen Gegenstand in einen einheitlichen Zusammenhang bringen, Liv.: agere magis ex argumento et meliores versus facere, Plaut.: argumentum narrare, Ter. – prägn., der als Gedicht, als Theaterstück verarbeitete Stoff, die ganze Darstellung, das Gedicht, Stück, die Szene, explicare argumenti (des Stückes, der Tragödie) exitum, Cic.: hoc argumento (in dieser Fabel), Phaedr. – u. bildl., wie unser Stück, Komödie, Szene = wirkliche, auf Täuschung berechnete Begebenheit, Betrug, auctor argumenti, Liv.: nocturnum hoc fictum et compositum arg., Nachtstück (gleich darauf fabula huius noctis), Liv. – c) vom Gegenstand der bildenden Künste, wie der Bildhauerei (Bildnerkunst), ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis, Flachreliefs, Cic.; vgl. Verg. Aen. 7, 791. Ov. met. 13, 685: od. der Malerei, Suet. Tib. 44, 2: der Webkunst, Ov. met. 6, 69. – II) der eine Behauptung veranschaulichende Beweis, der Beweisgrund, das Beweismittel, der Überführungsgrund, verb. signa (fachliche Beweise) atque argumenta (Überführungsgründe), Plaut.: u. so signa rerum et argumenta, Quint.: argumenta (Beweise) et rationes (Schlüsse), Cic.: argumenta atque indicia sceleris, Cic.: argumenta ratione concludentia, vernunftgemäß shließende Beweise, Cic.: arg. simplex et breve, Quint.: arg. exile, Gell.: arg. parum potens (schlagend), Sen.: argumenta potentissima, Quint.: immane bellicae civitatis arg., Vell.: arg. laeti animi, Ov.: arg. voti potentis, Ov.: amoris est hoc argumentum, non malignitatis, Petr.: addere pro argumento m. folg. Acc. u. Infin., Suet.: afferre argumenta, Cic.: agere argumentis, Cic.: astringere breviter argumenta, Cic.: sparsa argumenta colligere, Quint.: argumenta concludere, Cic.: quibus argumentis hoc doces? Lact.: multis argumentis deos esse docere, Cic.: argumenta ducere ab od. ex alqa re, Quint.: huius rei argumentum est, si etc., Scrib.: alqd est (dient) argumento, Liv., magno od. satis magno argumento, Cic., maximo argumento, Cic.: exquirere alqd argumentis, Cic.: si in omne argumentum modestiae fingimur, wenn wir uns durchaus demütig zu erweisen suchen, Sen.: loqui argumenta, Plaut.: niti argumento odii, Quint., od. niti argumentis admodum exilibus, Gell. (beide v. Pers.): onerare iudicem argumentis, Quint.: premere etiam atque etiam argumentum, Cic.: probare alqd argumento od. argumentis, Cic. u. Lact.: proferat argumenta, quibus doceat m. folg. Acc. u. Infin., Lact.: uti argumento sensus sui (aus seiner Wahrnehmung, Erfahrung), Cic.: argumentis uti in re eius modi, Cic.: uti argumentis ducibus ad probandum, Cic.: quo argumento? aus welchem Grunde? wie meinst du das? oft bei Plaut. (s. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 1001). – III) das Symbol, Apul. met. 11, 3 u. 11, 11.

    lateinisch-deutsches > argumentum

  • 20 damnum

    damnum, ī, n. (altlat. dampnum, vgl. griech. δαπάνη; dagegen nach Mommsen u. Ritschl eine Partizipialbildung von dare, eig. da-menum = was [als Buße, Strafe] gegeben wird; vgl. Ritschl opusc. 2, 708 sqq.), die Einbuße = der Verlust, Schaden, Nachteil (Ggstz. lucrum), I) im allg., 1) eig., verb. haec iactura atque damnum, Cic.: damna ac detrimenta, Cic.: libidinis lucra damnaque, Sen.: damnum aut od. et malum (Unheil, bes. körperl. Züchtigung), Komik. (s. Westerh. n. Spengel Ter. Andr. 1, 1, 116 = 143). – d. magnum, maximum, Cic.: d. novum, Cic.: d. infectum, künftiger Sch., Cic. u. Plin.: damna aleatoria, Cic. – m. subj. Genet. od. Pron. poss., d. capitis, V. des Kopfes = V. des einen Horns am Kopfe, Ov.: damnum naturae, Naturgebrechen, Naturfehler, Liv.: sine damno alcis, Plin.: maiore hominum damno quam suo (zum gr. Sch. usw.), Suet.: cum damno meo magno, zu meinem gr. Sch., Plaut.: stomachum suum damno (zum Sch.) Tulli explere, Cic. pro Tull. 15: fortuita damna civium, Vell.: incendiorum damna, Brandverluste, -schäden, Suet.: damna lunae, V. des M. = Abnahme des M., Ggstz. accessiones, Sen., augmenta, Gell., incrementa, Sidon. (vgl. Köler Sen. nat. qu. 6, 8, 1. p. 587): u. so damna caelestia (am Himmel) lunae, Hor.: damnum finium, Schmälerung des Gebietes, Tac. – mit obj. Genet., d. sarcinarum, Curt.: damnum voluntarium unius gemmae, Plin.: d. amissi corporis, Phaedr. – damnum accipere, Hor. u. ICt.: maximis damnis affici (betroffen werden), Cic.: damno augeri (heimgesucht werden), Ter.; aber aucta luctibus damna, zu den V. kamen auch noch Trauerfälle hinzu, Plin. ep.: damnum capere (nehmen, erleiden), ICt.: in maximis lucris paulum aliquid damni contraxisse, Cic.: dare (zufügen) damnum, Cic. pro Tull. § 5. 34 u. 39 u. ICt.: dare (zufügen) alci damnum aut malum, Komik., furtum sive damnum, ICt.: alci damno esse, Plin., Ggstz. alci lucro od. usui esse, Plaut., od. Ggstz. alci lucrosum esse, Ov.: damni nihil erit ex tempestate, Cato: explere (ersetzen) damna sua, Liv.: damnum facere (erleiden, nehmen), Ggstz. lucrum od. aliquid lucri facere, Cic. u.a. (dagegen = Sch. zufügen, Paul. dig. 9, 2, 30. § 3): quod declamationibus nostris cares, damni nihil facis, daran verlierst du nichts, Cic.: magnum damnum factum est in Servio (an S.), Cic.: unius verbi damna grandia ferre, für ein Wort schwer büßen müssen, Ov.: u. so ridendo maxima damna ferre, sich sehr schaden, Ov.: habere (ansehen) alqd in damno (Ggstz. pro munere), Liv.: damnum pati, teils = einen V. geduldig hinnehmen, sich gefallen lassen, Liv. 22, 41, 4; Lucan. 8, 750; teils = einen V. (Sch.) erleiden, Sen. de ira 1, 2, 3. Ulp. dig. 9, 2, 29. § 1: damnum perferre, Cic.: damnum praestare emptori, dem K. für den Sch. haften, Cic.: damna sua sarcire, Cic.: damna vestra, milites, omnium circa qui defecerunt populorum praedā sarcientur, Liv.: damnum in se suscipere, Suet. – 2) meton.: a) der mit Verlust verbundene Aufwand, das Opfer, Plin. pan. 12, 2. – b) Plur. damna, die Verluste = die eingebüßten Gegenstände (Vieh, Kinder), Ov. met. 11, 381; 12, 16. – c) das Verlustbringende, α) die ums Geld bringende Buhldirne, Plaut. Men. 133. – β) das Verlust (Entbehrung) bringende Übel, speciosum damnum, Ov. met. 11, 133.

    II) insbes.: 1) der Verlust an Menschen, bes. im Kriege, dah. auch (wie detrimentum) = Niederlage, Schlappe, m. subj. Genet., immane rei publicae (v. Verlust zweier Heere), Vell.: militiae, Iustin.: maiore cum periculo quam damno Romani exercitus, Vell. – m. obj. Genet., utile imperatoris damnum salvo exercitu fuisset rei publicae, Vell. – absol., damna ditia (nach denen das röm. Volk mächtiger wurde), Rutil. Nam.: damna Romano accepta bello, Liv.: carpi parvis cotidie damnis, Liv.: id damnum haud aegerrime pati, Liv.: quae iactura (Einbuße) abundante multitudine inter damna (Verluste) numerata non est, Iustin. – 2) die von einem Magistrate als Strafe verhängte Einbuße, die Buße, Strafe, gew. am Vermögen, der Verlust am Vermögen, die Geldbuße, Geldstrafe, Plaut. trin. 219. Cic. Phil. 1, 12; de off. 3, 23. Liv. 4, 53, 7; 7, 4, 2. Gell. 20, 1, 32. – doch auch im allg., Plin. pan. 35, 3 (wo Ggstz. praemium). Ps. Quint. decl. 331.

    lateinisch-deutsches > damnum

См. также в других словарях:

  • Immane — Im*mane , a. [L. immanis.] Very great; huge; vast; also, monstrous in character; inhuman; atrocious; fierce. [Obs.] So immane a man. Chapman. {Im*mane ly}, adv. [Obs.] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • immane — (ant. inmane) agg. [dal lat. immanis crudele , poi gigantesco ]. 1. (lett.) [di grandezza fuori del comune: statua i. ] ▶◀ colossale, enorme, (lett.) giganteo, gigantesco, immenso, smisurato. ↓ grande. ◀▶ lillipuziano, microscopico, minuscolo.… …   Enciclopedia Italiana

  • immane — [i mān′] adj. [L immanis < in , not + manus, good < IE base * ma , good > OIr maith, good] Archaic 1. huge; immense 2. cruel or brutal …   English World dictionary

  • immane — im·mà·ne agg. 1a. LE di enormi proporzioni, smisurato: boschi immani d agavi (Carducci) Sinonimi: enorme, illimitato, immenso, smisurato. Contrari: piccolo. 1b. CO estens., di straordinaria gravità; orribile, spaventoso: un immane sciagura,… …   Dizionario italiano

  • immane — adjective Etymology: Latin immanis, from in + manus good more at mature Date: 1602 archaic huge; also monstrous in character …   New Collegiate Dictionary

  • immane — immanely, adv. immaneness, n. /i mayn /, adj. Archaic. 1. vast in size; enormous. 2. inhumanly cruel. [1595 1605; < L immanis brutal, frightful, enormous, equiv. to im IM 2 + manis, appar. akin to manus good; see MANES] * * * …   Universalium

  • immane — {{hw}}{{immane}}{{/hw}}agg. 1 (lett.) Di smisurate proporzioni. 2 Terribile, spaventoso: disastro –i. ETIMOLOGIA: dal lat. immanis, comp. di in neg. e l agg. arcaico manis ‘buono’ …   Enciclopedia di italiano

  • immane — pl.m. e f. immani …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • immane — adj. huge; extremely big; enormous; inhuman; fierce …   English contemporary dictionary

  • immane — agg. 1. (lett.) enorme, grandissimo, smisurato, immenso, gigantesco, ciclopico, colossale CONTR. piccolissimo, minimo, minuscolo, microscopico 2. (di disastro, di sventura e sim.) terribile, spaventoso, catastrofico, atroce …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • immane — im·mane …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»